REVIEWS

MAFIA III

Νέο Mπορντώ, 1968. O Lincoln Clay, ορφανός μιγάς μεγαλωμένος στους άγριους δρόμους από μια σειρά άτυπων ανάδοχων γονέων, επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, θαυματουργικά άθικτος, μετά από ζόρικη θητεία στο Βιετνάμ. Ρατσισμός, φτώχια, αστυνομική κτηνωδία και επανάσταση γεμίζουν τον αέρα, δίπλα στους Otis Redding και Sam Cooke. Οι Rolling Stones φέρνουν την επανάσταση και την αγάπη για τον διάβολο στα πιο αναπάντεχα και «λευκά» σαλόνια. Η κυβερνητική παράνοια και καταδίωξη των αντιφρονούντων στις ΗΠΑ, έχουν λάβει διαστάσεις φρενίτιδας.

M33
Η Επιστροφή

Ο νεαρός πρωταγωνιστής μας, δεν αγχώνεται ιδιαίτερα για όλα δαύτα. Έχει επιστρέψει ζωντανός και θέλει να γιορτάσει. Ανταμώνει με τους αδελφικούς του φίλους και για λίγο πιστεύει πως ενδεχομένως υπάρχει μια ζωή γι’ αυτόν, εδώ, μακριά από την κόλαση του πολέμου. Σκέφτεται να ταξιδέψει στην Καλιφόρνια και να μαθητεύσει ως οξυγονοκολλητής. Ίσως να γνωρίσει μια όμορφη κοπέλα και να κάνουν ένα σκασμό κουτσούβελα. Φυσικά δεν είναι αφελής. Κάθε όνειρο χτίζεται με χρήματα. Και με τις φιλανθρωπίες του Πατέρα James και τα συσσίτια για την γειτονιά, δεν βγαίνουν. Οι παλιοί του φίλοι ετοιμάζουν μια δουλειά που είναι όχι μόνο αλεξίσφαιρη, αλλά εγγυάται πως ο καθένας τους θα αποχωρήσει με ένα χρηματικό ποσό το οποίο θα του εξασφαλίσει πλήρη αυτονομία ως το τέλος των ημερών.

M31
Mardi Gras

Με τις ευλογίες του «Νονού» της πόλης, Sal Marcano, ο νεαρός Lincoln και οι φίλοι του πραγματοποιούν μια τολμηρότατη ληστεία κυβερνητικής χρηματαποστολής. Επιστρέφουν στο μπαρ του Sammy, ανάδοχου πατέρα του Lincoln και ανοίγουν το καλύτερο ουίσκι τους για να γιορτάσουν. Εμφανίζεται ο Marcano με το γιο του Giorgi προκειμένου να δώσουν τα συγχαρητήριά τους και φυσικά, να λάβουν το μερίδιό τους. Πριν φύγουν, δεν παραλείπουν να φυτέψουν από μια σφαίρα στο κεφάλι καθενός εκ των «συμμάχων» τους και να πυρπολήσουν το μπαρ.

Καλώς ήλθατε στην κόλαση.

PLEASED TO MEET YOU, HOPE YOU’VE GUESSED MY NAME…

Τα προηγούμενα δύο Mafia ανήκουν στα πλέον αγαπημένα μου παιχνίδια όλων των εποχών. Εκπληκτικά, ολόμαυρα Σκορσεζικά σενάρια, γεμάτα ίντριγκες, προδοσία και τον αμείλικτο κώδικα τιμής που δένει κάθε πραγματικό άνδρα με το προδιαγεγραμμένα βίαιο τέλος του. Από το πρώτο trailer που κυκλοφόρησε, γνώριζα πως το Mafia III θα ήταν κάτι ξεχωριστό, ένα παιχνίδι που όχι μόνο θα συνέχιζε την λαμπρή παράδοση των προκατόχων του, αλλά ενδεχομένως θα την έντυνε και με τα σύγχρονα φρουρού και αρώματα των open-world παιχνιδιών, στα πρότυπα του Grand Theft Auto.

M32
Το καδράρισμα της αφήγησης είναι υποδειγματικό

Το Mafia III, παρά τις ανισότητες και τις ατέλειές του, με εντυπωσίασε βαθύτατα. Σε επίπεδο γραφής, σεναρίου και ηθοποιίας (οι σημαντικότεροι λόγοι δηλαδή για τους οποίους θα επιλέξω να ασχοληθώ με ένα παιχνίδι) στέκεται πανάξια δίπλα στους μυθικούς του προγόνους. Ολόμαυρο, βίαιο, μηδενιστικό, ωμό και απόλυτα αληθινό, μεταφέρει με απόλυτη επιτυχία τον παίκτη του στην πραγματικότητα του Βαθύ Νότου, πίσω στο 1968.

Υπάρχουν μαγαζιά «μόνο για λευκούς» στα οποία εάν μπούμε, δεχόμαστε ύβρεις από τους πάντες και προτροπές για να ξεκουμπιστούμε. Εάν παραμείνουμε ατάραχοι στην θέση μας, ο ιδιοκτήτης καλεί την αστυνομία για να καθαρίσει, μια ιδανική στιγμή για να του βροντήξουμε το κεφάλι στον πάγκο και να αδειάσουμε το ταμείο. Εμείς εξάλλου, θέλαμε απλώς να πιούμε ήσυχα την μπύρα μας. Δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι δεν εννοούσαν να το καταλάβουν αυτό και χρειάστηκε να βάλουμε τα μεγάλα μέσα.

M49
Προσέξτε το εξαιρετικό animation στο πρόσωπο του Lincoln

Η μουσική που ξεχύνεται από τα ραδιόφωνα, είναι δίχως υπερβολή, η εκλεκτικότερη, σπουδαιότερη μουσική που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε video game. Johnny Cash, Jimi Hendrix, Rolling Stones, Animals, Aretha Franklin, Box Tops, Credence Clearwater Revival, Otis Spann, Patsy Cline…η λίστα δεν έχει τελειωμό. Περισσότερα από 100 από τα σπουδαιότερα rock, blues και soul τραγούδια που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ στέκονται πανάξια δίπλα σε ένα τρομερό πρωτότυπο boogie και blues soundtrack και ντύνουν αξέχαστα την επική ιστορία αίματος και εκδίκησης του Lincoln Clay.

Το Mafia III είναι μια πλήρως κινηματογραφική εμπειρία, που ξεχειλίζει από αγνό συναίσθημα και επίγνωσης της βασικής και βρώμικης αλήθειας που διέπει την ζωή κάθε άνδρα. Το πρώτο εκπληκτικό δίωρό του, με είχε κάνει να παραμιλάω στην κυριολεξία, να μου ξεφεύγουν σάλια από την άκρη του στόματος και να ορκίζομαι πως θα το βαθμολογήσω με 103%. Ενδεικτικά θα αναφέρω, πως κατά την διάρκεια της αρχικής ληστείας, όταν ο συνένοχός μας μας καλεί να μεταφέρουμε ένα σάκο με χρήματα κάτω από τα βλέμματα ανυποψίαστων αστυνομικών, το πράττουμε υπό τους ήχους του πανέμορφου The Weight των τιτάνων, Band.

M37
Ο Gabriel είναι στην γωνία. Αλήθεια.

…BUT WHAT’S PUZZLING YOU, IS THE NATURE OF MY GAME

Και περνάμε στο άχαρο «μηχανικό» κομμάτι του τίτλου. Τα συστήματα εκείνα που θα το κάνουν ελκυστικό σε ένα κοινό που δεν ενδιαφέρεται τόσο να αρπάξει φωτιά μέσα από τα εμπρηστικά, ασύμμετρα ακόρντα του Hendrix, όσο να πάρει και το τελευταίο achievement του παιχνιδιού. Προσπερνώντας το γεγονός πως ένα τέτοιο σκεπτικό καταστρέφει πλήρως την μαγεία ενός κομματιού ψυχής όπως το Mafia III, οφείλω να παραστήσω τον «επαγγελματία» reviewer και να αναφερθώ στα «κόκκαλα» του παιχνιδιού.

Η Hangar 13, κακώς έλαβε υπόψιν της τις αρνητικές κριτικές που είχαν δεχθεί τα δυο προηγούμενα Mafia. Οι «ειδήμονες» βλέπετε, έκριναν πως ενώ ήσαν πολύ σφιχτογραμμένα και καλοσκηνοθετημένα, δεν εκμεταλλεύονταν επαρκώς τις λεπτομερέστατες πόλεις μέσα στις οποίες εκτυλισσόταν η δράση τους. Με άλλα λόγια, αν και η έκταση του χώρου του παιχνιδιού παρέπεμπε σε «open world» κατάσταση, είχαμε να κάνουμε με εντελώς γραμμικές εμπειρίες, όπου οι πανέμορφα σχεδιασμένες πόλεις, λειτουργούσαν ουσιαστικά σαν background πολυτελείας και τίποτε περισσότερο.

M38
You ever lost everything you ever held dear?

Έγινε λοιπόν μια άγαρμπη απόπειρα να «κουμπώσει» μια υψηλοτάτου επιπέδου κινηματογραφική ιστορία πάνω σε δομές κατασκευασμένες για 11χρονους Twitch streamers οι οποίοι ενδιαφέρονται μονάχα για το «πόσο cool είναι να ανατινάζεις πέντε αυτοκίνητα μαζί» δίχως να έχουν την παραμικρή ιδέα περί του ποιοι είναι αυτοί οι Sam & Dave ή γιατί το “Soul Man” είναι τόσο τεράστια κομματάρα. Παιδιά που δεν έχουν ιδέα που πέφτει το Βιετνάμ, ποιοι πολέμησαν και γιατί. Παιδιά που ενδεχομένως δεν φτύνουν τον κόρφο τους όταν ακούνε τα ονόματα Johnson, Nixon, Agnew. Παιδιά που δεν έχουν αποκτήσει μελανιές περηφάνιας για να φτάσουν -και να μείνουν- στην πρώτη σειρά μιας rock συναυλίας.

Πρέπει όμως να μαζευτώ και να επιστρέψω στο θέμα μας. Το Mafia III υποφέρει στο gameplay του σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι «ανοικτού κόσμου» εκεί έξω. Έχει στην ουσία δυο με το ζόρι τύπους αποστολής : Πήγαινε εκεί, σκότωσε τους πάντες και πήγαινε εκεί, σκότωσε τους πάντες και φέρε το αμάξι στο σημείο Χ. Χωρίς πλάκα. Επί 40 περίπου ώρες που θα χρειαστείτε για ένα πλήρες και άρρωστο playthrough, θα κάνετε ακριβώς τις ίδιες ενέργειες. Ελάχιστες παραλλαγές απαντώνται στις σεναριακές αποστολές, όπου το γνωστό και «παραδοσιακό» gameplay, διανθίζεται με κάποιες ενδιαφέρουσες πρωτοτυπίες.

M41
The sky’s on fire, the dead are heaped across the land…

Στην ουσία, το σχέδιο εκδίκησης του Lincoln είναι απλό. Χτυπά μια-μια τις επιχειρήσεις του Marcano σε ολόκληρο το Νέο Μπορντώ. Κάθε επιχείρηση που πέφτει, την αναθέτει σε ένα από τους πιστούς (;) capos του. Η απελεύθερη σκλάβα Cassandra, ο τσακισμένος αναρχικός μπεκρής Burke και ο υπέροχα γερασμένος Vito Scaletta στρατολογούνται από ανάγκη και μόνο στην εκστρατεία αίματος του Clay. Ανάλογα με την εμπιστοσύνη που θα δείξουμε στον καθένα και το πόσο προσωπική θα φροντίσουμε να γίνει η σχέση μαζί τους (μέσω εκπλήρωσης συγκεκριμένων side quests) όχι μόνο ξεκλειδώνουμε συγκεκριμένα “perks” μοναδικά για κάθε capo, αλλά επηρεάζουμε και το φινάλε του παιχνιδιού.

Το μεγαλύτερο λοιπόν μέρος της περιπέτειας θα το περάσουμε επισκεπτόμενοι μια-μια τις περιοχές του Νέου Μπορντώ και προκαλώντας ζημιές στην κάθε «επιχείρηση», μέχρις ότου εξαναγκάσουμε τον εκάστοτε «υπεύθυνο» να εμφανιστεί για να μας ζητήσει τα ρέστα, οπότε και προχωράμε να του το κάμουμε εξάπορτο και να αναθέσουμε τη μπίζνα σε όποιον κρίνουμε εμείς σκόπιμο. Προσφέρονται και κάποιες δυνατότητες να αφήσουμε ορισμένους εγκληματίες ζωντανούς, με την προϋπόθεση να δουλεύουν από εδώ και πέρα για εμάς. Υφίσταται δηλαδή έτσι ένα πολύ αμυδρό και ανεπαίσθητο στοιχείο management στο παιχνίδι, αλλά περισσότερο θυμίζει προσχέδιο παρά κάτι το ολοκληρωμένο.

M44
Παρεισφρέοντας στο strip club του Delray Hollow

Είναι ιδιαίτερα εύκολο εξάλλου (να ‘ναι καλά τα φετίχ μας για ατελείωτο grinding) να έχουμε και τους τρεις capos μας ισοδύναμους και ευτυχισμένους και τα εισοδήματά μας στον Θεό. Ο χειρισμός και τα πρωτόγονα μοντέλα μάχης, stealth και οδήγησης είναι λειτουργικά, δίχως να εντυπωσιάζουν. Οποιοσδήποτε παίκτης έχει την παραμικρή εμπειρία από αντίστοιχα παιχνίδια δεν θα δυσκολευτεί στο ελάχιστο. Το αν θα βαρεθεί όμως, είναι μια διαφορετική ιστορία. Μετά από είκοσι δυο ώρες στο παιχνίδι, μπορώ να πω ευθαρσώς πως το 99% των σεναρίων μάχης πηγαίνει ως εξής : νυχοπατάμε στην περίμετρο του κτιρίου που χτυπάμε. Ξεπαστρεύουμε με συνοπτικές διαδικασίες τους ξέμπαρκους φρουρούς και προχωράμε στα ενδότερα. Η βία και ο τραμπουκισμός αυτών των takedowns προσφέρει μια απλή και πηγαία ικανοποίηση, ακόμη και πολλές ώρες αργότερα. Όταν αναπόφευκτα ξεκινήσουμε τα πιστολίδια, η όλη κατάσταση θυμίζει περισσότερο αγγαρεία, καθώς ακόμη και στο normal επίπεδο δυσκολίας, ο Lincoln αντέχει πολύ λίγα χτυπήματα προτού σωριαστεί νεκρός (οπότε και επιστρέφουμε στην αρχή της αποστολής και τα μισά λεφτά που έχουμε επάνω μας κάνουν φτερά) και οι εχθροί μας έχουν μια τάση να βρίσκουν στόχο ακόμη και από απίστευτες γωνίες.

Στον αντίποδα, έχουμε το ιδιαίτερα χαμηλό εχθρικό AI, το οποίο από την στιγμή που θα μάθουμε να το «δουλεύουμε» σωστά, δεν θα μας παρουσιάσει την παραμικρή δυσκολία. Η δε οδήγηση είναι όσο ευχάριστα arcade πρέπει, προσωπικά την βρήκα απείρως πιο λειτουργική από εκείνη του Grand Theft Auto V. Παρέχεται μάλιστα και ένα εναλλακτικό “simulation mode”, αλλά καθώς δεν διακατέχομαι από τάσεις ακραίου μαζοχισμού, το άφησα για τον Μάνο και την τιμονιέρα του.

M35
Μόνο ρίγη συγκίνησης η επανεμφάνιση του εμβληματικού Vito Scaletta

Αλατοπίπερο στην όλη υπόθεση αποτελούν τα φοβερά και τρομερά collectibles, με τα ιστορικά τεύχη του Playboy και τα pin-up σκίτσα του Vargas να ξεχωρίζουν για την τσαχπινιά τους. Οι developers πήγαν ένα βήμα παραπέρα, προσφέροντας και ιστορικά μουσικά άλμπουμ της εποχής, τεύχη του περιοδικού Hot Rod, πόστερ Κομμουνιστικής προπαγάνδας και το κορυφαίο collectible όλων, το θρησκευτικό περιοδικό «Repent» με τη δική του μάρκα ψυχασθενούς προπαγάνδας.

JUST CALL ME LUCIFER ‘CAUSE I’M IN NEED OF SOME RESTRAINT…

Αν βαθμολογούσα το Mafia III μονάχα για τους κοντινούς μου φίλους, θα βλέπατε ένα μεγαλοπρεπέστατο 90% στο τέλος αυτής της παρουσίασης. Ο συνδυασμός της εξαιρετικής γραφής και των πολυεπίπεδων χαρακτήρων (προσωπικός αγαπημένος, ο αινιγματικός John Donovan) με την εκπληκτική μουσική και την αίσθηση μεταφοράς σε ένα διαφορετικό, ολοζώντανο και επικίνδυνο χωρόχρονο, είναι για εμένα η πεμπτουσία της φυγής, ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαι ακόμη με τα video-games. Εκεί, το Mafia πετυχαίνει πανηγυρικά.

M51
There’s a man goin’ round, takin’ names…

Οι μικρές «μηχανικές» λεπτομέρειες, τα σίγουρα όχι εντυπωσιακά (αλλά αυτά τα ηλιοβασιλέματα με βροχή, όταν τα πάντα γυαλίζουν κάτω από το ματωμένο ουρανό, άχ…) γραφικά και το επαναλαμβανόμενο gameplay σε συνδυασμό με τις πολύ φτωχές επιλογές (δεν υπάρχει κανένα customization του χαρακτήρα μας, ούτε «παραδοσιακά» μαγαζιά όπου να μπορούμε να κάνουμε αγορές) για open world παιχνίδι, σίγουρα θα δυσαρεστήσουν παίκτες οι οποίοι θα το αντιμετωπίσουν σαν «άλλο ένα παιχνίδι».

Το Mafia ΙΙΙ όμως, δεν είναι «άλλο ένα παιχνίδι» κύριοι. Είναι χρονοκάψουλα. Ζώσα ιστορία. Χάσιμο και ταξίδι στις voodoo αιθαλομίχλες των βάλτων. Βία και απόγνωση στο τέρμα της γραμμής. Το Mafia III δεν είναι για παιδιά. Ούτε για χαζοχαρούμενους streamers. Θέλει ουίσκι στο πλάι και αφοσίωση. Τα βασανισμένα του κεφάλαια ανοίγονται σαν καταδικασμένο χέρι πόκερ. Οι δρόμοι χωρίς γυρισμό κλείνουν το μάτι στον Lincoln και είναι σχεδόν αδύνατο να αρνηθείς το ταξίδι αυτό.

Well don’t go ‘round tonight, well it’s bound to take your life, there’s a bad moon on the rise…

(Ευχαριστούμε θερμά την CD Media για την διάθεση του review κώδικα του παιχνιδιού.)

Pros

  • Εκπληκτικό, κινηματογραφικό, ολόμαυρο γράψιμο
  • Ενδιαφέροντες και πολύπλευροι χαρακτήρες, πειστικότατοι ως προς τα κίνητρα και τις ενέργειές τους
  • Με διαφορά η σπουδαιότερη μουσική συλλογή τραγουδιών που έχει επενδύσει ποτέ παιχνίδι
  • Σε μεταφέρει στη Νέα Ορλεάνη το 1968. Η αίσθηση του εμβαπτισμού και η προσοχή στην λεπτομέρεια είναι απερίγραπτες
  • Πλούσια διάρκεια (Δύσκολα ολοκληρώνεις το παιχνίδι σε λιγότερο από 30 ώρες)
  • Η εμπειρία του να οδηγείς από τοποθεσία σε τοποθεσία ακούγοντας τις εκπληκτικές επιλογές στο ραδιόφωνο, θα μπορούσε να είναι ολόκληρο το παιχνίδι από μόνη της

Cons

  • Ελάχιστη ποικιλία στο gameplay. Ουσιαστικά, το παιχνίδι περιλαμβάνει δυο τύπους αποστολών οι οποίες αναπτύσσονται στον εξής ένα : πήγαινε εκεί, σκότωσε τους πάντες.
  • Καμία δυνατότητα customization του χαρακτήρα μας και πλήρης απουσία καταστημάτων (θα προστεθούν μελλοντικά μέσω DLC αλλά σίγουρα φάουλ για παιχνίδι που αυτοαποκαλείται open world)
  • Σχετικά ξεπερασμένος οπτικός τομέας, ακόμη και στις υψηλότερες ρυθμίσεις γραφικών
  • “Δείχνει” αρκετά το γεγονός πως το παιχνίδι σχεδιάστηκε ως μια καθαρά γραμμική/κινηματογραφική εμπειρία στα πρότυπα των προηγούμενων Mafia και κατόπιν “φούσκωσε” αχρείαστα προκειμένου να περιλάβει τα πολυπόθητα “features” που -θεωρητικά πάντα- εξασφαλίζουν την επιτυχία των open world games
  • Εγκληματικά ανύπαρκτη εχθρική AI
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

17 Comments

  1. Για το ΛΑ Νοιρ συμφωνώ και επαυξάνω. Από αυτά που είχα ακούσει να λέει ο Μποράτσο, φαντάστηκα για λίγο πως ίσως και αυτό το παιχνίδι να πετύχαινε εξίσου καλά την ατμοσφαιρική μεταφορά στο παρελθόν, αλλά κρατούσα μικρό καλάθι γιατί δεν με είχε πείσει εν μέρει επειδή η εποχή δεν με ελκύει το ίδιο όπως τα 20~50ς. Τελικά δεν πέφτω έξω. Πιστεύω ότι το “αγγαρικό” και ανιαρό gameplay του δεν δύναται να με κρατήσει. Ο υπέρμετρος ενθουσιασμός του Μποράτσου για το setting/μουσική αναβλύζει από κάθε ηλιοκαμένο πόρο αυτού του ριβιού και νομίζω ότι διακρίνω μια εσωτερική αμφιταλάντευση, αλλά στο τέλος ο ρομαντισμός ποτέ δεν κερδίζει την ουσία. Το 80% είναι τίμιος βαθμός, απόδειξη γιατί αυτό το σαιτ τα σπάει.

    Υ.Σ. Μιας που ανέφερα το ΛΑ Νοιρ, θυμήθηκα και το Μάφια 2, ίσως είναι ευκαιρία να το βρω ξανά…

  2. Λοιπόν αυτή την περίοδο, προσπαθώ ανεπιτυχώς 🙂 να τελειώσω το Crackdown στο 360. Το οποίο έχει ΜΟΝΟ τέτοιου είδους αποστολές!!!! ( Και με ατελείωτο respawning, που έχει αρχίζει και με εκνευρίζει!!! ). Αυτό όμως δεν το εμπόδισε να πάρει καλές κριτικές (για να λέμε του στραβού το δίκιο βέβαια, μάλλον επειδή αξιοποίησε υποδειγματικά την τρίτη διάσταση). Μάλλον έχει να κάνει με το πως υλοποιούνται αυτές και όχι με το είδος τους (Και σε τελική ανάλυση ιστορία εκδίκησης είναι τέτοιες αποστολές θα έχει!!).

  3. Για ποιο λόγο κράζει ακριβώς κόσμος το LA Noire, αν έχει πάρει το μάτι σου? Έχω δει να αναφέρεται και αλλού αυτός ο αέρας “ημι-κραξίματος” και είμαι πολύ περίεργος, γιατί κι εμένα μου είχε φανεί συγκλονιστικό ως ατμόσφαιρα.

  4. Γιατί το LA Noire όπως και το Mafia III, είναι παιχνίδια για άντρες. Όχι παιδάκια και στρήμερς. Είναι παιχνίδια ατμοσφαιρικά, απεγνωσμένα, στο χείλος του γκρεμού, ζωντανεύουν άλλους κόσμους. Όποιος παίζει “για τα achievements φίλε και τις εκρήξεις” είναι ιερόσυλος και τον παρακαλούμε να γυρίσει στο GTA του.

  5. Στο PC launch ποιός τίτλος της Rockstar ήταν ποτέ εντάξει; Γενικά αν απλά “έπαιζε” ήταν πάρτι (Max Payne 3, εξαιρεσάρα).

    Ήταν πολύ σφιχτό το L.A Noire απλώς τα πιτσιρίκια θεώρησαν πως θα ήταν 40’s GTA κάτι που δεν έστεκε σε καμία των περιπτώσεων.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL