ELITE: DANGEROUS

Πως μπορείς να αξιολογήσεις ένα θρύλο, μέσα στον περιορισμένο χώρο που έχει ένα site, και στον περιορισμένο χρόνο που έχει ένας αναγνώστης; Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα, όταν προσπαθείς να παρουσιάσεις ένα παιχνίδι το οποίο είναι απόγονος, ενός πρωτοπόρου – θεμελίου της gaming κουλτούρας, όπως την έχουμε ζήσει έως τώρα.

Η λύση στον παραπάνω γρίφο, είναι να περιοριστώ στην παρουσίαση λίγων στοιχείων, έτσι ώστε να κεντρίσω το ενδιαφέρον του αναγνώστη, να του δώσω το έναυσμα να ασχοληθεί μόνος του με αυτό, και τελικά να αφήσω το παιχνίδι να ξεδιπλωθεί μπροστά του.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το μακρινό 1984, ο Ian Bird, και ο David Braben, δύο φοιτητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, παρουσίασαν στον 8bit home micro BBC της εταιρίας Acorn, (έναν home micro που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένος, στα σχολεία της Μεγάλη Βρετανίας), ένα πρωτοποριακό για την εποχή παιχνίδι.

Την εποχή που τα περισσότερα παιχνίδια, σε κονσόλες και υπολογιστές, ήταν μεταφορές των arcade της εποχής, δισδιάστατα, με περιορισμένους στόχους και με τελικό σκοπό την “αρπαγή” των κερμάτων από την τσέπη του παίχτη, παρουσιάστηκε ένα παιχνίδι που ήταν τρισδιάστατο, ανοιχτού κόσμου και χωρίς να επιβάλλει στον παίχτη εάν θα χρησιμοποιήσει θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, για να φτάσει τον στόχο του, που δεν ήταν άλλος, από την κατάκτηση του επίζηλου τίτλου του “Elite” πιλότου.

Το “Elite” είχε τεράστια επιτυχία, μεταφέρθηκε σε όλους σχεδόν τους 8/16 bit home micros της δεκαετίας του ’80, ακόμα και στην κονσόλα NES της Nintendo. Φυσικό και επόμενο, ο David Braben μόνος του αυτή την φορά, και έχοντας ιδρύσει την δικιά του εταιρία παραγωγής software, με το όνομα Frontier Developments, να παρουσιάσει τον διάδοχο του Elite.

Το “Frontier : Elite II”, που παρουσιάστηκε το 1992, ήταν μια πολύ μεγάλη εξέλιξη σε σχέση με τον προκάτοχο του. Καλύτερα γραφικά, ρεαλιστικό μοντέλο πτήσης (που όμως έκανε τις μάχες πιο δύσκολες), και μεγαλύτερη ακόμα ελευθερία στον παίχτη να χαράξει το πεπρωμένο του. Υπήρξαν εκδόσεις στους Amiga/ST, και στο PC που πλέον άρχιζε να αντιμετωπίζεται πλέον και σαν gaming πλατφόρμα και που είχε την πιο εντυπωσιακή έκδοση του παιχνιδιού.

Η τελευταία έκδοση που κυκλοφόρησε το 1995, το “Frontier : First Encounters”, ήταν μια αποτυχία για την οποία όμως, δεν έφερε την κύρια ευθύνη ο David Braben. Παρ’ όλο που ήταν ακόμα πιο εξελιγμένο τεχνικά από το Frontier, και πλέον οι πράξεις του πιλότου αναγνωρίζονταν από το ίδιο το παιχνίδι, κυκλοφόρησε με πάρα πολλά bugs, αφού η εταιρία – εκδότης Gametek, κυκλοφόρησε το παιχνίδι νωρίτερα, για να κλείσει με επιτυχία το οικονομικό της έτος. Αυτό ήταν και το τέλος της σειράς για σχεδόν είκοσι χρόνια.

Οι προηγούμενες εκδόσεις του παιχνιδιού. Βλέπουμε την βελτίωση στα γραφικά, από έκδοση σε έκδοση. Για να τα δοκιμάσετε, εκτός από emulators, για τις πρωτότυπες εκδόσεις, υπάρχουν και πολύ καλά remakes.

Παρότι φήμες για ένα Elite VI, κυκλοφορούσαν συνέχεια, και σε ένα βαθμό τροφοδοτούνταν από τον ίδιο τον ίδιο τον Braben, έπρεπε να περιμένουμε το 2014, για να μπορέσουμε να το δούμε. Μετά από μια επιτυχημένη καμπάνια στο Kickstarter το 2012, και τρία σχεδόν χρόνια ανάπτυξης, στις 16 Δεκ 2014, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά, η καινούργια έκδοση με το όνομα πλέον “Elite : Dangerous” ήταν εγκατεστημένη στον υπολογιστή μου. Το Sidewinder (και αργότερα το Cobra Mk III) με περίμενε, για να εξερευνήσω τον Γαλαξία.

ΣΕΝΑΡΙΟ-ΥΠΟΘΕΣΗ

Το σενάριο του παιχνιδιού, ξεκινάει αρκετά χρόνια αργότερα (περίπου πενήντα) από τα γεγονότα του Frontier : First Encounters. Στο γνωστό διάστημα, γιατί το μεγαλύτερο μέρος του Γαλαξία είναι ανεξερεύνητο (και αυτό το γεγονός, παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα μας, όπως θα δούμε παρακάτω), κυριαρχούν τρεις συνασπισμοί, οι οποίοι συνυπάρχουν σε μια κατάσταση ψυχρού πολέμου.

α.Η Αυτοκρατορία, η οποία αντιμετωπίζει δυναστική κρίση, αφού ο Αυτοκράτορας Duval, κείτεται βαριά άρρωστος , σε κώμα, και ουσιαστικά έχει αποσυρθεί από την διακυβέρνηση. Αυτό δίνει την ευκαιρία στους Οίκους της Αριστοκρατίας, να κινηθούν για να καταλάβουν το κενό της ισχύος, που δημιουργήθηκε, από την απουσία του Αυτοκράτορα.

Η Αυτοκρατορία (Empire) είναι μια άκρως συντηρητική κοινωνία, με την Αριστοκρατία να είναι πάνω από τους νόμους και τους απλούς πολίτες, και να ελέγχεται μόνο από τον Αυτοκράτορα. Η δουλεία είναι θεσμοθετημένη (ισόβια ή ορισμένου χρόνου , ως τρόπος αποπληρωμής χρεών), όμως όλη η κοινωνική δομή της, από τους δούλους έως και τον Αυτοκράτορα, στηρίζεται στις ιδέες της προσωπικής τιμής, και του καθήκοντος, απέναντι στην Αυτοκρατορία. Υπερασπιστής της είναι ο Αυτοκρατορικός Στόλος (Imperial Fleet).

β. Η Ομοσπονδία (Federation), έχει σαν θεμέλιο τις ικανότητες και την ελευθερία του ατόμου, να χαράξει το ίδιο το πεπρωμένο του. Θεωρητικά πάντα, γιατί οι μεγάλοι εταιρικοί όμιλοι έχουν αποκτήσει υπέρμετρη δύναμη, και ενώ η δουλεία είναι παράνομη, σε πολλά συστήματα υπάρχει ακόμα, ενώ η διακίνηση των σκλάβων αποτελεί και ένα πολύ προσοδοφόρο επάγγελμα.

Διοικείται από μία αιρετή Πρόεδρο, η οποία όμως βρίσκεται στο επίκεντρο έντονης κριτικής, αφού αντιμετώπισε με υπέρμετρη βία, και με την αλόγιστη, όπως πολλοί της καταλογίζουν, χρήση του Ομοσπονδιακού Ναυτικού (Federation Navy), τις αποσχιστικές τάσεις πολλών συστημάτων.

Ο κλασσικός σταθμός από το Elite, έχει αναβαθμιστεί.

γ. Η Συμμαχία των Ανεξάρτητων (Independence Alliance – The Old Worlds), αποτελείται από εκείνους, τους πρώτους που αποίκησαν το γνωστό Σύμπαν, οι οποίοι δεν αντέχουν τον συντηρητισμό της Αυτοκρατορίας αφενός, και την απουσία ευκαιριών και την υπερβολική δύναμη των εταιριών στην Ομοσπονδία αφετέρου. Όμως και αυτή η ελευθερία έχει το κόστος της, αφού σε πολλά συστήματα κυριαρχεί, η αναρχία και το δίκαιο του ισχυροτέρου. Συγκροτημένη ναυτική δύναμη δεν υπάρχει, αλλά κάθε σύστημα από μόνο του, προσπαθεί να υπερασπιστεί στον εαυτό του.

Κάθε συνασπισμός προσπαθεί να εκτονώσει τις πιέσεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του, και ταυτόγχρονα να επεκταθεί σε βάρος των υπολοίπων ή να αμυνθεί σε αντίστοιχες προσπάθειες των άλλων συνασπισμών. Η κατάσταση είναι γενικά εύφλεκτη, και επιπλέον υπάρχουν και φήμες για την επανεμφάνιση της εξωγήινης φυλής των Thargoids (μέσα από την εμφάνιση εξωγήινων τεχνουργημάτων και όπλων στην μαύρη αγορά), οι οποίοι δεν έχουν καθόλου καλές προθέσεις, για την φυλή των Ανθρώπων γενικά.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, από μια δωρεά ενός ανώνυμου ευεργέτη, ο οποίος θέλει να βοηθήσει άτομα που έχουν τις δυνατότητες, αλλά δεν έχουν τα μέσα, ο χαρακτήρας μου βρέθηκε να είναι κάτοχος ενός μικρού σκάφους (Sidewinder), και ενός πενιχρού ποσού χρημάτων (1000 Credits). Αυτά όμως ήταν υπεραρκετά για τον Commander Kal Rego, για να ξεκινήσει να χαράζει το πεπρωμένο του εκεί έξω στα άστρα.

Πολλοί σταθμοί, ειδικά οι ανεξάρτητοι, είναι πολύ μικροί σε μέγεθος. Φαίνεται η θέση που πρέπει να προσγειωθώ (το 01 στο βάθος).

Το “Elite:Dangerous” είναι ένα on-line παιχνίδι, που όμως μπορεί να παιχτεί άνετα και σαν single player, αν κάποιος κάνει την παραχώρηση να είναι συνδεδεμένος (always on line) με τους servers του παιχνιδιού. Και αυτό γιατί υπάρχουν τρία επίπεδα αλληλεπίδρασης με τους υπόλοιπους παίχτες.

α.Σε Open Play, όπου όλοι αλληλεπιδρούν με όλους (και με NPCs και με πραγματικούς πιλότους).

β. Σε Solo, όπου ο παίχτης επιδρά μόνο με NPCs του παιχνιδιού, αλλά τα γεγονότα στον κόσμο του Open Play, τον επηρεάζουν έμμεσα δημιουργώντας ένα δυναμικό περιβάλλον. (π.χ. μια έλλειψη αγαθών σε συγκεκριμένο σταθμό στο Open Play, θα εμφανιστεί ταυτόχρονα και στο Solo).

γ. Σε Group Play, η οποία είναι μια ενδιάμεση κατάσταση των προηγούμενων δύο, όπου ένα παίχτης μπορεί να ορίσει ένα γκρουπ φίλων, και να παίζουν όλοι, στο ίδιο παιχνίδι μόνο με τους NPCs του παιχνιδιού αλλά κρατώντας το δυναμικό περιβάλλον του Open Play.

Στην πράξη βέβαια, δεν υπάρχουν και πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, αφού το τμήμα του Γαλαξία που εξομοιώνεται είναι πραγματικά τεράστιο (μέσω της βασισμένης σε αστρονομικά δεδομένα τεχνικής του Procedural Generation), και οι αποστάσεις ρεαλιστικά μεγάλες (το ταξίδι μεταξύ των άστρων κρατάει χρόνια, με μη FTL (Faster Than Light) ταχύτητες), οπότε το να συναντήσω άλλο παίχτη, είναι πραγματικά αξιοπερίεργο!!! (Εκτός συγκεκριμένων περιπτώσεων που θα αναφέρω παρακάτω). Πάντως το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει ο χαρακτήρας μου, όταν μεταβαίνω από Solo/Group Play σε Open, και αντίστροφα.

Docking σε Station, που θυμίζει το “Babylon 5”.

Το gameplay του “Elite:Dangerous” (ED), μπορεί να διαχωριστεί σε δύο διακριτά αλλά αλληλένδετα μέρη:

α. Μέσα στο σκάφος

Το περισσότερο χρόνο που ασχολήθηκα με το παιχνίδι, το πέρασα σαν πιλότος – κυβερνήτης του σκάφους, που είχα διαθέσιμο κάθε στιγμή. (Άρχισα από Sidewinder, με την αρχική αγορά του παιχνιδιού είχα διαθέσιμο και ένα Eagle, και τώρα “πετάω” με Cobra Mk III).

Οπότε από τους σημαντικότερους παράγοντες, είναι το πως συμπεριφέρεται το σκάφος κατά την διάρκεια της πτήσης. Έχοντας παίξει αρκετούς “survey” εξομοιωτές πτήσης (εξομοιωτές που προσομοιάζουν τις γενικές λειτουργίες πολλών διαφορετικών τύπων αεροσκαφών και δεν εξετάζουν σε βάθος μόνο ένα αεροσκάφος), αλλά και το αρχικό “Elite” (στην 16bit έκδοση της Amiga), η συμπεριφορά του σκάφους μου φάνηκε πολύ οικεία.

Εάν κάποιος έχει παίξει “Jane’s USAF”, ή το “IL-2-1946”, ή παρόμοιο εξομοιωτή δεν θα δυσκολευτεί καθόλου στο χειρισμό του σκάφους. Εκεί που βρήκα κάποια δυσκολία, επειδή όμως είχα συνηθίσει από το “Frontier” ή το “Frontier II”, ήταν κάποιες διαδικασίες που ήταν αυτοματοποιημένες στα παλιά παιχνίδια, ενώ στο ED δεν είναι.

Για παράδειγμα πρέπει να ζητήσω άδεια προσέγγισης στους σταθμούς πριν αρχίσω τις διαδικασίες (Docking Clearance), ενώ θα πρέπει να προσγειωθώ και στο σημείο που θα μου υποδείξει ο σταθμός σε συγκεκριμένο χρόνο (υπεραρκετό βέβαια). Για να αντιμετωπίσω αυτές τις μικρές δυσκολίες, ξεκίνησα πρώτα από τα tutorials, και συνέχισα σε solo, μέχρι να μάθω τους μηχανισμούς του παιχνιδιού, και στο τέλος μεταπήδησα σε open.

Για τον χειρισμό υποστηρίζονται ποντίκι και πληκτρολόγιο φυσικά, αλλά κακά τα ψέμματα, το joystick είναι απαραίτητο, ενώ και με την χρήση HOTAS, (Hands on Throttle And Stick, το οποίο βέβαια είναι μια ακριβή επιλογή), το παιχνίδι απογειώνεται. Και ευτυχώς πλέον το Docking με τους σταθμούς είναι ιδιαίτερα εύκολο.

β. Μέσα στο σταθμό

Σε φάση τελικής προσέγγισης για την προσγείωση, στο σταθμό. Φαίνεται η κατάσταση λειτουργίας Radar για την υποβοήθηση στην προσγείωση.

Μετά την προσγείωση σε οποιοδήποτε σταθμό, (ακόμα η προσγείωση στην επιφάνεια των πλανητών δεν υποστηρίζεται. θα έρθει μάλλον σε επερχόμενες επεκτάσεις του παιχνιδιού, μαζί με την μετακίνηση σε πρώτο πρόσωπο στο εσωτερικό των σταθμών), υπάρχει πρόσβαση στις υπηρεσίες που προσφέρει ο σταθμός αυτός.

Αυτό είναι το δεύτερο μέρος του Game play του παιχνιδιού, γιατί χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες του σταθμού, προσχεδιάζεις το ρόλο – επάγγελμα που θα έχεις στο παιχνίδι. Μπορείς να γίνεις έμπορος (Trader), να ασχοληθείς με την εξόρυξη σε αστεροειδείς (Asteroid Miner), να κυνηγάς επικηρυγμένους (Bounty Hunter), εξερευνητής (Explorer) ή όλα αυτά μαζί.

Η εκλογή του επαγγέλματος, εξαρτάται από τον εξοπλισμό που έχει το σκάφος. Στην αρχή δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Μπορούσα μόνο να διαλέξω κάποιες αποστολές μεταφοράς προϊόντων από τον πίνακα αγγελιών του σταθμού (Bouletin Board), οι οποίες άφησαν κάποιο μικρό μεν κέρδος, το οποίο όμως ήταν ικανό να οδηγήσει στις πρώτες μου αναβαθμίσεις.

Σιγά σιγά, και με την επιτυχή εκτέλεση αποστολών , αγοραπωλησιών, και ρόλων γενικότερα, διαμορφώθηκε και η στάση που έχουν οι Συνασπισμοί, απέναντι στο χαρακτήρα μου. Αν και ξεκίνησα με σκοπό να ακολουθήσω την Ομοσπονδία, τελικά βρέθηκα να είμαι φιλικότερα προσκείμενος στην Αυτοκρατορία. Έτσι πλέον ξεκλειδώνουν ποιο ενδιαφέρουσες αποστολές, ενώ σιγά σιγά ανεβαίνω και στην Ιεραρχία της Αυτοκρατορίας.

Ένα σύστημα δακτυλίων.To Resource Extraction Site στο βάθος, είναι πολύ αποδοτικό, για Bounty Hunters.

Με αυτό το τρόπο, αρχίζει και εντάσσεται το gameplay, μέσα στο σενάριο του ED, το οποίο επηρεάζει πλέον έμμεσα την ροή του παιχνιδιού, με την δημιουργία ειδικών αποστολών, και των λεγόμενων “Community Goals”, δηλαδή στόχων που πρέπει να φέρει σε πέρας, οι ακόλουθοι ενός Συνασπισμού, και που εάν στεφθούν από επιτυχία, επηρεάζουν την εξέλιξη ενός συστήματος ή και του Συνασπισμού του ίδιου. (Και σε σταθμούς που έχουν Community Goals, συνάντησα τους περισσότερους πραγματικούς παίχτες).

Ο τελικός σκοπός του παιχνιδιού, τουλάχιστον έτσι όπως υλοποιείται μέχρι στιγμής, είναι να κατακτηθεί ο τίτλος του “Elite” πιλότου, σαν εξερευνητής, έμπορος, ή πολεμιστής. Ιδανικά και στις τρεις κατηγορίες, αλλά αυτό μέχρι στιγμής, είναι όνειρο θερινής νυχτός, για το χρόνο που έχω πλέον για να παίζω παιχνίδια. Αλλά ο σκοπός, όπως και το σενάριο, είναι η πρόφαση για το παιχνίδι.

Δεν υπάρχουν cut – scenes , δεν υπάρχουν πιεστικές καταστάσεις, που επιβάλλονται από τον δημιουργό του παιχνιδιού. Ότι συναντήσει κάποιος, είναι αποτέλεσμα μόνο των δικών του αποφάσεων. Το παιχνίδι βάζει κάποιους γενικούς κανόνες, αλλά το εάν θα τους ακολουθήσει κάποιος, εξαρτάται μόνο από την διάθεση του παίχτη, και από το πως θα αποφασίσει να παίξει το παιχνίδι.

Και θέση για συγκυβερνήτη έχουμε!

Ευτυχώς δεν υπάρχουν (σχετικά) μεγάλες επιπτώσεις, εάν πάρει κάποιος λάθος απόφαση. Υπάρχει ένα είδος ασφάλισης (Rebuy Cost), το οποίο είναι περίπου στο 5%, της αξίας του σκάφους (μαζί με το κόστος των αναβαθμίσεων), το οποίο πληρώνεται εάν, το σκάφος καταστραφεί. Σε αντίθετη περίπτωση, ο χαρακτήρας επιστρέφει στο αρχικό Sidewinder.

Αυτή η μεγάλη ελευθερία, και η χαλαρή δομή του παιχνιδιού, μπορεί κάποια στιγμή να κουράσει, και να φανεί ότι το παιχνίδι δεν έχει περιεχόμενο. Ισχύει σε κάποιο βαθμό , αλλά έτσι ακριβώς ήταν και το αρχικό “Elite” (και οι διάδοχοι του). Ανοικτός κόσμος, και σχεδόν απόλυτη ελευθερία, και αυτό προσπαθεί να πετύχει το ED, και σε πολύ μεγάλο βαθμό το καταφέρνει.

ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Ο οπτικός τομέας του παιχνιδιού, είναι εξαιρετικός. Η μηχανή που τρέχει το παιχνίδι, έχει αναπτυχθεί από την Frontier Developments. Στο δικό μου μηχάνημα (i5 2500K στα 3.2 Ghz, 16 GB, HD 6590 2 GB, μηχάνημα πενταετίας), τρέχει πολύ άνετα (σχεδόν 60 FPS), στα 1080p.

Αντίθετα, σε ένα παλιότερο laptop, (Toshiba Qosmio F50 – 10B, Core 2 Duo, 8GB και nVidia 9700GTM, αγοράς 2009), δεν έτρεχε σχεδόν καθόλου (περίπου 5FPS σε 720p). Αλλά αυτό το σύστημα, έχει χαρακτηριστικά, που δεν καλύπτονται, ούτε από τις χαμηλότερες απαιτήσεις (minimum requirements) του παιχνιδιού.

Όσο αφορά, την always on line σύνδεση, δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Σε τόσο καιρό που παίζω το παιχνίδι, σχεδόν από την μέρα που βγήκε στην αγορά, δύο ή τρεις φορές έχασα την σύνδεση, και ξεκίνησα σχεδόν από το σημείο, που αποσυγχρονίστηκε το παιχνίδι.

Όταν μιλάμε ότι προσγειώθηκα στο παρά πέντε!

Για την κανονική ροή του παιχνιδιού, η δικιά μου σύνδεση που δεν είναι και η καλύτερη (aDSL 24mbps, που κλειδώνει περίπου στα 12mbps, και έχει DL Rate 1,2 Mbps), υπεραρκετή. Το μόνο πρόβλημα που παρατήρησα, παρουσιάζεται στις αναβαθμίσεις του παιχνιδιού, (τώρα το ED βρίσκεται στην έκδοση 1.2), που η αναμονή είναι μεγάλη. Σχεδόν περνάει μία μέρα, μέχρι να αναβαθμίσω το παιχνίδι.

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Αν και δεν παίζω on line games, και το αρχικό Kickstarter, δεν μου προκάλεσε και ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όσο πλησίαζε η ημερομηνία κυκλοφορίας του Elite : Dangerous, για κάποιο λόγο η προσμονή μου για το παιχνίδι μεγάλωνε, και το προ παρήγγειλα .

Το εσωτερικό των Σταθμών είναι εντυπωσιακό

Τελικά δεν απογοητεύτηκα. Το Elite : Dangerous είναι άξιος απόγονος του αρχικού παιχνιδιού, και πιστεύω ότι θα εξελιχθεί και άλλο. Πολλές φορές κατά την διάρκεια της ημέρας, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται για το παιχνίδι , trade routes, upgrades, και τακτικές. Δεν υπάρχουν και πολλά παιχνίδια πλέον, που μπορούν να το καταφέρουν αυτό!

Pros

Cons