AVADON 2: THE CORRUPTION
Oι πιστοί ακόλουθοι των σκληροπυρηνικών old-school RPGs σίγουρα θα γνωρίζουν την Spiderweb Software, την “one-man” εταιρία του Jeff Vogel, ο οποίος από το 1994 ως σήμερα μας έχει χαρίσει μια σειρά από πολύ αξιόλογα RPG στο “παλιό στυλ”, με περισσότερο γνωστές δουλειές του τις σειρές Geneforge και Avernum. Το 2011 η Spiderweb λανσάρισε μια τελείως νέα σειρά με το εξαιρετικό Avadon: The Black Fortress, το οποίο χρησιμοποιούσε λίγο-πολύ αυτούσιο το gameplay και το interface των προηγούμενων games της εταιρίας, αλλά μας εισήγαγε σε έναν τελείως καινούργιο κόσμο με πολύ ιδιαίτερο και βαθύ Lore. Εκεί λοιπόν ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο του Lynaeus, τα έθνη που τον απαρτίζουν, το κάστρο Avadon και τον θρυλικό διοικητή του ονόματι Redbeard, και βιώσαμε από πρώτο χέρι τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στους διάφορους πόλους ισχύος του κόσμου (περισσότερες πληροφορίες για το Lore του Avadon στις παρακάτω σειρές).
Το Avadon: The Black Fortress απεδείχθη η πιο επικερδής κυκλοφορία στην πολύχρονη ιστορία της Spiderweb, κάτι που μάλλον έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ήταν η πρώτη της κυκλοφορία που διατέθηκε και μέσω Steam (“Μέγας είσαι Gaben” κτλ). Έτσι, η είδηση που κυκλοφόρησε φέτος τον Φεβρουάριο ότι ετοιμάζεται ήδη το Avadon 2 δεν εξέπληξε και πολλούς. Μόλις λίγους μήνες μετά, στις αρχές του Νοέμβρη, το Μαύρο Οχυρό ξανάνοιξε επισήμως τις πύλες στους φίλους, και την όρεξη στους απανταχού εχθρούς…
Πριν αναλύσουμε τα του game, ας γίνει μια (θα έλεγα “σύντομη” αλλά μάλλον θα κορόιδευα τον εαυτό μου) αναφορά στο Lore του κόσμου ώστε να πιάσει την ουσία του σεναρίου και κάποιος που δεν έχει ξανασχοληθεί με την σειρά, χωρίς προφανώς αυτό να σημαίνει πως δεν θα μπορεί να απολαύσει το game κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με το πρώτο – κάθε άλλο. Ενδεχομένως να ριχθούν μερικά spoilers για το πρώτο Avadon, οπότε όσοι τυχόν το παίζετε ακόμα (ή απλά όσοι είστε από αυτούς τους κακούς ανθρώπους που βαριούνται να διαβάζουν και πατάνε κλικ για να κάνουν skip όλους τους διαλόγους) προσπεράστε τα παρακάτω μέχρι την επόμενη εικόνα.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω λοιπόν, τα γεγονότα του game διαδραματίζονται στον κόσμο Lynaeus. Κοιτάζοντας τον χάρτη του κόσμου, τα 5 κεντρικά κρατίδια συμμετέχουν σε έναν συνασπισμό ονόματι The Pact, ενώ οι υπόλοιπες δυνάμεις του κόσμου αναφέρονται γενικά υπό τον χαρακτηρισμό The Farlands. Πέρα από την προφανή έχθρα ανάμεσα στα μέλη του Pact και στα Farlands, ακόμα και μέσα στα όρια του Pact οι κίνδυνοι για την σταθερότητα της συμμαχίας είναι πολλοί και πολυπρόσωποι: επιδρομές από ποικίλους λαούς, συνοριακές διαμάχες ανάμεσα στα επιμέρους κρατίδια, η καταστρεπτική έξαρση σκοτεινής μαγείας που ξεχειλίζει από την μυστηριώδη περιοχή The Corruption, αλλά και επαναστατικά κινήματα που βλέπουν την ίδια την ύπαρξη του Pact ως μια αντίθεση στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής τους. Είναι προφανής η ανάγκη ύπαρξης ενός σώματος που θα διασφαλίζει δυναμικά τα συμφέροντα της συμμαχίας και την ειρήνη μέσα στα σύνορα του Pact.
Κάπου εδώ εισέρχεται το κάστρο Avadon. Οι πράκτορες και οι μαχητές του Avadon, που στα χρόνια που διαδραματίζονται τα games της σειράς βρίσκονται υπό τις διαταγές του μυστηριώδους Keeper Redbeard, έχουν ορκιστεί να προστατέψουν το Pact από όποιον το επιβουλεύεται, είτε είναι εξωτερικός εχθρός είτε εσωτερικός. Προκειμένου να έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων προς το ιερό τους καθήκον, οι πράκτορες του Avadon δεν υπόκεινται στους νόμους των κρατών του Pact και θεωρητικά μπορούν να κάνουν οτιδήποτε επιτάσσει η ανάγκη διατήρησης της τάξης και πάταξης των εχθρών. Αυτή η ελευθερία κινήσεων όμως ερμηνεύεται από πολλές δυνάμεις του κόσμου ως υπερβολική συσώρρευση ισχύος στα χέρια του Avadon και του εκάστοτε Keeper του, ενώ η συμπεριφορά ορισμένων διεφθαρμένων πρακτόρων που χρησιμοποιούν κακοβούλως την δύναμή τους δεν βοηθάει και ιδιαίτερα την κατάσταση.
Αυτό το κλίμα είχε μεταξύ άλλων ως απόρροια να πραγματοποιηθεί στο τέλος του πρώτου game της σειράς μια αιφνιδιαστική και μυστηριώδης εισβολή στο ίδιο το κάστρο Avadon, με συνέπεια να φονευθεί μεγάλο μέρος των πρακτόρων του, να μειωθεί δραματικά η ικανότητα του Avadon να διατηρήσει την τάξη στο Pact, αλλά και να υποστεί σοβαρές ζημιές το ίδιο το κάστρο. Η ανάγκη ανοικοδόμησης είναι επιτακτική, αλλά πολλοί άδραξαν την ευκαιρία και δήλωσαν πλέον ανοιχτά την αντίθεσή τους στο Pact με το να κυρήξουν ανοιχτά επανάσταση. Ήδη αρκετές φυλές στην επαρχία Wyldrylm ενώθηκαν υπό το λάβαρο κάποιου μυστηριώδους ηγέτη (ή ομάδας ηγετών, κατά άλλους) και πολεμούν ανοιχτά το Avadon πραγματοποιώντας επιδρομές στα οχυρά του Pact.
Αυτό είναι λίγο-πολύ το σκηνικό κατά την εκκίνηση του παιχνιδιού. Λίγα χρόνια μετά το τέλος του πρώτου Avadon, ελέγχουμε έναν ταπεινό Scout του Pact που συντροφεύει έναν μαχητή του Avadon (γνωστοί με τον χαρακτηρισμό Hands of Avadon ή απλά “Hands“) καθώς περιπολούν μια συνοριακή έκταση στο Wyldrylm αναζητώντας δράσεις των επαναστατών. Κατά την περιπολία μας όμως πέφτουμε πάνω σε ένα party από Ogres, μέρος μιας ευρύτερης δύναμης που φέρεται να πραγματοποιεί εισβολή σε ένα τοπικό φυλάκιο του Pact. Σπεύδουμε λοιπόν προς το φυλάκιο για να προειδοποιήσουμε τους συντρόφους μας…και κάπως έτσι ξεκινάει ένα επικό ταξίδι που θα μας μεταφέρει σε πολλές, διαφορετικές και επικίνδυνες περιοχές του Lynaeus και κατά τη διάρκεια του οποίου οι πράξεις μας θα σφραγίσουν οριστικά την μοίρα των Rebels, του Avadon, ίσως και του Pact συνολικά.
Αυτή η ελευθερία ως προς τα “πιστεύω” του χαρακτήρα μας είναι και ένα από τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα στο Avadon 2, πέρα από το φοβερό βάθος του Lore. Σε αντίθεση με άλλα RPG τα οποία είτε μας δίνουν ξερά σε κάποια φάση του σεναρίου την επιλογή “πήγαινε με την Α ή την Β παράταξη” στην καλύτερη περίπτωση, ή μας ωθούν με το ζόρι προς μια και μόνο συγκεκριμένη κατάληξη στην χειρότερη, το Avadon 2 διαθέτει 4 συνολικά φινάλε τα οποία επηρεάζονται τόσο από τις αποφάσεις μας σε quests και διαλόγους καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού όσο και από τον τρόπο που φερόμαστε στους διαθέσιμους companion NPCs μας (οι οποίοι έχουν κι αυτοί την δική τους ξεχωριστή αντίληψη για την κατάσταση, και αντιδρούν αναλόγως σε κάθε περίσταση που συναντάει το party μας). Έτσι ο παίκτης βρίσκει το μονοπάτι που ταιριάζει περισσότερο στην δική του αντίληψη για τον κόσμο και τις πολιτικές εξελίξεις, και μπορεί άνετα να τελειώσει το game με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το πώς διάκειται απέναντι στην ισχύ του Avadon και στην Επανάσταση. Σε καμία περίπτωση όμως δεν υπάρχει αμειγώς “καλή” και “κακή” επιλογή – κάθε παράταξη έχει τα δίκια της αλλά και τις μελανές κηλίδες της, και αυτό καθίσταται σαφές από πολύ νωρίς.
Περνώντας στα αμειγώς στοιχεία του Gameplay, όσοι έχουν παίξει κάποιο από τα προηγούμενα games της Spiderweb θα βρεθούν σε πολύ (ίσως και υπερβολικά) γνώριμο έδαφος. Η προοπτική είναι ισομετρική, ο κόσμος tile-based, το HUD απλό και λειτουργικό με τα κλασικά εικονίδια των Party members μας στο πλάι (με τους δείκτες για Health και Vitality από δίπλα) και τα κουμπάκια για Journal, Skills και Quickslot items στην μπάρα από κάτω, η περιήγησή μας στον κόσμο γίνεται σε πραγματικό χρόνο και η λειτουργία Turn-Based για τις μάχες ξεκινάει με το πλήκτρο Space ή από μόνη της μόλις επιλέξουμε να επιτεθούμε σε κάποιον εχθρό (ή αν μας εντοπίσει πρώτος κάποιος εχθρός). Οι Turn-based μάχες λειτουργούν εξίσου απλά, με κάθε μαχητή να μπορεί σε κάθε turn να κινηθεί κατά λίγα τετράγωνα, να πραγματοποιήσει μία επίθεση ή να χρησιμοποιήσει κάποιο Potion, Scroll, Wand ή Skill.
Τα Skills είναι ξεχωριστά για καθεμία από τις 5 διαφορετικές player classes του παιχνιδιού: Blademaster (βαρύς melee μαχητής), Shadowwalker (κάτι σαν Rogue), Shaman (χρήση φυσικής και ιαματικής μαγείας) και Sorcerer (παλιός καλός κι αγαπημένος μάγος), ενώ νέα προσθήκη σε σχέση με το πρώτο Avadon είνα η κλάση του Tinkermage, ενός τρόπον τινά “εφευρέτη” που πολεμάει κυρίως στήνοντας ανά πάσα στιγμή επιθετικά ή αμυντικά Turrets και Pylons (χαλαρά η πιο δυνατή class του παιχνιδιού). Ανεβάζουμε τα skills που θέλουμε στο εκάστοτε Skill Tree της class μας κατά το Level Up (level cap είναι τα 30), ενώ η χρήση των Skill “τρώει” το Vitality μας οπότε κατά τις περιηγήσεις σας φροντίστε πάντα να έχετε μαζί μερικά Vitality Potions. Ευτυχώς τα Health Points αναπληρώνονται αυτόματα όσο βρίσκεσθε Out of Combat, οπότε η χρήση των όποιων Healing items μπορεί να επικεντρωθεί αποκλειστικά στη διάρκεια των μαχών.
Στην εξέλιξη του παιχνιδιού θα κληθείτε προφανώς να σχηματίσετε και Party μαζί με διάφορους NPCs, αν και θεωρητικά είναι δυνατόν κάποιος σκληροπυρηνικός νταής να τελειώσει το παιχνίδι και ως Solo μοναχικός λύκος απλά για το Ρωκ. Το party μπορεί να έχει το πολύ 3 μέλη μαζί με τον player character. Στην πορεία θα μπορείτε να στρατολογήσετε NPCs που ανήκουν σε όλες τις classes, οπότε μπορείτε να στήσετε ένα λειτουργικότατο party αποτελούμενο από διαφορετικές ειδικότητες και δυνάμεις ανεξάρτητα από το τι class επιλέξατε για τον Player Character.
Όπως και να έχει δώστε ιδιαίτερη βάση στην ανάπτυξη του party και των skills του γιατί, ευτυχώς ή δυστυχώς, το game είναι ιδιαιτέρως combat-heavy. Πέραν του ότι mobs περιφέρονται σε όλους μα όλους τους χάρτες του game οπότε η μάχη είναι δεδομένη ανά πάσα στιγμή, σε όποια περιοχή και να ταξιδέψουμε, όποιον “πολιτικό” ή ιδεολογικό προσανατολισμό και να ασπαστούμε για το playthrough μας, ότι quest κι αν αναλάβουμε, σε σχετικά λίγες περιπτώσεις (που αφορούν το κυρίως σενάριο περισσότερο παρά τα side-quests) θα υπάρξουν οι κατάλληλες δυνατότητες και επιλογές προκειμένου να αποφευχθεί κάποια σύγκρουση. Κάποιος που δεν έχει ψηθεί στο είδος των turn-based RPGs μπορεί να βρει το παραπάνω κάπως κουραστικό, καθώς, είναι που είναι αργή η εξέλιξη των turn-based μαχών, η καθυστέρηση επιτείνεται αν πρέπει να σταματάς ανά 50 μέτρα για να εξολοθρεύσεις μια ομάδα από 4-5 αράχνες ή αρουραίους.
Επόμενο “ψεγάδι” όσον αφορά τους μη-μυημένος θα είναι προφανώς ο πτωχός οπτικός αλλά και ο ακουστικός τομέας. Οπτικά, όπως και σε όλα τα games της Spiderweb, η isometric γωνία προβολής παρέχει μεν αρκετά καλοσχεδιασμένα ψευδο-3d γραφικά, τα οποία όμως παραμένουν τελείως απλά και “βασικά” και πιθανότατα να φαντάζουν αρκετά “επιπέδου 1990” στα μάτια κάποιου ο οποίος έχει συνηθίσει να παίζει αποκλειστικά ΑΑΑ τίτλους και αρέσκεται να χαζεύει φωτορεαλιστικά τοπία καβάλα στο καλοσχεδιασμένο και μυώδες mount του με την κάθε τρίχα της χαίτης να αποτελείται από 36437 διαφορετικά πολύγωνα (και την θερμοκρασία της κάρτας γραφικών να ανεβαίνει κατά 11μιση βαθμούς κάθε φορά που το άλογο χτυπάει μια ρεαλιστική μύγα με την μοναδικά σχεδιασμένη ουρά του – ενταξει καταλαβαίνετε τι εννοώ). Ακόμα κι αν παραβλέψει κάποιος τον οπτικό τομέα όμως (είναι σήμα-κατατεθέν της εταιρίας, όπως και να το κάνουμε), ο ακουστικός φαντάζει σαν ένα τεράστιο κενό, τόσο από πλευράς των ακουστικών εφέ (τα οποία παίζει και να βρίσκονται σε χρήση σε όλα τα παιχνίδια της Spiderweb την τελευταία δεκαετία) όσο και από άποψης μουσικής (τώρα που το σκέφτομαι, η μόνη μουσική που ακούγεται καθ’όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι αυτή που ξεκινάει μόλις μπαίνουμε στο αρχικό μενού!).
Εκ των πραγμάτων βέβαια το ότι κυκλοφορεί κάποιο game η Spiderweb σημαίνει αυτόματα πως αυτό το game δεν είναι για όλους, πόσο μάλλον για όσους παίζουν αποκλειστικά RPG με υψηλότατα production values. Κακά τα ψέματα, η εταιρία έχει το δικό της στυλ, με αυτό το στυλ έχει φτιάξει το όνομά της και έχει φτάσει σε τόσο υψηλή εκτίμηση στους κύκλους των φανς των indie και old-school RPGs, και σε αυτό το στυλ θα σχεδιάζει τα παιχνίδια της. Με αυτό κατά νου, ο επίδοξος παίκτης οφείλει να εστιάσει στην ουσία της σειράς, η οποία είναι ακριβώς το βάθος του Lore του κόσμου και η υπόσταση του Avadon ως μια οντότητα υπέρ της τάξης από τη μία, υπεράνω του νόμου από την άλλη. Το Avadon 2 καταφέρνει να μεταδόσει περίφημα το κλίμα έχθρας ανάμεσα στο Avadon, τους στρατιώτες του Pact, τους επαναστάτες και τις υπόλοιπες δυνάμεις που περιμένουν την ευκαιρία τους για να επηρεάσουν τα πράγματα για καλό ή για κακό. Και το γεγονός ότι ο παίκτης μπορεί να αλληλεπιδράσει τόσο πολύ με όλο αυτό το κλίμα, να μιλήσει με χαρακτήρες από όλες τις πλευρές, να ακούσει και να κρίνει τα κίνητρα και τους προβληματισμούς τους, και στο τέλος να αποφασίσει πού ακριβώς θέλει να σταθεί, είναι από μόνο του αξιέπαινο και καθιστά το Avadon 2 ένα αρτιότατο RPG, πιστό στα στάνταρτς της εταιρίας και στο πνεύμα του πρώτου game της σειράς.
To Avadon 2: The Corruption διατίθεται τόσο στο Good Old Games και στο Steam όσο και στο αρχικό site της Spiderweb Software, απ’όπου μπορείτε επίσης και να κατεβάσετε ένα demo του παιχνιδιού. Αν παίξετε το Demo και στην συνέχεια το αναβαθμίσετε στην Full έκδοση, η πρόοδος που έχετε σημειώσει στο Demo μεταφέρεται στο full game!
Pros
- Προσθέτει στο πολύ καλό πρώτο μέρος της σειράς
- Φοβερό βάθος στο Lore του κόσμου
- Πολύ μεγάλη διάρκεια
- Δυνατότητα σημαντικών επιλογών που επηρεάζουν καθοριστικά το φινάλε
Cons
- Δεν θα λέγαμε όχι σε μια μικρή αναβάθμιση στον οπτικό και κυρίως στον ηχητικό τομέα εν όψει του Avadon 3…
Τα παλιομοδίτικα του γραφικά και οι turn based μάχες με έλκουν αφάνταστα, παρόλο αυτά παλιότερα παιχνίδια της Spiderweb δεν με είχαν ενθουσιάσει (πολύ καλά μεν, αρκετά μονότονα στο gameplay από ένα σημείο και μετά). Πάντως θα το τσιμπίσω σίγουρα στο μέλλον, αν μη τι άλλο για το ενδιαφέρον story κ lore. Α, και thx για την παρουσίαση!
Αυτό που δεν μου άρεσε, και το κάνει και στο 1, είναι ότι έχει πολύ χαρακτηριστικές, πολύ “προβλεπέ” επιλογές διαλόγων. “Ναι εμπιστεύομαι το τάγμα” “Όχι δεν σας πάω, καρκίνο σε όλους.”
Στο 2 ουσιαστικά τα πιθανά “υφάκια” (ελλείψει άλλης λέξεις :Ρ) είναι 4 απ’όσο έχω βιώσει ως τώρα, στους απολύτως plot-critical διαλόγους τουλάχιστον: Α) Full Avadon, ψόφος στους προδότες και ζήτω το Pact, B) Στηρίζω Avadon και Pact αλλά με ενοχλεί κάπως η υπερβολική ισχύς του οπότε κάνω ενίοτε και τα στραβά μάτια, Γ) Ανήκω μεν στο Avadon και το στηρίζω ως επί το πλείστον αλλά διαφωνώ ανοιχτά μαζί του και δεν έχω και κάτι να χωρίσω με τους επαναστάτες, Δ) ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ουσιαστικά αυτές είναι και οι επιλογές που αντιστοιχούν στα διαφορετικά φινάλε του game.
Αδερφέ Χέλιον, πρέπει να είσαι με διαφορά ο πιο ολντ-σκούλ ψυχασθενής απ’όλους μας. Εξαιρετικό ρηβιού και μου κέντρισες το ενδιαφέρον για τον τίτλο!