REVIEWS

DIABLO III – RISE OF THE NECROMANCER PACK

Ήταν Μάιος του 2012 και τρέχοντας να προλάβω μία μεγάλη προθεσμία να κλείσει η ύλη για να φύγει το τεύχος του PCM για τύπωμα, ανάμεσα σε όλα τα Error 37 και το hype να έχει τερματίσει όλα τα κοντέρ, υπέπεσα στο μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει μέχρι στιγμής σε game review, βάζοντας το (πολύ) γενναιόδωρο 92/100 στο Diablo 3. Κοιτώντας εκ των υστέρων, ο τίτλος είχε – και έχει – πολύ σοβαρά προβλήματα που είναι ενδογενή του κορμού του και τα οποία δεν λύνονται με κανένα επιφανειακό μπάλωμα, αλλά με πλήρες ξήλωμα. Η ζημιά βεβαίως είχε ήδη γίνει. Fast forward στο Μάρτιο του 2014, και αφού είχε προηγηθεί η «απομάκρυνση» του Jay Wilson από τη θέση του Lead Designer, το παιχνίδι λαμβάνει το πρώτο του expansion με την ονομασία Reaper of Souls. Μία καινούργια πράξη στην αδύναμη ιστορία του D3, μία νέα κλάση (Crusader), ορισμένες ουσιαστικές βελτιώσεις (clever loot drops) κατάφεραν να κρατήσουν τον τίτλο στην επιφάνεια του ενδιαφέροντος.

Φαινομενικά το παιχνίδι είχε μπει για τρία (!) ολόκληρα χρόνια στον πάγο, με μερικές μικρές ενέσεις για να κρατηθεί το ενδιαφέρον. Η κυριότερη προσθήκη ήταν η εισαγωγή των Seasons στο παιχνίδι (τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές διανύεται η ενδέκατη) και άλλων δραστηριοτήτων/στοιχείων, όπως το Kanai’s Cube που αποτέλεσε μία επίφαση επιπλέον παραμετροποίησης του χαρακτήρα στο παιχνίδι. Είναι ίσως ενδεικτικό ότι από την ευρεία κοινότητα που έχει αποκτήσει πλέον η Blizzard, το Diablo 3 ίσως είναι το παιχνίδι που φαντάζει ως φτωχός συγγενής σε σύγκριση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της. Η Blizzard μέχρι πριν λίγο καιρό έδειχνε ότι είχε επαναπαυτεί στο γεγονός ότι θα μπορούσε να ανανεώνει με ελάχιστο κόστος (πάρε 2 portraits από εδώ, ένα stash tab από εκεί) το ενδιαφέρον για την εσωτερική κατανάλωση του κοινού της, όταν αυτό ήθελε να κάνει ένα διάλλειμα από το WoW/ Heroes of the Storm/ Overwatch. Λίγο «φαρμάρισμα» στην αρχή της κάθε season για να τσιμπήσει κάποιος τα καλούδια και το παιχνίδι στο «ψυγείο» για τους επόμενους τρεις μήνες.

D3 RotN 4 smallΤα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα τελευταία 3 χρόνια. Κάνε rifts, μάζεψε ένα πάκο τέρατα, καθάρισε, πήγαινε στο επόμενο. Κάντο όσο πιο γρήγορα μπορείς.

Δεν θέλω να παρεξηγηθούν τα γραπτά μου, το Diablo 3 είναι ένας αρκετά διασκεδαστικός τίτλος, αλλά πλέον έχει χάσει πολύ από αυτό το «κάτι» που έκανε τη σειρά να ξεχωρίζει σε σχέση με τους σύγχρονούς της μιμητές. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, ο υπότιτλος του παρόντος άρθρου δεν φαντάζει πλέον τόσο σκληρός. Τρία χρόνια είναι πολύ μεγάλο διάστημα για την απουσία έκδοσης ενός μεγάλου update/expansion, ειδικά για τα πρότυπα που έχει θέσει η ίδια η Blizzard σε όλα της τα παιχνίδια την τελευταία δεκαετία (WoW, Starcraft, Hearthstone). Η κατάσταση ήταν καταφανής με δεδομένο ότι σε όλες τις BlizzCon πλην της τελευταίες δεν υπήρχε μεγάλη ανακοίνωση για τον τίτλο. Φυσικά αυτό άλλαξε με την ανακοίνωση του Rise of the Necromancer pack, του πρώτου DLC του παιχνιδιού που κοστολογείται στα €14.99 και φέρνει μία από τις πιο αγαπημένες κλάσεις της σειράς στις οθόνες μας.

Φέτος είναι μία ξεχωριστή χρονιά καθότι η σειρά Diablo έκλεισε τα 20 χρόνια της. Το πρώτο Diablo έπαιξε στα σίγουρα με τις κλάσεις να είναι τα κλασσικά αρχέτυπα που συναντούσε κανείς στα beat’em-up fantasy παιχνίδια της δεκαετίας του ΄90. Αυτό άλλαξε με το Diablo 2 που έφερε πολύ περισσότερο flair και ταυτότητα στις κλάσεις ξεφεύγοντας από το τυπικό melee – warrior, ranged – rogue, spells – mage. Ισορροπώντας μεταξύ του cult και του dark fantasy, οδηγούμενοι ίσως από τη δημιουργική ανησυχία να πρωτοτυπήσουν, αλλά και εκμεταλλευόμενοι την ελευθερία που παρείχε η απουσία του ασκορβικά δυσκοίλιου political correctness που μαστίζει πλέον τους καιρούς μας η Blizzard North παρέδωσε μεταξύ άλλων μία εντελώς φρέσκια κλάση που ταίριαζε καταπληκτικά στην ατμόσφαιρα του Diablo 2: τον νεκρομάντη. Weird bone spells, κατάρες, golems, ανάσταση σκελετών και revive τεράτων έκαναν την κλάση εντελώς διαφορετική στον τρόπο παιχνιδιού από τα συνηθισμένα.

Η απαίτηση και οι ικεσίες των οπαδών της σειρά για την επαναφορά της κλάσης στο Diablo 3 είχε αφήσει ασυγκίνητη την Blizzard, η οποία δήλωνε ότι το pet class ήταν και θα είναι o Witch Doctor. Φυσικά κάπου το ενδιαφέρον για το παιχνίδι έπρεπε να ανακάμψει και τα χαρτιά ήταν απλωμένα στο τραπέζι της Blizzard (μόνο μπορούμε να εικάζουμε για αυτά φυσικά), οπότε για άλλη μία φορά αποφάσισε να παίξει αυτό της νοσταλγίας – κάτι που έχει κάνει και στο πρόσφατο παρελθόν (πχ. WoW Legion). Μπορούμε να πούμε ότι δεν έφερε Royal Flush, αλλά σίγουρα έκανε αξιοπρεπή προσπάθεια.


RESURRECTING THE NECROMANCER

Για το τυπικό της υπόθεσης, και προτού δούμε πώς ακριβώς «παίζει» η κλάση, να αναφέρουμε ότι με το RotN προσφέρονται τα εξής: o Necromancer, ένα non-combat pet, ένα ζευγάρι διακοσμητικά «φτερά», ένα frame, ένα pennant, δύο επιπλέον character slots και 2 έξτρα stash tabs. Επομένως, πολύ διακοσμητικό με λίγα «οργανικές» quality of life προσθήκες (stash tabs/character slots).

D3 RotN 1 smallΔεν είναι και τόσο “πλούσιο” DLC ακόμη και για τα κοσμητικά που παρέχει.

Από την αρχή του παιχνιδιού και όπως αποφασίσει να το παίξει κανείς (campaign ή το ελεύθερο adventure mode) ο Necromancer είναι πολύ διασκεδαστική κλάση. Υπάρχουν ορισμένες ικανότητες που επανέρχονται από το Diablo 2 (corpse explosion), μηχανισμοί που κάνουν την επανεμφάνισή τους με κάποιον τρόπο (3 βασικά curses) και νέα skills που ταιριάζουν στον πλέον εδραιωμένο χαρακτήρα του παιχνιδιού. Το levelling είναι πάρα πολύ ευχάριστο και αναζωογονητικό έπειτα από τρία χρόνια βασικής έλλειψης νέας κλάσης. Πολλοί συνδυασμοί, αρκετά μεγάλο περιθώριο να πειραματιστεί κάποιος με συνδυασμούς μέχρι να φτάσει στο level cap 70 και να προχωρήσει στο… endgame.

Για τις ανάγκες αυτού του review δοκιμάσαμε τον Necromancer σε διαφορετικά σενάρια στο endgame κατά την έναρξη της ενδέκατης σαιζόν για να δούμε πώς μπορεί να σταθεί απέναντι στις ήδη εδραιωμένες κλάσεις, αλλά και στον άτυπο ανταγωνιστή του, Witch Doctor. Μπορούμε να πούμε ότι με βάση τα όσα είδαμε στις 30 ώρες που ασχοληθήκαμε μαζί του ότι η κλάση έχει δέσει όμορφα με το υπόλοιπο παιχνίδι, και φαίνεται ότι έχει πέσει τεράστια δουλειά ώστε να «κουμπώσει» χωρίς να φαίνεται ως άσχημη παραφωνία. Από τις λίγες ενστάσεις μας είναι ότι η κλάση εξακολουθεί να είναι φρέσκια και ως αποτέλεσμα έχει μεγάλο προβάδισμα «δύναμης» απέναντι σε άλλες κλάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι σε Greater Rifts solo ο Necromancer είναι πρώτος στα leaderboards μαζί με τον Wizard (GR106) με τη μοναδική άλλη κλάση που να αγγίζει το 100 να είναι ο Crusader.

D3 RotN 3 smallΥπάρχει και ένα πάρα πολύ σύντομο σε διάρκεια, νέο story arc σε μία νέα περιοχή που μπήκε στο patch 2.6. Δεν θα πάρει πάνω από μισή ώρα για κάποιον φτασμένο χαρακτήρα να το καθαρίσει στο adventure mode.

Όπως κάθε άλλη κλάση ο Necro έχει και αυτός τέσσερα endgame class sets (Pestilence, Inarius, Trag Oul, Rathma). Κάθε set προάγει εντελώς διαφορετικό gameplay για την κλάση με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Το Rathma set είναι το κατεξοχήν pet focused set, το Trag Oul παίζει με «βαμπιρική» προσέγγιση όπου κάθε skill κοστίζει ζωή στον παίκτη, το Pestilence παίζει αρκετά με το Bone Spear skill, ενώ το Inarius είναι ίσως το πιο διαφορετικά ενδιαφέρον set αφού είναι το κατεξοχήν melee set του Necro και θυμίζει πάρα πολύ gameplay της CM/WW Wizard στο vanilla D3. Είναι λογικό το meta του παιχνιδιού είναι αυτό που έχει αναπτυχθεί μέχρι στιγμής από τα στοιχεία που είχαν στον public test realm και όσο έχουν παίξει μέχρι τώρα οι παίκτες, επομένως να είναι αρκετά λειψό. Μέχρι στιγμής το Pestilence είναι το μόνο set που φαντάζει ιδιαίτερα αδύναμο και δεν έχει βρεθεί κάποιο build που να συνίσταται ως top-tier για αυτό. Για την μεγαλύτερη διάρκεια της ενασχόλησής μας με τον Necro χτίσαμε πάνω στο Rathma set (το οποίο έδινε δωρεάν η σαιζόν ως class set με την επίτευξη συγκεκριμένων milestones). Ξαφνικά ο Necro ξέφυγε από το «χαλαρό» gameplay όπου τα minions κάνουν τη βρώμικη δουλειά και εμείς καθαρίζουμε με curses και 2-3 άλλα spells όπως γινόταν στο Diablo 2. Στο D3 οι κλάση είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε μεγάλα levels με κάθε setup των 6 δεδομένων skills να απαιτεί άκρως ενεργητικό ρόλο από τον παίκτη για τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας του Necro. Είναι μία αλλαγή που δεν μπορεί να κριθεί θετικά ή αρνητικά αφού εναπόκειται στην κρίση του κάθε παίκτη ξεχωριστά. Προσωπικά αυτός ο τρόπος παιξίματος, ειδικά για το κατεξοχήν pet build ξένισε αισθητά.

D3 RotN 6 smallΤουλάχιστον από εικαστική πλευρά η Blizzard πέφτει για άλλη μία φορά διάνα.

Παίζοντας τα set dungeons του Necro, μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας ότι είναι μακράν τα ευκολότερα στο Diablo 3 (ακόμη και για το mastery τους) και ουσιαστικά αποτελούν αξιοπρεπή tutorials για τα διαφορετικά gameplay της κλάσης. Σίγουρα υπάρχουν skills που δεν είναι τόσο χρησιμοποιούμενα στα end-game builds (πχ. golem) αλλά αν κάποιος δεν θέλει να κυνηγήσει το μακρύ grind και τους αγώνες ταχύτητας σε greater rifts θα περάσει πολύ διασκεδαστικές ώρες με την κλάση. Η Blizzard έκανε φιλότιμη προσπάθεια και παρέδωσε υλικό που χαρακτηρίζεται από τα υψηλά πρότυπα ποιότητας που τη διακρίνει, αυτό είναι εμφανές. Παύση. Όπως ήδη αναφέραμε αφιερώσαμε ούτε λίγο ούτε πολύ περί τις 30 ώρες για να δούμε πλήρως το pack, χρονικό διάστημα που δεν φαντάζει (ούτε είναι) λίγο για τα χρήματα που ζητάει η Blizzard για το DLC. Σε αυτό το διάστημα καταφέραμε να κάνουμε όλα τα masteries για τα dungeons, να βρούμε όλα τα νέα legendary items που σχεδιάστηκαν πάνω στην κλάση, και να φτάσουμε παρά 3 στόχους (που χρειάζονται grind 3-4 ωρών παρά οτιδήποτε άλλο) στην περάτωση όλου του Season 11 journey. Ξαφνικά, το πρόβλημα γίνεται εμφανές…


STATE OF THE GAME

Το Necromancer pack δεν διορθώνει τα προβλήματα replayability και βιωσιμότητας του τίτλου. Δεν θεωρώ εαυτόν ιδιαίτερα φτασμένο παίκτη, διαφορετικά θα είχα ολοκληρώσει όλους αυτούς τους στόχους σε μικρότερο χρονικό διάστημα με πολύ περισσότερο power playing. Παρόλα αυτά κατάφερα να ολοκληρώσω (για άλλη μία φορά) το end game της σαιζόν μέσα στην πρώτη-δεύτερη εβδομάδα της, αποκτώντας περίπου τα μισά αντικείμενα στις καλύτερες μορφές τους (ancient items με πολύ καλά rolls). Από τη στιγμή που υπάρχει ήδη ένα time sink για να λύνει τη δίψα μου για ανταγωνισμό (βλ. Rocket League), δεν βλέπω λόγω γιατί να κυνηγήσω περισσότερα Greater Rifts. Ούτε φυσικά γιατί να παίξω άλλη κλάση, αφού μπορώ να το κάνω την επόμενη Season για το επόμενο καρότο.

D3 RotN 2 smallΤο patch 2.5 έφερε το πολυπόθητο Armory, όπου μπορούμε να αλλάζουμε αυτόματα όλο τον εξοπλισμό και τα προεπιλεγμένα skills με 2-3 clicks. Βασικό quality of life, το οποίο παρέχεται δωρέαν σε όλους τους κατόχους του βασικού παιχνιδιού (δεν χρειάζεται το DLC).

Με απλά λόγια η Blizzard δεν έχει μέχρι στιγμής και δεν είναι σε θέση να διορθώσει το end game της, πρόβλημα που βασίζεται όχι τόσο στο κακό itemization όσο στην προσέγγιση που έχει υιοθετήσει σε δύο νευραλγικούς τομείς: τον τρόπο που αποκτάμε τα skills και το «competitive» endgame αυτό καθαυτό, που αποτελεί καρικατούρα αγώνα ταχύτητας. Τα legendaries στα υψηλά greater rifts (και τις δυσκολίες Torment X+) πέφτουν βροχή, με αποτέλεσμα για κάποιον που παίζει για το gearing up, η μόνη προοπτική είναι να κάνει αναβάθμιση την ήδη βελτιωμένη έκδοση (ancient) ενός legendary αντικειμένου. Αυτό επιτυγχάνεται με αρκετό grind παρά με οποιοδήποτε RNG, όπως γίνεται σε άλλα παιχνίδια του είδους. Ξαφνικά το κίνητρο για τον παίκτη δεν είναι αν θα κερδίσει ένα εικονικό μίνι-lotto, αλλά πόσο θα καθίσει να «δουλέψει» για την Blizzard ώστε να πετύχει τους στόχους που έχει θέσει για την εκάστοτε season. Και αυτό είναι που ακυρώνει όλη την ταυτότητα του παιχνιδιού και το πνεύμα του genre.

Υπάρχουν και άλλα πράγματα που αφήνουν μία γλυκόπικρη αίσθηση με την έλευση αυτού του DLC. Οι πιουρίστες σταυροφόροι του Diablo 2 που έχουν προ πολλού εγκαταλείψει το πλοίο της Blizzard θα αναφωνήσουν όλο χαρά ότι ο βασικός αντίπαλος του D3, το Path of Exile βγάζει την 4η Αυγούστου τεράστιο περιεχόμενο με εντελώς δωρεάν πρόσβαση, το οποίο μεταξύ άλλων θα περιέχει 6 νέες πράξεις (επιπρόσθετα των ήδη τεσσάρων). Κατ’ εμέ η σύγκριση είναι άδικη αφού ο κάθε τίτλος έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Εάν θελήσουμε να κρίνουμε το Necro pack με κάτι θα ήταν με τις πολιτικές της ίδιας της Blizzard στο παρελθόν και τώρα. Το Lord of Destruction expansion για το Diablo 2 είχε δύο νέες κλάσεις (Druid, Assassin) σε αντίθεση με το Reaper of Souls που είχε μία (Crusader). Ο καθένας μπορεί να κάνει γράψει κατεβατά για αυτήν την απόφαση, αλλά η αλήθεια είναι ότι η Blizzard έχει αρχίσει να βάζει υπό μορφή paywall πράγματα που στο παρελθόν είτε θα εξέδιδε σε πιο ολοκληρωμένη μορφή είτε θα τα έδινε εντελώς δωρεάν. Σημεία των καιρών θα πει κανείς, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό ή επιθυμητό/αποδεκτό από την πλευρά του καταναλωτή.

D3 RotN 5 smallΤο Trag Oul’s set σε όλο του το αιματηρό μεγαλείο. Το non-combat pet όφελε να είναι η Liv Moore.

THE GRAVE VERDICT

Το Rise of the Necromancer Pack είναι ένα παράδειγμα όπου το DLC είναι ιδανικά σχεδιασμένο πάνω στο παιχνίδι του με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Necromancer δένει τόσο οργανικά με τους μηχανισμούς του Diablo 3 που θα έλεγε κανείς ότι ήταν από την αρχή στο παιχνίδι. Πολύπλευρη κλάση στον τρόπο παιχνιδιού θα προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης για όποιον αποφασίσει να καταβάλει το δεκαπεντάευρω. Παρότι η αγορά αυτή θα εξασφαλίσει μερικές ώρες παιχνιδιού με τη νέα κλάση, το DLC δεν βελτιώνει πόσο μάλλον διορθώνει όλες τις παθογένειες από τις οποίες πάσχει το παιχνίδι, οι οποίες το καθιστούν ένα απλώς μικρό σφηνάκι μπροστά στις πιο ολοκληρωμένες προτάσεις που πλέον υπάρχουν στην αγορά. Εάν θέλετε να ανανεώσετε το ενδιαφέρον σας για το D3 ίσως αυτή να είναι καλή ευκαιρία. Εάν όμως θεωρούσατε ότι αυτό το DLC θα είναι που θα αλλάξει άρδην το παιχνίδι προς το καλύτερο, τότε θα ήταν συνετό να το αποφύγετε.

Ευχαριστούμε θερμά την IGE S.A. για την παροχή του review κωδικού.

Pros

  • Απροσδόκτητα πολύπλευρη κλάση
  • Προσθέτει αρκετές ώρες ενασχόλησης στο παιχνίδι

Cons

  • Αρκετοί παίκτες που κυνηγάνε τα end-seasonal milestones θα πάρουν πολύ γρήγορα το μέγιστο που έχει να προσφέρει το DLC…
  • … και θα καταλήξουν στο ίδιο μοτίβο που διακατέχει το Diablo 3 τα τελευταία 2-3 χρόνια…
  • Η τιμή του είναι αρκετά αλμυρή αν λάβει κανείς υπόψη σχεδόν ταυτόχρονες κυκλοφορίες στο ίδιο genre
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 81%

81%

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

3 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL