REVIEWS

NINE NOIR LIVES

Επιστρέφουμε ξανά στις παρουσιάσεις ενός από τα πιο αγαπημένα μας είδη (τα point ‘n’ click adventures, ντε), αφού μας δόθηκε ξανά η αφορμή. Ο λόγος γίνεται για το Nine Noir Lives, το παρθενικό adventure της Silvernode Games, το οποίο αποτελεί τον καρπό της πενταετούς προσπάθειας μιας αρκετά ολιγομελούς ομάδας από τη Νότια Αφρική. Ίσως σε κάποιο γαλαξία να συγχρονίστηκαν οι εκεί πλανήτες και έδειξαν το έτος 2022, δεν εξηγείται αλλιώς που τόσα ενδιαφέροντα adventures κυκλοφόρησαν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Διότι και το Nine Noir Lives είναι ένα ακόμα παιχνίδι περιπέτειας που μας γεμίζει με πολύ καλές εντυπώσεις και αφήνει γερή παρακαταθήκη για ακόμα περισσότερες περιπέτειες στο μέλλον.

Η προσέγγιση του Nine Noir Lives δεν είναι τελείως πρωτότυπη, καθώς επιλέγει να διηγηθεί μια νουάρ ιστορία, στην οποία αντί για τους βαρετούς… hoomans, τη θέση τους έχουν πάρει γάτες με ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Πιο τρανό παράδειγμα από το Blacksad δε νομίζω να μπορούμε να παραθέσουμε, ωστόσο το Nine Noir Lives διαλέγει ένα πιο ανάλαφρο και χιουμοριστικό στυλ, ενώ ο πληθυσμός «περιορίζεται» κατά 95% στα γλυκύτατα αιλουροειδή διαβολάκια. Εξάλλου, η πόλη που διαδραματίζεται η υπόθεση ονομάζεται… Meow Meow Furrington, ενώ τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατά ο ιδιωτικός ερευνητής Cuddles (!) Nutterbutter.

Αν δεν είναι πρόβλημα η ίδια διακόσμηση, τότε τι είναι;

Ένας ερευνητής που, άσχετα με το όχι και τόσο σκληροπυρηνικό όνομά του, πάντα αποτελεί την δεύτερη (για να μην πούμε τελευταία) επιλογή της τοπικής αστυνομίας για τις υποθέσεις που την απασχολούν. Συνέπεια αυτού είναι ο Cuddles να αναλαμβάνει, ως επί το πλείστον, «ακίνδυνες» υποθέσεις, οι οποίες αντίστοιχα αποφέρουν και χαμηλή αποζημίωση. Το μικρό γραφειάκι που διατηρεί επαληθεύει του λόγου το αληθές. Παρ’ όλα αυτά, ο Cuddles δε χάνει την αυτοπεποίθησή του και είναι πεπεισμένος ότι κάποια στιγμή θα του δοθεί η μεγάλη ευκαιρία για το breakthrough.

Η ευκαιρία αυτή τελικά ήρθε, μετά από ένα σχετικά ήρεμο βράδυ όπου ο Cuddles έλαβε εις πέρας μια «ανήκουστη» υπόθεση αντιγραφής της… διακόσμησης ενός θλιβερού μπαρ. Ο αρχηγός της αστυνομίας καλεί επειγόντως στο γραφείο του, όπου η πάντα πιστή γραμματέας του, Tabby Marshmallow, ενημερώνει σχετικά τον Cuddles για το συμβάν. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, καθώς ο γιος του μαφιόζου Bartholomew Montameeuws (απορείτε για τα ονόματα; Δεν θα ‘πρεπε) βρέθηκε νεκρός και μάλιστα, στο ίδιο το night club που αποτελεί το σημείο επιχειρήσεων των Montameeuws. Στο μοναδικό μέρος που θα μπορούσε να ήταν πραγματικά ασφαλής ο γόνος ενός μεγαλομαφιόζου. Η αστυνομία φοβάται να εμπλακεί, καθώς υπάρχουν υποψίες ότι το αποτρόπαιο και θρασύ αυτό έγκλημα θα δώσει το έναυσμα για πιθανό πόλεμο μεταξύ των δύο μεγάλων φαμιλιών της πόλης, των Montameeuws και των Catulets, οπότε η πιο εύκολη λύση είναι να μεσολαβήσει ένας ανεξάρτητος ερευνητής, προκειμένου να αποφευχθεί η αιματοχυσία.  

Στον τόπο του εγκλήματος. Πραγματικά, ποιος τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο;

Έτσι λοιπόν, ο Cuddles αναλαμβάνει την υπόθεση της ζωής του, η οποία θα καθορίσει όχι μόνο το δικό του μέλλον, το οποίο ελπίζει να τον συμπεριλαμβάνει ζωντανό μέσα στα επόμενα χρόνια, αλλά και ολόκληρης της πόλης. Μια υπόθεση που περιλαμβάνει ό,τι θα περίμενε κανείς από μια… μαύρη ιστορία: μοιραίες γυναίκες, επικίνδυνα μυστικά, μαφιόζικες δολοφονίες, τα περισσότερα κουτάκια είναι τικαρισμένα, πασπαλισμένα πάντοτε με αρκετές δόσεις χιούμορ. Το αξιοσημείωτο είναι ότι το καταφέρνει να ενώσει όλα τα επιμέρους κομμάτια πολύ έξυπνα, χωρίς να υπερβάλλει πουθενά ή να υποπίπτει σε φτηνά δράματα και βεβιασμένα συμπεράσματα. Το δε μυστήριο διατηρείται επτασφράγιστο σε μεγάλο βαθμό μέχρι και λίγο πριν την τελευταία πράξη του δράματος, αν και οι υποψίες έχουν ήδη να σχηματίζονται αρκετά νωρίτερα. Αυτή όμως είναι η ομορφιά μιας “whodunnit” ιστορίας και το Nine Noir Lives έχει διαβάσει καλά το μάθημά του.

Το ίδιο συνεπής μαθητής παρουσιάζεται και στο adventure στοιχείο. Το στήσιμο είναι το γνωστό που συναντάμε σε ένα point ‘n’ click adventure, με την επίλυση των γρίφων να αποτελεί προϊόν επιλογής των σωστών ερωτοαπαντήσεων απέναντι στους διάφορους χαρακτήρες που συναντάμε και ορθής χρήσης/συνδυασμού αντικειμένων. Το επίπεδο δυσκολίας των γρίφων, αν και γενικότερα εξαρτάται από την εμπειρία που έχει ο καθένας στο συγκεκριμένο είδος παιχνιδιού, βρίσκεται σε μεσαίο προς χαμηλό, με ορισμένες εξαιρέσεις που απαιτούν λίγο παραπάνω…ξύσιμο το κεφαλιού για να βρούμε τη λύση. Ειδικά αν δεν είμαστε αρκετά παρατηρητικοί στα σχόλια του Cuddles ή στις λεπτομέρειες της εκάστοτε οθόνης, είναι πιθανό να κολλήσουμε κάπου για ώρες.

Δεν είναι και ο πιο δημοφιλής γάτος της πόλης, θα έλεγε κανείς…

Ωστόσο, υπάρχει ένα αρκετά χρήσιμο journal που καταγράφει τα τρέχοντα objectives που πρέπει να ολοκληρώσουμε, δίνοντας παράλληλα κάποια μικρά hints, ενώ πριν ξεκινήσουμε την περιπέτεια, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε εναλλακτικά ένα είδους story mode. Αυτό που κάνει κυρίως το story mode είναι να γεμίσει απλόχερα με περισσότερες πληροφορίες το journal, στην περίπτωση που θέλουμε απλά να απολαύσουμε την ιστορία. Περιττό να αναφέρουμε ότι ούτε καν μας πέρασε φευγαλέα από το μυαλό να πατήσουμε ναι στο εν λόγω κουμπί, οπότε ό,τι διαβάσετε εδώ αφορά αποκλειστικά το «ορθόδοξο» adventuring.

Εξάλλου, δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης. Το Nine Noir Lives είναι ένα αρκετά πλούσιο adventure, όσον αφορά τις τοποθεσίες και πράγματα που αναλαμβάνουμε να κάνουμε, γεγονός που μπορεί να φτάσει ως και τις οκτώ ποιοτικές ώρες, έως ότου παρακολουθήσουμε τους τίτλους τέλους. Ένα νούμερο διόλου άσχημο, από τη στιγμή που μιλάμε για ένα indie adventure, το οποίο διακρίνεται και για το άρτιο επίπεδο γραφής του, τόσο στις περιγραφές και στους διαλόγους/μονολόγους των πρωταγωνιστών, όσο και στο λεπτεπίλεπτο χιούμορ του, το οποίο φυσικά ενισχύεται τακτικά από «γατίσια» λογοπαίγνια, χωρίς όμως ποτέ να το παρακάνει. Οι δε χαρακτήρες που θα συναντήσουμε είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένοι και πειστικοί στα κίνητρα τους, μερικοί δε είναι πραγματικά έξοχοι, όπως η τύπισσα στο αστυνομικό τμήμα ή το… «τσακμάκι» ρακούν που νομίζει ότι είναι γάτα. Επίσης υπάρχουν και ορισμένες καλοδεχούμενες προσθήκες που γλυκαίνουν τη συνταγή, όπως το ότι σε κάποιες περιπτώσεις ελέγχουμε την Tabby αντί του Cuddles, η οποία φυσικά απαιτεί διαφορετική προσέγγιση στην επίλυση των προβλημάτων της. Και σαφώς πιο έξυπνη θα προσθέταμε εμείς.

Στις λίγες φορές που ελέγχουμε την Tabby, θα χρειαστεί να είμαστε πιο… κομψοί στις κινήσεις μας.

Στο θέμα του χειρισμού έχουμε κάποιες αντιρρήσεις, όχι ιδιαίτερα σημαντικές, αλλά κάποιες αποφάσεις μας φάνηκαν λίγο παρωχημένες. Συγκεκριμένα, για όλες τις ενέργειες που θα εκτελέσουμε υπάρχουν τρία ρήματα στο παιχνίδι: Look, Use και… Lick (ναι, που είναι το περίεργο, για γατιά μιλάμε), το οποία εναλλάσσονται κατά μία μόνο φορά πατώντας το δεξί κουμπί του ποντικιού, στα πρότυπα των παλιών adventures της Sierra.

Στην αρχή, μας κακοφάνηκε η εν λόγω διαδικασία, καθώς έχουμε πλέον καλομάθει σε one-click χειρισμούς ή έστω τα ρήματα να εμφανίζονται κρατώντας πατημένο το κουμπί, εντούτοις σύντομα το συνηθίσαμε και σε αυτό οφείλεται και ο μικρός αριθμός ρημάτων – στην πραγματικότητα ποτέ δεν το αποδεχτήκαμε. Αν τα ρήματα ήταν πέντε ή έξι, τότε θα μιλούσαμε σε διαφορετική βάση. Εκτός αυτού του όμως, τα υπόλοιπα quality of life χαρακτηριστικά που θα περίμενε κανείς σε ένα σύγχρονο adventure, υφίστανται κανονικά: hotspot indicator, κλικ για skip στον επόμενο διάλογο και διπλό κλικ στις εξόδους για άμεση μετάβαση.

Νύχτα σε νεκροταφείο; Παιχνιδάκι για έναν γατούλη σαν και μας.

Περνώντας στον τεχνικό τομέα, το Nine Noir Lives τα καταφέρνει περίφημα με τα ζωγραφιστά γραφικά του. Δεν είναι state-of-the-art, αλλά κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους και σε ορισμένες τοποθεσίες, όπως π.χ. το θέατρο, τα backgrounds δείχνουν αρκετά εντυπωσιακά. Πάντως οι γατόμορφοι χαρακτήρες είναι λεπτομερείς, προσεγμένοι και άκρως συμπαθητικοί και με αρωγό ένα πολύ αξιόλογο voice-over για τον καθένα από αυτούς, συνθέτουν ένα εξαιρετικά ευχάριστο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.

Επί της ουσίας λοιπόν, θεωρώ ότι είναι μάλλον περιττό να τονίσω ότι αν είστε fan των adventure games οφείλετε να παίξετε το Nine Noir Lives. Η ποιότητά του είναι ενδεδειγμένη, ενώ το γεγονός ότι το φινάλε του αφήνει σαφέστατες ενδείξεις για sequel, μας κάνει να ανυπομονούμε για την επόμενη περιπέτεια του Cuddles Nutterbutter. Εξάλλου, έχει πολλές ζωές ακόμα να ξοδέψει.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

CuddleSad

Όσο πρέπει μυστηριώδες, έξυπνο και χιουμοριστικό, το Nine Noir Lives είναι ένα ακόμα άρτιο adventure που αξίζει προσοχής.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

2 Comments

  1. Α! Ένα point and click από τα παλιά! Θυμάμαι που έπαιζα μικρός. Συγχαρητήρια παιδιά που ρίχνετε φως σε παιχνίδια που δε βλέπουμε πια. Μακάρι να έβγαιναν περισσότ…OH WAIT!! 😮

    :p
    Ωραίο κατατοπιστικότατο review. Περιμένει την σειρά του και αυτό.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL