<blockquote><br>Τέλος το Τζεσικάκι και η δεύτερη σεζόν της, αναμενόμενη πτώση μετά την εξαιρετική πρώτη (την οποία θεωρώ την καλύτερη σεζόν της τηλεοπτικής μάρβελ του νέτφλιξ), κάτι που δεν με εμπόδισε να της ρίξω ένα binge-watching και να περάσω μια χαρούλα.<br>Αλλά είναι γεγονός ότι ο Τέναντ λείπει πολύ, και λόγω της μη ύπαρξης Τέναντ δεν υπάρχει main villain που να σου προκαλεί το ρίγος και το χειροκρότημα του Killgrave, οι νέοι χαρακτήρες πολύ scripted και ψιλοαδιάφοροι και το χειρότερο από όλα: Οι in your face ατάκες και τελείως fake καταστάσεις για την ισότητα των φύλων και την δύναμη της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία και ολόκληροι διάλογοι κατά του σεξισμού κλπ. Η πρώτη σεζόν το έκανε πολύ subtle αυτό και σου αποτυπώνεται καλύτερα, δεν είναι ανάγκη να φτιάχνεις ολόκληρες σεκάνς με ατάκες και καταστάσεις πάνω σε αυτό, επειδή είναι της μόδας ή αυτό προστάζει το χόλιγουντ πλέον ή κάτι τέτοιο ξέρω 'γω.<br><br>Ένιγουέι, παρόλες τις μαλακίες, το Τρισάκι έχει σημαντικό ρόλο και πολλά κοντινά, καλά πέρασα, τζιτζί, πάμε γι' άλλα.<br></blockquote><br><br>Θα συμφωνήσω απόλυτα. Επίσης, αν και είμαι μόλις στο 8ο επεισόδιο φαίνεται πτώση της σειράς μετά το 6ο, καθώς δίνεται βάση στη δυναμική της Τζέσικα με την ξέρετε ποια όσοι το έχετε δει και δε γίνεται πολύ καλά. Πάντως η Ρίττερ τον έχει πολύ το ρόλο της.