KENTUCKY ROUTE ZERO – ACT III
Σχεδόν δεν είμαι σίγουρος για τον λόγο που κάθομαι να γράψω αυτό το ρηβιού. Για την ακρίβεια, ήταν στιγμές που ενώ έπαιζα το τρίτο επεισόδιο του τίγκα καμένου και σαφώς πανέμορφου Kentucky Route Zero, που δεν την πάλευα κάστανο όπως συνηθίζουμε να λέμε εμείς οι ακαδημαϊκοί της Οξφόρδης. Το, ας το πούμε παιχνίδι, ζει και αναπνέει σε έναν εντελώς δικό του χωρόχρονο. Στις πρώτες μου επαφές μαζί του προσπαθούσα ακόμη να ακολουθήσω το νήμα κάποιας αφήγησης, να το αντιμετωπίσω ως κάτι έστω και λίγο φυσιολογικό. Κούνια που με κούναγε.
Το Kentucky Route Zero είναι ζεν ποίημα, διαλογισμός επάνω στο πέρασμα από αυτή τη ζωή. Είναι ιστορία με φαντάσματα και κάρτ ποστάλ από σακίδιο νεκρού. Δεν το ενδιαφέρει να αρέσει, να γίνει κατανοητό, να ενταχθεί οπουδήποτε. Αναλαμβάνουμε το ρόλο του Conway, ενός γέρου μεταφορέα που με μόνη συντροφιά ένα παράξενο, επίσης γέρικο σκυλί που φορά μονίμως ένα αινιγματικό ψάθινο καπέλο, προσπαθεί να βρει μια πολύ συγκεκριμένη διεύθυνση που δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη, πουθενά. Στον κόσμο του Conway, είναι πάντα βράδυ και τα φαντάσματα του παρελθόντος μπλέκονται με το λευκό θόρυβο ενός μέλλοντος γραμμένου σε φράκταλς και σπασμένες άκρες δίσκων βινυλίου.
Έχοντας φτάσει πλέον στο προτελευταίο επεισόδιο του τίτλου, η δράση κλιμακώνεται, τουτέστιν οι αγριάδες και οι μεταφυσικές αναφορές ξεφεύγουν τελείως, σε βαθμό που πολλές φορές να κοιτάω σκεπτικός την οθόνη και να ξύνω την κεφάλα μου, διερωτώμενος τι ήθελε να πει ο ποιητής. Και μετά προκύπτουν setpieces όπως η επίσκεψή μας στο ξεχασμένο μπαρ The Lower Depths και η σπαρακτική εκτέλεση του whisperwave/bluegrass “Too Late To Love You” από το εξίσου χαμένο δίδυμο των Junebug και Johnny.
Ένα κοπάδι άγρια άλογα καταμεσής της περίφημης Οδού Μηδέν. Η Σάλα Του Βασιλιά Του Βουνού (The Hall Of The Mountain King ντέ, σιγά μην άφηνα μόνο το Δεμπέ να πετάει Σαβαταγκικές –sic- αναφορές στα ρηβιούζ του) και ένας πρωτόγονος υπολογιστής που λειτουργεί αποκλειστικά χάρη στην ενέργεια της μούχλας και αναθυμιάσεων από ουίσκι αποσταγμένο στην Άλλη Πλευρά. Λίγα μόνο από τα πράγματα που θα συναντήσετε στα πλαίσια μια περιπέτειας η οποία λειτουργεί ως ψυχεδελικό τρίπ και σε στιγμές συναγωνίζεται ευθέως την περίφημη «Stargate» σεκάνς του αριστουργήματος 2001: A Space Odyssey του Δάσκαλου Κιούμπρικ.
Είναι αδύνατο να γράψεις αντικειμενικό ή «σοβαρό» ρηβιού για το Kentucky Route Zero. Πρόκειται για μια καθαρά καλλιτεχνική δημιουργία που απλώς τυχαίνει να είναι ελαφρώς διαδραστική και να κυκλοφορεί στο Steam. Είναι τόσο ούφο και γκάου που δεν είναι καν κούλ να λες πως σου αρέσει για να σε θαυμάζουν τα ψαγμένα παιδιά. Είναι ένα μικρό απροσάρμοστο κομμάτι μαγείας και θα ευχαριστούμε για πάντα την Cardboard Computer που το τράβηξε με αγάπη και μεράκι από το χείλος της αβύσσου.
{youtube}JsqLxdZx-cw{/youtube}
Pros
- Ένα αγνό κομμάτι ψηφιακής μαγείας
- Εκπληκτικό soundtrack
- Εικαστικά εντελώς αλλού
Cons
- Ανύπαρκτο gameplay
- Εντελώς φλου
- Πιο τρύπιο και από τις κάλτσες του Frank Zappa (Αντιλαμβάνεσθε πως τα τελευταία δυο θεωρούνται άνετα και προτερήματα, αναλόγως θεώρησης)
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 90%
90%
Nothing Hurts Now
Το ανακαλυψα μεσω του κομματιου, το οποιο ειναι απο τα καλυτερα που εχω ακουσει τελευταια. Το παιχνιδι δεν μπορω να το αγορασω οποτε το βλεπω longplay, ειναι οντως αλλου, ειναι εμπειρια, ειναι ταξιδιαρικο. Για βραδυα με κλειστα φωτα και βροχη να πεφτει.