ALALOTH: CHAMPIONS OF THE FOUR KINGDOMS

Είναι κάποια παιχνίδια που είναι απλώς ξεχωριστά. Όχι τόσο επειδή είναι αψεγάδιαστα αλλά επειδή βλέπεις ανάγλυφα το όραμα των δημιουργών τους σε κάθε ψηφιακή τους άκρη. Έχοντας παρακολουθήσει από μακριά την περιπέτεια παραγωγής του Alaloth: Champions of the Four Kingdoms, είναι ένα μικρό θαύμα ότι κατάφερε να κυκλοφορήσει και να εκπληρώσει σε μεγάλο βαθμό τους αρχικούς του στόχους. Ας εξετάσουμε λοιπόν τι είναι το Alaloth!

Στον κόσμο του Alaloth υπάρχουν 4 βασίλεια που ζουν σε αρμονία, μέχρι που ο ομώνυμος δαίμονας αναδύεται στην επιφάνεια και καταφέρνει να φέρει τη διχόνοια εδραιώνοντας το δικό του βασίλειο στο γεωγραφικό κέντρο του κόσμου. Έτσι, οι humans, elves, dwarves, και τα half-orcs βρίσκονται σε μία λίγο-πολύ τεταμένη κατάσταση. Μόνο ένας εκλεκτός (ή και τέσσερις) θα καταφέρει να μαζέψει τα πολύτιμα τμήματα ενός artefact που θα δώσει πρόσβαση στον Alaloth, ώστε να τον εξορίσει πίσω από εκεί που ήρθε και να επαναφέρει την ειρήνη! Αυτή είναι η βασική περίληψη της πλοκής, προτού χωθούμε για τα καλά στα βαθιά με το character creation και την εξερεύνηση αυτού του κόσμου. Βλέπετε λέμε «βαθιά» διότι έχουμε ένα χάος επιλογών, όχι όπως στα παιχνίδια της Owlcat, αλλά επειδή το παιχνίδι μας δίνει carte blanche για το πώς θέλουμε να παίξουμε και έπειτα μας ρίχνει σε έναν τεράστιο κόσμο χωρίς πολλές εξηγήσεις πέραν των βασικών. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε δεμένοι από την αρχή για το πώς θα εξελίξουμε το χαρακτήρα μας ενώ έχουμε μπροστά μας ένα τεράστιο ταξίδι.

Η φιλοσοφία του Alaloth είναι ένα πάντρεμα πολλών διαφορετικών ειδών. Για να δώσω ένα σημείο αναφοράς θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως ένα κράμμα Battle Brothers με Dark Souls σε μία ισομετρική προοπτική με έμφαση τη μάχη. Όπως ήδη αναφέραμε για να καταφέρουμε να νικήσουμε τον Alaloth θα πρέπει πρώτα να βρούμε τα κομμάτια του artefact που θα μας δώσουν πρόσβαση στο βασίλειό του. Κατά τη δημιουργία του χαρακτήρα, μπορούμε να επιλέξουμε να παίξουμε μόνοι μας είτε με τρεις ανταγωνιστικές ΑΙ. Στην πρώτη περίπτωση, δεν υπάρχει κάποιος χρονικός περιορισμός, παρότι το παιχνίδι δίνει την ψευδαίσθηση του πέρας του χρόνου χωρίς όμως αρνητικές επιπτώσεις, ενώ στη δεύτερη η ΑΙ μπορεί να καταφέρει να μαζέψει τα κομμάτια πρώτη και άρα… game over. Έτσι, αν επιλέξουμε και το «ανταγωνιστικό» mode τότε μπορούμε να βάλουμε και λίγο Heroes of Might & Magic στο μείγμα, αφού έχουμε να παλέψουμε και με άλλους τρεις champions χωρίς να είναι εξασφαλισμένη η νίκη μας.

Πού εντοπίζονται αυτά τα κομμάτια όμως; Παρά την πληθώρα των τοποθεσιών που μπορούμε να εξερευνήσουμε οι περισσότεροι μηχανισμοί εξέλιξης του χαρακτήρα μας είναι δεμένοι με τις fighting arenas. Αυτές είναι περιοχές όπου μπορούμε να επισκεφτούμε και να καθαρίσουμε από τις ντόπιες απειλές, με συγκεκριμένο loadout που επιλέγουμε λίγο πριν μπούμε σε αυτήν. Κλιμακούμενης δυσκολίας, στο τέλος τους έχουμε πρόσβαση σε πληθώρα αντικειμένων με bonus για όποιον κατάφερε επιτυχώς να καθαρίσει την περιοχή για πρώτη φορά (σημαντικό στο competitive mode). Μόνο από αυτήν την εκκαθάριση κερδίζουμε τα απαραίτητα XP που θα μας δώσουν τα πολυπόθητα levels και πρόσβαση είτε σε passive είτε σε active skills. Και κάπου εκεί ξεκινάει ένα τεράστιο κεφάλαιο παραμετροποίησης του χαρακτήρας μας, αφού μπορούμε να τον μετατρέψουμε σε οτιδήποτε θέλουμε, από pure melee fighter μέχρι ένα υβρίδιο spellcaster, επιλέγοντας πληθώρα fighting skills, healing/damaging spells κ.ό.κ.

Όλα αυτά τα skills κρίνονται απαραίτητα για την επιτυχία μας, δεδομένης της δυσκολίας της μάχης. Ομολογώ ότι δοκιμάστηκα πάρα πολύ στην αρχή με το Alaloth, προτιμών να χρησιμοποιήσω πληκτρολόγιο και ποντίκι. Η αργή, τακτική φύση της μάχης και το πληκτρολόγιο δεν βοήθησαν να εναρμονιστώ πλήρως. Σε αυτό συνεισέφερε και το γεγονός ότι τεχνικά η αίσθηση του χειρισμού είναι janky. Φαίνεται ότι λείπει αυτό το επιπλέον στοιχείο που θα έκανε το χειρισμό λίγο πιο ομαλό και κατ’ επέκταση πιο ανταποκρίσιμο. Εντούτοις, για αδιεκρίνιστους λόγους, το συνολικό αποτέλεσμα λειτουργεί πολύ καλά όταν το συνηθίσεις! Εξοπλισμένος με το χειριστήριο λοιπόν και αρκετά κιλά υπομονή, υποσχέθηκα ότι δεν θα λυγίσω, παρά τα απανωτά wipes στις αρένες. Ακολουθώντας απλά μοτίβα (block, attack, kick, και φυσικά τα ξόρκια) το Alaloth σε ωθεί να συμβιβαστείς με τον αργό, μεθοδικό τρόπο μάχης του, διαφορετικά πίσω στο resurrection shrine. Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που λήφθηκε η σχεδιαστική απόφαση, αλλά φαίνεται ότι όλο το παιχνίδι έχει σχεδιαστεί πάνω στο χειριστήριο. Ακόμη και αν υπερφορτώσουμε το χαρακτήρα με συνδυασμό ικανοτήτων ο χειρισμός με το controller είναι οργανικός.

Με λίγη παραπάνω εξερεύνηση, κατάφερα να ξεκλειδώσω δύο companions (από τους τέσσερις διαθέσιμους ανά alignment: good, neutral, evil), βοηθώντας δραματικά στις πρώτες αρένες αφού λειτουργούν τόσο ως σφουγγάρια ενώ παράλληλα συνεισφέρουν με τις δικές τους μοναδικές ικανότητες. Αυτή η εξερεύνηση γίνεται πάνω στον γαργαντουώδη χάρτη επισκεπτόμενος διαφορετικές τοποθεσίες εκτός των fighting arenas. Αυτές κυμαίνονται από πανέμορφα τοπία της φύσης έως κλιμακούμενου μεγέθος πόλεις-hubs. Το σύστημα εδώ είναι αρκετά απλό: μπορούμε να μετακινούμαστε στο χάρτη (με επιλογές για fast travel να ξεκλειδώνονται αργότερα μέσω quests). Όταν επισκεπτόμαστε μία πόλη αναλόγως αν είναι πρωί ή βράδυ τα μαγαζιά και διάφοροι NPC είναι διαθέσιμα ή κλειδωμένα.

Σε αυτό το σημείο είναι που το Alaloth για μένα λάμπει και φέρνει πίσω λίγο από το γόητρο των παλιών εποχών. Κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου ένιωθα πολλές φορές περιορισμένος από τις συνήθειές μου που σταδιακά εδραιώθηκαν λόγω των Quality of Life αλλαγών που έχουν γίνει το στάνταρ στη βιομηχανία. Έτσι, δεν ήταν λίγες οι φορές που ένιωθα δυσφορία για το πόσο δεν με κρατάει από το χέρι και να με στείλει με μία πυξίδα στον τελικό προορισμό. Αυτή η δυσφορία μετασχηματίστηκε σταδιακά σε πείσμα και έπειτα σε χαμόγελα όταν α) κατάφερνα το στόχο μου, β) ερχόταν στη μνήμη σκηνικά από αντίστοιχα παιχνίδια όπου ασαφείς οδηγίες σε έστελναν “κάπου εκεί” για να βρεις το στόχο σου. Υπάρχουν βέβαια και quest που θα σας οδηγήσουν από μία πόλη σε άλλη με την κατάλληλη επισήμανση, ξεκλειδώνοντας άλλα 3-4 στην πορεία. Παρόλα αυτά είναι αναζωογονητικό να έχεις μόνο hints για του πού θα μπορείς να βρεις το επόμενο στοιχείο ώστε να ξεκλειδώσεις π.χ. μία πάρα πολύ καλή πανοπλία.

Ξεφεύγοντας από τα αυστηρά τεχνικά όρια του παιχνιδιού, φαίνεται ότι η μικρή ομάδα των 6 (!) ατόμων της Gamera Interactive έχουν δώσει μεγάλη προσοχή σε παράπλευρα συστήματα έπειτα από απαίτηση του κοινού της κατά την εκτενή διάρκεια του Early Access. Το παιχνίδι υποστηρίζει από local co-op μέχρι και online μέσω του Steam Remote Play (με μόνο ένα αντίγραφο του παιχνιδιού να είναι απαραίτητο). Το crafting των αντικειμένων είναι απλό, απαιτώντας μία απλή λίστα αντικειμένων που αποκτώνται κατά την πρόοδο του παιχνιδιού, χωρίς υπερβολικό grind. Ταυτόχρονα ο κόσμος είναι αρκετά responsive αναλόγως το alignment, τη θεότητα και φυσικά ποια από τις τέσσερις φυλές επιλέξαμε.

Είναι όλα ιδανικά; Φυσικά και όχι. Το Alaloth υπό μία έννοια ίσως έπεσε θύμα της ίδιας της φιλοδοξίας της Gamera: τεράστιοι στόχοι για πρώτη απόπειρα studio. Στην προσπάθειά τους να χωρέσουν όλες τις αναμνήσεις και τα βιώματά τους σε ένα παιχνίδι, πιστεύω ότι ξέφυγαν πολύ σε στοιχεία που θα μπορούσαν να είναι πιο μαζεμένα. Τους επιβεβαίωσε το αποτέλεσμα; Πιστεύω πως ναι, αλλά δεν παύει να είναι πολύ πιο απλωμένο από ότι θα χρειαζόταν να είναι. Παρά τις όποιες αδυναμίες του, τις αλλαγές στο scope κατά τη διάρκειά ανάπτυξης (λίγο-πολύ αναμενόμενο), το παιχνίδι σφίζει από ζωή, μυστικά προς εξερεύνηση, διάρκεια (περίπου στις 100 ώρες για να δείτε τα πάντα στο πρώτο playthrough) και πάνω από όλα μεράκι και αγάπη. Παρακάμπτοντας τους τεχνικούς περιορισμούς ειδικά στην αίσθηση που δίνει ο χειρισμός, το Alaloth φέρνει πίσω μία γλυκιά νοσταλγία. Δεν είναι απαραίτητα το παιχνίδι που θα αναβιώσει το ενδιαφέρον του κόσμου για ένα συγκεκριμένο είδος (όπως έγινε στιγμιαία για τα blobbers με τα Legend of Grimrock, Bards Tale IV, Μ&Μ Χ: Legacy). Εξετάζει, όμως, με φρέσκια μάτια και παρελθοντικές διόπτρες το gaming παρελθόν. Δεν είναι για όλους, αλλά όσοι νιώσουν ότι θέλουν να χαθούν σε έναν κόσμο και να ζοριστούν λίγο παραπάνω στο πεδίο της μάχης, θα βρουν αρκετές ώρες διασκέδασης στο Alaloth!

Go to discussion...