LITTLE INFERNO
Από τις γλυκά διεστραμμένες ιδιοφυίες που μας έδωσαν το ανεπανάληπτο World of Goo, έρχεται κάτι καινούριο. Κάτι καυτό. Κάτι λάθος. Χιονίζει για μέρες, μήνες, ίσως χρόνια. Δεν έχει σημασία όμως, γιατί εσύ βρίσκεσαι μπροστά στο τζάκι. Το υπέροχο, ζεστό τζάκι, μάρκας Little Inferno Home Entertainment System. Για την ακρίβεια, έχεις την εντύπωση πως έχεις μείνει να κοιτάζεις τις φλόγες του να χορεύουν τόσο καιρό, που έχεις ξεχάσει και πώς να γυρίζεις το κεφάλι σου ακόμα. Το μόνο που έχει σημασία είναι η φωτιά. Η όμορφη, γλυκιά φωτιά που καίει, καίει τις παντόφλες σου, το χάμστερ του γείτονα, τις αμφιβολίες, τη μνήμη, τις ελπίδες, τα πάντα.
Η γλυκιά φωτιά στην οποία πρέπει να θυσιάσεις κάποιες εκατοντάδες αντικείμενα που έρχονται στο σπίτι από το μυστήριο Ταχυδρόμο. Πού τα βρίσκει ο Ταχυδρόμος; Μα τί ερωτήσεις είναι αυτές; Φυσικά από τους Καταλόγους της Μις Νάνσυ! Η Μις Νάνσυ σε αγαπάει πολύ, το λέει σε όλα τα μικρά της ραβασάκια. Αν μάλιστα είσαι καλός καταναλωτής θα σε ανταμείψει και με ένα (1) ολόκληρο κουπόνι για μια δωρεάν αγκαλιά! Δεν είναι υπέροχο; Μια ολόκληρη αγκαλιά από τη Μις Νάνσυ! Μμμμ…ήρθε κι’άλλο πακέτο, αναρωτιέμαι τί να έχει μέσα…όχι πως έχει σημασία βέβαια, όλα στη φωτιά θα πάνε. Πρέπει να μείνεις ζεστός. Έξω χιονίζει.
Ι’M THE GOD OF HELLFIRE AND I BRING YOU…FIRE.
Σταματήστε και διαβάστε ξανά τις δυο προηγούμενες παραγράφους. Αν κάτι ακούγεται ύποπτα οικείο, είναι γιατί έτσι είναι. Πόσοι από μας δε ζούμε κοιτώντας τη γλυκιά φωτιά, περιμένοντας τα “μαγικά” πακέτα του ταχυδρόμου; Πακέτα που ταϊζουμε με χαρά στη φωτιά, που με τη σειρά της κρατά τα μάτια μας επάνω της; Που μας βοηθάει να ξεχάσουμε και πώς γυρίζει το κεφάλι ακόμη;
Αν ξεχάσετε για μια στιγμή τα ψυχωτικά “χαρούμενα” γραφικά και την ατμόσφαιρα πρώιμου Tim Burton που αναδίδει το παιχνίδι,θα βρεθείτε αντιμέτωποι με μια απίστευτα σκληρή ιστορία. Όχι, δεν είναι ένα όμορφο παιχνίδι για το τέλος του κόσμου όπως έγραψαν αρκετοί συνάδελφοι. Είναι ένα καυστικό-όσο-δεν-πάει (χοχό) σχόλιο για την απομόνωση, τον εθισμό και την καταστροφή που σερβίρει ο Δυτικός Κόσμος, ένα πακετάκι Άμαζον τη φορά.
Η ιδιοφυία της Tomorrow Corporation έγκειται στο γεγονός ότι τοποθετεί το “παιχνίδι” μέσα σε μια και μόνο οθόνη, εκείνη του τζακιού μας. Εξοπλισμένοι με τον πρώτο από τους καταλόγους και κάποια λίγα χρήματα, μπορούμε να παραγγείλουμε κάποια σπαρταριστά και ευφάνταστα ονομασμένα αντικείμενα, τα οποία φυσικά αμέσως καίμε για περισσότερα χρήματα. Συγκεκριμένοι συνδυασμοί αντικειμένων κάνουν ωραιότερες φωτιές και μας ανταμείβουν με περισσότερα χρήματα, καθώς και με ειδικά γραμματόσημα που χρησιμοποιούμε για να επισπεύδουμε την αποστολή νέων αντικειμένων στο χώρο μας. Όταν κάψουμε όλα τα αντικείμενα ενός καταλόγου, αγοράζουμε τον επόμενο και ούτω καθ’εξής. Και…αυτό είναι. Αυτό είναι όλο το gameplay του Little Inferno. Με αριστερό κλίκ οπουδήποτε στο τζάκι ανάβουμε φωτιά, ενώ το interface με τα αντικείμενα και τους καταλόγους μένει διακριτικά κρυμμένο στα άκρα της οθόνης μας. Η όποια “δεξιοτεχνία” μας, εξαντλείται στο να ανακαλύπτουμε, ορμώμενοι από κάποιο μικρό λεκτικό clue, τους “ιδανικούς” συνδυασμούς αντικειμένων προς καύση, ώστε να μεγιστοποιούμε τις αμοιβές μας και να φτάσουμε στον -εκπληκτικό- τερματισμό μια ώρα αρχύτερα.
FIRE OF LOVE
Αυτό που κάνει το Little Inferno αληθινά ξεχωριστό, είναι ο τρόπος με τον οποίο εξιστορεί την ανατριχιαστική, άβολη ιστορία του. Μέσα στη χαρά και το μπούγιο των αστείων κουκλακίων που καίμε, λαμβάνουμε κάποια γράμματα. Στην αρχή από τη Μις Νάνσυ και στη συνέχεια από μια μυστηριώδη Γειτονοπούλα. Ακόμη και ο αινιγματικός Weather Man μας γράφει, πάνω από τα σύννεφα, πέρα από τις καμινάδες. Μας λέει πως το χιόνι θα συνεχίσει να πέφτει μέχρι να παγώσει η καρδιά μας. Το μελαγχολικό, Ρεζνορικό πιάνο που συνοδεύει αυτά τα σύντομα μηνύματα, είναι αρκετό για να παγώσει όχι μόνο το χαμόγελο, αλλά και τις όποιες υπόννοιές μας ότι πρόκειται για ένα “διασκεδαστικό” παιχνίδι.
Το φινάλε, με gameplay εφάμιλλο εκείνου ενός απλουστευμένου adventure game, υποννοεί πράγματα που ελάχιστα games τολμούν ν’αγγίξουν. Είναι ιδιαίτερη περίπτωση το Little Inferno. Ολοκληρώνεται βαριά βαριά (και με ανακάλυψη όλων των combos) μέσα σε τρεις ώρες, όπου ουσιαστικά επαναλαμβάνεις τις ίδιες ενέργειες, μόνο και μόνο για ν’ανακαλύψεις τη μοίρα των αινιγματικών του πρωταγωνιστών. Οι αστείες περιγραφές των αντικειμένων, σε συνδυασμό με την ολοένα και πιο αντισυμβατική παρουσίαση και φύση τους, καταλήγoυν να σου ραγίζουν την καρδιά.
Γελάς με ένα σφίξιμο στο στομάχι όση ώρα ασχολείσαι μαζί του. Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω “παιχνίδι” και να το προτείνω σε έναν άνθρωπο ο οποίος ενδιαφέρεται για να “παίξει” κάτι σαφώς χωρισμένο και καλουπωμένο στα γνωστά κλισέ. Είναι όμως, ένα μικρό έργο τέχνης. Όταν η χαζοχαρούμενη μουσική του αναλύεται σε δυο αβάσταχτα μινόρε και οι ασυναρτησίες των πρωταγωνιστών φλερτάρουν με την ποίηση, ξέρεις ότι έχεις μπροστά σου κάτι πολύ διαφορετικό από το “μέσο παιχνίδι”.
Συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους τους εραστές του διαφορετικού, σε όσους ζητάνε κάτι παραπάνω από την ενασχόλησή τους με τη φωτιά. Τη γλυκιά φωτιά. Που καίει και ζεσταίνει, ζεσταίνει, κρατάει το χιόνι μακριά. Και έρχεται τόσο χιόνι. This is the weather man, reporting from above the city, over the chimneys and up through the clouds.
Pros
- Εξαιρετική παρουσίαση
- Απίστευτα μελαγχολικό soundtrack
- Πολύ δυνατό χιούμορ
Cons
- Σχεδόν πλήρης απουσία παραδοσιακού gameplay.
- Ελάχιστη διάρκεια.
Πανέμορφη παρουσίαση, ίσως και καλύτερη από του Cat Lady.
Θα τα κάαααααψω τα ρημάδια τα λεφτά μου… σε κάποιο sale Gabe καρδιάαα μουυυ…
Φτουυ, ιταλικς στον πονεμένο στιχο, όχι underline γμτο!
Πανακριβο και οχι κατι το σπουδαιο. Παιχνιδι για κινητο και οχι για pc. 🙁
Ομολογω πως μετα το εκπληκτικο WoG περιμενα κατι καλυτερο.
Σέρ, το σημειώνω αυτό. Δεν είναι “παιχνίδι” όπως ήταν το WoG, είναι κάτι καθαρά πειραματικό και αρτιστικό και ως τέτοιο, πετυχαίνει απόλυτα. Σε sale η τιμή είναι ιδανική καθώς πράγματι, τα 11Ε που έχει κανονικά είναι σε κάθε περίπτωση πολλά, ακόμα και για τέτοιο περιεχόμενο.
Ακομα και με την εκπτωση κοστιζε 7,5 ευρω. Παρα πολλα λεφτα για μηδενικο περιεχομενο. Νταξ, ειχε πλακα για 40 λεπτακια μεχρι να κανεις καμια 30αρια συνδιασμους αλλα ως εκει. Ως πειραμα να το δεχτω, αλλα τεχνη δεν ειναι σε καμια περιπτωση. Δεν εχει σταγονας ουσιας.
Θα συμφωνήσω να διαφωνούμε Σέρ. Ενδεχομένως έψαχνες άλλα πράγματα, εμένα πάντως μου “μίλησε”. Όχι τόσο για το απλοϊκό gameplay (πες το και ανύπαρκτο αν θέλεις) αλλά για την ατμόσφαιρα, τη μουσική και το μοναδικό τρόπο που ξετυλιγόταν η ιστορία. Αν έπαιξες μισή ώρα και το παράτησες, έχασες όλο το ζουμί (που μαζεύεται αναγκαστικά στο τέλος).
Δίν
Σερ, 5 είχε στην έκπτωση απ΄οσο θυμάμαι, όχι 7.5. 😉
Α γεια σου και γω 5 το πήρα και άξιζε κάθε σέντ!
Τέτοια ριβιούζ διαβάζω σε αυτό το σάητ, και σας εκτιμώ ακόμα πιο πολύ, λόγο του τρόπου προσέγγισης των παιχνιδιών ως τέχνη!
Υ.Γ.: Αίσχος κύριοι, ο χρόνος μου βαίνει συνεχώς μειούμενος, σε αντιστρόφως ανάλογη σχέση με την όρεξη για παιχνίδια που αυτό μου προκαλείτε με τις παρουσιάσεις σας. ΑΙ-ΣΧΟΣ!
Παλι πολλα τα βρισκω. Με 5 ευρω παιρνεις τεραστια παιχνιδια αντι για flash games με δηθεν στυλακι.
Ναι αλλά μην ξεχνάς ότι τόσο ήταν σε 66% έκπτωση. 😉
Το θέμα είναι ότι σήμερα για pc με 5-10 euros πιάνεις, είτε digital είτε retail, παιχνίδια με διάρκεια 40 ώρες.
Τώρα που χαμήλωσε η τιμή το πήρα (και εννοείται σε sale κάτω από €2) και πράγματι από το τρίωρο που μου πήρε να φτάσω στο τέλος, τα τελευταία 15 λεπτά είναι που περιέχουν το πραγματικό story.
Άξιζε όμως, δεν άξιζε; Και για 2Ε, άψογο 🙂