RAYMAN LEGENDS
Σε έναν χώρο που βρίθει από RPG, FPS, MMO και Moba games, ίσως η πιο «αδικημένη» κατηγορία παιχνιδιών να είναι αυτή των platform. Εντάξει, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν κάμποσα άξια λόγου κατασκευασμένα ως επί το πλείστον από ανεξάρτητους δημιουργούς, αλλά εκείνα που έχουν δει το φως της ημέρας από «μεγάλες» εταιρίες είναι μετρημένα στα δάκτυλα. Ένα από αυτά τα δάκτυλα είναι και το προπέρσινο Rayman Origins της Ubisoft. Ξεκίνησε τη καριέρα του ως downloadable τίτλος, στη πορεία πήρε το πράσινο φως και αναβαθμίστηκε σε full-priced, κάτι που δεν το εμπόδισε να κερδίσει με χαρακτηριστική άνεση το τίτλο του αρτιότερου platform που έχει εμφανιστεί ποτέ στις οθόνες μας. Τι πιο λογικό λοιπόν, η Ubisoft να κρατήσει την επιτυχημένη συνταγή του Origins και να προχωρήσει στη δημιουργία μιας συνέχειας που θα βελτίωνε σε όλους τους τομείς ένα ήδη καταπληκτικό παιχνίδι; Όπερ και εγένετο, με το νέο πόνημα της, υπό το όνομα Rayman Legends, να αποτελεί, χωρίς ενδοιασμούς, ένα αριστουργηματικό τίτλο και ένα από τα top 5 παιχνίδια που παρουσιάστηκαν μέσα στο 2013.
Τι περιλαμβάνει λοιπόν το Rayman Legends; Κατ’ αρχήν υπάρχει ένα υποτυπώδες «σενάριο», με το μοχθηρό (λέμε τώρα) Teensie με το ψευδώνυμο “The Magician”, μαζί με ακόμα τέσσερις κλώνους του, να φέρνει τα πάνω-κάτω στο ήσυχο Glade of Dreams, την ώρα που ο Rayman και η παρέα του έπαιρναν έναν υπνάκο διάρκειας μόλις εκατό χρόνων για να ξεκουραστούν από τη προηγούμενη περιπέτειά τους. Φυσικά, κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να περάσει έτσι, οπότε η «Raymanοπαρέα» ενώνει τις δυνάμεις της ξανά για να ελευθερώσει εκ νέου το Glade of Dreams από τους εφιάλτες που προκάλεσε ο Magician. Προφανέστατα το «δύο γραμμές σενάριο» που μόλις διαβάσατε δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την αφορμή για να χτιστεί ένα γοητευτικότατο και ποικιλόμορφο παιχνίδι που σε αναγκάζει να μην ξεκολλάς από πάνω του. Δεν περιμένουμε να διαβάσουμε νομπελική λογοτεχνία σε ένα platform παιχνίδι, σωστά;
Οι βασικοί μηχανισμοί gameplay που γνωρίσαμε στο Rayman Origins διατηρούνται και εδώ – άλλωστε αν κάτι δεν είναι χαλασμένο, μη το φτιάχνεις. Επιλέγετε έναν από τους διαθέσιμους τέσσερις ήρωες (Rayman, Globox, Teensy και τη νεοφερμένη Barbara) και σκοπό έχετε να φτάσετε στο τέλος της κάθε πίστας, ελευθερώνοντας στη πορεία τα φυλακισμένα Teensies και μαζεύοντας όσα περισσότερα Lums μπορείτε για να ξεκλειδώσετε τα δεκάδες μυστικά που κρύβει το παιχνίδι. Ανάλογα τη πίστα που παίζετε, υπάρχουν δέκα αιχμάλωτα Teensies (ή μόνο τρία αν πρόκειται για πίστα τύπου κούρσας), όπου τα περισσότερα εντοπίζονται συνήθως σε κοινή θέα ή έστω σε μια ελαφρώς πιο δύσβατη περιοχή, ενώ δύο (ο King και η Queen Teensie) βρίσκονται πάντα σε κάποια κρυμμένα challenge rooms, τα οποία πρέπει να ολοκληρώσετε επιτυχώς για να τα ελευθερώσετε – κάτι όχι πάντα τόσο εύκολο, ιδίως σε προχωρημένες πίστες.
Εννοείται ότι η πρόκληση δεν περιορίζεται μόνο στα challenge rooms, καθώς κάθε πίστα είναι γεμάτη με μυστικούς διαδρόμους και κρυφά περάσματα, τα οποία, εφόσον ανακαλυφθούν, σας ανταμείβουν πλουσιοπάροχα σε Lums και σε…ηθική ικανοποίηση ότι αποκρυπτογραφήσατε αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι level designers – άλλωστε το χαρακτηριστικό «oooh» που ακούγεται κάθε φορά που το κατορθώνετε ισοδυναμεί με την αγαλλίαση ενός achievement (περίπου).
Μέχρι στιγμής λοιπόν τα πράγματα δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου από αυτά που συναντήσαμε στο Rayman Origins και, ευτυχώς για εμάς, το ίδιο ισχύει και στο πιο νευραλγικό τομέα ενός platform game, δηλαδή το χειρισμό, ο οποίος είναι για μια ακόμη φορά άψογος (είτε με χρήση gamepad είτε με πληκτρολόγιο). Εκεί που το Rayman Legends ποιοτικά εκτοξεύεται στη στρατόσφαιρα είναι στη ποικιλία, στη φαντασία και στην ευρηματικότητα του level design. Σε αυτούς τους τομείς, το παιχνίδι απλά δεν έχει αντίπαλο: τη μία στιγμή βρίσκεστε σε ένα μεσαιωνικό κάστρο και αποφεύγετε φαντάσματα, γαργαλάτε νταγλαράδες (!) και κοπανάτε Orcs, ενώ την άλλη κολυμπάτε 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα και το παίζετε αρχικατάσκοπος τύπου Sam Fisher, προσπαθώντας να μη σας αντιληφθούν. Αργότερα θα τρέχετε πανικόβλητοι στην Αρχαία Ελλάδα και στον Ολυμπο, αποφεύγοντας τους κεραυνούς του Δία ή θα ξαναζωντανεύετε τη ξακουστή Μέρα των Νεκρών, μεταμορφωμένοι σε κοτόπουλο να προσπαθείτε να ανοίξετε δρόμο μαζί με το νέο ιπτάμενο φιλαράκο σας, Murfy, που αναλαμβάνει να σας ξελασπώσει κάμποσες φορές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, με το πάτημα ενός κουμπιού. Κοινώς, με τόση ποικιλία είναι σχεδόν αδύνατο να βαρεθείτε. Απεναντίας, μόλις μπείτε λίγο παραπάνω στο κλίμα του παιχνιδιού, θα ζητάτε ακόμα περισσότερο.
Όμως οι εκπλήξεις δε σταματούν εδώ. Σε κάθε κόσμο υπάρχουν δύο special levels που αποτελούν τα highlights του τίτλου: τα boss levels και τα music levels. Τα πρώτα δεν χρειάζονται ιδιαίτερες επεξηγήσεις: αντιμετωπίζετε κάποιο τεράστιο (σε μέγεθος) boss, στυλιστικά σχετικό με το κόσμο που βρίσκεστε, και ο τρόπος αντιμετώπισής τους, αν και ακολουθούν πάντα κάποιο μοτίβο, δεν επαναλαμβάνεται σχεδόν ποτέ. Αντίθετα είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικός και πρωτότυπος, ενώ σπάνια προκαλεί εκνευρισμούς και…υπέρταση, ακόμα και αν χάσετε δεκάδες φορές (σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν και τα σοφά τοποθετημένα checkpoints). Πραγματικό κατόρθωμα αυτό για παιχνίδι του είδους.
Τα music levels από την άλλη, που είναι και τα αγαπημένα μου, έχουν τρελό γέλιο. Η ιδέα τους είναι πολύ απλή. Βρίσκεστε σε μια sprint κούρσα, όπου προσπαθείτε τρέχοντας να αποφύγετε τις παγίδες και τους εχθρούς, ενώ σας συνοδεύει μια μελωδία από γνωστό μουσικό κομμάτι (όπως το “Black Betty” ή το “Eye of the Tiger”). Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι κάθε άλμα ή χτύπημα που προκαλείτε αντανακλά σε κάποιο beat του κομματιού που ακούγεται, δημιουργώντας ένα πανέμορφο αποτέλεσμα που μόνο όταν το δείτε και το ακούσετε, θα αντιληφθείτε περί τίνος πρόκειται. Thumbs up σε αυτόν που σκέφτηκε και υλοποίησε αυτό το εύγευστο μείγμα από rhythm game συνδυασμένο με υψηλής ποιότητας platform στοιχεία.
Από εκεί και πέρα, το Rayman Legends περιέχει άπειρο υλικό για όποιον αποφασίσει να ασχοληθεί εκτενώς μαζί του και θα τον απασχολήσει για πολλές ώρες. Υπάρχουν πέντε καταπληκτικοί κόσμοι (συν ένας που ξεκλειδώνεται εφόσον ελευθερώσετε συνολικά 400 Teensies) να εξερευνήσετε, ένας σεβαστός αριθμός από levels του Rayman Origins “ρεμιξαρισμένα”, δεκάδες παραλλαγές των τεσσάρων ηρώων για να ξεκλειδώσετε, challenges σε καθημερινή και εβδομαδιαία βάση με τα ανάλογα leaderboards, time-trials σε ειδικές πίστες με υψηλό δείκτη πρόκλησης, ενώ μην ξεχνάμε και την υποστήριξη τετραπλού co-op (μόνο τοπικά δυστυχώς) το οποίο προκαλεί ακατάσχετα γέλια και εκατέρωθεν «γαλλικά» (pun intended) μεταξύ των παικτών μέχρι να καταφέρουν επιτέλους να συγχρονιστούν. Συνολικά πρόκειται για μια εξαιρετική από κάθε άποψη δουλειά των ανθρώπων της Ubisoft Montpellier και είναι αξιοθαύμαστο το πόσο καλά έχουν πετύχει τη χρυσή τομή μεταξύ casual απλότητας και σκληροπυρηνικού gameplay, κάτι που το κάνει να απευθύνεται σε όλες τις κατηγορίες παικτών.
Εκτός από το υπερπλήρες gameplay, βγάζουμε το καπέλο στους καλλιτέχνες της Ubisoft και στη μηχανή UbiArt που χρησιμοποιείται. Το Rayman Legends είναι ένας ζωντανός ζωγραφιστός πίνακας. Περιέχει τα καλύτερα cartoony γραφικά που έχετε δει, ακόμα ομορφότερα από εκείνα του Origins, τα οποία συνοδεύονται από εξαιρετικής ποιότητας animation, εντυπωσιακά backgrounds γεμάτα κίνηση και χρώματα, ενώ διακατέχονται από ισχυρές δόσεις χιούμορ και καλής εννοούμενης σάτιρας. Αξίζει να αφήσετε τον ήρωά σας ακίνητο για λίγα λεπτά μόνο και μόνο για να απολαύσετε την οπτική πανδαισία που προσφέρει (με το τρόπο του). Στα ίδια, υψηλών προδιαγραφών, επίπεδα βρίσκεται και ηχητικό κομμάτι, με soundtrack που αλλάζει διάθεση συνέχεια και είναι γεμάτο με καλοδουλεμένες ορχηστρικές συνθέσεις, ενώ οι διασκευές των κλασικών τραγουδιών στα music levels είναι απλά απίστευτα (ακούστε το “Woo hoo” – από το Kill Bill ντε -, διασκευασμένο σε “Gloo Gloo” και θα με θυμηθείτε).
Για να συνοψίσουμε, το Rayman Legends αποτελεί αυτή τη στιγμή το καλύτερο εκπρόσωπο του είδους στους υπολογιστές μας και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε περίπτωση που θέλετε να παίξετε ένα παιχνίδι το οποίο εγγυημένα θα σας διασκεδάσει και θα σας ζωγραφίσει ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Αν ακόμα έχετε ενδοιασμούς και αμφιβολίες, δοκιμάστε το (υπάρχει και ένα demo του στο Uplay/Steam) και δεν θα χάσετε.
Pros
- Καταπληκτικός τεχνικός τομέας
- Τεράστια ποικιλία στο gameplay που ξεφεύγει από τα στενά όρια του τυπικού platform game
- Μεγάλη διάρκεια για όποιον θέλει να εξερευνήσει κάθε σπιθαμή του (και να κερδίσει τα ανάλογα achievements φυσικά!)
Cons
- Δύσκολα μου βάζετε… η μη ύπαρξη online co-op ίσως;
FUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU
Γιατί ήμουν 342% σίγουρος ότι είχε online coop; I HAZ SAD. 🙁
Sadly, not. 🙁 Σε κανένα time-trial πάντως μπορείς να κοντραριστείς.
Το πρώτο παιχνίδι που με έκανε να ξεπεράσω το σκόπελο που λέγεται Uplay (whenwiiwant) και να φτιάξω account, βέβαια θα αργήσω λίγο να ασχοληθώ μαζί του καθώς παίζω τη σειρά χρονολογικά και τώρα είναι να πιάσω το Ηoodlum havoc… 😛
Πάντως φαίνεται υπερgame! 🙂
Το θέλω και το ποθώ κολασμένα!
Φοβερο παιχνιδι αλλα εχω ενα παραπονο. Οι περισσοτερες πιστες του ειναι για να τις περνας τρεχοντας. Αυτο με ενοχλει αρκετα καθως τα μυστικα ειναι ελαχιστα και η εξερευνηση/ platforming μηδενικη. Λατρεμενη σειρα το Rayman σε 2D και 3D αλλα το 1ο παραμενει κορυφαιο και καλυτερο.
Χμ, νομίζω ότι η αναλογία είναι γύρω στο 70%-30% υπέρ των “κανονικών” πιστών. Πάντως “εξερεύνηση” με το τρόπο που τη θέτεις, όντως δεν υφίσταται, καθώς δεν ταιριάζει στον arcade ρυθμό του παιχνιδιού. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει μια καλή ισορροπία μεταξύ γρήγορης δράσης και μυστικών – υπάρχει υλικό για όποιον θέλει να ψαχτεί παραπάνω, ενώ για όποιον δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, μπορεί να απολαύσει το υπόλοιπο παιχνίδι χωρίς να χάσει σε εμπειρία.
Το review είναι απλά καταπληκτικό, εύγε! Καταφέρνεις να πεις αυτό ακριβώς που θέλεις να πεις, χωρίς σάλτσες και περιττές περιγραφικότες [σε έχω σταμπάρει από το review του L.A Noire και μετά].
Χεχε, σ’ευχαριστώ Σταύρο!:)