Τέλειωσα το The Darkside Detective. Ένα παιχνιδάκι που κανονικά ο εικαστικός του τομέας θα μπορούσε να με απωθήσει από το να το παίξω, αλλά να ναι καλά το humble monthly και τo borrachoreview που με κάναν το ένα να το αποκτήσω και το δεύτερο να πατήσω το κουμπί Download , και μα τον Odin δεν το μετάνιωσα καθόλου. Το παιχνίδι , παρά τη θεματολογία του , το διακατέχει μία σατυρική διάθεση, η οποία στην κυριολεξία δεν αφήνει τίποτα όρθιο και τα easter eggs δίνουν και παίρνουν. Το μόνο ίσως κακό για εμάς που βολευτήκαμε στονεκσυγχρονισμό των παιχνιδιών είναι η απουσία του hotspot indicator, αλλά οι γρίφοι είναι τόσο απλοί που τελικά δεν ενοχλεί καθόλου. Οι 9 ώρες που χρειάστηκα για όλες τις αποστολές και τις bonus περασαν νεράκι. Ανυπομονώ για το δεύτερο.
Τα σπάει το Darkside Detective, και πρόσφατα ολοκληρώθηκε επιτυχώς το kickstarter για Season 2. Για μένα, από τις πιο αναμενόμενες adventure κυκλοφορίες.
Ευρισκόμενος σε adventurική διάθεση αποφάσισα να ασχοληθώ με τα Unavowed και Wet Dreams Don't Dry.
Το πρώτο ήταν αρκετά καλό, στα συνηθισμένα standards της Wadjet Eye, αν και κατώτερο από το αριστουργηματικό Primordia και τα πολύ καλά Technobabylon και Blackwell Epiphany (πρέπει να ασχοληθώ και με το Shardlight τώρα που το σκέφτομαι). Τα κυριότερα μειονεκτήματά του είναι η υπερβολική ευκολία του (κάτι που χαρακτηρίζει τα περισσότερα παιχνίδια της Wadjet Eye) και μερικοί γρίφοι προς το τέλος οι οποίοι δεν είναι καθόλου αρμονικά ενσωματωμένοι στη δράση και προσωπικά μου χάλασαν αρκετά το immersion.
Το Wet Dreams Don't Dry πάντως είναι εκπληκτικό. Πιστότατο στο πνεύμα των προκατόχων του (αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που παραπονιούνται για το ύφος του. Ίσως έχει λίγο περισσότερα sex jokes, αλλά η αίσθηση που σου αφήνει είναι ίδια κι απαράλλαχτη) και με εξαιρετικό σχεδιασμό για μένα. Το χιούμορ του το βρίσκω εξαιρετικά επίκαιρο και το γενικότερο concept απολαυστικό. Γενικά επειδή το παιχνίδι έχει κάπως πιο ευρύ φάσμα χιούμορ κι επειδή θεωρώ ότι τα παλαιότερα Larry δεν έδιναν αρκετή έμφαση στους γρίφους, θα πω, κινδυνεύοντας να φανώ ιερόσυλος, ότι προσωπικά το απολαμβάνω ακόμα περισσότερο από τα original. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι αποτελεί πραγματική πρόκληση. Τολμώ να πω ότι το παιχνίδι είναι δύσκολο και αυτό είναι κάτι αρκετά ευχάριστο, μιας και τα περισσότερα σύγχρονα games του είδους δεν προσφέρουν ικανοποιητικό επίπεδο πρόκλησης. Ενδεικτικά ο γρίφος που αναφέρει ο Στέφανος στο review του, ο οποίος είναι αρκετά θεοπάλαβος, αλλά και ένας που μάλλον δε θα έλυνα ποτέ μόνος μου και με οδήγησε σχεδόν στην τρέλα (Sleaze Wars figurine).
Το Wet Dreams Don't Dry ήταν με διαφορά ΤΟ adventure του '18 και ένα από τα καλύτερα της τελευταίας πενταετίας. Είχε τα πάντα, το πακέτο που λέμε. Μαζί με το πρώτο και το έβδομο, παραμένουν τα κορυφαία της σειράς.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ ότι δεν είχε το Wet dreams σε σχέση με το 7, είναι ημίγυμνες κοπέλες. Γιατί από θέμα χιούμορ και γρίφων το θεωρώ top. Η αρνητική εκδοχή του τι δεν άρεσε , είναι ότι περιείχε αρκετή σάτιρα της σύγχρονης εποχής και δυστηχώς πλέον οι άνθρωποι δεν αντέχουν ιδιαίτερα το πείραγμα.
Μα ίσα ίσα αυτό είναι που το κάνει ξεχωριστό. Είναι επίκαιρο. Δηλαδή θα θέλαμε ένα Larry κολλημένο στη δεκαετία του '80 και του '90; Το θέμα είναι να διατηρείται ζωντανό το ύφος της σειράς, όχι να είναι το χιούμορ παρωχημένο. Τώρα, αν όπως είπες δεν αντέχουμε τη σάτιρα...κακό του κεφαλιού μας.
Και είναι πραγματικά κρίμα αυτό το διαμάντι να μην έχει συνέχεια επειδή δεν άρεσε σε κάποιους κολλημένους. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί από αυτούς υπογράφουν σαν παλιες καραβάνες του Larry....
Στα ξενα και παρεα με το απαρχαιωμενο λαπτοπ. Τα χρονια περνανε και συνεχιζω να παιζω Torchlight 2.
Ανεβηκα Ελλαδα για επισκεψη αστραπη και ιατρικη και σκεφτηκα οτι τωρα ειναι η ωρα να εγκαταστησω κανενα παιχνιδι απο το Steam. Κοιταξα το λαπτοπ και ειπα αμησετο το γιατι θα σε πιασει κανενας ικτερος.
Torchlight ΙΙ λοιπον και απο τοτε που αργησα στον γαμο μου επειδη επαιζα μεχρι καλου ξημερωματος, δεν εχει πεσει η ενταση. Πριν λιγες μερες αποφασισα να του κανω ευθανασια, με την μεθοδο του trainer αλλα αυτο λειτουργησε αναποδα, εχω τρελαθει στο γελιο και την περιεργεια... και αν κανω αυτο;
<strong>Monster boy and the cursed kingdom:</strong> Ας συμφωνήσουμε σε κάτι, το hollow knight έχει κάνει ζημιά στους indie. Ειλικρινά θεωρώ πως αν δεν ήταν το HK τότε το monster boy θα ήταν το κορυφαίο metroidvania των τελευταίων ετών.
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΚΥΡΙΟΙ.
Θα μπορούσε κανείς να πει πως ο χαρακτηρισμός είναι τραβηγμένος και χρησιμοποιείται υπερβολικά συχνά για indies, αλλά είτε αρέσει είτε όχι σε όσους έχουν γαλουχήσει τα δεκαπεντάχρονα που τους διαβάζουν και τους βλέπουν να μετράνε την ποιότητα ενός παιχνιδιού με βάση τα λεφτά που έπεσαν και το αν το βγάζει η σονάρα και η ροκσταράρα (?), στις περισσότερες περιπτώσεις ισχύει χωρίς ίχνος υπερβολής. Σε αυτή τη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που παίρνει απλά καλά και δοκιμασμένα υλικά (wonder boy) και δεν αρκείται σε ένα απλό οπτικό και ακουστικό remake όπως το the dragon's trap , αλλά βελτιώνει τα controls σε κάθε σημείο φέρνοντας τα στα σημερινά δεδομένα και παραδίδει μερικούς από τους εξυπνότερους γρίφους που έχουν μπει σε οποιοδήποτε πλαρφορμοειδές έχει βγει. Για όνομα του θεού δηλαδή, μπήκαν στο κόπο να κάνουν μέχρι και ένα πλήρες animated ίντρο με μουσική στίχους κτλ χωρίς να το έχουν αναγκή. Mουσική υπέροχη ( Koshiro, yamane κτλ ) οπτικός τομέας υπέροχος , όχι hand holding, μεγάλη διάρκεια. Ίσως, λέω ίσως, προς το τέλος να το παράκαναν με το πόσο θολή είναι η λύση κάποιων καταστάσεων στις οποίες καλείσαι να αντεπεξέλθεις, αλλά τελικά αυτά είναι πταίσματα.
Άλλωστε τι θέλουμε κυρίως από ένα παιχνίδι; Να σου αφήνει στο τέλος την αίσθηση πως έζησες μια μεγάλη περιπέτεια. Και αυτό το monsterboy στο δίνει απλόχερα. Σύντομα θα βγει για pc (ποιος ξέρει γιατί καθυστέρησαν) και δεν πρέπει να το χάσετε λ. Ρε μιλάμε πως πρέπει να πειράξεις τα settings για να λύσεις κάποιους γρίφους! τέτοια τρέλα λέμε.
Κατα τ'άλλα, παίζω περιστασιακά και το άλλο μικρό/μεγάλο επίτευγμα της εποχής το into the breach που μπορεί να σου δώσει μέσα σε λίγα λεπτά ικανοποίηση και χαρά που δε σου δίνουν άλλα gameς μετά από εκατοντάδες ώρες και έχω αφήσει για λίγο στην άκρη τον Aλέξιο μέχρι να μου έρθει να παίξω το dlc. Μέσα στους τελευταίους μήνες έπαιξα και το holy grail την αυτού μεγαλειότης το GOW reboot της σονάρας (μεγάλη η χάρη της) που (χωρίς πλάκα) είναι εξαιρετικό, αλλά αριστούργημα και τομή στο gaming είναι όσο είμαι εγώ η Megan Fox.
Monster boy όμως κύριοι και κυρίες. Απλά monster boy
Είναι στη wishlist και ως φαν των παλαιών Wonder boy, το περιμένω πως και πως. Πάντως, απογοητευτικότατη η καθυστέρηση της PC έκδοσης, μετράμε ήδη τέσσερις μήνες και δεν έχει ανακοινωθεί ημερομηνία κυκλοφορίας, ενώ μέχρι πρότινος υπήρχε έστω και ένα γενικό Q1 2019. Προς καλοκαιράκι το κόβω, έτσι όπως πάει.
From dusk till dawn για τον βιρτουοζικο παιχνιδαρο!
Το μενου περιεχει:
Mυσταγωγικες φαρμες αλα chainsaw massacre, ντραπα-ντρουπα μουσικαρα που θα χεντμπαντγκαρε ο μιχαλης γορδονης, γκανια και σπαθες για τους οχτρους και μπολικο γκαζι στο walking simulator!!
Mits@ako, δεν έχω αρκετές σκακιστικές γνώσεις για να κρίνω πόσο καλό είναι σαν engine, πάντως έχω περάσει κάμποσες ώρες με το freeware https://www.malavida.com/en/soft/nagaskaki/">Nagaskaki (νομίζω από σχετική αναφορά του Μέγα ΑΠαΤσού στο PCM προ αμνημονεύτων χρόνων το έμαθα).
Μητσάκο άσε τα φλώρικα και άρχισε να πηγαίνεις Ζάππειο, στους παππούδες. Σκάκι σωστό, έξω, στον καθάριο αέρα, με γερές δόσεις συνομωσιολογίας/παραφιλολογίας για γαρνιτούρα. Όταν νιώσεις έτοιμος, θα διαβείς και την πόρτα του Πανελληνίου. Να δώσεις τα χαιρετίσματά μου στον κύριο Πρόεδρο και να πεις πως είσαι δικό μας παιδί
Συνεχίζω όταν δεν έχω πολύ χρόνο για το tomb τζούρες από adventurakia. Σειρά πήρε η σειρά Blackwell . Είμαι στην αρχή του πρώτου παιχνιδιού και από νωρίς μπορώ να πώ ότι η ιστορία με έχει καταπιεί.
Πού να δεις και τη συνέχεια Λύγκα, ο David Gilbert εξελίχτηκε φοβερά και ως storyteller και ως game designer καθώς δούλευε στα Blackwell. Και τα commentaries του είναι πραγματικό masterclass για όποιον έχει έστω και λίγο ενδιαφέρον για το interactive storytelling - κάτι που δεν είναι ας πούμε τα commentaries του Tim Schafer, όλο χαχαχά και χουχουχού και τι καλά περνούσαμε τότες στη Lucas.
Πριν καμιά 10αριά μέρες άφησα το RE 2 πίσω μου, δύσκολη απόφαση, γιατί πραγματικά θα μπορούσα να παίζω για <del>πάντα</del> κάνα μήνα ακόμα και πρέπει να δω και τίποτα άλλα παιχνίδια από το backlog. :-D Τελείωσα τα runs των χαρακτήρων 8 φορές
4 τα blind-της πρώτης φοράς
, και τις υπόλοιπες πήγα για Α rank αλλά παίζοντας το πρώτο κάπου στα μισά διαπίστωσα ότι αν πατήσω λίγο γκάζι, προλαβαίνω και το S. Κι έτσι κι έγινε, όλα σε standard δυσκολία, η οποία παρά το RNG κάποιων στιγμών και το adaptive difficulty θεωρώ ότι είναι τέλεια ισορροπημένη. Έβγαλα όλα τα έξτρα modes με 4th Survivor, Tofu Survivor (ξεκλειδώνει κι άλλους μετά με άλλα setups) και Ghost survivors- και ξαναπαιγμένα για βελτίωση χρόνων. Με 5 achievements να απομένουν για 100% (αφού πήρα το Hell of a Sheriff, τα άλλα είναι απολύτως επιτεύξιμα) και τα playthroughs σε Hardcore δυσκολία, είπα να το αφήσω να υπάρχει κάτι και για μελλοντική επίσκεψη σε νέο pc και φουλ Σρεντερική-από-το-Μασούτη δόξα.
Γενικά μου έκανε μεγάλη ζημιά και καλώς ή κακώς θα είναι από τα μέτρα για τα AAA παιχνίδια πλέον. Είναι από τις περιπτώσεις που θα ήθελα να διαγράψω από τη μνήμη μου και να μπορούσα να ζήσω πάλι για πρώτη φορά.
Στη θέση του έπιασα το RE Revelations 2, το οποίο αν και είναι καλό, μοιάζει κάτι να λείπει (η ζημιά που έλεγα προηγουμένως), κυρίως στο gameplay και την αίσθηση που σου αφήνει -περισσότερα κάποια στιγμή στο σχετικό thread. Για να μην το αδικώ πάντως, ξέρω ότι έχει budget υποπολλαπλάσιο του REmake 2, εντελώς αντικειμενικά η ατμόσφαιρα του είναι δυνατή (πολλά περιβάλλοντα θα μπορούσαν να είναι σε κάποιο Stalker) και μέχρι λίγο μετά τα μισά που είμαι, φαίνεται περίπου ένα σκαλοπάτι πάνω από το προηγούμενο Revelations, οπότε αφού περνάω καλά το συνεχίζω.
