Με το Resident Evil Village, η Capcom έπαιξε για ακόμη μια φορά μπάλα στη μεγάλη κατηγορία των Survival Horror. Μια ποιοτική παραγωγή που είχε φτιαχτεί με μεράκι και πρόσφερε καλοστημένα set pieces και μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες στη σειρά. Η ανάκαμψη του franchise επετεύχθη βέβαια, μερικά χρόνια νωρίτερα με το Resident Evil 7: Biohazard, το οποίο έδωσε ξανά την αίγλη στη σειρά που την είχε απωλέσει. Ενάμιση χρόνο μετά λοιπόν, από την κυκλοφορία του Village, οι Ιάπωνες δημιουργοί επανέρχονται με το Resident Evil Village: Winters’ Expansion, ένα DLC το οποίο φέρνει νέο περιεχόμενο και προσθήκες στο βασικό παιχνίδι.
Η πρώτη και σημαντικότερη μάλλον προσθήκη στο βασικό παιχνίδι είναι η mini-campaign Shadows of Rose. Σε αυτό έχουμε τον έλεγχο της Rose Winters, κόρης του πρωταγωνιστή των Resident Evil 7 και Village, Ethan Winters. Η ιστορία αυτή αποτελεί τρόπο τινά ένα κλείσιμο στα γεγονότα του Village και το λέω αυτό διότι απαντά σε κάποια ερωτήματα αλλά σε όχι όλα. Πιθανόν για αυτά να πρέπει να περιμένουμε το επόμενος μέρος της σειράς ή κάποια τίτλο που εξιστορεί παράλληλες ιστορίες όπως ένα πιθανό νέο Revelations. Στο Shadows of Rose, η έφηβη πλέον Rose, ζει μια όχι και τόσο συνηθισμένη ζωή λόγω κάποιων «ιδιαιτεροτήτων» που κληρονόμησε και από τις οποίες θα ήθελε να απαλλαγεί. Ένας συνεργάτης του Chris την ενημερώνει πως πιθανόν να υπάρχει τρόπος να το καταφέρουν αυτό. Μην έχοντας να χάσει κάτι, πηγαίνουν σε ένα εργαστήριο όπου φυλάσσεται ένα μέρος του Megamycete, του μύκητα που είχε χρησιμοποιηθεί στη δημιουργία των bioweapons στα RE 7 και Village. Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω περισσότερα, η Rose θα βρεθεί μέσα στη συλλογική συνείδηση του οργανισμού αυτού όπου λειτουργεί ως μια τεράστια δεξαμενή αποθήκευσης πληροφοριών και αναμνήσεων όσων μολύνθηκαν με αυτόν.
Υπό αυτές τις συνθήκες, θα αναζητήσει μια πιθανή λύτρωση σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον. Και μιλώντας για αυτό, το concept του σεναρίου επιτρέπει για μερικά πολύ σουρεάλ σκηνικά, όχι πολύ διαφορετικά από ό,τι θα βλέπαμε σε παιχνίδια όπως το Evil Within ή τα Silent Hill. Ως επί το πλείστον, οι περιοχές είναι γνώριμες από το βασικό παιχνίδι, αλλά δε λείπουν και κάποια νέες, σε αυτή την περιπέτεια διάρκειας περίπου 3,5 ωρών. Η Rose δεν έχει πρόσβαση στην πληθώρα όπλων που είχε ο πατέρας της, αλλά με τη χρήση των δυνάμεων της (βρίσκουν εφαρμογή και στην απομάκρυνση κάποιων εμποδίων στο περιβάλλον) μπορεί να επιβραδύνει πολύ τους αντιπάλους της. Επιπροσθέτως, οι προμήθειες εδώ είναι σαφώς λιγότερες από ό,τι στο κύριο παιχνίδι. Όπως γίνεται αντιληπτό λοιπόν, στο Shadows of Rose δίνεται έμφαση στην αποφυγή των εχθρών, με αποτέλεσμα κάποια ιδιαιτέρως αγωνιώδη σκηνικά.
Το δεύτερο σημαντικό σημείο αυτού του DLC, είναι το νέο περιεχόμενο που εισάγει στο The Mercenaries (The Mercenaries: Additional Orders από την προσθήκη του DLC και μετά). Αρχικά playable χαρακτήρας ήταν μόνο ο Ethan και οι διαθέσιμες πίστες οκτώ, 4 κανονικές και 4 πιο δύσκολες εκδοχές τους. Το ρόστερ επεκτείνεται κατά 3 χαρακτήρες (Chris Redfield, Karl Heisenberg, Alina Dimitrescu) ενώ έχουμε και δύο νέους χάρτες, σε κανονική και δύσκολη εκδοχή, αυξάνοντας το συνολικό αριθμό στους 12. Οι χαρακτήρες είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Chris κάνει χρήση όπλων όπως ο Ethan, αλλά βασίζεται αρκετά στις γροθιές του για να κατεδαφίσει τους αντιπάλους του (η εμπειρία του στο να γρονθοκοπεί βράχους σίγουρα βοήθησε). Εάν γίνεται γρήγορα αυτό, γεμίζει η Onslaught μπάρα του, μετατρέποντας τον σε μηχανή του κιμά για λίγο. Ο Heisenberg χρησιμοποιεί τόσο το σφυρί του, όσο και τις ιδιαίτερες a la Magneto δυνάμεις του για να κατατροπώσει τους εχθρούς του (το να εκτοξεύουμε πριονωτούς δίσκους είναι διασκεδαστικό), ενώ ο Lady D, είναι πολύ ισχυρή σε μάχη εκ του συστάδην, αλλά αν τα πράγματα γίνουν ασφυκτικά μπορεί να χρησιμοποιήσει τις «βαμπιροιδιότητες» της για να εξισορροπήσει την κατάσταση. Αυτή η ποικιλία που έχει αποκτήσει πλέον το συγκεκριμένο mode, το καθιστά ίσως την καλύτερη έκφανση του στη σειρά της Capcom.
Το τρίτο χαρακτηριστικό του expansion είναι η προσθήκη της προοπτικής 3ου προσώπου, τόσο στο βασικό campaign, όσο και στα modes του παιχνιδιού. Τα αποτέλεσμα κρίνεται ως μέτριο. Δεν είναι ότι η νέα κάμερα αυτή καθ΄ αυτή είναι κακή. Ο χειρισμός του χαρακτήρα όμως φαίνεται να έχει παραμείνει στη λογική ενός FPS. Ενώ λοιπόν σε ένα πραγματικό 3rd person persepctive game, ο χαρακτήρας που χειριζόμαστε ανταποκρίνεται και στρίβει ακαριαία με τις εντολές μας, ανεξάρτητα από το που είναι στραμμένη η κάμερα (π.χ. μπορούμε να τρέξουμε προς την οθόνη), εδώ δε γίνεται αυτό. Πατώντας A ή D – σε περίπτωση που παίζουμε με πληκτρολόγιο – ο χαρακτήρας κινείται με πλάγιο βήμα, χωρίς να στρίβει τον κορμό του, κοινώς κάνει strafe. Ομοίως αν πατήσουμε το S, υποχωρεί με την πλάτη στραμμένη στην οθόνη, όπως δηλαδή θα γινόταν σε ένα παιχνίδι με first person camera. Σε όποιον έχει παίξει κάποιο από τα σύγχρονα RE 2 ή RE 3, γίνεται αντιληπτή εντός ολίγου αυτή η διαφορετική αίσθηση. Το να αλλάξεις τo χειρισμό ώστε να συμπίπτει με την οπτική, ίσως να μην είναι απλή διαδικασία, αλλά θεωρώ εδώ πως η Capcom επέλεξε την εύκολη (και τεμπέλικη) λύση του να κάνει zoom out την κάμερα, δίνοντας μας μια κατ’ ευφημισμό, διαφορετική οπτική.
Για το εικαστικό του παιχνιδιού δεν έχουμε πολλά να προσθέσουμε. Το αποτέλεσμα που δίνει η RE Engine στις οθόνες μας συνεχίζει να δίνει πόνο, όπως και στο βασικό παιχνίδι. Σίγουρα η ανώτερη σύνθεση PC επιτρέπει ακόμα υψηλότερες ρυθμίσεις, με αναμενόμενα, εντυπωσιακότερα αποτελέσματα. Η φοβερή βελτιστοποίηση του τίτλων της Capcom πάνω στη συγκεκριμένη μηχανή, δεν είναι μυστικό πλέον. Παρόλα αυτά, η δυνατότητα να έχουμε όλες τις ρυθμίσεις στο μέγιστο επίπεδο (το FidelityFX Super Resolution δίνει καλή ώθηση στην απόδοση και το HDR έχει υλοποιηθεί με άρτιο τρόπο) και ταυτόχρονα το Ray Tracing ενεργό, ενώ τα frames παραμένουν σταθερά στα 110-120 (!), είναι κάτι αδιανόητο. Μια τεχνολογική ευελιξία που η συντριπτική πλειοψηφία των ανταγωνιστών στον ΑΑΑ χώρο, βλέπει ακόμα με το κιάλι.
Κλείνοντας, το Winters’ Expansion προσφέρει μερικές ακόμη ώρες ενασχόλησης στους φίλους του Resident Evil Village. Το πιο ενδιαφέρον πιάτο του μπουφέ είναι χωρίς αμφιβολία το Shadows of Rose, το οποίο όμως με τη διάρκεια του, ακόμη και σε συνδυασμό με τις νέο περιεχόμενο του The Mercenaries δεν δικαιολογεί την τιμή των 20€. Θεωρώ πως στα 12-15 ευρώ θα ήταν καλύτερη αναλογία περιεχομένου/χρημάτων και σαφώς πιο αξιόλογη πρόταση. Συνηθισμένοι πάντως, από την τιμολογιακή πολιτική της εταιρίας, η πτώση τιμής δε θα αργήσει, οπότε θα συνιστούσα υπομονή.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 76%
76%
Σε χαμηλότερη τιμή και με καλύτερη υλοποίηση της 3rd person camera, θα μιλάγαμε για ένα καλύτερο πακέτο.
FIRST!
EZ UMAD NUBS
Kαλά επειδή βαριέμαι πολύ στην ιδέα να ξαναπιάσω το μερσέναρις και παραείναι μικρό το στόρυ, το “σε πολύ γενναία έκπτωση αν το θυμάμαι ακόμα” είναι μονόδρομος. Όλσο λωλζ, κυκλοφόρησε πριν καναδυό βδομάδες ψιλοστέλθ η μλκ το Ρηβέρς που φορτωθήκαμε από το ρηλής του Βίλατζ κι έχει πακέτο πρήμιουμ πας και ντηελσί κοστουμάκια με το καλημέρα. Αισιόδοξους τους κόβω.
Την περίμενα την κάμερα 3ου προσώπου και τρώω μια ψιλοαπογοήτευση τουμπιονεστ, αλλά θα το τσιμπήσω και για το ντιελσι στορυ που προσφέρει. Αυτα τα μερσενερις πως τα λέτε, με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Η τιμή όμως όχι και τόσο. Στο ενεμπα το βρισκει κανεις στα 15€, οπότε οταν πέσει πιο χαμηλά πιο χαμηλά τότε θα γινει και η αγορά.