Πολύ χαίρομαι που τελειώνει το Succession με την τέταρτη σεζόν. Ό,τι είχε να πει το είπε νομίζω, και μάλιστα με απαράμιλλο τρόπο, προσφέροντάς μας μάλλον το καλύτερο γράψιμο σε σειρά την τελευταία τριετία (μπορεί και παραπάνω). Καλύτερα να φύγει με το κεφάλι (=πένα) ψηλά.
Το ίδιο ισχύει και για το Barry, που τον Απρίλιο βγάζει την τέταρτη και τελευταία σεζόν του.
Σε άλλα νέα, ξεκίνησα επιτέλους κι εγώ το The Last of Us, είδαμε με την κοπέλα μου τα τρία πρώτα επεισόδια και την πήραν τα ζουμιά (γενικά δεν συγκινείται σε σειρές/ταινίες). Η αλήθεια είναι πως έχει πολύ καλά στοιχεία, τόσο δραματουργικά/ερμηνευτικά όσο και από πλευράς παραγωγής. Δυστυχώς, ξέρω τα σημαντικότερα plot points λόγω του παιχνιδιού, οπότε σεναριακά δεν έχω να περιμένω ιδιαίτερες εκπλήξεις. Ακόμα κι έτσι, όμως, βλέπεται πολύ ευχάριστα.
ΥΓ: Υπέροχο guest από τον Nick Offerman, aka Ron Swanson της καρδιάς μας. Σχεδόν παράλληλο με το character development που είχε στο Parks: από σκληρόπετσος, αυτάρκης καλοφαγάς που απεχθάνεται την κυβέρνηση σε γλυκούλη αρκουδίνο που κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει εκείνους που αγαπάει/σέβεται.