REVIEWS

FROSTPUNK: THE LAST AUTUMN DLC

Τόσο στο review του όσο και στα πλαίσια του πρόσφατου αφιερώματος για τα πιο αξιοσημείωτα strategy games της δεκαετίας που μας πέρασε, έχω εξυμνήσει τον “ιδιαίτερο χαρακτήρα” του Frostpunk της 11 Bit Studios, με τον χαρακτηρισμό αυτό να αποδίδεται τόσο όσον αφορά την τεχνοτροπία της καλλιτεχνικής του απεικόνισης όσο και ως προς τον ιδιαίτερο survival/city-builder χαρακτήρα του. Η κατάληξη του παραπάνω review περιλάμβανε προσμονή για ένα ενδεχόμενο sandbox mode (το οποίο όντως υλοποιήθηκε λίγο καιρό μετά) όσο και για πιο εμπεριστατωμένο μελλοντικό έξτρα υλικό για το παιχνίδι υπό τη μορφή DLC. Μπορεί το πρώτο από τα δρομολογημένα DLC εν τέλει να ήταν ουσιαστικά απλά ένας έξτρα χάρτης στον οποίο μπορούσαμε να παίξουμε sandbox, όμως το δεύτερο, το οποίο κυκλοφορεί επισήμως σήμερα με την ονομασία The Last Autumn, ευτυχώς είναι αρκετά πιο ουσιώδες.

Τα cinematics του Last Autumn διατηρούν την όμορφη αισθητική των αντίστοιχων του αρχικού Frostpunk.

Το The Last Autumn (“TLA” εφεξής) είναι ουσιαστικά κάτι σαν prequel της ιστορίας του βασικού game, με τη δράση να διαδραματίζεται στον καιρό πριν την μεγάλη εξάπλωση του Ψύχους που χαρακτηρίζει τον κόσμο του Frostpunk (“FP”). Έτσι, σε αντίθεση με το βασικό game όπου καλούμαστε να ενορχηστρώσουμε την επιβίωση της κοινότητάς μας γύρω από τα πελώρια Generators, στο TLA ηγούμαστε μιας από τις επιστημονικές ομάδες οι οποίες κλήθηκαν να χτίσουν ένα από τα παραπάνω πειραματικά Generators ως μια πιθανή μέθοδο για τη σωτηρία των πληθυσμών των πόλεων της Εδουαρδιανής Βρετανίας. Ο prequel χαρακτήρας του DLC συνεπάγεται το ότι ο κόσμος είναι σαφώς λιγότερο εχθρικός (αρχικά, τουλάχιστον), με τη γη να διατηρεί ως επί το πλείστον το πράσινο χρώμα της, τους ωκεανούς να εξακολουθούν να είναι πλωτοί, και τη θερμοκρασία να βρίσκεται στους “άνετους” 10 βαθμούς πάνω από το μηδέν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αλλάζουν από λίγο έως πολύ και τα επιμέρους συστατικά του gameplay, τα οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε μέχρι το φινάλε της περιπέτειας. Σε αντίθεση με το FP, όπου οι ψυχρές συνθήκες επέβαλλαν πλήρη αυτάρκεια για την κοινότητά μας, στο TLA οι δίοδοι επικοινωνίας και μεταφορών του κόσμου εξακολουθούν να είναι ανοιχτές. Έτσι, εκτός από το “παραδοσιακό” scavengάρισμα και την εξερεύνηση του κόσμου, σε όλη τη διάρκεια του σεναρίου που πραγματεύεται το DLC μπορούμε να παραγγέλνουμε δωρεάν (αν, προφανώς, κατασκευάσουμε και επανδρώσουμε τα κατάλληλα κτίρια) resources αλλά και έξτρα προσωπικό από τις επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν το εγχείρημα της κατασκευής του Generator, τα οποία φτάνουν ακτοπλοϊκώς στη βάση μας έπειτα από μερικές δεκάδες ώρες.

Frostpunk The Last Autumn Green Scenery
Σχεδόν ανθρώπινες συνθήκες. Περισσότερο κρύο έχει έξω από το παράθυρό μου τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις.

Οι ηπιότερες περιβαλλοντικές συνθήκες βέβαια σε καμία περίπτωση δε σημαίνουν πως το εγχείρημα της κατασκευής του Generator είναι ιδιαίτερα εύκολο. Οι κυριότερες πηγές ανησυχίας στο TLA είναι αμιγώς εργασιακής φύσεως και χωρίζονται σε 3 τομείς: η ασφάλεια στις συνθήκες εργασίας, η κόντρα ανάμεσα στους Workers και τους Engineers, αλλά και η εταιρική πίεση να παραδώσουμε το έργο εγκαίρως.

Ως προς το πρώτο, η κατασκευή του Generator εμπεριέχει εργασία σε μεγάλα βάθη και ύψη, καθώς και ενασχόληση με τοξικά αέρια και εκρηκτικές ύλες. Σε αυτό το πλαίσιο, τα σχετικά με την κατασκευή κτίρια διαθέτουν ένα νέο μετρητή που υποδεικνύει το εκάστοτε επίπεδο ασφαλείας των συνθηκών εκεί (κλιμακώνεται σταδιακά από Safe έως Deadly). Η ασφάλεια των εργαζομένων εξασφαλίζεται μέσω της μελέτης συγκεκριμένων τεχνολογιών στο νέο Tech Tree, μέσω της κατασκευής ειδικών buildings αλλά και μέσω της ενεργοποίησης ειδικών νόμων (όπως για παράδειγμα η θέσπιση “σύντομης βάρδιας” 8 ωρών, που βελτιώνει μεν την ασφάλεια αλλά μειώνει την ταχύτητα περάτωσης του έργου). Καθίσταται σαφές πως η μη-τήρηση συγκεκριμένων μέτρων ασφαλείας για τους εργάτες μας μπορεί να οδηγήσει σε ατυχήματα, θανάτους, ή και κήρυξη γενικής στάσης εργασίας από μεριάς των εργατών μας ως διαμαρτυρία, με ολέθρια αποτελέσματα για το εγχείρημά μας.

Ένα από τα πολλά random events σχετικά με την ασφάλεια. Η παροχή εξαιρετικών συνθηκών εργασίας συνήθως προσφέρει στο τέλος επιλογή που σώζει τους εργάτες και διατηρεί τον Generator στο ακέραιο.

Η τριβή ανάμεσα στους Workers και τους Engineers απηχεί θα λέγαμε το μοτίβο “χειρώνακτες εναντίον διανοούμενων” όπως το βλέπουμε συχνά-πυκνά στα μέσα ψυχαγωγίας. Οι εργάτες διατείνονται πως αυτοί είναι που διακινδυνεύουν τη ζωή τους στο εργοτάξιο και άρα θα έπρεπε οι νόμοι και οι κανόνες του camp να αποφασίζονται (και) από αυτούς με γνώμονα το συμφέρον τους, ακόμα, ενδεχομένως, και σε βάρος της ταχύτητας παράδοσης του έργου. Οι μηχανικοί ισχυρίζονται πως κατέχουν τη σπουδή και την ακαδημαϊκή γνώση για την εύρυθμη λειτουργία των πάντων και την έγκαιρη περάτωση του έργου, ακόμα κι αν θυσιαστούν κάποιες ατομικές ελευθερίες ή και ανθρωπιστικές αρχές προς τον τελικό σκοπό. Καθεμιά από τις δύο ομάδες έχει τις δικές της ιδέες ως προς το πώς θα έπρεπε να διοικείται το camp, και αναπόφευκτα θα κληθούμε να διαλέξουμε πλευρά κι εμείς.

Και, ως προς τον τρίτο τομέα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το όλο εγχείρημα που αναλαμβάνουμε εξακολουθεί να είναι χρηματοδοτούμενο από ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες περιμένουν αποτελέσματα εντός του προκαθορισμένου χρονοδιαγράμματος. Έτσι, ανάλογα με το πώς κουμαντάρουμε το camp μας, οι ρυθμοί κατασκευής του Generator αντιπαραβάλλονται διαρκώς με το εταιρικό χρονοδιάγραμμα. Αν όλα πάνε καλά, θα είμαστε ακριβώς on schedule, ή και ahead of schedule. Αν όμως λόγω των συνθηκών (απεργίες; Ατυχήματα; Χαμηλό motivation των εργατών; Θεσμοθέτηση πιο αργών ρυθμών εργασίας;) πέσουμε παραπάνω από 2 ημέρες behind schedule τότε οι χρηματοδότες μας αποφασίζουν στυγνά να μας… απολύσουν, και λαμβάνουμε game over!

Προφανώς, βέβαια, όσο προχωράμε το παιχνίδι, αναπόφευκτα καταλήγει να μπαίνει στην εξίσωση της δυσκολίας και η επιδείνωση του καιρού. Η θερμοκρασία πέφτει, αλληλογραφία από την πατρίδα αναφέρει την κατάρρευση των δομών ανά τον κόσμο λόγω του ψύχους, και η κατασκευή του Generator καταλήγει να αποκτά μια αίσθηση κούρσας ενάντια στο χρόνο, καθώς το έργο οφείλει να περατωθεί πριν παγώσουν οι ωκεανοί και άρα ο ανεφοδιασμός του camp καταστεί ανέφικτος.

Όπως και στο βασικό FP, έτσι και εδώ η επιλογή μιας πλευράς στη διαμάχη Workers vs Engineers διαφοροποιεί το προσφερόμενο Book of Laws. Ουσιαστικά βέβαια οι νόμοι καθορίζουν απλώς τη χροιά της απολυταρχίας που θα εφαρμοστεί στο camp.

Επί της αρχής μπορεί να ακούγονται σχετικά απλά και straightforward όλα τα παραπάνω, όμως η ενασχόληση με το ίδιο το TLA θα διαψεύσει περίτρανα όσους περιμένουν απλώς μια ήρεμη βόλτα στο πάρκο – αν ήταν ποτέ δυνατόν βέβαια να περιμένουμε κάτι τέτοιο από τίτλο της 11 Bit, αλλά λέμε τώρα. Εν τη γενέσει του, το TLA είναι δίχως καμία αμφιβολία ένα expansion ΔΥΣΚΟΛΟ, και οι απόπειρες να εξισορροπηθούν η ευημερία του camp με την έγκαιρη παράδοση του έργου αλλά και την παραγωγή/συλλογή των απαραίτητων resources θα οδηγήσει αναπόφευκτα αρκετές φορές στην αποτυχία πριν ο παίκτης καταφέρει να ολοκληρώσει εν τέλει το Generator. Η δική μου εμπειρία για τις ανάγκες του review ήταν κυριολεκτικά η χαρά του trial and error: ξεκινάς το παιχνίδι για πρώτη φορά, αποτυγχάνεις, ξαναξεκινάς και κάνεις κάτι διαφορετικά, προχωράς λίγο παραπέρα, ξαναποτυγχάνεις, ξαναξεκινάς… κλπ. Και μάλιστα τα παραπάνω μόλις στο 2ο από τα 4 διαθέσιμα επίπεδα δυσκολίας (αξίζει να σημειωθεί πως προσφέρεται και δυνατότητα για ενεργοποίηση κάτι σαν Hardcore mode, στο οποίο… δεν μπορούμε να κάνουμε ποτέ pause το παιχνίδι!).

Η αυξημένη πρόκληση, βέβαια, απλά εντείνει το αίσθημα ικανοποίησης όταν τελικά τα καταφέρουμε όντως…

Πέραν της αυξημένης δυσκολίας, η οποία μπορεί να αποθαρρύνει τους filthy casuals μια μερίδα των παικτών, έτερο “αρνητικό” που μπορεί να προσάψει κανένας στο TLA είναι το ότι δεν προσφέρει πια και ΤΟΣΟ ριζικά διαφορετική εμπειρία σε σχέση με το βασικό FP. Η ευρύτερη φιλοσοφία επιβίωσης πίσω από τις κινήσεις μας εξακολουθεί να συνεχίζει λίγο-πολύ στα ίδια μονοπάτια όπως και στο αρχικό FP, ενώ εξακολουθούν εν πολλοίς να ισχύουν και όσα είχα αναφέρει στο review του αρχικού παιχνιδιού περί γραμμικής εμφάνισης των special events (η εμφάνιση κάποιων εξ αυτών βέβαια ποικίλει ελαφρώς ανάλογα με τις συνθήκες ασφαλείας στο camp μας) αλλά και περί της αρκετά απρόσωπης φύσης των κατοίκων του camp μας (και εδώ επιχειρείται μια τάση εμβάθυνσης μέσω events που αφορούν προσωπικά δράματα των εργατών μας, αλλά αυτά δεν πάνε και πολύ μακριά).

Εξακολουθεί πάντως να ισχύει πως όσοι λάτρεψαν το αρχικό FP προφανώς θα περάσουν καλά και με το TLA. Το καινούργιο σενάριο προσφέρει νέα Tech Trees, δύο νέα διαφορετικά Book of Laws ανάλογα με τις επιλογές μας, νέα κτίρια και resources, νέες τοποθεσίες για εξερεύνηση και events στον World Map, συν τον διαφορετικό τελικό σκοπό της ολοκλήρωσης του Generator. Και πέρα από τα παραπάνω όμως, προσωπικά θα έλεγα πως αξίζει τον κόπο και μόνο για το γεγονός ότι εμβαθύνει περαιτέρω στο Lore πίσω από τον τόσο ιδιαίτερο κόσμο του Frostpunk.

Πιθανότητες επιτυχούς έγερσης του Generator - 89%

89%

Feat of Engineering

Χωρίς να καινοτομεί και δραματικά, ανακατεύει ελαφρώς τη συνταγή του βασικού campaign προσφέροντας νέες προκλήσεις - και τι προκλήσεις! - στους φανς του Frostpunk, εμβαθύνοντας παράλληλα και στο Lore του κόσμου του.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL