mits@kos
Death Knight
- Joined
- Dec 8, 2012
- Messages
- 2,942
Τέλος και το Control AWE, συνεπώς ώρα για ύμνους. Έχω αφήσει μερικά δευτερεύοντα side missions, τα οποία επιφυλάσσομαι να επισκεφτώ στο μέλλον, αλλά το backlog είναι εδώ, ενωμένο-δυνατό και δεν το βλέπω να γίνεται άμεσα.
Το Control είναι ένα πραγματικά περίεργο παιχνίδι. Περίεργο setting, περίεργο story, περίεργη παρουσίαση και εκτύλιξη του τελευταίου, χαρακτήρες, collectables, missions/side missions, τα πάντα στο παιχνίδι έχουν σαν κοινό παρονομαστή τον ιδιάζοντα χαρακτήρα του. Είναι το είδος του περίεργου που νομίζω πως θα εμπνεύσει οικειότητα με το καλημέρα στον θιασώτη των Twin Peaks, X-Files, Stephen King, γιατί όχι και Lovecraft (αν και δεν το λες lovecraftian σε καμία περίπτωση). Εγώ το αγάπησα, υπήρχαν πολλές στιγμές που μου έπεφτε το σαγόνι με αυτά που έβλεπα και άκουγα, όχι απλά λόγω του εξαιρετικού τεχνικού τομέα, αλλά κυρίως λόγω της εικονοπλασίας και του ηχοτοπίου που αυτός μου παρουσίαζε. Immersion, immersion, IMMERSION. Tip -για να μη διαταραχτεί το τελευταίο, αγνοήστε τους διάφορους "συναγερμούς" που ανακύπτουν σποραδικά.
Σε επίπεδο μηχανισμών, έχει ένα από τα πιο απολαυστικά συστήματα μάχης που μπορώ να θυμηθώ σε third person action-adventure ή γενικότερα shooter. Διαισθητικός χειρισμός, εύκολος στην εκμάθηση, έκανε την προσθήκη νέων ικανοτήτων στο ρεπερτόριο της Jesse απρόσκοπτη. Οι ικανότητες προσδίδουν βάθος και ποικιλία στο gameplay, σε συνδυασμό με τις αναβαθμίσεις τους. Σημαντικό ρόλο επίσης παίζει η αξιοποίηση των ικανοτήτων της ηρωίδας για την ανακάλυψη μυστικών περιοχών και την επίλυση γρίφων. Οι τελευταίοι, όπου υπάρχουν, είναι δουλεμένοι, όχι διεκπεραιωτικοί, αλλά ούτε και δύσκολοι σε βαθμό που να επισκιάσουν το ίδιο το παιχνίδι. 1-2 μάλιστα μου θύμισαν κλασικά adventure games. Νομίζω πως μόνο ποιότητα προσδίδουν στη συνολική εμπειρία και τους ευχαριστήθηκα (ειδικά ο optional με τη ρουλέτα είναι όλα τα λεφτά -ναι, έκανα το αστείο, αυτό είναι το επίπεδο).
Τέλεια έμπνευση θεωρώ το "service weapon" με τα upgrades του και το κοινό energy (ammo) pool για όλες τις μορφές του. Το τελευταίο δίνει κίνητρο στον παίκτη να εναλλάσσεται μεταξύ των διάφορων weapon forms με σκοπό να είναι κατά περίπτωση αποτελεσματικός, χωρίς να έχει την πολυτέλεια να τη βλέπει gunslinger και γεια σας ή να βγάλει όλο το παιχνίδι με ένα form (με 1-2 συγκεκριμένα forms γίνεται, αλλά δεν το χαίρεσαι). Ουσιαστικές και χρηστικές είναι και οι προσωπικές αναβαθμίσεις (τύπου stim packs) που μπορεί να χρησιμοποιεί η Jesse κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Συνολικά, το παιχνίδι καταφέρνει με τους μηχανισμούς του να σου δώσει πολλά εργαλεία για να κάνεις χαμό, αλλά χωρίς να αισθάνεσαι άτρωτος και OP σε βαθμό που οι μάχες να καταλήξουν grinding. Αυτό το καταφέρνει και εισάγοντας συστηματικά νέους τύπους εχθρών, με διαφορετικές ικανότητες, challenge rating κλπ. Γενικά, είναι μια τίμια πρόκληση, μα όχι και σαδιστικά δύσκολο.
Στα των expansions, το Foundation μου φάνηκε αρκετά μεγαλύτερο και δυσκολότερο (ειδικά στο τελευταίο fight) από το AWE. Θεωρώ επίσης πως όποιος παίξει το βασικό παιχνίδι, πρέπει να παίξει και το Foundation, τα δύο λειτουργούν πολύ συνεκτικά μεταξύ τους και προσδίδουν περισσότερο βάθος στο The Oldest House και κατ' επέκταση τον κόσμο του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει κάποιο cliffhanger μεταξύ των δύο. Το AWE αντλεί πρακτικά τα πάντα από το Alan Wake και τα παρουσιάζει μέσα από το πρίσμα του Federal Bureau of Control (αναφορές, audio logs κλπ). Για κάποιον που δεν έχει παίξει Alan Wake ή που δε θυμάται και πολλά, στέκεται μόνο του, σαν ένα ακόμα Altered World Event από αυτά που καλείται να αντιμετωπίσει το FBC. Χαίρομαι ωστόσο που δε βαρέθηκα και ξαναέπαιξα το AW πριν μια βδομάδα, γιατί το AWE expansion πατά πάνω σε δευτερεύοντες χαρακτήρες και τόσα χρόνια μετά δεν θα είχα πάρει το 100% αυτού που προσφέρει.
Εξαιρετικό το παίγνιο, 8/10 would levitate again. Παίχτεπανκ Control.
Το Control είναι ένα πραγματικά περίεργο παιχνίδι. Περίεργο setting, περίεργο story, περίεργη παρουσίαση και εκτύλιξη του τελευταίου, χαρακτήρες, collectables, missions/side missions, τα πάντα στο παιχνίδι έχουν σαν κοινό παρονομαστή τον ιδιάζοντα χαρακτήρα του. Είναι το είδος του περίεργου που νομίζω πως θα εμπνεύσει οικειότητα με το καλημέρα στον θιασώτη των Twin Peaks, X-Files, Stephen King, γιατί όχι και Lovecraft (αν και δεν το λες lovecraftian σε καμία περίπτωση). Εγώ το αγάπησα, υπήρχαν πολλές στιγμές που μου έπεφτε το σαγόνι με αυτά που έβλεπα και άκουγα, όχι απλά λόγω του εξαιρετικού τεχνικού τομέα, αλλά κυρίως λόγω της εικονοπλασίας και του ηχοτοπίου που αυτός μου παρουσίαζε. Immersion, immersion, IMMERSION. Tip -για να μη διαταραχτεί το τελευταίο, αγνοήστε τους διάφορους "συναγερμούς" που ανακύπτουν σποραδικά.
Σε επίπεδο μηχανισμών, έχει ένα από τα πιο απολαυστικά συστήματα μάχης που μπορώ να θυμηθώ σε third person action-adventure ή γενικότερα shooter. Διαισθητικός χειρισμός, εύκολος στην εκμάθηση, έκανε την προσθήκη νέων ικανοτήτων στο ρεπερτόριο της Jesse απρόσκοπτη. Οι ικανότητες προσδίδουν βάθος και ποικιλία στο gameplay, σε συνδυασμό με τις αναβαθμίσεις τους. Σημαντικό ρόλο επίσης παίζει η αξιοποίηση των ικανοτήτων της ηρωίδας για την ανακάλυψη μυστικών περιοχών και την επίλυση γρίφων. Οι τελευταίοι, όπου υπάρχουν, είναι δουλεμένοι, όχι διεκπεραιωτικοί, αλλά ούτε και δύσκολοι σε βαθμό που να επισκιάσουν το ίδιο το παιχνίδι. 1-2 μάλιστα μου θύμισαν κλασικά adventure games. Νομίζω πως μόνο ποιότητα προσδίδουν στη συνολική εμπειρία και τους ευχαριστήθηκα (ειδικά ο optional με τη ρουλέτα είναι όλα τα λεφτά -ναι, έκανα το αστείο, αυτό είναι το επίπεδο).
Τέλεια έμπνευση θεωρώ το "service weapon" με τα upgrades του και το κοινό energy (ammo) pool για όλες τις μορφές του. Το τελευταίο δίνει κίνητρο στον παίκτη να εναλλάσσεται μεταξύ των διάφορων weapon forms με σκοπό να είναι κατά περίπτωση αποτελεσματικός, χωρίς να έχει την πολυτέλεια να τη βλέπει gunslinger και γεια σας ή να βγάλει όλο το παιχνίδι με ένα form (με 1-2 συγκεκριμένα forms γίνεται, αλλά δεν το χαίρεσαι). Ουσιαστικές και χρηστικές είναι και οι προσωπικές αναβαθμίσεις (τύπου stim packs) που μπορεί να χρησιμοποιεί η Jesse κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Συνολικά, το παιχνίδι καταφέρνει με τους μηχανισμούς του να σου δώσει πολλά εργαλεία για να κάνεις χαμό, αλλά χωρίς να αισθάνεσαι άτρωτος και OP σε βαθμό που οι μάχες να καταλήξουν grinding. Αυτό το καταφέρνει και εισάγοντας συστηματικά νέους τύπους εχθρών, με διαφορετικές ικανότητες, challenge rating κλπ. Γενικά, είναι μια τίμια πρόκληση, μα όχι και σαδιστικά δύσκολο.
Στα των expansions, το Foundation μου φάνηκε αρκετά μεγαλύτερο και δυσκολότερο (ειδικά στο τελευταίο fight) από το AWE. Θεωρώ επίσης πως όποιος παίξει το βασικό παιχνίδι, πρέπει να παίξει και το Foundation, τα δύο λειτουργούν πολύ συνεκτικά μεταξύ τους και προσδίδουν περισσότερο βάθος στο The Oldest House και κατ' επέκταση τον κόσμο του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει κάποιο cliffhanger μεταξύ των δύο. Το AWE αντλεί πρακτικά τα πάντα από το Alan Wake και τα παρουσιάζει μέσα από το πρίσμα του Federal Bureau of Control (αναφορές, audio logs κλπ). Για κάποιον που δεν έχει παίξει Alan Wake ή που δε θυμάται και πολλά, στέκεται μόνο του, σαν ένα ακόμα Altered World Event από αυτά που καλείται να αντιμετωπίσει το FBC. Χαίρομαι ωστόσο που δε βαρέθηκα και ξαναέπαιξα το AW πριν μια βδομάδα, γιατί το AWE expansion πατά πάνω σε δευτερεύοντες χαρακτήρες και τόσα χρόνια μετά δεν θα είχα πάρει το 100% αυτού που προσφέρει.
Εξαιρετικό το παίγνιο, 8/10 would levitate again. Παίχτε
Last edited: