APOTHEON
Είναι σχεδόν περιττό να αναφερθώ στα κύματα ενθουσιασμού που ξεσήκωσε η ανακοίνωση του Apotheon στην εγχώρια gaming κοινότητα. Η Alientrap Games, γνωστή από το εξαιρετικό Capsized, ετοίμαζε ένα αμιγώς 2D arcade/Metroidvania παιχνίδι, του οποίου ολόκληρη η καλλιτεχνική διεύθυνση βασιζόταν στην τεχνοτροπία των μελανόμορφων αγγείων και η θεματολογία του φυσικά αντλούσε από την πλουσιότατη Ελληνική μυθολογία. Κάθε νέο trailer του παιχνιδιού εκτόξευε την αδημονία των παικτών στα ύψη. Πλέον ο τίτλος βρίσκεται στα χέρια μας και περνάμε ευθύς αμέσως, δίχως φόβο και με περίσσια πάθους, να τον αναλύσουμε.
Το σενάριο του παιχνιδιού δεν είναι σε καμία περίπτωση καινοτόμο. Ο Δίας, αηδιασμένος από τη μικροπρέπεια και την γενική χλαπατσοσύνη της ανθρωπότητας, έχει διατάξει τους Θεούς να μας εγκαταλείψουν και η Γης έχει ρημάξει. Στέρφα τα χωράφια, ψοφούν τα ζωντανά, χάος, αναρχία και φραμπαλάς μεγάλος γίνεται στην όμορφη Αρχαία Ελλάδα. Εμείς αναλαμβάνουμε τον ρόλο του νεαρού Νικάνδρωνα (Ναϊκάντρεος για τους φιλέλληνες), ενός πολεμιστή ο οποίος μαχόμενος για να σώσει το χωριό του, καταλήγει να αντιμετωπίζει κατά μέτωπο τους Δώδεκα Θεούς σε μια ανελέητη σύγκρουση για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Αν έχουν αρχίσει να χτυπάνε τα God of War καμπανάκια σας, κατά πρώτον, περάστε έξω και επανεξετάστε το γκέημινγκ πεντιγκρή σας, κατά δεύτερον, συγχαρητήρια, οι δυο τίτλοι, σεναριακά τουλάχιστον, μοιράζονται σχεδόν πανομοιότυπα θέματα. Το Apotheon όμως, ως γνήσιο δισδιάστατο Metroidvania, προχωρά σε μια ιδιαίτερα καλόγουστη και φινετσάτη εκτέλεση της βασικής του ιδέας. Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι σχεδόν ανοικτός από την αρχή, με δυο κεντρικές περιοχές (Αγορά και Ακρόπολη) να λειτουργούν ως συνεκτικά κέντρα των επιμέρους τοποθεσιών. Κάθε φορά αναλαμβάνουμε να αντιμετωπίσουμε μια συγκεκριμένη ομάδα Θεών και δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ως προς την σειρά που θα επιλέξουμε να τους αντιμετωπίσουμε. Το παιχνίδι δηλαδή διαθέτει κανονικότατη campaign, διάρκειας περίπου 8-9 ωρών για ένα «απλό» playthrough, αλλά από την στιγμή που επιλέγετε να αναζητήσετε τα πάμπολλα μυστικά και να εξερευνήσετε κάθε γωνιά του Ολύμπου, ο χρόνος αυτός διπλασιάζεται με χαρακτηριστική ευκολία.
Αν και έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή ώστε ο χειρισμός να είναι όσο το δυνατόν καλύτερος με πληκτρολόγιο και ποντίκι, η χρήση του χειριστηρίου κρίνεται μάλλον απαραίτητη, καθώς ο τίτλος δείχνει να είναι «γραμμένος» επάνω σε αυτό. Το πανέμορφο παρουσιαστικό του Apotheon καμουφλάρει ένα ιδιαίτερα περίπλοκο και απαιτητικό σχέδιο χειρισμού. Πέρα από τις βασικές λειτουργίες κίνησης, άλματος και ρολαρίσματος/αποφυγής (θα το χρησιμοποιήσετε σχεδόν περισσότερο απ’ όσο το χρησιμοποιούσατε στο Witcher 2), o Νικάνδρωνας διαθέτει τέσσερα ξεχωριστά inventories : ένα με όπλα για μάχη εκ του συστάδην, ένα με όπλα βεληνεκούς, ένα για παγίδες και μηχανικά βοηθήματα και ακόμη ένα για διάφορα φίλτρα και αλχημιστικά σκευάσματα που αποκτάμε ή «μαγειρεύουμε» κατά την διάρκεια της περιπέτειας.
Οι RPG πινελιές του Apotheon είναι αυτές που κάνουν τόσο την έκπληξη όσο και την διαφορά. Αν και δεν υφίσταται κάποιο levelling σύστημα, ούτε συλλογή πόντων εμπειρίας, όλα τα αντικείμενά μας έχουν συγκεκριμένο durability. Μόλις αυτό μηδενιστεί, καταστρέφονται και χρησιμοποιούμε αυτόματα το επόμενο επιλεγμένο όπλο της κατηγορίας. Αυτό κατ’ ουσία μας αναγκάζει να μην επαναπαυθούμε σε ένα και μόνο στυλ μάχης, αλλά να αποκτήσουμε μια βασική εξοικείωση με κάθε τύπο όπλου, καθώς ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το τι θα απομείνουμε να έχουμε στα χέρια μας κατά την διάρκεια μιας δύσκολης και μεγάλης σε διάρκεια μάχης. Η πανοπλία μας επίσης αναβαθμίζεται τακτικά, είτε ανακαλύπτοντας είτε αγοράζοντας καινούρια κομμάτια, από τους εμπόρους που βρίσκονται διάσπαρτοι στα επίπεδα του παιχνιδιού. Φυσικά, πρέπει να φροντίζουμε να κρατάμε και αυτή σε καλή κατάσταση, με συνεχή χρήση των διάφορων repair kits. Η πανοπλία δουλεύει όπως ακριβώς και στα FPS παιχνίδια : πρώτα εξαντλείται ο δείκτης της πανοπλίας και κατόπιν αρχίζουμε να δεχόμαστε ζημιά στην υγεία μας.
Προσθέστε εδώ και την ύπαρξη trainers οι οποίοι αναλαμβάνουν να βελτιώσουν τις επιδόσεις μας με συγκεκριμένα όπλα και έχετε ένα σύστημα μάχης με ιδιαίτερο βάθος, το οποίο σαμποτάρεται από ένα «χαλαρό» αίσθημα στον χειρισμό του παιχνιδιού και από τον άσχημα σχεδιασμένο τρόπο εναλλαγής των όπλων μας. Η εναλλαγή μεταξύ των όπλων, βοηθημάτων και φίλτρων, επιβάλλεται κατά την διάρκεια των μαχών, ακόμη και στο κανονικό επίπεδο δυσκολίας. Δυστυχώς, η υλοποίηση αυτής της μηχανικής, έχει γίνει με μάλλον ατυχή τρόπο. Πρέπει να πιέσουμε πρώτα το πλήκτρο που αντιστοιχεί στο ανάλογο μενού (Ξίφη/Τόξα/Παγίδες/Φίλτρα) και κατόπιν να σκρολάρουμε ανάμεσα σε αρκετές φορές δεκάδες αντικείμενα, προκειμένου να βρούμε εκείνο που θέλουμε, ενώ φυσικά πηδάμε, ρολάρουμε, μπλοκάρουμε και γενικά ζούμε την κόλαση της μάχης. Πολύ συχνά καταλήγουμε δηλαδή να χρησιμοποιούμε ό,τι βρίσκουμε μπροστά μας προκειμένου να μείνουμε ζωντανοί και κάθε υπόνοια στρατηγικού σχεδιασμού εκπαραθυρώνεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Δεν πρόκειται για κάποιο ανυπέρβλητο εμπόδιο, αλλά είναι πολύ σημαντικό, σε ένα Metroidvania παιχνίδι, ο χειρισμός να είναι όσο πιο λειτουργικός γίνεται, προκειμένου να είναι απόλυτος σύμμαχος και όχι τροχοπέδη στο ταξίδι μας.
Από την στιγμή όμως που εξοικειωθείτε και αποδεχτείτε τον βασικό σχεδιασμό του, το Apotheon αποτελεί ένα μεθυστικό ταξίδι στις ομορφότερες σελίδες της μυθολογίας μας. Εάν δε, έχετε κάποιο ιδιαίτερο φετίχ για την Ελληνική μυθολογία, εδώ θα βρεθείτε στον παράδεισο και μπορείτε άνετα να προσθέσετε πέντε μονάδες στην τελική βαθμολογία του παιχνιδιού. Στην περιπλάνησή σας στα ψηλά και χαμηλά του Ολύμπου, θα εισέλθετε στα βασίλεια και των δώδεκα Θεών, κάθε ένα από τα οποία είναι πανέμορφα σχεδιασμένο, όχι μόνο εικαστικά, αλλά και σε επίπεδο μηχανισμών. Οι ευφυείς σχεδιαστές της Alien Trap φρόντισαν ώστε διαρκώς να εισάγονται νέα στοιχεία στο gameplay, σχετικά με τον κόσμο στον οποίο βρισκόμαστε κάθε φορά. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω τον Άδη, ένα κατασκότεινο κόσμο, στον οποίο περιπλανούνται οι χαμένες ψυχές. Εάν κάνετε το λάθος να ανάψετε το δαυλό σας προκειμένου να έχετε καλύτερη αντίληψη του χώρου, αυτόματα τραβάτε μια πλημμύρα εχθρών στην θέση σας. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε, είναι να κινηθείτε στο σκοτάδι, με το λιγοστό φως που προσφέρει η Λύρα του Απόλλωνα και ιδιαίτερη προσοχή. Αποκορύφωμα αυτών των διαφορετικών μηχανικών αποτελούν οι τελικές boss fights με κάθε Θεό, στις περισσότερες από τις οποίες, οι σχεδιαστές πραγματικά ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε δημιουργικότητα. Δεν θέλω να δώσω spoilers, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως θα τις καταευχαριστηθείτε.
Το παιχνίδι λειτουργεί ως ένα ονειρικό 2015 remix του μυθικού Gods των Bitmap Brothers με τις επικές μάχες του Hippodrome, όταν η επιλογή του σωστού όπλου μπορούσε να κρίνει ολόκληρη την μάχη. Εάν ο χειρισμός του ήταν λίγο πιο «σφιχτός», θα μπορούσα με το χέρι στην καρδιά να το τοποθετήσω πάνω ακόμη και από το Guacamelee, απευθείας στον θρόνο της κατηγορίας του. Όπως έχει αυτή την στιγμή, το Apotheon είναι ένα πανέμορφο παιχνίδι, γεμάτο έξυπνες ιδέες στον σχεδιασμό, το οποίο απαιτεί φυσικά και την αντίστοιχη δέσμευση από μεριάς του παίκτη, προκειμένου αυτός να αποκομίσει το μέγιστο της εμπειρίας. Μικρές ατέλειες όσον αφορά στο σύστημα μάχης και της τυχαίας φύσης του loot, που κάποιες φορές μας εξωθεί σε άσκοπο grinding προκειμένου πχ να βρούμε τα αντικλείδια που χρειαζόμαστε ώστε να προχωρήσουμε, το κρατούν μια ανάσα μακριά από την κορυφή.
Ένας αρτιότατος τίτλος, που συμπληρώνεται ιδανικά από το υπέροχο soundtrack του Μάριου Αριστόπουλου, το Apotheon είναι ένα από τους πιο ιδιαίτερους, αξιομνημόνευτους τίτλους που έχουμε δει φέτος και θέτει ήδη ισχυρή υποψηφιότητα για ένα από τα καλύτερα 2D παιχνίδια της χρονιάς. Δείτε το οπωσδήποτε!
Pros
- Πανέμορφα γραφικά, ένας πραγματικός ζωτανός αμφορέας
- Το εξαιρετικό soundtrack του Μάριου Αριστόπουλου
- Άπειρα κρυμμένα μυστικά, η χαρά των φίλων της εξερεύνησης
- Πολύ έξυπνα υλοποιημένα boss fights
- Οι μηχανικές για τον κόσμο κάθε Θεού
Cons
- Ο χειρισμός απέχει μισό “κλικ” από το να είναι όσο καλοκουρδισμένος θα έπρεπε
- Η τυχαία φύση της εμφάνισης κάποιων νευραλγικών αντικειμένων όπως τα αντικλείδια, οδηγεί σε αναγκαστικό grinding και ενδέχεται να κουράσει μερικούς παίκτες
“Το παιχνίδι λειτουργεί ως ένα ονειρικό 2015 remix του μυθικού Gods των Bitmap Brothers”
Δε χρειάζεται να διαβάσω κάτι άλλο για να το αγοράσω 🙂
Ευχαριστούμε για την παρουσίαση! Σιγουράκι για το άμεσο μέλλον το παίγνιο 😉
Άψογη περιγραφή τόσο των θετικών όσο και των αρνητικών σημείων του παιχνιδιού. Ωραίος.
Συμφωνώ απόλυτα, τόσο με το review, όσο και με τη βαθμολογία.
Βασικά δεν είναι μόνο η γενικότερη θεματολογία που φέρνει στα God of War αλλά και αρκετά κομάτια από το soundtrack που θυμίζουν αντίστοιχες επικές συνθέσεις που συνοδεύουν το μακελειό του Kratos. 😉
Το παιγνιο είναι στανταράκι για μένα στα πρώτα sales…
Όσο για το αν το Guacamellee είναι πρώτο στη συγκεκριμένη κατηγορία, προσωπικά τουλάχιστον έχω αμφιβολίες αφού τα La Mulana και Valdis Story δείχνουν να υπερέχουν σε σχεδιασμό και κυριώς, πολυπλοκότητα μηχανισμών (ασφαλέστερα συμπεράσματα όταν ασχοληθώ εκτενώς).
Δε ξέρω γιατί αλλά παρά τη παρουσίαση σου ρε Στέφανε, συνεχίζει να μη με ενθουσιάζει καθόλου.
Για το La Mulana δεν έχω καθόλου άποψη καθώς δεν το έχω παίξει. Το Valdis Story αν και γοητευτικότατο, από το λίγο που έχω παίξει, μου φάνηκε πως δεν έχει το επίπεδο παραγωγής του Guacamelee.
Κάπταιν, εντάξει, στην τελική, Metroidvania είναι, αν η κατηγορία δεν σου λέει τίποτε, πέντε λεπτά θαυμάζεις τα γραφικά και μετά, πραγματικά, προσπερνάς.
Πολύ ωραίο το review! Θα τιμηθεί ανάλογα 😉
Πολύ δυνατό παιχνίδι, ομορφη μουσικη οπως προειπες και πολυ ωραια παρουσιαση. Το χειριστήριο είναι 8/10 must για να σου λύσει τα χέρια