Μαζεμένη ανταπόκριση από την όμορφή μας τάιγκα :
- God of War, λίγο μετά τα μισά. Αρτιότατος τίτλος, ΑΑΑ με τα όλα του και μερικά από τα εντυπωσιακότερα set pieces που έχω δει εδώ και χρόνια. Βαδίζει αυστηρά σε high fantasy μονοπάτια, οπότε εκεί χάνει το 'άριστα' από εμένα, καθαρά για λόγους προσωπικής προτίμησης. Το χαίρομαι πάρα πολύ και σχεδόν μονοπωλεί το ανέκδοτο που ονομάζεται 'gaming χρόνος μου' τελευταία.
-DLC's του Sherlock Holmes : Chapter One. Καλοδουλεμένες προσθήκες όλα, απολύτως τίποτε το απαραίτητο. Στήνουν όμορφα το αναπόφευκτο sequel. Αν και τελικά απλό σαν παιχνίδι, καταφέρνει να διατηρεί το ενδιαφέρον σου αμείωτο και να σε κάνει να αισθάνεσαι ντετέκτιβ μεγάλος και τρανός.
-Norco. Μια πράξη κάθε βράδυ μαζί με το αλεξίλυπο γουισκάκι, να κρατήσει όσο περισσότερο γίνεται. Νέον, μολυσμένη προσευχή, κατευθείαν από τα βαλτοτόπια που μονάχα ονειρεύτηκαν τα δισέγγονα του Φώκνερ.
-Syberia: The World Before. Παίρνει σειρά μόλις τελειώσει το God of War. Η εισαγωγή του (η ίδια με του ντέμο) ατμοσφαιρικότατη και με προϊδέασε για τα καλύτερα.
-Beholder 3 : 'Ασφαλής' μίξη των καλύτερων στοιχείων των δύο πρώτων παιχνιδιών. Τίποτε ρηξικέλευθο, αλλά πάντοτε διασκεδαστική συνταγή.
Σφηνάκια Demon's Tilt (ποιοτικό ρετρόarcade φλιπεράκι), Darkest Dungeon II (ένα μικρό έπος), και φεύγω τώρα γιατί η κόρη μου με τραμπουκίζει να βάλουμε το Peppa Pig: Pirate Adventure DLC.