Hack ‘n Slash

Οι αναμνήσεις μου από το πρώτο Nioh είναι αρκετά νωπές. Το θυμάμαι σαν χτες, μολονότι έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια. Ένα παιχνίδι στο οποίο αφιέρωσα τριψήφιο αριθμό ωρών και δεν αισθάνθηκα ότι ήταν χρόνος σπαταλημένος. Κι ό,τι δε θυμόμουν λεπτομερώς, επέστρεφε στη μνήμη μου, όσο περισσότερο έπαιζα τη συνέχεια του. Άλλο ένα Nioh λοιπόν στα χέρια μας, άλλη μια πλήρης από περιεχόμενο έκδοση. Και φυσικά μία νέα ευκαιρία να ξαναγίνουμε πολεμιστές στην Ιαπωνία του 15ου αιώνα και να αναμετρηθούμε με λήσταρχους, σαμουράι εχθρικών φατριών και φυσικά Yokai. Απορία πολλών, υποθέτω, είναι κατά πόσο διαφοροποιείται το Nioh 2 από τον προκάτοχο του κι αυτή επιδιώκουμε να λύσουμε στο παρόν κείμενο. Η φιλοδοξία του Νομπουνάγκα επισκίασε την ιστορία Παρόλο που υπάρχει το 2 στον τίτλο, το νέο πόνημα της Team Ninja αποτελεί prequel του αρχικού παιχνιδιού. Τα γεγονότα του λαμβάνουν χώρα μερικά χρόνια πριν τα γεγονότα εκείνου του παιχνιδιού. Η πρώτη διαφορά έγκειται στο ότι αντί για κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα, μπορούμε να δημιουργήσουμε εκείνο της επιλογής μας. O αρχικά ανώνυμος πρωταγωνιστής γίνεται μάρτυρας του φόνου της μητέρας του, λόγω της Yokai φύσης της (σύμφωνα με τους μύθους της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, τα πνεύματα αυτά μπορεί να είναι και καλόβουλα). Χρόνια αργότερα, ενώ ζει στην καλύβα του στο δάσος, αποξενωμένος γενικά από τους ανθρώπους, λαμβάνει ένα μήνυμα για να συναντήσει ένα μυστηριώδη άντρα. Αυτός συλλέγει και εμπορεύεται τις Amrita stones που περικλείουν μεγάλη δύναμη, ικανή να αλλάξει την πραγματικότητα. Στην παρέα τους θα μπει και μια κυνηγός Yokai και η ασυνήθιστη αυτή ομάδα θα βρεθεί σύντομα να αναλαμβάνει αποστολές για τον Oda Nobunaga (όπως και στο πρώτο Nioh, έτσι κι εδώ μπλέκεται η ιστορία με τη φαντασία). Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τις Amrita Stones ουδείς... Στις 55 περίπου ώρες που αφιέρωσα δε συνάντησα κάποια δυνατή σεναριακή στιγμή. Ουσιαστικά γίνεσαι ο παρατρεχάμενος του ανερχόμενου φεουδάρχη, στην προσπάθεια του να σταματήσει την έριδα των αντιμαχόμενων φατριών και να δει την Ιαπωνία ενοποιημένη. Τα backgrounds των χαρακτήρων παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αλλά η ιστορία μοιάζει ελαφρώς ασύνδετη και μάλλον άχρωμη. Εδώ θα πει κανείς, μα και το πρώτο Nioh δεν είχε κάποια συγκλονιστική ιστορία. Δε θα διαφωνήσω αλλά η διαφορά είναι ότι εκεί είχε γίνει καλύτερη προσπάθεια σύνδεσης δευτερευόντων χαρακτήρων με το William και το ρόλο του στην ιστορία. Ο William είχε ξεκάθαρο στόχο στο ταξίδι του, η σκακιέρα στη δική του περιπέτεια ήταν πιο τακτοποιημένη. Στο Nioh 2 πολλοί χαρακτήρες παρελαύνουν αλλά λίγοι μένουν στη μνήμη διότι δεν κουμπώνουν το ίδιο καλά. H ψηφιακή περσόνα του χειριζόμαστε και η ύπαρξη του μέσα στο σύμπαν του παιχνιδιού δεν έχει την ίδια βαρύτητα με τον πρωταγωνιστή του προηγούμενου. Έχει ενδιαφέρον πάντως το να παρακολουθείς την εξέλιξη των σημαντικών npcs και τα γεγονότα που καθόρισαν τις μοίρες τους στο Nioh. Ετοιμαστείτε να πεθάνετε ξανά. Ή μήπως όχι...; Όταν είχε ανακοινωθεί για πρώτη φορά το παιχνίδι, ενδόμυχα πίστευα πως θα έκανε το μεγάλο βήμα στο σχεδιασμό των περιοχών. Πως από τη δομημένη σε missions περιήγηση θα υιοθετούσε μια σύνδεση των επιμέρους περιοχών σε ένα μεγάλο, ενιαίο Metroidvania χάρτη. Κάτι τέτοιο τελικά δε συνέβη και από αυτό κιόλας το γεγονός, η ταμπέλα "Nioh 1.5" που αρκετοί του προσάπτουν, το χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό. Το παιχνίδι δεν στοχεύει πρωταρχικά στο να κερδίσει νέους οπαδούς, αλλά να ικανοποιήσει τους ήδη υπάρχοντες. Πάντως, με βάση τη ροή της ιστορίας καταλαβαίνω πως μια διασύνδεση των αποστολών δε θα ωφελούσε το immersion, διότι αυτές χωρίζονται από σχετικά μεγάλες αποστάσεις πάνω στο χάρτη και κατά συνέπεια δε θα φαινόταν ρεαλιστική η συγχώνευση τους. Οι αποστολές περιέχουν διακλαδώσεις, shortcuts, μυστικά κλπ. αλλά η δομή τους παραμένει απαράλλαχτη από το πρώτο παιχνίδι. Το μεγαλύτερο μέρος του gameplay έχει μένει ίδιο. Ως εκ τούτου η ανάλυση των επιμέρους μηχανισμών στερείται νοήματος, καθώς όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει στην παρουσίαση του προηγούμενου παιχνιδιού. Ας εξετάσουμε λοιπόν τι έχει αλλάξει σε σχέση με το πρώτο Nioh. Έχουν προστεθεί 4 νέα όπλα, ανεβάζοντας τον αριθμό στα 11, πολύ εντυπωσιακός για παιχνίδι της κατηγορίας. Το πρώτο από αυτά είναι τα Hatchets, μικρά τσεκούρια με παρεμφερές στυλ επιθέσεων με τα διπλά σπαθιά, που όμως μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για μάχη εξ αποστάσεως. Το δεύτερο είναι το Splitstaff, που μοιράζεται κάποιες τεχνικές με τη λόγχη, όμως εκείνο που το καθιστά μοναδικό είναι η αλυσίδα που κρύβεται μέσα και επιτρέπει στο όπλο να χωριστεί σε 2 άκρα και να δράσει ως μεγάλων διαστάσεων nunchacku. Το τρίτο είναι το Switchglaive το οποίο είναι κι αυτό με τη σειρά του είναι ένα αρκετά εξωτικό όπλο. Ουσιαστικά μοιάζει με πτυσσόμενο polearm-δρεπάνι, που αναλόγως stance μεταβάλλεται και ο τρόπος χρήσης του. Τέλος έχουμε τις... ταπεινές γροθιές (για την ακρίβεια διάφορα αξεσουάρ που ενισχύουν τη δύναμη των γροθιών), που εκ πρώτης όψεως φαίνονται να στερούνται την ισχύ ή το εύρος άλλων όπλων. Με μια ματιά όμως στο skill tree της συγκεκριμένης κατηγορίας διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για ένα από τα προηγμένα όπλα του Nioh 2. Με προσεκτική αλληλουχία κινήσεων και active skills, μπορούμε να κάνουμε Killer Combos™ που δεν αφήνουν περιθώρια αντίδρασης στους αντιπάλους. Οι φίλοι των fighting games θα βγάλουν τρελά γούστα. Δείγμα από το φρεσκαρισμένο skill tree (ένα από τα πολλά του Nioh 2) Το splitstaff επί τω έργω. Όσον αφορά το σύστημα μάχης, έχουμε κάποιες σημαντικές προσθήκες. Πλέον το Living Weapon έχει δώσει τη θέση του στο Yokai Shift (μεταμόρφωση σε Yokai). Τα Yokai χωρίζονται σε 3 τύπους, αναλόγως του Guardian Spirit που έχουμε κάνει equip: Feral, Brute και Phantom. Αυτά διαθέτουν τόσο ξεχωριστές επιθέσεις με τα δικά τους animations, όσο και μοναδικά Burst Counters. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη προσθήκη στο Nioh 2. Όπως υποδηλώνει και το όνομα πρόκειται περί μιας αποτελεσματικής άμυνας που ακυρώνει συγκεκριμένες επιθέσεις. Αυτές προμηνύονται από τους εχθρούς με μια κόκκινη λάμψη. Με σωστά χρονισμένη αντίδραση, ο αντίπαλος μένει εντελώς εξουθενωμένος (αδειάζει η ki μπάρα) και γίνεται έρμαιο των βίαιων ενστίκτων μας. Μάλιστα στα bosses, είναι μια αρκετά καλή τακτική που μας εξασφαλίζει γενναιόδωρα χρονικά περιθώρια να προκαλέσουμε ζημιά χωρίς φόβο αντιποίνων. Άλλη μια καινοτομία που φέρνει το 2ο παιχνίδι είναι τα Soul Cores, ψυχές που πέφτουν ως loot από διάφορα Yokai. Αυτές όχι μόνο δίνουν επιπλέον passive abilities αν τις τοποθετήσουμε στα slots του Spirit Guardian, αλλά μας επιτρέπουν για λίγα δευτερόλεπτα να πάρουμε την αντίστοιχη μορφή τους ή να επιτεθούμε με μια, συνήθως, σήμα κατατεθέν επίθεση. Προσαρμόζοντας Soul Cores στο Guardian Spirit, μέχρι 2 στο πρώτο playthrough ανεξαρτήτως attunement limit. Τα αφεντικά προκαλούν δέος και αρκετές φορές είναι αλλόκοτα (thank you based Japan). Κάτι που παρατήρησα στις μάχες με αυτά, είναι πως σε γενικές γραμμές μπορούσα να διαβάσω ευκολότερα τις κινήσεις τους σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Οι αναμετρήσεις μαζί τους έχουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον αυτή τη φορά. Όταν έχουν ξεμείνει από ki για πρώτη φορά, μετατρέπουν τα πάντα γύρω τους στο Dark Realm. Εκεί έχουν αυξημένη άμυνα κι επίθεση, κάτι που ισχύει όχι μόνο για εκείνα αλλά και τον χαρακτήρα μας, αν χρησιμοποιεί Soul Core επιθέσεις ή έχει μεταβεί στο Yokai Shift. Αν ξεμείνουν από ki όσο είναι μέσα στο Dark Realm, τότε επανερχόμαστε στην πραγματικότητα και εκείνα πέφτουν κάτω εξαντλημένα και ανήμπορα να αντιδράσουν σε grapple επιθέσεις. Το Dark Realm μπορούμε να το συναντήσουμε και μέσα στις περιοχές (απ΄έξω μοιάζει με παχιά ομίχλη) και μπορούμε να το διαλύσουμε αν βρούμε το Yokai που το προκαλεί και το νικήσουμε. Μέσα στο Dark Realm, η χρωματική παλέτα περιορίζεται σε άσπρο, γκρίζο και μαύρο. Πολύ σημαντική βοήθεια θα λάβουμε στο παιχνίδι από τους μπλε Revenants, φιλικούς avatars άλλων παικτών. Σε σημεία που υπάρχουν μπλε τάφοι, μπορούμε πληρώνοντας τα ανάλογα Ochoko cups (συνήθως drops από κόκκινους - εχθρικούς Revenants) να τους καλέσουμε. Αυτοί παραμένουν μαζί μας μέχρι πέσουν στην μάχη ή να εξολοθρεύσουμε συγκεκριμένο αριθμό εχθρών. Δε μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο σημαντική είναι η βοήθεια τους, είτε πρόκειται για την αποφόρτιση του aggro ή τα διάφορα status effects που προκαλούν κ.α. Τέλος, βελτιώσεις υπήρξαν και στο crafting. Η διαδικασία του reforge αντικαταστάθηκε εξ ολοκλήρου από το temper. Με αυτό πλέον δεν αντικαθίσταται μία ιδιότητα σε ένα αντικείμενο τυχαία, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε συγκεκριμένα από ένα pool ποια θέλουμε να περάσει στο αντικείμενο, με καλύτερης ποιότητας υλικά να δίνουν αναμενόμενα πρόσβαση σε pools με πιο σπάνιες ιδιότητες. Επιπροσθέτως, με το temper μπορούμε να αντικαταστήσουμε ιδιότητες και στα accessories, κάτι που στο προηγούμενο παιχνίδι ήταν αδύνατο αφού ήταν το μοναδικό κομμάτι του εξοπλισμού που δεν επιδεχόταν ουδεμία τροποποίηση. Αντιμετωπίζοντας ένα boss με τη βοήθεια ενός φιλικού revenant. Wake up Samurai, we have a port to burn H Koei Tecmo είναι περιβόητη για τις όχι ιδιαίτερα προσεγμένες μεταφορές των παιχνιδιών της στους υπολογιστές, σε αρκετές περιπτώσεις. Δυστυχώς μία τέτοια περίπτωση είναι και το Nioh 2. Για αρχή, το παιχνίδι φαίνεται να μην υποστηρίζει Windows 7 (δεν ξεκινούσε), γεγονός απαράδεκτο. Λέω «φαίνεται», γιατί κάποιοι χρήστες στα fora του Steam βρήκαν λύση από την πρώτη κιόλας μέρα, ενώ οι developers ακόμα δεν έχουν κάνει διαθέσιμο κάποιο σχετικό patch. Ενδεικτικά παραθέτω εκείνη που βοήθησε στην περίπτωση μου. Δεν υπάρχει τίποτα μέσα στο παιχνίδι που να δικαιολογεί τον αποκλεισμό αυτού του λειτουργικού. Ούτε φανταχτερά textures (δύσκολα θα εντοπίσετε διαφορές από το προηγούμενο παιχνίδι), ούτε τίποτα ρεαλιστικές φωτοσκιάσεις, ούτε καν το λανσάρισμα κάποιας υπερφιλόδοξης νέας τεχνολογίας. Ακόμα και η ταμπέλα του "Nioh 1.5" είναι μάλλον κολακευτική για τον τεχνικό τομέα. Ξεπερνώντας τον αρχικό σκόπελο, υπάρχουν κάποια περιστασιακά frame drops, τα οποία παραδόξως είναι συχνά στις cutscenes και μάλιστα κι εκείνες που είναι σαν κινούμενες ζωγραφιές από μελάνι. Team Ninja: «Ποιος ΤΟΛΜΗΣΕ να επικρίνει τη δουλειά μας»;; Δε μου προξενεί έκπληξη το «κλασικό» πλέον, για τα δεδομένα της εταιρίας, παίζω με mouse και keyboard και βλέπω τα εικονίδια για gamepad στην οθόνη. Το μεγαλύτερο θέμα όμως που έχει το Nioh 2 είναι το memory leak που κάνει την εμφάνιση του μετά από 3-3μιση ώρες παιξίματος και κάνει το παιχνίδι ολοένα και λιγότερο ανταποκρίσιμο, έως ότου παγώσει εντελώς. Είναι εκείνο το πρόβλημα που έχει αναφερθεί περισσότερο από κάθε άλλο, οπότε θεωρώ πως οι δημιουργοί έχουν λάβει γνώση και θα το εξαλείψουν σύντομα. Πρέπει, κάποια στιγμή, κάθε δημιουργός να καταλάβει ότι αυτό που καθορίζει πρωτίστως ένα καλό PC port είναι η άψογη απόδοση του παιχνιδιού του σε μεγάλο εύρος μηχανημάτων και κατόπιν εξετάζει το πόσα εξτραδάκια θα υπάρχουν στις ρυθμίσεις των γραφικών... Git Gourd Το Nioh 2 αν και ευκολότερο του προκατόχου του, παραμένει ένα παιχνίδι που απαιτεί προσοχή και αφοσίωση για να ξεδιπλώσει τις χάρες του. Με τις βοήθειες που παρέχει είναι χωρίς αμφιβολία πιο φιλικό προς το μέσο χρήστη, συγκριτικά με το πρώτο. Με εξαίρεση την ιστορία και τη συνολική ποιότητα της PC έκδοσης, είναι ανώτερο από εκείνο σε όλους τους τομείς. Οι περιοχές και τα bosses που επαναλαμβάνονταν, έχουν περιοριστεί εδώ, ενώ το σύστημα μάχης παραμένει ένα από τα καλύτερα το καλύτερο που έχουμε δει σε παιχνίδι του είδους. Αν το Nioh δε σας κέρδισε, δύσκολα θα βρείτε κάτι στο δεύτερο που θα το αλλάξει αυτό. Αν το θέμα σας ήταν απλά η δυσκολία, θα ήταν προτιμότερο να ξεκινήσετε από το δεύτερο παιχνίδι της σειράς. Αν πάλι, λατρέψατε το πρώτο, εδώ θα βιώσετε την τελειοποίηση της συνταγής του.