REVIEWS

GHOST OF A TALE

Η Μπαλάντα Του Ρατατούη

Εάν κοιτάξεις Τακτικέ Αναγνώστη αυτή τη στιγμή την σελίδα του Metacritic για το Ghost of a Tale, θα δεις ένα τέρμα αμφίσημο «tbd» σε ποντικίσιο γκρίζο. Υπό άλλες συνθήκες, τέσσερις ημέρες μετά την επίσημη κυκλοφορία ενός τόσο ιδιαίτερου τίτλου, θα υπήρχαν άνετα μια ντουζίνα βαθμολογίες. Το Ghost of a Tale, υπό ανάπτυξη επί πέντε σχεδόν χρόνια και χρηματοδοτημένο μέσα από καμπάνια του Indiegogo, αποτελεί δημιουργία σχεδόν ενός και μόνου ανθρώπου. Ο Lionel ‘Seith’ Gallant, βετεράνος διευθυντής animation με παράσημα στην DreamWorks και την Universal (και υπεύθυνος για τα περισσότερα υπερ-χαριτωμένα φιλμ κινουμένων σχεδίων που ντρέπεστε να ομολογήσετε πως απολαύσατε κάργα) αποφάσισε κάποια στιγμή να ακολουθήσει solo καριέρα. Με λίγη βοήθεια από τους εκλεκτούς του φίλους και συναδέλφους, κάτι ψιλά από το ποντικόφιλο κοινό και ένα αναντίρρητα τεράστιο ταλέντο στο σχεδιασμό και το animation, χρειάστηκε μια πενταετία προκειμένου να ολοκληρώσει (σχεδόν) το όραμά του.

Είναι όμως δυνατόν μια τόσο μικρή ομάδα ανάπτυξης να παραδώσει το υπέρμετρα φιλόδοξο αποτέλεσμα που διαφημίζεται από το 2016, όταν ο τίτλος εμφανίστηκε στο Early Access πρόγραμμα του Steam; Η απάντηση, όπως στα περισσότερα καίρια ερωτήματα του βίου, είναι κατά το ελάχιστον, διμερής.

GOT1Ξεκινώντας την περιπέτεια

Θα ξεκινήσουμε από τα εύκολα και τα προφανή. Δείτε προσεκτικά τις εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο. Ναι, τα γραφικά είναι τόσοόμορφα. Ναι, η φάτσα του ποντικομικρούλη πρωταγωνιστή μας Tilo, είναι τόσο χαριτωμένη που του συγχωρείς ακόμη και κρασαρίσματα στην επιφάνεια εργασίας ανά τέσσερις διαλόγους. Το animation του, ο τρόπος που τρεχαλίζει με τα μικρά ποντικοπατουσάκια του ή το αφηρημένο ξύσιμο της ουράς του (ουγίίιιιιτσα, ίιιιι, ποντζικάκι) όταν τον αφήνουμε σε αδράνεια, είναι τόσο αληθοφανή, τόσο Pixar-ικά τέλεια που ξεχνάμε πως τα μισά και βάλε side-quests είναι πάρα πολύ πιθανό να παρουσιάσουν κάποιο φρικτό bug και να μην ολοκληρωθούν ποτέ. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου η γοητεία που ασκεί ο εικαστικός τομέας ενός παιχνιδιού είναι τόσο έντονη, που του συγχωρείς πραγματικά σχεδόν τα πάντα.

Σχεδόν, είπαμε. Το Ghost Of A Tale αφηγείται την ιστορία του μικροσκοπικού ποντικοβάρδου Tilo, ο οποίος ξεκινά την περιπέτειά του κλεισμένος στα μπουντρούμια του φρουρίου Dwindling Heights. Σύντομα θα μάθουμε πως συνελήφθη από την τρομερή αρουροφρουρά της Κόκκινης Πατούσας, ενώ η γυναίκα του Merra κρατείται σε διαφορετική τοποθεσία. Θα κληθούμε αφενός να αποδράσουμε από το κελί μας προκειμένου να γλιτώσουμε την εκτέλεση και αφετέρου να εντοπίσουμε και να ελευθερώσουμε την Merra. Προφανώς, λόγω του λιλιπούτειου μεγέθους μας, θα χρειαστούμε αρκετή βοήθεια από ορισμένους ακόμη…ενδιαφέροντες κατοίκους του φρουρίου.

GOT2To προαύλιο του κάστρου είναι πανέμορφα σχεδιασμένο

Αν και τρέχει στην σαφώς περιορισμένη Unity, κοιτάζοντας τις εικόνες ή παίζοντας το παιχνίδι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να νιώσουμε πως έχουμε να κάνουμε με οτιδήποτε λιγότερο από έναν ΑΑΑ τίτλο. Τα animations είναι πανέμορφα και ιδιαίτερα ρευστά και τα περιβάλλοντα που θα επισκεφθούμε δείχνουν απευθείας βγαλμένα από την Μεγάλη Του Trine Σχολή. Ο πρώτος εκ των μηχανισμών που εισάγει το παιχνίδι, είναι αυτός της κάλυψης-απόκρυψης και αποφυγής των εχθρών μας (stealth για τους τέσσερις φιλολόγους που μας διαβάζουν ανελλιπώς). Τα πράγματα εδώ είναι άρτια εκτελεσμένα, δίχως εκπλήξεις. Οι φρουροί, αρουραίοι γαρ, δεν είναι και ξουράφια από μυαλό, οπότε αρκεί να διαφύγουμε του οπτικού τους πεδίου και να τρυπώσουμε σε κάποια πρόχειρη σκάφη ή βαρέλι προκειμένου να επιστρέψουν στην προκαθορισμένη περιπολία τους.

Στην διάθεσή μας έχουμε τα απαραίτητα αντικείμενα για να δημιουργούμε αντιπερισπασμούς (κλαριά και γυάλινα μπουκάλια για αρχή και κάποιες πιο…σοφιστικέ λύσεις όσο προχωράμε στην περιπέτεια) και η stealth χροιά του παιχνιδιού δεν δημιουργεί ποτέ εκνευρισμό στον παίκτη, καθώς είναι ιδιαίτερα εύκολο, εάν είμαστε ελάχιστα προσεκτικοί και υπομονετικοί, να κινούμαστε δίχως να γινόμαστε αντιληπτοί, τουλάχιστον στο πρώτο τρίτο του παιχνιδιού, όταν ακόμη δεν έχουμε ολοκληρώσει τη σχετική μεταμφίεση φρουρού.

Το Ghost of a Tale, παρά το…μικρό του μπόι, είναι ιδιαίτερα φιλόδοξο. Εάν κάποιος ασχοληθεί μαζί του για μια ή δυο ώρες, ενδέχεται να αποκομίσει την εντύπωση πως πρόκειται για κάποιο όμορφο μα απλοϊκό stealth παιχνίδι τρίτου προσώπου, με τα αντίστοιχα απλοϊκά quests συλλογών (fetch quests για τους κατόχους έδρας στην Ακαδημία Αθηνών) να δίνουν ένα επιπλέον έναυσμα στους ψυχαναγκαστικούς, προκειμένου να ασχοληθούν περισσότερο μαζί του. Αν και ένας τέτοιος χαρακτηρισμός επαρκεί για την αρχή της περιπέτειας (και σίγουρα για το κομμάτι της που ήταν διαθέσιμο στην Early Access του παιχνιδιού), στην πορεία τα πράγματα γίνονται αρκετά πιο περίπλοκα.

GOT3Δείγμα ενός από τα κοστούμια που καλούμαστε να συλλέξουμε

Υπάρχουν συγκεκριμένες ‘στολές’, των οποίων εάν κατορθώσουμε να συλλέξουμε όλα τα κομμάτια και να τις φορέσουμε πλήρεις, αλλάζουν δραστικά τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετωπίζει ο περίγυρός μας. Για παράδειγμα, ολοκληρώνοντας τη στολή Αρουραίου Φρουρού, αυτόματα θεωρούμαστε νεοσύλλεκτος Αρουροφρουρός και δεν υπάρχει πλέον καμία ανάγκη για stealth παιχνίδι. Μπορούμε μάλιστα να μιλάμε με όλους τους Αρουραίους, να λαμβάνουμε quests από αυτούς και να λειτουργούμε σαν κανονικό μέλος της φρουράς. Όταν μάλιστα προχωρήσουμε στις κατάλληλες αναβαθμίσεις για την σκουριασμένη πανοπλία μας, μπορούμε να παίξουμε το παιχνίδι σαν νοσταλγικό platform-RPG-lite εποχής PlayStation 2, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό.

Αντίστοιχα, μιλώντας σε συγκεκριμένους χαρακτήρες με κοστούμια που…τσιγκλάνε τις ευαισθησίες τους, έχουμε πρόσβαση σε νέους διαλόγους και λύσεις για τα προβλήματά μας. Η υλοποίηση της μηχανικής των κοστουμιών, θυμίζει με τον καλύτερο τρόπο την αντίστοιχη του Costume Quest (προφανώς μείον το σκέλος των μαχών) και έβαλε ακόμη κι εμένα, με την αλλεργία μου στο ψυχαναγκαστικού τύπου gameplay να χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο, να ψάχνω περιχαρής για φτερωτά καπέλα και παρδαλά ζωνάρια.

Θετική εντύπωση προκαλεί και η ιδιαίτερα φροντισμένη μυθολογία του κόσμου του παιχνιδιού (lore για τους θεματοφύλακες της Ελληνικής), η οποία μας αποκαλύπτεται σταδιακά και με ιδιαίτερα οργανικό και μη-παρεμβατικό τρόπο. Διαβάζω από εκλεκτούς συναδέλφους πως απηχεί την αντίστοιχη προσέγγιση του Dark Souls ως προς την οπτική αφήγηση της ιστορίας του κόσμου του και την ευφυή σύνδεση περιοχών μέσω κρυφών διόδων, αλλά οι οποιεσδήποτε ομοιότητες μεταξύ των δυο τίτλων, ξεκινούν και τελειώνουν εκεί. Πετυχαίνει απόλυτα στο να δημιουργήσει ένα δεμένο κόσμο μεσαιωνικής φαντασίας, όπου κάθε χαρακτήρας έχει πολύ συγκεκριμένα κίνητρα για τις πράξεις του.

GOT4Το interface των τραγουδιών είναι μια ευγενής αποτυχία, όσο καλοπροαίρετα και να το εξετάσεις

Βάσει όλων των παραπάνω λοιπόν, πολύ θεωρητικά μιλάμε για ένα εξαιρετικό, από κάθε άποψη τίτλο. Δυστυχώς όμως, για κάθε τί όμορφο και διασκεδαστικό που προσφέρει το παιχνίδι, υπάρχει και η αντίστοιχη έλλειψη που μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ο ηχητικός τομέας του τίτλου, είναι, δίχως υπερβολή, πρακτικά ανύπαρκτος. Όχι μόνο απουσιάζει πλήρως η οποιαδήποτε ηχογραφημένη ομιλία, αλλά ακόμη και τα ηχητικά εφέ περιορίζονται στα απολύτως βασικά και απαραίτητα. Μουσικά θέματα ζήτημα να ακούγονται δυο στην διάρκεια της περιπέτειας και το συγκεκριμένο χτυπά ακόμη πιο άσχημα, όταν καλούμαστε, στα πλαίσια της επίλυσης κάποιου γρίφου, να τραγουδήσουμε συγκεκριμένα τραγούδια. Αφού επιλέξουμε βάσει των στίχων και του περιεχομένου το κατάλληλο τραγούδι, μεταφερόμαστε σε μια ειδική οθόνη όπου ακούμε μια…MIDI demo εκτέλεση κάποιας αναιμικής μελωδίας και διαβάζουμε τους στίχους στην οθόνη, ενώ αυτοί εμφανίζονται με ρυθμό μιας λέξης ανά έξι δευτερόλεπτα. Αν υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που δεν προσπέρασε όλα τα συγκεκριμένα κομμάτια (ευτυχώς παρέχεται η σχετική δυνατότητα), η περίπτωσή του χρήζει ειδικής μελέτης. Είναι δύσκολο να περιγράψω πόσο άσχημα χτυπά η αντίθεση αυτού του πανέμορφου εικαστικού τομέα με την πλήρη…μουγκαμάρα του περιβάλλοντα κόσμου. Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση πως ενδεχομένως υπήρχε πρόβλεψη για ηχογράφηση ομιλιών και κανονικού soundtrack, αλλά λόγω οικονομικής στενότητας, αποφασίστηκε να προχωρήσουν ως project…βουβού κινηματογράφου.

 

GOT5Στον πύργο με τον αινιγματικό Silas

Τα δε quests που λαμβάνουμε, είναι στην πλειοψηφία τους, συλλεκτικοί μαραθώνιοι, βγαλμένοι από τις χρυσές ημέρες των τελών της δεκαετίας του ’90. Μπορεί αρχικά να αποτελούν εξαιρετικά εναύσματα προκειμένου να εξερευνήσουμε τις διαφορετικές περιοχές του φρουρίου, αλλά πολύ σύντομα ενδέχεται να οδηγήσουν τους ψυχαναγκαστικούς στην απόλυτη τρέλα, καθώς πολλές φορές, μπορεί ένα quest που ξεκινά σχεδόν στην αρχή του παιχνιδιού και αφήνει την εντύπωση πως θα ολοκληρωθεί σύντομα, λειτουργώντας εν είδει tutorial, να ολοκληρώνεται ελάχιστες ώρες πριν το φινάλε της περιπέτειας.

Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ενδεχομένως να αξιολογηθεί και θετικά, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του εκάστοτε παίκτη. Όταν φυσικά διαπιστώσετε πως λόγω πληθώρας bugs καταναλώσατε τέσσερις ώρες κυνηγώντας κάτι που απλά….δεν υπάρχει πια στον κόσμο του παιχνιδιού λόγω του corrupted save file σας, εκεί δοκιμάζονται και τα πλέον γαλβανισμένα νεύρα. Προς τιμήν του μεσιέ Gallant, κυκλοφορεί ακούραστα σχεδόν δυο patches την ημέρα και βρίσκεται σε άμεση επαφή με τους παίκτες μέσα από το forum του παιχνιδιού στο Steam, ζητώντας, παραλαμβάνοντας και διορθώνοντας save files με φοβερή ταχύτητα. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως το παιχνίδι βγήκε από την Early Access τυπικά και μόνο. Όποιος προβεί σε αγορά του αυτή την στιγμή, θα πρέπει να γνωρίζει πως γίνεται επί πληρωμή beta tester σε ένα χαριτωμένο, αλλά ιδιαίτερα ασταθές και…μισοψημένο παιχνίδι.

GOT9Μια από τις ατμοσφαιρικότερες περιοχές του παιχνιδιού, η Bone Shore

Το Ghost of a Tale με εξόργισε και με γοήτευσε σχεδόν όσο και το Kingdom Come: Deliverance. Επιχειρεί και αυτό με τη σειρά του πολύ περισσότερα απ’ όσα του επιτρέπουν οι τεχνικοί του περιορισμοί. Έχουμε το stealth μοντέλο, τις ατελείωτες συλλογές παραδοσιακού platform game, την επίλυση απλοϊκών γρίφων, μια στοιχειώδη RPG-lite ανάπτυξη του χαρακτήρας μας και τον πρόσθετο μηχανισμό των αφηγηματικών τραγουδιών. Προσθέστε τώρα τα κοστούμια, την χρήση αντικειμένων για την αναπλήρωση της υγείας μας και μια πλούσια διάρκεια που αγγίζει τις είκοσι ώρες και έχετε ένα πραγματικό ακατέργαστο διαμάντι.

GOT10Στο πλοίο με τους κρατούμενους

Εκτιμώ πως ο Ποντικομικρούλης θα χρειαστεί ακόμη ένα με δυο μήνες τακτικών patches προκειμένου να έλθει σε ένα αποδεκτό επίπεδο σταθερότητας για εμπορική κυκλοφορία. Αν διψάτε για φανταστικές περιπέτειες στην Γη των Ανθρωπομορφικών Αρουραίων, μπορείτε να προχωρήσετε σε άμεση αγορά του τίτλου, αλλά προετοιμαστείτε για τεράστια χουνέρια τεχνικής φύσης. Ασφαλίστε και τα χειριστήριά σας καλού κακού και είθε να σας σκεπάζει η χάρη της Duinlan.

Για να ενισχύσετε το GOG.com και το Ragequit.gr, μπορείτε να αγοράσετε το Ghost of a Tale ακολουθώντας αυτόν το σύνδεσμο.

Pros

  • Πανέμορφος εικαστικός τομέας, σεμιναριακό animation
  • Προσεγμένη μυθολογία του κόσμου και ποιοτική γραφή, στα πλαίσια πάντα του είδους
  • Συνδυάζει γοητευτικά πολλούς διαφορετικούς τύπους gameplay, προσφέροντας πάντοτε ποικιλία και διασκέδαση
  • Γίιιι, τα ποζαράκια, η ουρίτσα του, γίιιι, έξυσε το αυτάκι του, γίιιιι….

Cons

  • Σχεδόν ανύπαρκτος ηχητικός τομέας, ο οποίος δημιουργεί αρνητικότατη εντύπωση καθ’ όλη την διάρκεια της περιπέτειας
  • Άπειρα bugs, πολλά εκ των οποίων game/quest breaking, ο τίτλος βρίσκεται ακόμη σε ζόρικο Early Access
  • Δεν κρατά σε καμία περίπτωση τον παίκτη από το χέρι και πολλές από τις οδηγίες που λαμβάνουμε αναφορικά με την ολοκλήρωση quests, είναι εγκληματικά ασαφείς. Οι σκληροί μαζοχιστές ενδέχεται να το εντάξουν στα θετικά το συγκεκριμένο
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL