BROKEN SWORD – Shadow of the Templars – Reforged

Τα remakes παλαιότερων παιχνιδιών εμπεριέχουν πάντοτε ένα ρίσκο. Ιδίως όταν πρόκειται για προϊόντα μιας άλλης εποχής, τα οποία έχουν μια τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με την πιο στρυφνή και, πολύ λιγότερο, δεκτική κουλτούρα του 2024.  

Ωστόσο, τα περισσότερα προ-2000 adventures, μιας κατηγορίας που πλέον θεωρείται niche, είναι αρκετά δύσκολο να παιχτούν από το σύγχρονο κοινό, κυρίως ως απόρροια των παρωχημένων γραφικών και μηχανισμών τους. Και αυτό είναι πραγματικά κρίμα, διότι έτσι πολλά «διαμαντάκια» παραμένουν εκτός οπτικού πεδίου των πιο «ψαγμένων» νέων gamers και των social media, συνδυασμός που πιθανόν να τους έδιναν ένα παραπάνω έναυσμα να γίνουν γνωστότερα.

Συνεπώς, ένας «επαναπροσδιορισμός» είναι απαραίτητος, αρκεί φυσικά να μην καταστρέφεται το αρχικό όραμα του δημιουργού. Το Broken Sword: Shadow of the Templars Reforged αποτελεί ένα εξαίσιο παράδειγμα για το πως πρέπει να φτιάχνονται τα remakes, παραμένοντας απόλυτα πιστό στο πρωτότυπο παιχνίδι, αλλά παρουσιάζοντας ταυτόχρονα ένα οπτικό τομέα που στέκεται επάξια στη σύγχρονη εποχή.

Για το ίδιο το Broken Sword: Shadow of the Templars της Revolution Software, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να ειπωθούν, τα οποία δεν έχουν ήδη γραφτεί. Κυκλοφόρησε το 1996 και πρόκειται για ένα από τα κλασικότερα point ‘n’ click adventures όλων των εποχών. Ασχολήθηκε με τους Templars και την μυθική (;) τους υπόσταση πριν γίνουν «in» (πριν από τα Assassin’s Creed και τον Dan Brown δηλαδή), ενώ δημιούργησε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα πρωταγωνιστικά δίδυμα στο είδος, του George Stobbart και της Nicole Collard. Η τεράστια επιτυχία του παιχνιδιού γέννησε αρκετά αξιόλογα sequels (ήδη περιμένουμε το πέμπτο), αν και κατά την άποψή μου, κανένα δεν έφτασε το επίπεδο του πρωτότυπου.

Υπήρξε μάλιστα και μια Director’s Cut Edition το 2010, η οποία έκανε κάποιες προσθήκες στην ήδη υπάρχουσα ιστορία (με τη Nicole να έχει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από να την παρακολουθούμε απλώς να κάθεται στην καρέκλα του διαμερίσματός της), ωστόσο, το εν λόγω remake δεν ασχολείται καθόλου με αυτή την έκδοση.

Αξίζει να το τονιστεί ότι το Reforged δεν είναι φτιαγμένο εξ’ ολοκλήρου από την αρχή πάνω σε νέα μηχανή γραφικών: αντίθετα τα καινούρια γραφικά «πατάνε» πάνω στο original παιχνίδι, κάτι που πολύ εύκολα μπορείτε να διαπιστώσετε, αν πατήσετε το κουμπί TAB, το οποίο εναλλάσσει μεταξύ των πρωτότυπων και των καινούριων γραφικών. Περιττό να πούμε ότι η διαφορά είναι χαώδης, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς αν όντως το πρώτο Broken Sword έδειχνε τόσο «άσχημο» ή αν η νοσταλγία παίζει τα δικά της παιχνίδια.

Η δουλειά που έχει γίνει από τη Revolution Software είναι καταπληκτική, τόσο στην υλοποίηση των backgrounds όσο και των χαρακτήρων (σχεδιασμός, καρέ animation, χρωματισμούς), με το παιχνίδι να αποτελεί εύκολα ένα από τα αρτιότερα, οπτικά, adventures των τελευταίων ετών. Επίσης η μουσική υπόκρουση έχει υποστεί ένα αξιόλογο remaster, φέρνοντας τη στα σύγχρονα standards, παραμένοντας μετά από τόσα χρόνια, υπέροχα ατμοσφαιρική και μελαγχολική. Ωστόσο, δεν συμβαίνει το ίδιο με το voice-over, το οποίο έχει μεταφερθεί σχεδόν αυτούσιο από το 1996 (αν και υπάρχουν κάποιες πρόσθετες γραμμές διαλόγου που είχαν «κοπεί»), με συνέπεια να ακούγεται αρκετά «θαμπό» και με θέματα έντασης – κάποιες φορές οι ομιλούντες ακούγονται χαμηλά και σε κάποιες άλλες στιγμές, δυνατά.

Εν μέρει λογικό, καθώς πιθανότατα η αρχική εγγραφή των διαλόγων να μην «σήκωνε» περαιτέρω βελτιώσεις και να χρειαζόταν επανηχογράφηση τους, ωστόσο είναι κάτι που οφείλει να αναφερθεί και είναι από τα ελάχιστα πράγματα που μας θυμίζουν ότι παίζουμε ένα παιχνίδι του περασμένου αιώνα.

Ένα από αυτά είναι σίγουρα και ο χειρισμός του παιχνιδιού, στον οποίο βέβαια παρατηρούνται ορισμένες βελτιώσεις. Γενικά όμως, το interface παραμένει το ίδιο, με τη χρήση του mouse να αναλαμβάνει τα πάντα, τη γνωστή icon-based προσέγγιση στους διαλόγους (καθαρότερη όμως), αλλά και την έλλειψη ενός skip button σε αυτούς, γεγονός που κάποιες φορές ενοχλεί, όταν προσπαθούμε να λύσουμε κάποιον γρίφο ανεπιτυχώς, και ο George να επαναλαμβάνει τις ίδιες ατάκες, χωρίς να μπορούμε να τον διακόψουμε.

Ωστόσο, η Revolution Software έχει εισάγει τη (προαιρετική) δυνατότητα να γίνονται highlight τα hotspots, όταν ο George βρίσκεται πλησίον τους (δεν υπάρχει dedicated κουμπί δηλαδή), ενώ με διπλό κλικ, μπορούμε να μεταφερθούμε γρήγορα στην επόμενη οθόνη, αρκεί να την έχουμε επισκεφτεί τουλάχιστον μία φορά. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η ομάδα ανάπτυξης δεν έμεινε μόνο εκεί, αλλά έχει προσθέσει και ένα “Story Mode”, το οποίο απευθύνεται καθαρά στους νεοφερμένους στο είδος των adventures.

Το “Story Mode” δεν αφαιρεί κάποιους γρίφους, όπως κάνει π.χ. το Monkey Island, αλλά φροντίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να δίνει hints στον παίκτη, ενώ όσο καθυστερεί να βρει τη λύση, τον «βομβαρδίζει» με ακόμα περισσότερα οπτικά ερεθίσματα, ως και στο σημείο να «γκριζάρει» τα hotspots ή τους διαλόγους που δεν οδηγούν στην πολυπόθητη λύση. Σκοπός φυσικά είναι ο παίκτης να μην κολλήσει ποτέ και πουθενά, αλλά να απολαύσει την ιστορία του παιχνιδιού, χωρίς να σπάσει το κεφάλι του με γρίφους τύπου να συνδυάσει το greasy tissue με το αγαλματίδιο, ώστε να το κάνει να φαίνεται «παλιακό».

Είναι μια επιλογή που σίγουρα θα βρει απήχηση, ωστόσο εκτιμούμε ότι το Broken Sword δεν είναι και από τα δυσκολότερα adventures που υπάρχουν, οπότε προτείνουμε ανεπιφύλακτα να παίξετε ένα playthrough στο Classic Mode. Και πραγματικά αξίζει τον κόπο να το κάνετε, καθώς ο χρόνος του έχει φερθεί πολύ καλά και το Broken Sword αποδεικνύει, για μια ακόμη φορά, ότι είναι ένα απολαυστικότατο adventure. Σε προσωπικό επίπεδο, πρέπει να είναι η τέταρτη φορά που ασχολούμαι μαζί του, παρ’ όλα αυτά κατάφερε και με συνέπηρε τόσο που με «ανάγκασε» να το τερματίσω εκ νέου ύστερα από δέκα ώρες περίπου, χωρίς να νοιώσω ότι έκανα αγγαρεία, επειδή απλώς ανέλαβα να γράψω το review.

Εκεί βρίσκεται και η επιτυχία του Broken Sword: Shadow of the Templars Reforged: στο γεγονός ότι πρόκειται για ένα διαχρονικό adventure που, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, παίζεται το ίδιο άνετα, χάρη στην πολύ καλή αφήγηση/γραφή του, στο έξυπνο χιούμορ του, στους καλογραμμένους χαρακτήρες του και φυσικά στο μυστήριο που περιβάλλει τους Templars.

Πόσο μάλλον όταν το πακέτο έρχεται και με «γραφικά του 2024», η Reforged έκδοση συνολικά είναι μια αξιόλογη παραγωγή που έχει λόγο ύπαρξης και που αξίζει να παιχτεί εξίσου τόσο από παλαιούς όσο και νέους παίκτες. Δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε καλύτερο «ορεκτικό» μέχρι την κυκλοφορία του Broken Sword 6.

Go to discussion...