Τέλος ψες βράδυ το
DOOM Eternal. Έκατσα έκανα και μια επανάληψη το review του Sephir να το έχω φρέσκο και συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Βέβαια για μένα η όλη εμπειρία λειτούργησε κάπως αντίστροφα: άρχισε ευχάριστα, κορυφώθηκε στη μέση του παιχνιδιού κι έγινε κουραστική στο τελευταίο 1/4, όπου ως γνήσιο noob πέθαινα σχεδόν σε κάθε μεγάλη μάχη.
Ο ρυθμός είναι απολαυστικός και συνολικά δεν με χάλασε η ανάγκη χρησιμοποίησης ολόκληρου του οπλοστασίου, αλλά νομίζω ότι στα τελευταία 2 κεφάλαια (κυρίως) γίνεται υπερβολικά επιτακτική. Είναι λίγο ξενέρωμα να έχεις φορτωθεί υπεργαμάτα -αναβαθμισμένα- όπλα και passive bonuses και ξαφνικά να σκάει tutorial πριν το boss: "για να κερδίσεις, πρέπει πρώτα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να σπάσεις το armor του με αυτό το όπλο, μόλις μηδενιστεί άλλαξε στο τάδε όπλο για να πλησιάσεις, και μετά χτύπα με το melee attack". Οκ, δεν λέω ότι τα boss fights του DOOM 2016, που απλά άδειαζες πάνω τους ό,τι είχες σαν μανιακός, ήταν η επιτομή του σωστού design, αλλά τούτο το σκηνικό παραήταν arcade για τα γούστα μου.
Ίσως να φταίει ότι σε εκείνη τη φάση οι μάχες είχαν αρχίσει να επαναλαμβάνονται και να με παιδεύουν σε υπερβολικό βαθμό, οπότε με έπιασαν οι παραξενιές μου, τι να πω.
Όπως και να'χει πάντως, αυτό δεν ακυρώνει τις φοβερές αρετές του. Το παιχνίδι είναι η επιτομή του heavy metal carnage – δεν χόρταινα να μακελεύω δαίμονες και να κυνηγάω secrets και collectibles. Για το δε τεχνικό κομμάτι, τα είπε ωραία ο Γιώργος στο review του: συγκλονιστικά optimized και παραμετροποιήσιμο. Μια σημείωση μόνο: σε μένα και κάποιους άλλους, λόγω AMD κάρτας, έσκασε ένα κουλό bug που προκαλεί σκληρό κρασάρισμα στο desktop. Συγκεκριμένα συμβαίνει μετά την ενεργοποίηση κάποιων audio logs ή την ολοκλήρωση κάποιας κρυφής αρένας. Δεν επηρεάζει το υπόλοιπο παιχνίδι, αλλά ομολογώ ότι σπάστηκα που εξαιτίας του bug δεν μπόρεσα να αποκτήσω το επικό σπαθί του σκάφους. Feels bad, man
8/10