Σκόρπιες σκέψεις για παιχνίδια που έπαιξα το προηγούμενο διάστημα και μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση:
Ηalo infinite: Δε μπορώ να διαφωνήσω με τα κύρια σημεία πάνω στα οποία έχει δεχτεί κριτική. Τα τοπία- αν και πολύ όμορφα- επαναλαμβάνονται, η ιστορία ακόμα και αν δεν είσαι από τους βετεράνους της σειράς, εμφανώς δεν προχωράει ιδιαίτερα το lore κτλ κτλ
Ανήκω όμως σε αυτούς που τα παραπάνω και όποια άλλα στραβοπατήματα του παιχνιδιού, δεν τους πείραξαν στο ελάχιστο. Πολύ απλά γιατί όσον αφορά το gameplay, έχουμε να κάνουμε με ένα
τρομερά διασκεδαστικό παιχνίδι. Η ποικιλία σε όπλα, οχήματα, το ότι το ίδιο το παιχνίδι σε σπρώχνει να αλλάζεις όπλα και να δοκιμάζεις νέες τακτικές, όσο χαζές και να φαίνονται, όλα συνθέτουν μια καταπληκτική εμπειρία σε επίπεδο αγνής διασκέδασης. Πως μπορείς να μην αγαπήσει κανείς ένα παιχνίδι όταν για παράδειγμα, σε ένα σημείο που φαινομενικά θα δυσκολευτείς , καλείσαι να περάσεις από ένα gauntlet εχθρών και τελικά ανακαλύπτεις κάπου εκεί κρυμμένο ένα τανκ! Το παιχνίδι σε κάτι τέτοιες στιγμές σου λέει πως θέλει να περάσεις καλά. Απλό. Θες να τους περάσεις μεθοδικά; Κάντο. Θες να περάσεις από πάνω τους; Με γεια σου με χαρά σου.
Με λίγα λόγια πέρασα υπέροχα και ελπίζω να συνεχιστεί σύντομα, τουλάχιστον με κάποιο dlc. Να πω και ότι το mp κομμάτι το βρήκα και αυτό πολύ διασκεδαστικό και με κράτησε πολύ περισσότερο από ό,τι και γω θα περίμενα. Άμεσο και γρήγορο. Ιδανικό για μικρά sessions που θα ανέβει λίγο η αδρεναλίνη.
Horizon zero dawn(late to the party προφανώς): Roller coaster κανονικό. ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ lore (αναφέρομαι κυρίως στα γεγονότα που εξηγούν πως ο κόσμος του παιχνιδιού περιήλθε στην κατάσταση που εσύ τον βρίσκεις) και πολύ μεγάλη προσοχή στο πως αυτό θα αποκαλυφθεί, τμηματικά, στον παίκτη. Πολύ διασκεδαστικές μάχες με τα τέρ... εεεε τις "μηχανές" (όχι αγαπητά σονοπαίδια! Δεν είναι πρωτότυπη σύλληψη. Ρωτήστε την capcom) ωραία και η δική του εκδοχή των communication towers που σου ανοίγουν το χάρτη ( τα σονοπαίδια βέβαια έχουν βαρεθεί τα στερεότυπα που έχει εισάγει η ubi στα open world, αλλά αν κάποιο στερεότυπο αντί για κεραία έχει πόδια, το προσκυνούν λες και είναι ο δαίμονας από το children of the corn).
Από την άλλη όμως stealth κομμάτι που ποτέ δεν έπαψε να με διασκεδάσει....με το πόσο τραγελαφικά κακό είναι, αλλά και εντελώς επίπεδες και σε σημεία εκνευριστικά κακογραμμένες side quests.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και πολύ μικρό spoiler: Σε κάποια στιγμή ζητάει τη βοήθεια σου ένας τύπος για να καθαρίσεις το κτήμα της οικογένειας του από κάτι τέρατα. Πας λοιπόν εκεί με το πάσο σου, το καθαρίζεις και τελικά η αδελφή του quest giver που ήταν εγκλωβισμένη εκεί σου αποκαλύπτει ότι ήταν τελικά αυτός που τα είχε στείλει για να την σκοτώσουν και να μείνει μοναδικός κληρονόμος. Και ξαφνικά, από το πουθενά και ας είχες πάει στο quest ώρες μετά από την ανάθεση του, πετάγεται ο αδελφός μες στο πλάνο στο στυλ" ΑΧΑ! Με πιάσατε εκνευριστικά στρουμφάκια! Θα σας δείξω εγώ! Θα δείτε τι θα πάθετε!". Δηλαδή κάτι βλακώδεις σεναριακές ευκολίες που θα νόμιζε κανείς ότι σε ΑΑΑ τίτλους το σήμερον ημέρα
θα εξέλειπαν. Σε μια άλλη φάση, πάει η πρωταγωνίστρια, που στο μεγαλύτερο μέρος παρουσιάζεται ως γενναία αλλά γενικά αθώα, σε έναν έμπορο και του πετάει μια ατάκα του στυλ " Hellooo my eyes are up here!! και απάντα ο άλλος όχι θαύμαζα το κοντάρι σου!!! Προς το τέλος του παιχνιδιού και ενώ ο κόσμος καίγεται μια άλλη πετάγεται και λέει πάνω κάτω πόσο της αρέσουν τα μαλλιά της Αlloy!. Γενικά όσον αφορά τον τόνο και τη γραφή, το παιχνίδι παρουσιάζει σημεία που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόσο απελπισμένοι ήταν οι devs να το γεμίσουν με περιεχόμενο, ανεξαρτήτως ποιότητας.
Το διασκέδασα λόγω των θετικών που προανέφερα και λόγω του ότι είχα καιρό να παίξω ένα ubi like open world, αλλά ας μη κοροϊδευόμαστε, είναι μια ακόμα περίπτωση παιχνιδιού sony που παίρνει περισσότερους επαίνους από όσους αξίζει.
Weird West: Ακόμα παίζω, οπότε δε μπορώ να πω πολλά. Με έχει συνεπάρει όμως. Κανονικός immersive sim. Αν έπρεπε να το περιγράψω με λίγες λέξεις, θα χρησιμοποιούσα ένα σημείο από το review του Fextralife: "Είναι ένα παιχνίδι που δε σου λέει όχι". Θες stealth; OK. Θες γιουργια; Θες να ανάψεις μια λάμπα...γιατί έτσι, χωρίς λόγο; Κάντο. Μια χαρά.
Μου αρέσει πολύ το setting, η ιστορία η ατμόσφαιρα κτλ.
Καταλαβαίνω ότι το σύστημα μάχης ξενίζει ολίγον, αλλά αν το συνηθίσει κανείς μπορεί να δώσει πολύ θεαματικές στιγμές.
Ένα αρνητικό σίγουρα είναι το ότι τα upgrades στα όπλα και στον χαρακτήρα σου είναι πολύ περισσότερα από αυτά που είναι πραγματικά χρήσιμα. Στον τομέα δηλαδή της αναβάθμισης είναι αρκετά φλύαρο. Για μένα όμως, δε παίζει κανένα ρόλο. Το παιχνίδι με χαροποιεί περισσότερο από ό,τι με κουράζει ή με κάνει να δυσανασχετώ. Σε κάθε περίπτωση είναι στο pass όποτε δοκιμάστε το.
'Αλλωστε το pass δεν έχει και τίποτα να παίξεις...οπότε μπας και βγάλετε τα λεφτά σας..
