ROCKSMITH
Δεν έχω ακριβώς τα λόγια που μπορούν να περιγράψουν την προσμονή μου για την κυκλοφορία του Rocksmith στην Mια, Αγία, Καθολική, Πραγματική Πλατφόρμα™. Ένα πρόγραμμα -γιατί περί εκπαιδευτικού προγράμματος πρόκειται, ιδιοφυώς μεταμφιεσμένου ως παιχνίδι- που ήξερε το δρόμο μέσα από τις απέραντες κοιλάδες της τεμπελιάς μου, ως τη rock Νιρβάνα. Eπιτέλους, κάποιος σαμάνος εκεί στη Ubisoft, είχε βρει τον τρόπο να μου μάθει να παίζω μπάσσο σαν άνθρωπος, πατώντας στη νοσηρή δίψα μου για ατσίβμεντς και ανλόκς.
ΑRE YOU GONNA GO MY WAY?
Θυμάστε όλο το ντόρο που είχε γίνει για εκείνα τα κατάπτυστα Guitar Hero/Rock Band παιχνίδια; Βεβαίως, εκείνα που σας όπλιζαν μ’ένα πανάκριβο πλαστικό κοντρόλερ με χρωματιστά κουμπάκια και σας εξανάγκαζαν σε Wii-ικές ασκήσεις ρυθμού, παραμυθιάζοντας το μπέμπη μέσα σας ότι ήταν ροκστάρ; Αν δεν σας θυμίζει τίποτε, τα εύσημά μου, έχετε εκτεθεί ελάχιστα σ’αυτό το θλιβερό πολιτισμικό φαινόμενο. Και ναι, ξέρω ότι το Rock Band 3 κυκλοφόρησε με μια midi ψευτοκιθαρίτσα που ταχατές μου σου “μάθαινε να παίζεις” αλλά δεν θέλω να μιλήσω καν για την ποιότητα του όλου εγχειρήματος.
Οι Θεοί του Ροκεντρόλ τα έβλεπαν όλ’αυτά και βυθίζονταν όλο και περισσότερο στη θλίψη. Το Σφυρί του Θώρ, το Μπούμστικ της Κολάσεως, είχαν αντικατασταθεί από άθλια, πλαστικά κοντρόλερς και οι νέοι προτιμούσαν να ξημεροβραδιάζονται μπροστά στο Call of Duty αντί να ματώνουν πάνω στις χορδές, ψάχνοντας εκείνη τη μαγική στιγμή που όλοι οι ορίζοντες γίνονται ένα, τη στιγμή που το ροκεντρόλ σε αρπάζει από την ψυχή και δε σε ξαναφήνει ποτέ.
Ήξεραν πως είχε έρθει ο καιρός. Το χρίσμα δόθηκε στη Ubisoft. Η ιδέα ήταν απλή. Το μοντέλο του Guitar Hero, αλλά με πραγματικά όργανα και τα πραγματικά τραγούδια. Και εγένετο Rocksmith. Ένα πρόγραμμα, που με τη βοήθεια ενός μαγικού καλωδίου (περιλαμβάνεται στη συσκευασία) συνδέει οποιαδήποτε κιθάρα ή μπάσσο στο PC σας και σας επιτρέπει να παίξετε νότα προς νότα μερικά από τα σπουδαιότερα rock -και όχι μόνο- τραγούδια όλων των εποχών. Και βρισκόμαστε μονάχα στην αρχή των προτερημάτων του Rocksmith.
To πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε στην ενασχόλησή μου με το πρόγραμμα (γιατί χωνέψτε το, παιχνίδι ΔΕΝ είναι) είναι η παντελής απουσία lag μεταξύ οργάνου και υπολογιστή και η εξαιρετική αναγνώριση ακόμη και δύσκολων τεχνικών παιξίματος. Μπορείτε ουσιαστικά να συνδέσετε οποιοδήποτε ηλεκτρικό έγχορδο έχει μαγνήτη και να παίξετε όπως γουστάρετε και το πρόγραμμα θα καταλάβει τα πάντα. Περιλαμβάνεται ένα εξαιρετικό setup utility ώστε ακόμη κι αν παρατηρήσετε κάποιο lag ή ο,τιδήποτε που δεν είναι της αρεσκείας σας, να φέρετε αμέσως τη σχέση οργάνου/υπολογιστή στα μέτρα σας.
Η μεγαλύτερη τεχνική δυσκολία του εγχειρήματος δηλαδή, είναι τακτοποιημένη από την αρχή. Η δεύτερη μεγαλειώδης καινοτομία του Rocksmith, έγκειται στη δυναμική προσαρμογή της δυσκολίας του. Σαν σύλληψη είναι απλό, μα σαν εκτέλεση ιδιοφυές. Έστω λοιπόν ότι ο νεαρός Μποράτσος θέλει να παίξει το Don’t Fear The Reaper. Είναι 16 χρονών όμως ξανά και δεν έχει βαστήξει μήτε κιθάρα μήτε μπάσσο στη ζωή του. Το πρόγραμμα ξεκινάει κυριολεκτικά με το Don’t Fear The Reaper αναλυμένο στις τρεις βασικές νότες του. Αν δει ότι ο μικρός Μποράτσος παίζει σωστά, θα του πετάξει μέσα μια τέταρτη, μια πέμπτη. Θ’αρχίσει να του δίνει ακόρντα. Όσο ο ήρωάς μας παίζει σωστά, τόσο περισσότερο από το τραγούδι θα του δίνεται, μέχρι να παίζει κάθε τελευταίο bend του solo με κλειστά μάτια και τέλεια εκφορά. Αν πάλι ο Μποράτσος τρομοκρατηθεί κι αρχίσει τα μεγάλα γιωτιλίκια, το πρόγραμμα κόβει επιτόπου νότες μέχρι να τον φέρει σ’ένα σημείο που να μπορεί να παίξει και να παρακολουθήσει τα πάντα.
To Rocksmith δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια επανάσταση. Σχεδιασμένο ώστε να είναι υπερ-φιλικό στον αρχάριο, μπορεί κάλλιστα να πάρει έναν αρχιτεμπέλη ποζερά παίχτη σαν κι εμένα και να του μάθει πως γίνεται στ’αλήθεια η μουσική. Με πληθώρα tutorials, technique challenges και workshop utilities , σας παρέχει τόσες δυνατότητες εκμάθησης κάθε πιθανού riff και τεχνικής που θα συναντήσετε στα 50 συνολικά τραγούδια που περιλαμβάνει (περισσότερα από 100 ακόμη είναι διαθέσιμα ως DLC) και είναι υπερ-αρκετά για να σας φέρουν σε επίπεδο να παίξετε live, κανονικά και με το νόμο.
Σα να μην έφταναν ολ’αυτά, το Rocksmith περιλαμβάνει μια πληθώρα εξαίρετων mini-games, το καθένα σχεδιασμένο για να σας διδάξει μια συγκεκριμένη τεχνική. Υπάρχει μια εκδοχή του Tetris όπου για να μετακινήσετε τα τουβλάκια πρέπει να παίζετε συγκεκριμένα slides. Ένα παιχνιδάκι όπου για να τρέξει η Διαστημική Στρουθοκάμηλος, παίζετε τρέμολο όσο πιο γρήγορα μπορείτε τη χορδή που σας δείχνει το παιχνίδι. Μακράν το καλύτερο όλων φυσικά, είναι το ξεκαρδιστικό Dawn of the Chordead, όπου καλείστε να παίξετε το σωστό ακόρντο για να σκοτώσετε τα ζόμπι πριν αυτά σας φτάσουν. Άλλο να το διαβάζετε και άλλο να κρατάτε την κιθάρα και να χτυπάτε σαν τρελός συγχορδίες, προσπαθώντας να μείνετε ζωντανός.
PLUG IN BABY
Φυσικά υπάρχει ένα πλήρες career mode, ατελείωτα achievements και unlocks, μόνος στόχος των οποίων είναι να σας πάρουν από ένα επίπεδο τέλειου αρχάριου και να σας κάνουν να παίζετε όλα τα τραγούδια του παιχνιδιού με κλειστά μάτια. Ήταν μεγαλείωδης η στιγμή που ενώ έρχονταν οι νότες, συνειδητοποίησα πως δεν κοιτούσα καν την ταστιέρα, απλά έπαιζα. Τα δάχτυλά μου είχαν μάθει τις θέσεις και για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν σκεφτόμουν τίποτα, απλά ένιωθα το ρυθμό και έπαιζα. Φυσικά αυτό δεν γίνεται εν μια νυκτί, έτσι; Το Rocksmith σου δίνει όσα του δώσεις. Είναι μεν ο πιο απολαυστικός τρόπος που έχει επινοηθεί ποτέ για να εξασκείσαι μόνος σου, αλλά προϋποθέτει ακριβώς αυτό : εξάσκηση, χρονική επένδυση. Τα δάχτυλά σας θα ματώσουν στην ταστιέρα και θα βγάλουν κάλλους στις άκρες. Το Στημοκοντέρ™ θα γράψει 60 και βάλε ώρες παιχνιδιού. Όμως θα μάθετε. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, θα μάθετε.
Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν τη συγκίνηση που νιώθω, όταν μετά από τριάντα σχεδόν χρόνια gaming έχω ένα τέτοιο σύστημα στο σπίτι μου. Ένα πρόγραμμα που με παίρνει από το χέρι και με κάνει να σφάζω πενιές που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα πλησίαζα κατά διάνοιαν. Καταλαβαίνετε τί λέω; Θα κοιτάτε το χέρι σας και θ’αναρωτιέστε αν είστε όντως εσείς αυτός. Θέλει προσήλωση όμως. Υπομονή κι επιμονή. Μετά, ο κόσμος σας ανήκει.
Το Rocksmith είναι μια επανάσταση στο χώρο του εκπαιδευτικού software. Για πρώτη φορά, υπάρχει ένα εργαλείο που εκμεταλλεύεται το gaming ψυχάκι μέσα μας για να μας διδάξει κάτι πραγματικό. Το να σταθώ στα μικροπροβλήματά του (φτωχά γραφικά, περιστασιακά τεχνικά προβλήματα) είναι μίζερο και εκτός θέματος. Ο τίτλος είναι ο πιο ελκυστικός τρόπος για να μάθετε κιθάρα και μπάσσο αυτή τη στιγμή. Απλό, λιτό και με μια ιδιοφυή μηχανική στην καρδιά του, εκμεταλλεύεται την ψυχοσύνθεση και τις ειδικές δεξιότητες που έχει ένας gamer για να τον μετατρέψει σε rocker. Eϊναι ίσως το μόνο “παιχνίδι” στην αγορά αυτή τη στιγμή που όταν το κλείνετε, το παίρνετε μαζί σας και αυτό είναι κάτι που ο Έτζιος, για όλη την Ασσασίνικη μαγκιά του, δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ποτέ…
Pros
- Δυναμική, προσαρμοζόμενη on-the-fly δυσκολία
- Τεράστια ποικιλία τραγουδιών
- Πολύ καλή τεχνική συμπεριφορά
- Το μοναδικό πρόγραμμα στην αγορά που όταν το κλείσεις, το παίρνεις μαζί σου.
Cons
- Φτωχά 3D γραφικά και παρουσίαση
- Μετά από 7-8 ώρες συνεχόμενου παιχνιδιού, το καλώδιο τείνει να υπεροφορτώνεται και να μην δίνει πια σήμα. Το πρόβλημα λύνεται απλώς αποσυνδέοντας και ξανασυνδέοντάς το.
Με ενθουσίασε ο ενθουσιασμός σου. :Ρ
Πριν τρέξω να το αγοράσω όμως, έχω μία ερώτηση. Το παιχνίδι προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιων βασικών γνώσεων, ή ξεκινάει από το 0; Σε βοηθάει να εξελίξεις την τεχνική σου, ή σε παίρνει από το χεράκι να σε μάθει, τα πολύ βασικά, και μετά να σου μάθει τις παρακάτω τεχνικές;
Με ενθουσίασε ο ενθουσιασμός σου. :Ρ
Πριν τρέξω να το αγοράσω όμως, έχω μία ερώτηση. Το παιχνίδι προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιων βασικών γνώσεων, ή ξεκινάει από το 0; Σε βοηθάει να εξελίξεις την τεχνική σου, ή σε παίρνει από το χεράκι να σε μάθει, τα πολύ βασικά, και μετά να σου μάθει τις παρακάτω τεχνικές;
Πέτρο, εξαιρετική ερώτηση. Το παιχνίδι είναι φτιαγμένο ώστε και να μην έχεις πιάσει κιθάρα ποτέ, να σε φτιάσει μόρτη. Έχει φούλ τουτόριαλ βίντεος/ασκήσεις και βοηθήματα αλλά και βουρ στον πατσά να πας, μετά τις πέντε πρώτες ώρες θα παίζεις (μα τη Μπαναγία) το Play With Fire των Stones σα μάγκας.
Για εντελώς αρχάριο μέχρι αρκετά προχωρημένο επίπεδο είναι κορυφή. Μόνο σ’ένα βιρτουόζο δε θα ‘λεγε κάτι αν και υποπτεύομαι ότι θα τον βοηθούσε να κάνει το πράκτις λιγότερο μονότονο!
Πέτρο, εξαιρετική ερώτηση. Το παιχνίδι είναι φτιαγμένο ώστε και να μην έχεις πιάσει κιθάρα ποτέ, να σε φτιάσει μόρτη. Έχει φούλ τουτόριαλ βίντεος/ασκήσεις και βοηθήματα αλλά και βουρ στον πατσά να πας, μετά τις πέντε πρώτες ώρες θα παίζεις (μα τη Μπαναγία) το Play With Fire των Stones σα μάγκας.
Για εντελώς αρχάριο μέχρι αρκετά προχωρημένο επίπεδο είναι κορυφή. Μόνο σ’ένα βιρτουόζο δε θα ‘λεγε κάτι αν και υποπτεύομαι ότι θα τον βοηθούσε να κάνει το πράκτις λιγότερο μονότονο!
Ωραία, ωραία, τέλεια! Τώρα βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο αξίζει το πακετάκι με την κιθάρα (καθώς λεφτά για να πάρω καμιά Gibson LP δεν παίζουν :P).
/lame_joke: Παίζει να βγει και DLC για το Cowbell στο “Don’t fear the Ripper”;
Ωραία, ωραία, τέλεια! Τώρα βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο αξίζει το πακετάκι με την κιθάρα (καθώς λεφτά για να πάρω καμιά Gibson LP δεν παίζουν :P).
/lame_joke: Παίζει να βγει και DLC για το Cowbell στο “Don’t fear the Ripper”;
Το ζητάμε με petition κάθε μέρα. Έχω βάσιμες ελπίδες για Rocksmith 2: Needs More Cowbell όπου θα παίζεις ΜΟΝΟ Cowbell, σε ΟΛΑ τα τραγούδια. Ειδικά σε όσα ανεξήγητα δεν το έχουν ήδη παντού 🙂
Το ζητάμε με petition κάθε μέρα. Έχω βάσιμες ελπίδες για Rocksmith 2: Needs More Cowbell όπου θα παίζεις ΜΟΝΟ Cowbell, σε ΟΛΑ τα τραγούδια. Ειδικά σε όσα ανεξήγητα δεν το έχουν ήδη παντού 🙂
Επιτέλους! Ένα game που σου προσφέρει κάτι παραπάνω από κάψιμο… Μπας και η Ubi παρακολουθεί τα όνειρα μου;