LIFE GOES ON: DONE TO DEATH

Tα puzzle-platform παιχνίδια αποτελούν ένα από πιο τα πολυπληθή είδη μεταξύ των indie games τα τελευταία χρόνια, με εκπροσώπους από το Braid, το Portal και το Vessel, μέχρι το The Swapper και το Toki Tori. Σε αυτή την υπερπροσφορά παιχνιδιών έρχεται να προστεθεί το Life Goes On: Done to Death (LGO: DtD εφεξής για συντομία) της Infinite Monkeys Entertainment. Η αρχική έκδοση του παιχνιδιού είχε κυκλοφορήσει πριν 2 περίπου χρόνια και η ανανεωμένη Done to Death έκδοση έρχεται να προσφέρει νέους τρόπους στην επίλυση των puzzle και ακόμη περισσότερα επίπεδα από το αρχικό παιχνίδι, με την προσθήκη ενός νέου κόσμου. Ας πάμε λοιπόν να δούμε, τι προσφέρει το LGO: DtD σε σχέση με τον ανταγωνισμό…

Η ιστορία, όπως γίνεται σε αρκετές περιπτώσεις τέτοιου στυλ παιχνιδιών συνοψίζεται σε λίγες γραμμές. Βασιλιάς αγνώστων στοιχείων στην προσπάθεια να παρατείνει την ζωή του, ξεκινά μια ανήλεη αναζήτηση για το Δισκοπότηρο της Ζωής στέλνοντας ένα φαινομενικά άπειρο στρατό από αναλώσιμους πιστούς ιππότες υπό τις διαταγές του. Αυτοί θα περάσουν μέσα από θανατηφόρες παγίδες και εμπόδια ώστε να εκπληρώσουν την αποστολή τους και να βρουν τον πολυπόθητο δισκοπότηρο.

Οι ιππότες μας ακόμη και μέρος ηλεκτρικού κυκλώματος θα γίνουν για να δώσουν την ευκαρία στους επόμενους να προχωρήσουν…

Περνώντας στο ζουμί του παιχνιδιού που δεν είναι άλλο από το gameplay και το γενικότερο στήσιμο-layout των επιπέδων, δημιουργείται λανθασμένα αρχικώς η εντύπωση ότι το παιχνίδι είναι υπερβολικά εύκολο ή ρηχό επειδή οι ιππότες έχουν φτωχό ρεπερτόριο κινήσεων (τρέχουν, γραπώνονται σε άκρες επιφανειών και πραγματοποιούν άλματα… και αυτό είναι όλο). Αυτό όμως δεν ισχύει καθώς το περιβάλλον μας παρέχει οτιδήποτε εργαλεία χρειαζόμαστε για να λύσουμε τον κάθε γρίφο. Έτσι, θα διαπιστώσουμε ότι μπορούμε να θυσιάσουμε με διάφορους ευφάνταστους τρόπους τον κάθε στρατιώτη ώστε ο επόμενος να έχει ευκολότερο έργο. Για αυτό φροντίζουμε με μαεστρία να «θυσιάζουμε» τους σιδερόφρακτους φίλους μας σε σημεία όπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε ως πλατφόρμες σε μια επιφάνεια με πασσάλους, ως αγωγοί ηλεκτρισμού σε κάποιο κύκλωμα, ως αντίβαρο σε κάποιο διακόπτη κλπ. Πραγματικά οι τρόποι όπου μπορούμε να λύσουμε τα διάφορα puzzle είναι εξόχως ευρηματικοί και διασκεδαστικοί.

Σκοπός μας σε κάθε πίστα είναι να φτάσουμε στο δισκοπότηρο που βρίσκεται σε αυτή. Το LGO: DtD αποτελείται από 5 συνολικά κόσμους, ο καθένας με τη δική του θεματολογία και μοναδικούς μηχανισμούς και παγίδες. Έτσι για παράδειγμα στον 2ο κόσμο κάνουν την εμφάνισή τους παγωμένα ρεύματα αέρα που μπορούν να μετατρέψουν σε ευμεγέθη… παγάκια τους ιππότες ενώ στον 3ο υπάρχουν διάφοροι μαγνητικές συσκευές που αντιστρέφουν την πολικότητα τους με αποτέλεσμα να απωθούν ή να έλκουν τους άτυχους παρατρεχάμενούς μας. Εξυπακούεται ότι κάθε νέο gimmick ή μηχανισμός που εισάγεται, μεταφέρεται και σε μεταγενέστερα επίπεδα, με αποτέλεσμα μια μεγαλύτερη ποικιλία στο gameplay αλλά και μια σωστή κλιμάκωση της δυσκολίας.

Με άπωση ηλεκτρομαγνήτη 1.21 gigawatts, μπαρκάρουμε με τον πρώην συνάδελφο-νυν παγάκι για νέες περιπέτειες!!

Μιλώντας για τη δυσκολία, το παιχνίδι καταφέρνει να έχει μια σωστή ισορροπία μεταξύ σκέψης και διασκέδασης έτσι ώστε να «μιλά» τόσο σε απαιτητικούς παίκτες που θέλουν να προσπαθήσουν λίγο παραπάνω όσο και σε αυτούς που θέλουν να περάσουν λίγη ώρα κάθε φορά χαλαρώνοντας. Ούτως ή άλλως το παιχνίδι είναι έτσι φτιαγμένο με τα μικρά σε διάρκεια και έκταση επίπεδα (εκτός εξαιρέσεων) που προσφέρεται για σφηνάκια σε ελεύθερο χρόνο ή συμπλήρωμα σε κάποιο άλλο κυρίως gaming πιάτο. Η διάρκεια του δεν είναι ιδιαιτέρως μεγάλη και για κάποιον που επιδιώκει απλά να το τελειώσει, 5 με 6 ώρες επαρκούν. Αν όμως κυνηγήσουμε και τους επιπλέον στόχους όπως είναι οι καλύτεροι χρόνοι και οι ελάχιστες απώλειες σε ιππότες, σε κάθε πίστα, τότε ο χρόνος μπορεί να επεκταθεί κατά μιάμιση με δύο ώρες. Τα επίπεδα που προκαλούν μεγαλύτερη αίσθηση συνήθως είναι ένα καθαρά προαιρετικό και το τελικό, σε κάθε κόσμο. Το μεν πρώτο περιλαμβάνει κάποια από τα δυσκολότερα και πιο περίπλοκα puzzle και το δεύτερο πρόκειται για ένα άκρως «κινηματογραφικό» επίπεδο όπου καλούμαστε να φτάσουμε στο δισκοπότηρο ενώ γύρω μας συμβαίνουν καταστροφές, υπάρχει κάποιος φυσικός κίνδυνος που είναι στο κατόπι μας (όπως για παράδειγμα λάβα από κάποιο ηφαίστειο) κ.α.

Τα γραφικά του παιχνιδιού χωρίς να είναι state of the art, έχουν μια ευχάριστη παλέτα χρωμάτων και μια ανάλαφρη γοητεία που τα καθιστά αρκετά ελκυστικά. Από άποψη απόδοσης, το LGO: DtD δεν παρουσιάζει το παραμικρό πρόβλημα και είναι πολύ ελαφρύ ώστε να μπορεί να τρέχει και σε παλαιότερες συνθέσεις PC. Η μουσική είναι μεν συμπαθητική, όχι ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη δε, εκτός ίσως από αυτή που παίζει στα τελευταία επίπεδα κάθε κόσμου και τονίζει την ένταση καθώς και κάποιες εντελώς trippy μελωδίες στον 4ο κόσμο.

Δε με νοιάζει το δισκοπότηρο, θέλω εσπρέσο μηχανή και βούτυρο!

Το LGO: DtD είναι ένα πολύ τίμιο και διασκεδαστικό παιχνίδι. Μέσα στον κορεσμό της κατηγορίας του, ξεχωρίζει για το μαύρο χιούμορ του, τον τρόπο που αφήνει τον παίκτη να πειραματιστεί και γιατί εν τέλει, προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό και το κάνει καλά. Παρά τη σύντομη σχετικά διάρκειά του, θα το συνιστούσα σε όσους έχουν βαρεθεί το αναμάσημα ιδεών και σε αυτούς που ψάχνουν μια καλή πρόκληση χωρίς να κινδυνεύουν να απολέσουν τα τριχοθυλάκιά τους.

Pros

Cons