REVIEWS
Trending

LORELAI

Everything you've ever wanted is on the other side of fear.

I am a survivor. A powerful, unstoppable being.

Τί λόγια να βρω να χωρέσω στην σελίδα τώρα. Πριν από επτά σχεδόν χρόνια, ανέβαζα την επισκόπηση του μοναδικού The Cat Lady στο νεογέννητο ιστότοπό μας, την πειρατική γωνιά που κερδίσαμε με αίμα, τσαμπουκά, υπομονή, συναδελφικότητα, πείσμα και κυρίως, έναν σπασικλοωκεανό της αγάπης σας.

Είχα μείνει ξάγρυπνος σχεδόν ολόκληρη εκείνη τη νύχτα, απόλυτα σαγηνευμένος από το σκοτεινό αριστούργημα του Michalski. Είχα ακόμη την απίστευτη πολυτέλεια να μπορώ να αφιερώνομαι ψυχή τε και σώματι στον Μεγάλο Αζώητο Μοναχισμό του Κέημινκ. Το The Walking Dead της Telltale, είχε μόλις φέρει την ‘Ζοφερή Άνοιξη’ της δεύτερης γενιάς διαδραστικών φιλμ, η οποία παραμένει φυσικά, ακμαία.

Από την ειδυλλιακή εισαγωγή της περιπέτειας.

Ο Michalski ήταν ίσως ο πρώτος δημιουργός ο οποίος όχι μόνο κατανόησε τις δυνατότητες της νέας αυτής κατηγορίας, αλλά με ελάχιστα μέσα και αλάθητο καλλιτεχνικό αισθητήριο, παρέδωσε μια αφήγηση-σταθμό, ένα αξέχαστο ταξίδι στις πιο μαύρες ακτές της ανθρώπινης εμπειρίας. Η επιτυχία του The Cat Lady, οδήγησε στην επανακυκλοφορία και του πρώτου του παιχνιδιού, Downfall. Οι δυο τίτλοι συνδέονταν τόσο θεματικά όσο και αφηγηματικά, με μιαν αιματοβαμμένη κλωστή. Μια κλωστή που φέτος έδεσε στο αριστουργηματικό Lorelai. Το ματωμένο τριαντάφυλλο των διαδραστικών φιλμ και μια εμπειρία για λίγους και εκλεκτούς. Ο Michalski ονόμασε την τριλογία του ‘The Devil Passed Through Here’. Σε μιαν άλλη ζωή που ήμασταν ποιητές, θα την μεταφράζαμε ελεύθερα ως ‘Εκεί Που Ρήμαξε ο Διάβολος’.

Σε τούτη ‘δω; Θα πασχίσουμε να χωρέσουμε σε λίγες γραμμές τα ανείπωτα.

Ένας εφιάλτης ανάμεσα σε ματωμένους λυγμούς.

H Lorelai ζει με την μητέρα και την μικρή (πολύ μικρή) αδελφούλα της, την Bethany. Έχουν την δυστυχία να συγκατοικούν με τον John, πατέρα του μωρού. O John είναι ένας βίαιος αλκοολικός, ένας εκ πεποιθήσεως άεργος τύπος, ο οποίος δείχνει να ευφραίνεται να μαυρίζει τη ζωή των τριών γυναικών. H Lorelai δουλεύει στο τοπικό γηροκομείο και προσπαθεί να μαζέψει αρκετά χρήματα, προκειμένου να πάρει την μικρή Bethany και να βγάλει ένα εισιτήριο άνευ επιστροφής για τη Νέα Υόρκη. Μακριά από την μιζέρια, μακριά από το πόνο, μακριά από τη λάσπη και την οδύνη.

Ένα όνειρο που ο John θα φροντίσει να μακελέψει με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν θέλω να δώσω παραπάνω πληροφορίες για το σενάριο, καθώς μέρος της γοητείας του Lorelai, είναι η σταδιακή καταβύθιση του παίκτη στην ψυχή του εφιάλτη. Η αβεβαιότητα αναφορικά με την ίδια τη φύση της πραγματικότητας. Πού τελειώνει η άσχημη μέρα και πού ξεκινά ο πραγματικός εφιάλτης.

Με τον Τζίμη τον Ταξιδευτή, υπό το χλωμό σεληνόφως.

Το Lorelai είναι με διαφορά το πλέον συγκροτημένο και ‘προσγειωμένο’ παιχνίδι της τριλογίας. Είναι επίσης και το τεχνικά αρτιότερο. Το πολυσυλλεκτικό soundtrack (για άλλη μια φορά ξεχωρίζουν τα συναισθηματικά ορχηστρικά μέρη του Micamic) σε συνδυασμό με τα εκπληκτικά πραγματικά voice-overs ( η ερμηνεία της Maisy Kay στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι εξωπραγματική) δημιουργούν ένα σύνολο που σε αναγκάζει να παραμείνεις στην καρέκλα μέχρι το τέλος της περιπέτειας.

Η δε τροχιά λύτρωσης που ιχνηλατεί το ‘καλό’ φινάλε του Lorelai, αποτελεί μια πραγματική γροθιά στο στομάχι. Με αυτοπεποίθηση και ωριμότητα ταλαντούχου κινηματογραφιστή, ο Michalski γυμνώνει τα δυο χιλιάδες μικρά δράματα της καθημερινότητας. Κάθε σκηνή και διάλογος του παιχνιδιού, στάζουν μονάχα αλήθεια. Σε αντίθεση με τις ηρωϊκές καρικατούρες και τα ευχάριστα καγκουριλίκια που αντιλαμβανόμαστε ως ‘gaming συμβάσεις’, εδώ έχουμε ένα σκοτεινό διαμάντι, τραβηγμένο από τα ζόρια και τις εσχατιές της ανθρώπινης εμπειρίας.

Isola Rossa

To Lorelai δεν είναι παιχνίδι. Είναι εξομολόγηση, σκοτεινό ταξίδι και λύτρωση συνάμα. Αν κατορθώσετε να αντικρίσετε το ξημέρωμα μαζί με την ηρωϊδα, θα χρειαστεί να κλείσετε τον υπολογιστή και να βγείτε στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Θα νιώσετε μια μυστήρια και ξένη ζεστασιά να σας τυλίγει. Θα θυμηθείτε τη σκηνή με τους αγνώστους, στο παντοπωλείο μιας παλιάς γνώριμης. Τις μπάρες πάνω από τα κεφάλια τους και τον τελικό μονόλογο της Λώρα. Μπορεί να μείνετε να κάνετε και δεύτερο τσιγάρο, μπορεί να βάλετε ποτό. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα πέσετε για ύπνο λίγο καλύτεροι άνθρωποι απ’ όσο ξυπνήσατε. Και αυτή η ιερή αλχημεία της κάθαρσης, είναι προνόμιο ελάχιστων δημιουργών.

Rem, ευχαριστούμε που μας δείχνεις το φως, μοιραζόμενος το σκοτάδι.

I am a survivor.




The Devil Came Through Here

The Devil Came Through Here - 96%

96%

Unstoppable

Ένας σκοτεινός, λατρευτικός ύμνος στη θέληση για ζωή. Τη δύναμη του επιζώντα. Ένα διαδραστικό έργο τέχνης που κλείνει μοναδικά την 'Διαβολική' τριλογία του Michalski.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

3 Comments

  1. Τόσο καλό; Είχα μια αμφιβολία γιατί μέσα στα steam reviews είχα εντοπίσει κάποια λίγα αρνητικά που έλεγαν ότι πρόκειται για το πιο αδύναμο μέρος της θεματικής τριλογίας, ένας από τους λόγους ότι ήταν πιο συμβατικό που γράφεις και συ και ένας άλλος ότι αν και κλείσιμο, αφήνει πράγματα αναπάντητα.

    Από κει και πέρα σε επίπεδο γρίφων τι λέει; Inventory, αντικείμενα κτλ. όπως στα προηγούμενα;

    (για το τυπικό βέβαια ρωτάω, ψήνομαι να το πάρω άμεσα 😀 )

    1. Θεματικά, είναι καθαρά θέμα προτίμησης.

      Παρουσιάζει μια πολύ πιο ώριμη αφήγηση, μια τροχιά λύτρωσης. Δεν είναι ο αλύπητος ζόφος και η αποτρόπαιη βία των Downfall και The Cat Lady. Στην ουσία, είναι μια πολύ πιο ‘πιστευτή’ ιστορία από τα δυο προηγούμενα και αναλόγως του πού βρίσκεσαι στην ζωή σου, την εκλαμβάνεις διαφορετικά.

      Αναπάντητα ερωτήματα δεν αφήνει. Αν τώρα κάποιος είναι σπασίκλας και περιμένει ο Μικάλσκι να δημιουργήσει Μιναροσύμπαν όπου επεξηγεί το καθετί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, μάλλον δεν έχει καταλάβει εξαρχής το πνεύμα της τριλογίας. Τα πάντα χρησιμοποιούνται ως μεταφορές για συναισθήματα και καταστάσεις.

      Οι γρίφοι του είναι υποτυπώδεις και εντελώς διαισθητικοί, περισσότερο λειτουργούν ως αφορμές για να αλληλεπιδράσουμε με το περιβάλλον. Δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσεις δηλαδή οπουδήποτε, σε αντίθεση με τα αρκετά πιο ζόρικα Downfall και TCL.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL