Great0ldOne
Kraken
- Joined
- Dec 1, 2012
- Messages
- 7,556
Δύσκολα θα το έλεγα ξεχασμένο το Arx Fatalis, εδώ μέχρι και mainstream sites αναφέρονται ακόμα στις προσπάθειες για fan remakes και source ports. Παιχνιδάρα, λίγες gaming εμπειρίες με έχουν αγχώσει περισσότερο από την εξερεύνηση του μαυσωλείου.
Το Summoner θυμάμαι πως αν και καλό, με είχε κουράσει λόγω κάποιων περίεργων design decisions, που τώρα δεν πολυθυμάμαι για να αναλύσω.
Μιας και πιάσαμε τέτοια πράματς, Septerra Core. Western rpg anime αισθητικής before it was cool, αχανής κόσμος με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και exploration διανθισμένο με ορισμένα adventure στοιχεία. Βασικό θέμα το διαρκές respawn εχθρών, και πως για το τελευταίο 20% του παιχνιδιού (που πάλι ήταν 15+ ώρες) είχες το "lol, I win" spell και κάθε έννοια πρόκλησης εξατμιζόταν. Και πάλι, πολύ καλό.
Επίσης δεν ξέρω πόσο γνωρίζει ο κόζμος ένα πολύ δυνατό action platform, που είχε βγει στις τελευταίες δόξες του shareware μοντέλου. Είχα πραγματικά λιώσει το shareware Episode 1, από cd του PC Master φυσικά. Η πλήρης έκδοση υπάρχει πλέον και στο gog. Ο λόγος για το Alien Rampage.
The Dark Eye. Καμία σχέση με το γερμανικό PnP setting. Μεταφορά κάποιων ιστοριών του Poe σε interactive μορφή. Αν κυκλοφορούσε σήμερα που είναι της μόδας ταwalking simulators interactive experiences, θα έκανε θραύση.
Καλά, μπορώ να γράφω για ώρες για adventure games που δεν θα θυμάται ούτε η μάνα τους αλλά εμένα μου αρέσανε, ως γνήσιος Tsourinakis cultist... και ίσως το κάνω, you have been warned. Για την ώρα θα περιοριστώ σε άλλο ένα, AMBER: Journeys Beyond. Ghost-hunting adventure, που χωρίς να στοχεύει σε horror ατμόσφαιρα, είχε μερικά πολύ creepy σκηνικά. Μου είχε σηκωθεί η τρίχα όταν έβλεπα από την κάμερα ένα μαχαίρι να σηκώνετε από την κουζίνα και να έρχεται προς στο δωμάτιο στο οποίο βρισκόμουν εγώ. Spoiler alert, τελικά δεν γινόταν τίποτα, το μαχαίρι χανόταν στο δρόμο.
Το Summoner θυμάμαι πως αν και καλό, με είχε κουράσει λόγω κάποιων περίεργων design decisions, που τώρα δεν πολυθυμάμαι για να αναλύσω.
Μιας και πιάσαμε τέτοια πράματς, Septerra Core. Western rpg anime αισθητικής before it was cool, αχανής κόσμος με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και exploration διανθισμένο με ορισμένα adventure στοιχεία. Βασικό θέμα το διαρκές respawn εχθρών, και πως για το τελευταίο 20% του παιχνιδιού (που πάλι ήταν 15+ ώρες) είχες το "lol, I win" spell και κάθε έννοια πρόκλησης εξατμιζόταν. Και πάλι, πολύ καλό.
Επίσης δεν ξέρω πόσο γνωρίζει ο κόζμος ένα πολύ δυνατό action platform, που είχε βγει στις τελευταίες δόξες του shareware μοντέλου. Είχα πραγματικά λιώσει το shareware Episode 1, από cd του PC Master φυσικά. Η πλήρης έκδοση υπάρχει πλέον και στο gog. Ο λόγος για το Alien Rampage.
The Dark Eye. Καμία σχέση με το γερμανικό PnP setting. Μεταφορά κάποιων ιστοριών του Poe σε interactive μορφή. Αν κυκλοφορούσε σήμερα που είναι της μόδας τα
Καλά, μπορώ να γράφω για ώρες για adventure games που δεν θα θυμάται ούτε η μάνα τους αλλά εμένα μου αρέσανε, ως γνήσιος Tsourinakis cultist... και ίσως το κάνω, you have been warned. Για την ώρα θα περιοριστώ σε άλλο ένα, AMBER: Journeys Beyond. Ghost-hunting adventure, που χωρίς να στοχεύει σε horror ατμόσφαιρα, είχε μερικά πολύ creepy σκηνικά. Μου είχε σηκωθεί η τρίχα όταν έβλεπα από την κάμερα ένα μαχαίρι να σηκώνετε από την κουζίνα και να έρχεται προς στο δωμάτιο στο οποίο βρισκόμουν εγώ. Spoiler alert, τελικά δεν γινόταν τίποτα, το μαχαίρι χανόταν στο δρόμο.