REVIEWS
Trending

MONSTER BOY AND THE CURSED KINGDOM

Ο Wonder boy μεγάλωσε και έγινε Monster boy

Στο άκουσμα της λέξης «Wonder Boy», πιθανότατα οι άνω των -άντα αναγνώστες μας έχουν ήδη σχηματίσει ένα μειδίαμα στο πρόσωπό τους. Μία από τις πιο κλασικές σειρές της Sega, η οποία έκανε θραύση στα arcades και στα home computers της δεκαετίας του ’80, ενώ μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει ουκ ολίγες επανεκδόσεις μελών της σειράς σε διάφορα συστήματα, από κονσόλες μέχρι κινητά. Προ διετίας μάλιστα, η ομάδα LizardCube κυκλοφόρησε ένα πανέμορφο remake του Wonder Boy – The Dragon’s Trap, το οποίο όμως δεν άλλαζε τίποτε από το gameplay του πρωτότυπου παιχνιδιού, πέρα από τον πλήρως επανασχεδιασμένο οπτικοακουστικό τομέα του.

Το Monster Boy and the Cursed Kingdom δεν πέφτει στην ίδια “παγίδα”, αν μπορεί να μας επιτραπεί η έκφραση. Ασχέτως αν δεν μοιράζεται ακριβώς το ίδιο όνομα, το παιχνίδι της γαλλικής Game Atelier, η οποία για τη δημιουργία του συνεργάστηκε με τον Ιάπωνα σχεδιαστή των Wonder Boy, Ryuichi Nishizawa, αποτελεί κανονικότατο sequel της σειράς, έχοντας ταυτόχρονα στο νου τόσο το κλασικό gameplay των Wonder Boy In Monster Land και Dragon’s Trap όσο και στη σύγχρονη άποψη των Metroidvania. Το αποτέλεσμα δικαιώνει τις προσπάθειες ετών που χρειάστηκαν για τη δημιουργία του.

Εν αρχή, τόσο ήσυχα και αθώα…

Ομολογουμένως, από πλευράς υπόθεσης, το Monster Boy δε στοχεύει να καταπλήξει κανέναν. Η όλη ιστορία περιορίζεται στον ατρόμητο πρωταγωνιστή Jin και στο μάγο θείο του Nabu, ο οποίος για κάποιο απροσδιόριστο λόγο μετέτρεψε όλους τους κατοίκους του βασιλείου σε ανθρωπόμορφα ζώα. Στόχος μας λοιπόν είναι να τον σταματήσουμε, πέφτοντας όμως σύντομα και εμείς θύματα της εν λόγω «κατάρας», αφού μετά την πρώτη μας νίκη ενάντια στο boss της περιοχής μας, μεταμορφωνόμαστε σε γουρούνι!

Στα χνάρια λοιπόν που κινούνταν το Dragon’s Trap, καλούμαστε να βρούμε τον τρόπο να επανέλθουμε στην ανθρώπινη μορφή μας, αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, θα περάσουμε πρώτα από μερικές ακόμα μορφές, οι οποίες έχουν φυσικά τα υπέρ και τα κατά τους. Ως γουρούνι λοιπόν αδυνατούμε να κουβαλήσουμε σπαθιά και ασπίδες, αλλά έχοντας ενισχυμένη όσφρηση, μπορούμε να εντοπίσουμε κρυμμένους θησαυρούς και περάσματα, να χρησιμοποιήσουμε μαγεία (tornados, thunders, bombs κλπ), ενώ το αυξημένο βάρος μας επιτρέπει να ενεργοποιήσουμε κουμπιά και μηχανισμούς.

Ο “γουρούνης” δεν είναι ο πλέον κατάλληλος για μάχη, αλλά έχει άσσους κρυμμένους στις όπλες του.

Αργότερα θα αποκτήσουμε τη μορφή του φιδιού, ιδανική για πρόσβαση σε στενά περάσματα αλλά και για να δηλητηριάσουμε τους εχθρούς μας, ενώ εκείνη του βατράχου, που είναι και η πρώτη που κραδαίνει σπαθί, είναι από τις πιο χρήσιμες στο παιχνίδι. Αμφίβιο ον που φέρει μια μακριά γλώσσα, η οποία εφαρμόζεται ως γάντζος αλλά και σαν «όπλο» ενάντια σε εντομοειδείς εχθρούς. Επόμενη μορφή είναι εκείνη του λιονταριού, που στο πέρασμα του, σαρώνει τοίχους προς κάθε κατεύθυνση, με τελευταία μορφή εκείνη του δράκου, που διαθέτει τη δυνατότητα πτήσης, εκτός των μικρών fireballs και του firebreath που εκτοξεύει από το στόμα του.

Οι μορφές αλλάζουν κατά βούληση με το πάτημα ενός κουμπιού και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, οι ικανότητες τους εμπλουτίζονται και αξιοποιούνται στο μέγιστο βαθμό. Πρακτικά, ολόκληρο το παιχνίδι είναι στημένο πάνω σε αυτή τη βάση, δηλαδή στις μορφές που μπορεί να πάρει ο Jin και στη συνδυαστική εφαρμογή των ξεχωριστών ικανοτήτων τους.

Το εν λόγω boss σίγουρα θα σας ξυπνήσει διάφορες αναμνήσεις.

Παράλληλα με τις ικανότητες τους, σημαντικό μερίδιο στην ομαλή πρόοδό μας στο παιχνίδι έχει ο εξοπλισμός του ήρωα, τον οποίο αποκτούμε είτε ανακαλύπτοντας σεντούκια είτε ψωνίζοντας από τα καταστήματα. Υπάρχουν πανοπλίες, δαχτυλίδια, μπότες, σπαθιά και ασπίδες, δηλαδή αντικείμενα κατάλληλα για όλες τις περιπτώσεις, τα οποία επιδέχονται αναβαθμίσεων, εφόσον συλλέξουμε το ανάλογο πετράδι (power ή legendary gem). Παραδείγματος χάρη, θα βρούμε μπότες που μας επιτρέπουν να περπατάμε πάνω σε λάβα χωρίς να καιγόμαστε, πανοπλίες που μας χρήζουν απρόσβλητους στο δηλητήριο ή στο confusion κάποιων spells και ούτω καθ’ εξής. Μάλιστα για τα πιο special αντικείμενα από αυτά (τα λεγόμενα golden), θα πρέπει να εντοπίσουμε και να μαζέψουμε τα διασκορπισμένα κομμάτια τους, προκειμένου στη συνέχεια να τα σφυρηλατήσουμε στον τοπικό σιδηρουργό.

Δεν έχουμε κανένα παράπονο από την ποικιλία των αντικειμένων που υφίσταται και πολύ περισσότερο, από τον τρόπο που έχουν ενσωματωθεί όλα τα ανωτέρω στοιχεία στο gameplay του παιχνιδιού. Ως τίτλος της κατηγορίας Metroidvania, το Monster Boy συγκαταλέγεται άνετα στους κορυφαίους του είδους. Ο χάρτης είναι πελώριος, άρτιας σχεδίασης, δομής και φαντασίας, που παρ’ όλη την πολυπλοκότητά του, δεν μπερδεύει ποτέ τον παίκτη για το που πρέπει να κινηθεί, ενώ ταυτόχρονα είναι κυριολεκτικά γεμάτος από μυστικά, πλούσια σε ανταμοιβές, για εκείνον που θα θελήσει να ψάξει εξονυχιστικά κάθε γωνιά του. Ιδιαίτερα όταν αποκτήσουμε όλες τις μορφές, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα θελήσουμε να επιστρέψουμε σε κάποιο προηγούμενο σημείο του χάρτη για να πάρουμε επιτέλους εκείνο το βαρύτιμο σεντούκι που προσθέτει ακόμα μια καρδούλα στη health bar μας. Ένας εύχρηστος μηχανισμός fast-travel μας βοηθά πολύ στη γρήγορη εξερεύνηση του χάρτη, κυρίως όταν αυτός συνδυαστεί με ένα staff που δημιουργεί portals, μεταξύ άλλων.

Πολυεργαλείο ο βάτραχος.

Από την άλλη, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι το Monster Boy δεν είναι τόσο εύκολο παιχνίδι όσο αφήνει να εννοηθεί το παρουσιαστικό του. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που θα επισκεφθούμε το Volcano level, θα διαπιστώσουμε μια αξιοσημείωτη αύξηση στο επίπεδο δυσκολίας, η οποία διατηρείται μέχρι το τέλος της (τουλάχιστον) 18ωρης περιπέτειας – χωρίς να συνυπολογίσουμε την (πολύ πιθανή) επιθυμία του παίκτη να ανοίξει το 100% του χάρτη.

Δυσκολία που δεν περιορίζεται μόνο στην ανθεκτικότητα/επιθετικότητα των εχθρών, στα bosses και στις μάχες, που είναι απόλυτα διεκπεραιωτικές μέσα στην απλότητά τους, αλλά στις platform-προκλήσεις και στους γρίφους, οι οποίοι παύουν να αφορούν μόνο την τρέχουσα οθόνη που βρισκόμαστε, αλλά επεκτείνονται σε ολόκληρο το level/κόσμο που κινούμαστε. Σε συνδυασμό με κάποιες insta-kill παγίδες και με μειωμένη τη συχνότητα των checkpoints, υπάρχουν στιγμές που το Monster Boy μπορεί να γίνει εκνευριστικό.

Κάπου εδώ έχουν αρχίσει τα ζόρια.

Ευτυχώς, ο εκνευρισμός δε φτάνει σε απαγορευτικά επίπεδα, αλλά σίγουρα απαιτείται υπομονή και αφοσίωση από την πλευρά του παίκτη και, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, το συναίσθημα επιτεύγματος είναι εξαιρετικό, όταν τελικά καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ένα ζόρικο εμπόδιο. Άλλωστε το Monster Boy είναι τόσο εθιστικό που δεν είναι καθόλου εύκολο να το παρατήσει κανείς.

Αναμφισβήτητα, αρωγός σε αυτό αποτελεί και ο τεχνικός τομέας του παιχνιδιού, που είναι τουλάχιστον εντυπωσιακός. Η αισθητική καρτούν που υιοθετεί είναι καταπληκτική, με έντονα, λαμπερά χρώματα, πλούσια περιβάλλοντα που γεμίζουν και χορταίνουν το μάτι, ενώ το εύστοχο animation των χαρακτήρων δημιουργεί μια γλυκιά αίσθηση ζωντάνιας. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο ηχητικός τομέας, καθώς τα μουσικά θέματα που συνοδεύουν το παιχνίδι είναι μαγευτικά: μελωδικά, με ποικίλους ρυθμούς και άψογη ενορχήστρωση, είναι τόσο καλοπαιγμένα και πιασάρικα που θα τα σιγοτραγουδάτε για μέρες. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν βάλει την υπογραφή τους τόσοι διάσημοι εξ’ Ανατολής συνθέτες, όπως ο Yuzo Koshiro (Streets of Rage), ο Motoi Sakuraba (Dark Souls) και η Michiru Yamane (Castlevania).

Τα χωριά, εκτός των καταστημάτων, διαθέτουν αρκετά ακόμα μυστικά ν’ ανακαλύψετε…

Συνοψίζοντας, το Monster Boy and the Cursed Kingdom είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πως πρέπει να γίνονται οι σωστές αναβιώσεις παλαιότερων τίτλων. Παραμένοντας πιστό στις αρχές των προγόνων του, αλλά έχοντας το βλέμμα και το μυαλό του στραμμένο στο σήμερα, δημιουργεί έναν Metroidvania τίτλο υψηλών αξιώσεων, που θα αγαπήσουν τόσο οι παλιοί όσο και οι καινούριοι παίκτες του είδους.

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 87%

87%

Metroidvania heaven

Ένα υπέροχο action/platform που πατάει ιδανικά πάνω στη νοσταλγία και στο σύγχρονο τρόπο δημιουργίας των Metroidvania

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL