Ίσως σοκάρει, αλλά γενικά είναι εφικτό να γουστάρεις συνολικά το καλό story telling, environmental ή cinematic. Να απολαμβάνεις τη μαγεία της ανακάλυψης στο Tunic και να καθηλώνεσαι από τα cutscenes και τους διαλόγους του Witcher III. Δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα.
Το environmental απαιτεί πολλά κιλά level design και world building από πίσω για να μην λούσει το εγχείρημα, καταλήγοντας απλά διάσπαρτο exposition. Απαιτεί και συνεκτικό lore, που να βγάζει νόημα, όταν μιλάμε για μεγάλη κλίμακα.
Το cinematic απαιτεί ισορροπία, φυσική ροή, ερμηνείες (where applicable) και κυρίως, λόγο ύπαρξης, για να μην καταλήξει το παιχνίδι ένα Netflix adaptation της αρχικής ιδέας του.
Ευελπιστώ πως μιλάμε για κάποιο χωρατό, ειδάλλως παίζει.