FINAL FANTASY XV: WINDOWS EDITION
When darkness veils the world, the King of Light shall come
Το Final Fantasy XV πέρασε από πολλά στάδια προτού φτάσει στα PC και αποκτήσει τη μορφή που έχει σήμερα. Αρχικά, ανακοινώθηκε το 2006 με την επωνυμία Final Fantasy Versus XIII και προοριζόταν ως spin-off της βασικής σειράς και τμήμα του κόσμου του Final Fantasy XIII. Ακολούθησε ένας ταραχώδης κύκλος ανάπτυξης, ώσπου ο τίτλος να αναβαθμιστεί (το 2012) σε κύριο μέλος της σειράς και να μετονομαστεί σε Final Fantasy XV, ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιήθηκαν ριζικές αλλαγές τόσο στους συντελεστές παραγωγής όσο και στη μορφή που είχε πάρει ο τίτλος μέχρι τότε. Παρά την προ-διετίας αποκλειστική κυκλοφορία του στις κονσόλες, συνεχίζει έως σήμερα να δέχεται αρκετά updates (δωρεάν και επί πληρωμή) εμπλουτίζοντας τους μηχανισμούς gameplay, αλλά και παρέχοντας αναγκαίες τονωτικές ενέσεις στην κεντρική ιστορία του.
Προτού προχωρήσουμε στην κεντρική ιστορία, θα πρέπει να αναφέρουμε πως είναι σχεδόν απαραίτητη η θέαση της συνοδευτικής CGI ταινίας Kingsglaive: Final Fantasy XV αν θέλουμε να κατανοήσουμε ορισμένα σημαντικά γεγονότα του παιχνιδιού. Επιπλέον υπάρχει και μια μικρή anime σειρά (1 ώρα διάρκεια), η οποία ρίχνει φως στο πως γνωρίστηκαν οι τέσσερις πρωταγωνιστές μας και εξηγεί καλύτερα τη συμπεριφορά τους, ενώ η θέασή της κρίνεται προαιρετική. Το παιχνίδι δυστυχώς θεωρεί δεδομένο πως εμείς έχουμε δει τα παραπάνω και δεν μπαίνει στον κόπο να παρουσιάσει επαρκώς τον κόσμο του.
Η ιστορία μας επικεντρώνεται στον νεαρό πρίγκιπα Noctis και το ταξίδι που κάνει με τους τρεις φίλους-προστάτες του Ignis, Gladiolusκαι Prompto, με απώτερο σκοπό να νυμφευτεί την παιδική του αγαπημένη Λαίδη Lunafreya. O γάμος τους θα επισφραγίσει την εκεχειρία μεταξύ του Βασίλειου του Lucis και του φιλοπόλεμου Niflheim, με τις έντονα επεκτατικές διαθέσεις. Η εκεχειρία πάει κατά διαόλου, όταν ο βασιλιάς Regis του Lucis δολοφονείται και στρατιωτικές δυνάμεις του Niflheim εισβάλουν στη βασιλική πρωτεύουσα Insomnia. Σαν επακόλουθο, το ταξίδι του πρίγκιπα Noctis παίρνει δραματική τροπή και πλέον αναζητά τις ευλογίες των θεών και των προγόνων του, ώστε να διεκδικήσει πίσω το θρόνο του και να σώσει το λαό του.
Πολλά έχουν ειπωθεί για την ιστορία του FFXV και ολοκληρώνοντας τον τίτλο θεωρώ πως όντως είναι το πιο αδύναμο στοιχείο του. Αν και οι προσθήκες σε περιεχόμενο που έχουν γίνει κινούνται όλες προς θετική κατεύθυνση, δυστυχώς παραμένει αναγκαία η στήριξη της ιστορίας από τα υπόλοιπα μέσα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Χαρακτηριστικά υπάρχει μια ιδιαίτερη σκηνή μεταξύ του Noctis και του Prompto, που αν κάποιος δεν έχει δει προηγουμένως την anime σειρά, αδυνατεί να καταλάβει σε τι ακριβώς αναφέρεται. Από την άλλη, στις αρχές του παιχνιδιού χρησιμοποιούνται μερικές σκηνές παρμένες ατόφιες από την ταινία, προκειμένου να αφηγηθούν κάποια σημαντικά γεγονότα. Αυτές οι «παρενέργειες» προέκυψαν λόγω της απόφασης της Square-Enix να χτίσει ένα σύμπαν γύρω από τον κόσμο του FFXV, χρησιμοποιώντας κάθε είδους μέσο (ταινίες, σειρές, παιχνίδια). Το αποτέλεσμα αυτού είναι η ιστορία να μοιάζει συμπληρωματική και όχι ο ακρογωνιαίος λίθος του FFXV.
Ωστόσο, δεν είναι όλα μαύρα για την κεντρική ιστορία, αφού υπάρχουν και κάποιες πτυχές της που λάμπουν. Για παράδειγμα, οι τέσσερις ήρωες συνθέτουν ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό καστ. Η φιλία μεταξύ τους σκιαγραφείται με τον καλύτερο τρόπο από τους διαλόγους τους στις cut-scenes, στις ατάκες που ανταλλάσσουν όταν μετακινούμαστε ελεύθερα στο παιχνίδι, στον τρόπο που κινούνται κατά τις μάχες, αλλά και στις στιγμές που περνούν γύρω από τη φωτιά όταν κλείνει η μέρα. Οι ήρωες συμπεριφέρονται όπως θα περίμενε κανείς για το νεαρό της ηλικίας τους, δίχως να είναι αχρείαστα πολύπλοκοι ή κρυπτικοί όπως μας έχει συνηθίσει η σειρά στο παρελθόν. Δενόμαστε αμέσως μαζί τους και αυτό είναι που μένει στην τελική. Αντίθετα, τον “κακό” του παιχνιδιού τον εκτίμησα αφότου αποκαλύφθηκαν το υπόβαθρό του και τα κίνητρα του προς το τέλος του παιχνιδιού, πρωτύτερα τον βρήκα κάπως αδιάφορο έτσι όπως ήταν “περαστικός” από τα πλάνα.
Στα ενδότερα του τίτλου έχουμε να κάνουμε με ένα Open-World Action-RPG. Το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού μας βρίσκει στο βασίλειο του Lucis, να χειριζόμαστε τον Noctis και να μοιράζουμε τον χρόνο μας ανάμεσα σε εξερεύνηση και μάχες. Ο κόσμος έχει τεράστια έκταση και παρουσιάζεται αρκετά αληθοφανής, με τα καιρικά φαινόμενα να εναλλάσσονται μεταξύ έντονης ηλιοφάνειας, καταιγίδας, ανεμοθύελλας, ενώ προς το τέλος της ιστορίας συναντούμε και χιόνι. Ένα όμορφο χαρακτηριστικό που προσθέτει πόντους στη ζωντάνια του κόσμου είναι ότι οι χαρακτήρες μας διαμαρτύρονται αναλόγως αν φοράνε βαριά ρούχα και ζεσταίνονται ή αν περιφέρονται στη βροχή και γίνονται μούσκεμα. Στον ανοικτό κόσμο του παιχνιδιού λοιπόν μπορούμε να περιηγηθούμε είτε πεζοί είτε με τα γνώριμα chocobos είτε με το αμάξι του πατέρα του Noctis, τη Regalia, το οποίο μάλιστα επιδέχεται παραμετροποιήσεων/αναβαθμίσεων. Προς το τέλος της κεντρικής ιστορίας, ο κόσμος κλειδώνει και μπαίνουμε σε ένα σαφώς πιο γραμμικό περιβάλλον, όπου οι εξελίξεις είναι πλέον καταιγιστικές. Με την ολοκλήρωση της ιστορίας, ο τίτλος ανοίγει ξανά και είναι εφικτό να ολοκληρώσουμε διάφορες αποστολές που τυχόν παραλείψαμε και να ασχοληθούμε με πρόσθετες προκλήσεις που αφορούν το endgame περιεχόμενο.
Βασική προϋπόθεση για να εντοπίσουμε το περιεχόμενο αυτό είναι να συνομιλήσουμε με τους εστιάτορες τις εκάστοτε περιοχής, όπου ξεκλειδώνονται τα διάφορα σημεία ενδιαφέροντος και αποκτούμε επιπλέον πρόσβαση στα Hunts. Τα Hunts είναι ένα είδος side quest κατά τα οποία καλούμαστε να εξοντώσουμε ορισμένα (συχνά πανίσχυρα) επικηρυγμένα τέρατα με το αζημίωτο. Επιπρόσθετα side quests προσφέρουν οι διάφοροι NPCs που βρίσκουμε στο διάβα μας. Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως τα side quests ως επί των πλείστων είναι τελείως απλοϊκά και ουσιαστικά παρέχουν αφορμές για να εμπλακούμε σε μάχες. Ωστόσο είναι ιδιαίτερα ανταποδοτικά σε συνάρτηση με την προσπάθεια που καταβάλουμε και τον χρόνο που αφιερώνουμε σε αυτά. Ενδεικτικά σε περίπτωση που βοηθήσουμε ορισμένους μαγαζάτορες με τα προβλήματά τους, στη συνέχεια αποκτούμε πρόσθετη έκπτωση όταν ψωνίζουμε από τους συγκεκριμένους. Επιπλέον υπάρχουν αρκετά mini games διαθέσιμα όπως μία παραλλαγή pinball (Justice Monsters Five), ο στοιχηματισμός στο αποτέλεσμα μαχών μεταξύ τεράτων (Totomostro), αγώνες chocobo και ψάρεμα. Αν ξεχωρίζει κάτι από τις παράπλευρες δραστηριότητες που προσφέρει ο τίτλος, αυτό είναι τα dungeons. Όλα τα dungeons είναι καλοσχεδιασμένα, διαρκούν ικανοποιητικά, διαθέτουν ποικιλία μεταξύ τους, ενώ ταυτόχρονα κατορθώνουν να παραμένουν προκλητικά.
Στο σύστημα μάχης εντοπίζονται οι περισσότερες καινοτομίες του τίτλου σε σχέση με τα προηγούμενα της σειράς. Μέχρι πρότινος, για να δώσουμε εντολές στο party μας χρησιμοποιούσαμε μενού εντολών (πχ. Attack, Magic, Item). Στο FFXV χειριζόμαστε απευθείας έναν χαρακτήρα τη φορά και δίνουμε κάποιες εντολές στους υπόλοιπους τρεις, τη στιγμή που η μάχη διεξάγεται σε πραγματικό χρόνο. Αξίζει να αναφερθεί ότι όταν πρωτοκυκλοφόρησε ο τίτλος, είχαμε υπό τον έλεγχο μας μόνο τον Noctis, σε μεταγενέστερο update δόθηκε η δυνατότητα εναλλαγής κατά το δοκούν και στα υπόλοιπα μέλη του party. Στη πράξη τώρα, όταν αμυνόμαστε, μπορούμε να κάνουμε block, parry και roll σαν πραγματικό Action-RPG. Στην επίθεση όμως τα πράγματα διαφέρουν αναλόγως ποιον χαρακτήρα ελέγχουμε.
Ο Noctis έχει πρόσβαση σε όλους τους τύπους όπλων (Swords, Greatswords, Polearms, Daggers, Firearms, Shields και Machinery) και στα όπλα των προγόνων του (Royal Arms). Τα τελευταία δίνουν πρόσβαση στο Armiger, το οποίο ουσιαστικά λειτουργεί όπως τα Limit Breaks των προηγούμενων παιχνιδιών της σειράς και μας κάνει παντοδύναμους για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Είναι ο μοναδικός χαρακτήρας επίσης που μπορεί να κάνει Wrap. Το Wrap είναι μια ειδική κίνηση κατά την οποία τηλεμεταφερόμαστε προς την κατεύθυνση που ρίχνουμε το όπλο μας. Η ζημιά που πραγματοποιούμε είναι ανάλογη της απόστασης που διανύουμε, όσο μεγαλύτερη απόσταση τόσο περισσότερη ζημιά, ενώ μπορούμε να πάρουμε κάποιες ανάσες από τη μάχη αναπληρώνοντας τη ζωή (HP) και τη μαγεία (MP) μας κάνοντας Wrap σε συγκεκριμένα ελαφρώς πιο απομακρυσμένα σημεία του χώρου. Παράλληλα διαθέτουμε την tech μπάρα, μέσω της οποίας δίνουμε εντολές στα υπόλοιπα μέλη να πραγματοποιήσουν κάποια από τις Techniques. Οι Techniques είναι ειδικές κινήσεις επιθετικές/αμυντικές/βοηθητικές και είναι συγκεκριμένες ανά χαρακτήρα, ενώ ορισμένες από αυτές όσο περισσότερο τις χρησιμοποιούμε γίνονται πιο ισχυρές. Μία άλλη μορφή συνεργασίας μεταξύ των μελών επιτυγχάνεται μέσω των Link-strikes, τα οποία ενεργοποιούνται αυτόματα έπειτα από επιτυχημένο parry ή χτύπημα στην αδύνατη πλευρά (blindside) του εχθρού, έτσι και βρίσκεται κάποιος από τους υπόλοιπους χαρακτήρες κοντά σε εμάς.
Οι υπόλοιποι διαθέτουν ορισμένους διαφορετικούς μηχανισμούς όταν τους χειριζόμαστε. O Gladiolus χρησιμοποιώντας επιτυχημένα block, γεμίζει τον μετρητή Rage και προκαλεί περισσότερη ζημιά, ενώ μέσω του Valor έχει πρόσβαση σε δικές του κινήσεις παρεμφερείς εκείνων των Techniques. Ο Prompto από την άλλη χρησιμοποιεί SMG, Sniper, Bazooka και χειροβομβίδες μετατρέποντας το παιχνίδι σε Third-Person Shooter. Ο Ignis χρησιμοποιεί δυο daggers «εμποτισμένα» με διάφορα είδη μαγείας, ενώ μέσω του μετρητή Total Clarity αποκτά πρόσβαση και σε πιο ισχυρές επιθέσεις. Τέλος, έναν πρόσθετο τόνο τακτικής παρέχει το Wait Mode. Στην περίπτωση που το έχουμε ενεργοποιήσει επηρεάζει το πως κυλάει ο χρόνος την ώρα της μάχης. Κάθε φορά που σταματάμε να κινούμαστε τότε μπαίνουμε σε Wait Mode, όπου μπορούμε μεταξύ άλλων να δούμε ποιος στοχεύει ποιον (όπως στο FFXII), να σκανάρουμε για τυχόν αδυναμίες του αντιπάλου, να βρούμε σημεία στο χώρο κατάλληλα για Wrap για τον Noctis.
Η μαγεία στο σύνολό της έχει διαφορετική μορφή από αυτή που είχαμε συνηθίσει. Τη θέση των καθιερωμένων ξορκιών (spells) έχουν καταλάβει οι αναλώσιμες «χειροβομβίδες» μαγείας, τις οποίες δημιουργούμε μέσω ενός crafting συστήματος. Συγκεντρώνουμε τρεις πρώτες ύλες (φωτιά, πάγο και κεραυνό), τις αναμειγνύουμε μέσα σε μαγικά φλασκιά με τα διάφορα αντικείμενα που μαζεύουμε, όπως potions, συστατικά για συνταγές ή μέλη από τέρατα και προκύπτουν τα ξόρκια. Υπάρχουν πάρα πολλοί συνδυασμοί, ενώ είναι εφικτό να φτιάξουμε και να χρησιμοποιήσουμε ξόρκια πιο προχωρημένου επιπέδου από αυτό που διαθέτουμε. Φυσικά δεν λείπουν και τα παραδοσιακά Summons, που ονομάζονται Astrals, αλλά αυτή τη φορά έρχονται να μας δώσουν μία χείρα βοηθείας στη μάχη μόνο υπό προϋποθέσεις, οι οποίες διαφέρουν ανάλογα με το summon ή/και τη κατάσταση που βρισκόμαστε εκείνη τη στιγμή.
Όπως γίνεται αμέσως αντιληπτό από τους βετεράνους της σειράς, το σύστημα μάχης έχει στηθεί εξ’ ολοκλήρου από την αρχή. Ο ρυθμός είναι ταχύτατος, οι επιμέρους μηχανισμοί συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους και το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό. Ίσως η κάμερα ορισμένες φορές να είναι δύστροπη με το τρόπο που κλειδώνει στο στόχο μας, αλλά σε γενικές γραμμές η εμπειρία είναι εξαιρετική. Σε αντίθεση με το FFXIII όπου οι μηχανισμοί εισάγονταν σταδιακά, αυτή τη φορά σχεδόν τα πάντα είναι διαθέσιμα από την πρώτη στιγμή, ενώ παρέχεται ξεχωριστό αναλυτικό tutorial για τους μηχανισμούς της μάχης.
Ως σύστημα αναβάθμισης χαρακτήρων χρησιμοποιείται το Ascension Grid, στο οποίο εξαργυρώνουμε τα Ability Points (AP) που συγκεντρώνουμε. Οι επιλογές μας ομαδοποιούνται σε εννέα κατηγορίες, στις οποίες επενδύουμε αναλόγως του στυλ παιχνιδιού που ακολουθούμε. Ακόμα μία σημαντική αλλαγή που φέρνει ο τίτλος αφορά τους πόντους EXP που κερδίζουμε έπειτα από μάχες ή με την ολοκλήρωση αποστολών. Για πρώτη φορά οι πόντοι EXP δεν αποδίδονται άμεσα στα μέλη του party, αλλά αφότου κοιμηθούμε είτε σε καταλύματα είτε κατασκηνώνοντας στην ύπαιθρο. Για του λόγου το αληθές, τηρείται κανονικός κύκλος ημέρας-νύχτας προκειμένου να μην ξεχνάμε να το φροντίζουμε τακτικά, αλλά το βράδυ κυκλοφορούν περισσότερα και ισχυρότερα τέρατα, ιδανικά για τη περίπτωση που αναζητάμε μεγαλύτερη πρόκληση (άρα περισσότερα EXP). Αν επιλέξουμε να ξεκουραστούμε σε κατάλυμα, τότε έχουμε πρόσβαση σε πολλαπλασιαστές EXP (αναλόγως την τοποθεσία που το πράττουμε) και έτσι ανεβαίνουμε ταχύτερα level. Διαλέγοντας την ύπαιθρο, τότε απολαμβάνουμε γεύμα μαγειρεμένο από τον Ignis που μας παρέχει προσωρινό bonus σε διάφορα στατιστικά για την επόμενη μέρα. Όποια επιλογή κι αν κάνουμε, προτού αποκοιμηθούμε ο Prompto θα βρει αφορμή να μας δείξει τις φωτογραφίες που τράβηξε μέσα στη μέρα και μπορούμε να αποθηκεύσουμε όποια μας αρέσει. Τα εναπομείναντα εξατομικευμένα skills είναι το Survival του Gladiolus, το οποίο αφορά τα αντικείμενα που βρίσκουμε (potions, elixirs κλπ) και αυξάνεται κάθε φορά που περπατάμε πεζοί στον χάρτη και το ψάρεμα του Noctis που θέλει κατάλληλο εξοπλισμό και πραγματοποιείται μονάχα σε συγκεκριμένα σημεία.
Ο κόσμος του παιχνιδιού αντλεί έμπνευση από αληθινές τοποθεσίες όπως περιφέρειες του Τόκυο, της Βενετίας και των Μπαχαμών. Έχει τεράστιο μέγεθος και αρκετή ποικιλία ως προς τις περιοχές. Το παιχνίδι είναι από τα πιο όμορφα open-world παιχνίδια που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή, χωρίς να κάνει πουθενά εκπτώσεις. Τα μοντέλα των πρωταγωνιστών ξεχωρίζουν ως προς τη λεπτομέρεια και το animation σε σχέση με τους υπόλοιπους NPCs. Τα τέρατα είναι καλοσχεδιασμένα και ποικίλουν σε όψη και μέγεθος. Ο χειρισμός με ποντίκι/πληκτρολόγιο είναι άψογος, τη στιγμή που το UI είναι επεξηγηματικό και λιτό. Μοναδική παραφωνία αποτελεί το γεγονός πως η περιήγηση στα μενού γίνεται μόνο μέσω του πληκτρολογίου. Αν και ο τίτλος έχει μεταφερθεί στα PC σε συνεργασία με την Nvidia, στο σύστημα δοκιμής με κάρτα AMD δεν παρατηρήθηκε κάτι άξιο αναφοράς ως προς τις επιδόσεις, ενώ η εμπειρία ήταν παραπάνω από ικανοποιητική. Bugs, glitches, lags και crashes απουσιάζουν, καθώς ο τίτλος είναι τεχνικά ολοκληρωμένος, μετά από τόσα patches που έχουν ενσωματωθεί. Όσον αφορά τον ηχητικό τομέα, η Yoko Shimomura (Kingdom Hearts, Final Fight, Breath of Fire) συνέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής με εκπληκτικά αποτελέσματα. Μελαγχολικές μελωδίες όπως το Somnus ή επιβλητικά κομμάτια όπως το Apocalypse Noctis ή το πομπώδες Omnis Lacrima κατά τη γνώμη μου στέκονται άνετα πλάι στις κλασικές μελωδίες της σειράς. Η συνύπαρξη της μουσικής με τα δρώμενα είναι πραγματικά εξαιρετική. Τέλος, όσο ταξιδεύουμε με τη Regalia, μπορούμε μέσω του ραδιοφώνου του αυτοκινήτου να ακούσουμε μουσική και μεταξύ άλλων τραγούδια από την υπόλοιπη σειρά.
Συνοψίζοντας το FFXV άξιζε την πολυετή αναμονή. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ευχάριστο και γεμάτο τίτλο που παραμένει προκλητικός όσο χρειάζεται. Το gameplay και ο τεχνικός τομέας κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα, σε αντίθεση με την ιστορία του που, χωρίς να είναι άσχημη, υποφέρει από κακή παρουσίαση και αφήνει έντονα την αίσθηση πως χρειάζονταν περαιτέρω δουλειά στον συγκεκριμένο τομέα. Τουλάχιστον στην Windows Edition περιλαμβάνονται και τα 3 Episodes (DLC) που έχουν κυκλοφορήσει έως τώρα και διαδραματίζονται παράλληλα με την κεντρική ιστορία, δίνοντας κάποιες πρόσθετες πληροφορίες/εξηγήσεις που βοηθούν στην κατανόησή της. Ακόμη, περιλαμβάνεται το co-op mmo expansion Comrades, το οποίο τοποθετείται λίγο πριν το τέλος της κεντρικής ιστορίας. Σύμφωνα με τους δημιουργούς η υποστήριξη του τίτλου θα συνεχιστεί σίγουρα μέχρι και το 2019, με συμπληρωματικά Episodes και Updates, ενώ πλέον υποστηρίζεται επισήμως το modding. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως ο τίτλος ακολουθεί τη δομή «game as a service» και η Square-Enix εμφανώς επενδύει επάνω του. Παρ’ όλα αυτά ας ελπίσουμε πως, όταν κάποια στιγμή η εταιρεία προχωρήσει στο αναπόφευκτο FFXVI, να μην υπάρξουν παρόμοια προβλήματα στην ανάπτυξή του…
System Specs: Intel Core i7-2600 @3.40 GHz/ 16GB RAM/ Radeon RΧ 480 (8GB Vram)/WD HDD 1TB/ Win10 Pro 64-bit
Ευχαριστούμε θερμά τη CD Media για τη παροχή του review code.
Pros
- Απολαυστικό σύστημα μάχης
- Καταπληκτικός οπτικός τομέας
- Ενδιαφέρον πρωταγωνιστό καστ
- Πλούσιο περιεχόμενο
- Λειτουργικό και χρηστικό σύστημα crafting
- Υψηλού επιπέδου μουσική
- Άρτιος τεχνικά τίτλος
- Υποστήριξη modding για πρώτη φορά στη σειρά
- Όπως λέει και η εισαγωγή “A final fantasy for fans and first timers”
Cons
- Κακή παρουσίαση της ιστορίας και του κόσμου που στηρίζεται σε άλλα μέσα προκειμένου να γίνει κατανοητή
- Διάφορα μικροπροβλήματα με την κάμερα εν ώρα μάχης
- Ανέμπνευστα side quests