Κάπου στις αρχές του Εκατονταετούς Πολέμου, της έξαρσης του Μαύρου Θανάτου και της προσπάθειας της Καθολικής Εκκλησίας να εδραιωθεί πλήρως στην Ευρώπη, μέσω των δεισιδαιμονιών που η ίδια σπέρνει και καλλιεργεί, υπάρχουν κάποιοι αθώοι οι οποίοι δέχονται αυτά τα πυρά. Τα παιδιά. Παιδιά όλων των κοινωνικών τάξεων και μορφωτικού επιπέδου, τα οποία ως θύματα αυτής της κατάστασης, θα πρέπει να ενηλικιωθούν πολύ γρηγορότερα, εάν θέλουν να επιβιώσουν σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον.
Η ιστορία μας ακολουθεί τα τέκνα των ευγενών De Rune, τα οποία ζώντας μία παραμυθένια ζωή, προστατευμένα στην οικογενειακή θαλπωρή, θα βρεθούν στο επίκεντρο του χάους που επικρατεί στην Γαλλία και θα πρέπει να υπερβούν τους εαυτούς τους για να αντιμετωπίσουν τον αφιλόξενο κόσμο μέσα στον οποίο βρέθηκαν.
Το A Plague Tale: Innocence μας συστήνεται ως ένα action puzzle platformer χαρακτηριστικό του οποίου είναι ότι στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του χειριζόμαστε δύο ήρωες, όπως ακριβώς είχε συστήσει και το Brothers: A Tale of Two Sons. Η μεν Amicia, όντας η μεγάλη αδερφή, χειρίζεται την σφεντόνα της και μέσω αυτής προσπαθεί να βοηθήσει τον αδερφό της να περάσει από διάφορα εμπόδια αλλά και τους αντιπάλους που θα συναντήσουν στο διάβα τους, ενώ ο δε Hugo, λόγω και της ηλικίας του, έχει βοηθητικό ρόλο κυρίως σε γρίφους όπου απαιτείται η κίνηση πολλών μοχλών. Εν προκειμένω, η διαφορά έγκειται στο ότι η Amicia πρέπει να βρίσκεται κοντά στον αδερφό της, κρατώντας τον από το χέρι, έτσι ώστε να καταφέρει να περάσει μέσα από τις φρικαλεότητες που θα δουν για πρώτη φορά τα παιδικά του μάτια. Οι δυο τους θα πρέπει να περάσουν όσο το δυνατόν αλώβητοι από τις Συμπληγάδες των μολυσμένων αρουραίων, οι οποίοι κυνηγούν κάθε έμβιο ον με λύσσα, και της Ιεράς Εξέτασης η οποία για τους δικούς της λόγους κυνηγάει τα δύο παιδιά.
Η κίνηση μεταξύ των δύο απαιτεί μαεστρική ισορροπία, αφού οι σκιές οι οποίες κρύβουν τα αδέρφια από τα μάτια των στρατιωτών αποτελούν και το κρησφύγετο των θανατηφόρων τρωκτικών. Η πλειοψηφία των γρίφων έχει να κάνει με την κίνηση μεταξύ αυτών των δύο, με τις επιλογές ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγισθεί ο στόχος να ποικίλλουν. Σίγουρα η αθόρυβη προσέγγιση είναι κι αυτή η οποία τείνει να επιβραβεύεται περισσότερο, αλλά από την άλλη τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την Amicia από το να στείλει μία πέτρα στο δόξα πατρί όποιου άτυχου στρατιώτη βρεθεί στο διάβα της.
Το δυνατότερο χαρτί όμως του τίτλου δεν είναι η αρμονία μεταξύ γρίφων, μάχης και εξερεύνησης του περιβάλλοντος, αλλά το πολύ καλά δομημένο και σφιχτό σενάριο καθώς και η εξέλιξη όλων των χαρακτήρων του. Στην πορεία προς το φινάλε, η παρέα των παιδιών θα μεγαλώσει και θα έρθουν κοντά χαρακτήρες και φυσιογνωμίες οι οποίοι δεν θα συναντιόντουσαν ποτέ υπό άλλες συνθήκες. Κάθε παιδί και μία κοινωνική τάξη. Κάθε ιστορία και ένα χαμένο παιδικό όνειρο. Η σύγκρουση κόσμων που συντελείται μπροστά στα μάτια τους, φιλτράρεται μέσα από την αθωότητα τους και ενώ ένας ενήλικας θα σκεφτόταν μόνο την υλική επιβίωση, αυτά συνεχίζουν να παλεύουν για τα όνειρά τους. Συνεχίζουν να ψάχνουν για το καλό στο βάθος, όταν οι μεγάλοι ξεχνάνε να ζήσουν. Συνεχίζουν να μαζεύουν λουλούδια, μέσα σε έναν περιβάλλον γεμάτο θάνατο και σήψη.
Το σενάριο λοιπόν, όταν ξεδιπλώνεται μέσα από cutscenes και παρακολουθούμε ως θεατές, παρουσιάζεται μέσα από άρτια σκηνοθετημένα πλάνα, με τα γκρο πλαν και το χαρακτηριστικό κούνημα του ώμου να δίνουν μία αίσθηση ζωντάνιας και να μας τοποθετούν στο επίκεντρο των εξελίξεων. Δημιουργείται έτσι μία κινηματογραφική εμπειρία, η οποία σε συνδυασμό με το ζοφερό κλίμα που επικρατεί, σταματάει τον χρόνο γύρω μας και το μόνο που έχει σημασία είναι η επιβίωση των παιδιών. Ειδικά δε κάποιος ο οποίος έχει επαφή με μικρά παιδιά, αδέρφια κτλ, σίγουρα θα νιώσει την καρδιά του να σφυροκοπάει όταν θα βρεθεί να κινδυνεύει ο μικρός Hugo.
Συνήθως τείνω να αφιερώνω μία ξεχωριστή παράγραφο για να παρουσιάσω τα αρνητικά ενός τίτλου, τα οποία όμως σχετίζονται με την τελική εμπειρία αυτού. Αντ’ αυτού, αυτή την φορά θα συνεχίσω, λέγοντας ότι παρά την μικρή του διάρκεια, στο A Plague Tale: Innocence η ομάδα ανάπτυξης της Asobo προτίμησε όπως φαίνεται να επικεντρωθεί σε λίγα στοιχεία, να τα τελειοποιήσει και έπειτα να τα ντύσει με ένα αριστουργηματικό σενάριο. Πλήρως ταιριαστή είναι και η μουσική, στην οποία τα έγχορδα εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα των ηρώων μας.
Καταλήγουμε λοιπόν με έναν τίτλο πολύ καλά δουλεμένο, με πυκνή πλοκή και με μηχανισμούς οι οποίοι εδράζονται με φυσικό τρόπο επάνω σε αυτήν και εξελίσσονται ακόμη πιο φυσικά, καθώς ξετυλίγονται και οι υπάρξεις των συνοδοιπόρων μας. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η τιμή πώλησής του την στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο (45€) είναι υψηλή για τις περίπου 20 ώρες που θα χρειαστεί κάποιος ώστε να δει τα πάντα σε αυτό. Από την άλλη εγώ θα πω μόνο ότι έχουμε δει εταιρείες κολοσσούς να ζητάνε περισσότερα για ημιτελείς τίτλους, οι οποίοι ποιοτικά δεν μπορούν να σταθούν ούτε με σκαμνί στο ίδιο ύψος με το A Plague Tale. Οπότε ίσως και να ήρθε η ώρα να στηρίξουμε τα μικρότερα στούντιο, πόσο μάλλον όταν τολμούν κάτι φρέσκο.
Η τελική αποτίμηση καταλήγει να είναι τόσο ξεκάθαρη, που δεν μπορώ ούτε εγώ ο ίδιος να συνειδητοποιήσω, τόσο την εμπειρία που βίωσα όσο και τα μαθήματα ζωής που πήρα. Οι στιγμές όπου κοιτούσα αποσβολωμένος την οθόνη, επεξεργαζόμενος τα τεκταινόμενα επί αυτής ων ουκ έστιν αριθμός. Δοκίμασα να βρω ένα ψεγάδι, αλλά δεν υπήρχε. Ακόμη όμως κι αν έβρισκα κάτι, θα φάνταζε ασήμαντο μπροστά στην γενική εικόνα, η οποία αν μη τι άλλο θα μνημονεύεται για χρόνια ως μία από τις αρτιότερες εμπειρίες, τολμώ να πω, στην ιστορία της τέχνης των βιντεοπαιχνιδιών. Γιατί αν δεν μπορεί να υπάρξει σχέση ενσυναίσθησης εδώ, τότε πού;
Ευχαριστούμε θερμά τη IGE Group για την παροχή του review code.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 98%
98%
Ένα υπερ-διαδραστικό μυθιστόρημα γεμάτο συναισθήματα, ικανά να αγγίξουν και τον πιο απαθή. Ένα σύμπλεγμα τεχνών στον πιο σκοτεινά φωτεινό πίνακα.
Εξαιρετική παρουσίαση, και χαίρομαι που είναι τόσο καλό όσο προϊδέαζε από τα βίντεο που είδαμε.
Ευχαριστώ πολύ Παναγιώτη! Η αλήθεια είναι το gameplay βιντεο που είχε βγει μαζί με τον sean bean, ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου, αν αναφέρεσαι σε αυτό
Πέρα από το πανέμορφο κείμενο του Ηλία, είναι από τις λίγες φορές που ακούω/διαβάζω τόσο κόσμο να συμφωνεί για την αξία του συγκεκριμένου παιχνιδιού. 100% αγορά στο άμεσο μέλλον.
Ευχαριστώ πάρα πολύ Γιώργο! Προσπάθησα να αποτυπώσω λίγη από την ατμόσφαιρά του μέσα στο κείμενο.
Κύριε Ιακωβόπουλε, ο ενθουσιασμός σας με παρέσυρε και αγόρασα το παιχνίδι. Πραγματικά απίστευτη εμπειρία. Ο τρόπος που έχουν αναβιώσει το μεσαίωνα της αγαπημένης μου Γαλλίας, είναι υποδειγματικός. Είμαι στο πρώτο τρίωρο ακόμη της περιπέτειας και το επίπεδο της γραφής με έχει πραγματικά καταπλήξει. Ο πιτσιρικάς ο Hugo, σου λιώνει την καρδιά με τα παιδικά -και τόσο ρεαλιστικά και σωστά σκηνοθετημένα- καμώματά του.
Αυτό ακριβώς! Έχουν αντιμετωπίσει την ανάπτυξη ενός βιντεο παιχνιδιού ώς μία σύνθεση όλων των τεχνών μαζί. Εξ ου και η αναφορά στην ενσυναίσθηση. Πάντως και τα υπόλοιπα παιδιά, δημιουργούν ένα μωσαϊκό που μπορεί να επηρεάσει κάθε χαρακτήρα. Και για να πω την αλήθεια, ως μεσαιωνολάγνος, αποφάσισα να ασχοληθώ με τον τίτλο ξεκάθαρα για το κομμάτι της μεταφοράς του τότε κλίματος, με την γαλλική προφορά των διαλόγων, να κάνει τον τίτλο ακόμη πιο ζωντανό!
Αλλά κύριος ε; Σα να μεγάλωσα απότομα. Από το Weedcraft, στο Plague, η απόσταση είναι μεγάλη και ίσως με ωρίμασε