REVIEWS
Trending

ROGUE LEGACY 2

Η παρακαταθήκη των αχρείων είναι η αγνή διασκέδαση

Περίμενα πως με την υπόθεση Rogue Legacy 2 θα ξεμπλέξω γρήγορα. Σε 30 ωρίτσες στο πρώτο είχα δει σχεδόν ό,τι άξιζε να δω, σε 2 playthroughs μάλιστα και προχώρησα. Μικρή διάρκεια θα έλεγε κανείς για roguelite. Που να ήξερα όμως ότι οι άνθρωποι της Cellar Door Games είχαν άλλη άποψη. Γεμίζοντας τη συνέχεια με περισσότερες περιοχές, αντικείμενα, και γενικά περιεχόμενο και δίνοντας λίγο μεγαλύτερη έμφαση στην πρόκληση του plaforming αυτή τη φορά, μας έδωσαν ένα μεγαλύτερο από κάθε άποψη παιχνίδι, που θέτει άνετα υποψηφιότητα για ένα από τους καλύτερους τίτλους της χρονιάς.

Το Rogue Legacy 2 είναι χτισμένο, ξανά, πάνω στην λογική της αποτυχίας και της επανάληψης (ή trial and error, όπως λένε στο χωριό μου). Έχουμε στη διάθεση μας 3 ήρωες, διαφορετικών κλάσεων και σκοπός μας είναι να διεισδύσουμε στο κάστρο, και από εκεί ακόμα πιο πέρα, σε περιοχές ξεχασμένες από το χρόνο, και να νικήσουμε τους Estuaries που είναι οι άρχοντες κάθε περιοχής. Το σενάριο είναι αρκετά ασαφές στην αρχή και μας δίνεται κυρίως μέσα από τις επιγραφές και σημειώσεις που βρίσκουμε. Δε θα πάρει πολύ μέχρι να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα κόσμο που βρίσκεται στη δύση του. Μετά το φινάλε του παιχνιδιού παραμένουν κάποια κενά σχετικά με την ιστορία και ο λόγος είναι πως, όπως και στην περίπτωση του Binding of Isaac, έχουμε την πλήρη εικόνα αφού το τελειώσουμε πολλαπλές φορές. Πάντως από την πρώτη φορά που θα δούμε τίτλους τέλους, υπάρχει και μια ωραία ανατροπή που το συνδέει με το πρώτο μέρος.

Γνώριμα σκηνικά

Η μεγάλη αλλαγή που εντοπίζουμε επιφανειακά, είναι στα γραφικά του Rogue Legacy 2. Οι δημιουργοί ορθώς σκέφτηκαν πως το εικαστικό του παιχνιδιού θα φαινόταν παρωχημένο για τα δεδομένα του 2022 και έτσι αποφάσισαν να του δώσουν ένα εντελώς διαφορετικό look. Τη θέση του pixel art έχουν πάρει τα ζωγραφιστά περιβάλλοντα, ενώ υπάρχουν και κάποια τρισδιάστατα αντικείμενα, όπως ο χαρακτήρας μας και οι αντίπαλοι του (ξέρω δύσκολο να το πιστέψει κανείς κοιτώντας τις εικόνες). Προχωρώντας στα ενδότερα, διαπιστώνουμε πως έχουν γίνει κάποιες σημαντικές αλλαγές και προσθήκες, που δίνουν μεγαλύτερο βάθος στο gameplay.

Οι κλάσεις έχουν αυξηθεί σε αριθμό και προσφέρουν εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις στο παιχνίδι. Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι το Rogue Legacy 2 δίνει σημαντικό κίνητρο να ασχοληθούμε ακόμα και με τους λιγότερο αγαπημένους μας χαρακτήρες. Αυτό διότι στο τέλος κάθε run ανεβαίνει το rank του εκάστοτε ήρωα και κερδίζουμε κάποια μόνιμα bonus στα στατιστικά (vitality, strength, dexterity κλπ.) και αυτές οι ανταμοιβές μοιράζονται μεταξύ των χαρακτήρων. Έτσι, μπορεί η πρόοδος μας να χάνεται, όπως συμβαίνει σε κάθε roguelite, αλλά σε κάθε νέα προσπάθεια επανερχόμαστε λίγο πιο δυνατοί. Οι αναβαθμίσεις που κάνουμε στη βάση μας είναι πολυάριθμες και εκείνες με τη σειρά τους συνεισφέρουν σε μια σταδιακή εξομάλυνση της δυσκολίας. Επιπροσθέτως, κατά τις εξορμήσεις μας θα πρέπει να αναζητήσουμε κάποια heirlooms, με τα οποία αποκτάμε ικανότητες απαραίτητες για την πρόοδο μας, δίνοντας έτσι ένα πιο έντονο metroidvania χαρακτήρα στο παιχνίδι.

O Sir Truman o 3ος ο… Βαλκυρίος μετά από μια τόσο καλή προσπάθεια, πήγε σίγουρα στην Βαλχάλλα.
Στο λιμάνι – hub, λίγο πριν τη νέα μας εξόρμηση…

Η πιο σημαντική προσθήκη στο Rogue Legacy 2, ακούσει στο όνομα Relics. Αυτά είναι κάποια ισχυρά αντικείμενα που δεσμεύουν ένα ποσοστό από το Resolve μας. Αν αυτό πέσει κάτω από 100%, τότε χάνουμε ένα ποσοστό από τα μέγιστα Hit Points μας. Φυσικά υπάρχουν τρόποι να αυξήσουμε το Resolve, αλλά όπως γίνεται αντιληπτό, υπάρχει εκεί για να περιορίσει την κατάχρηση αυτών των αντικειμένων. Κατά τ’ άλλα τα Blueprints και οι Runes από το πρώτο παιχνίδι επιστρέφουν (μαζί με τους αντίστοιχους npcs), όπως και ο Πορτιέρης που μας παίρνει όλα τα χρήματα πριν μας επιτρέψει να ξεκινήσουμε μια νέα προσπάθεια. Tέλος, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα χαρακτηριστικά traits που γνωρίσαμε στο πρώτο παιχνίδι (από κρίσεις πανικού και νανισμό μέχρι ευερέθιστο έντερο και αχρωματοψία, άλλα θετικά κι άλλα αρνητικά, τα περισσότερα όμως με κάποιο bonus στα χρήματα που κερδίζουμε).

Αντιπάθεια στο κρέας, εις διπλούν

Είναι σχετικά δύσκολο να βρω κάποιο αρνητικό να προσάψω στο Rogue Legacy 2. Εντάξει ίσως θα ήθελα λιγότερους εχθρούς που να επιτίθενται με projectiles. Αυτό δεν είναι από μόνο του θέμα, αλλά σε συνδυασμό με την τυχαία διαρρύθμιση των δωματίων και τοποθέτηση εχθρών, μπορεί να προκύψουν κάποιες εκνευριστικές καταστάσεις. Είναι κάτι που αναπόφευκτα προκύπτει από την τυχαία δόμηση της δράσης κάθε φορά. Σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο να μπαίνεις σε ένα χώρο και το παιχνίδι να μετατρέπεται ξαφνικά σε… bullet hell. Ή να έχεις ελάχιστα δευτερόλεπτα να αντιδράσεις από μια παγίδα που μόλις ενεργοποιήθηκε. Φυσικά, αυτό ήταν κάτι που υπήρχε και στο πρώτο παιχνίδι, παρόλα αυτά περίμενα κάποια βελτίωση. Ως συμβουλή θα έλεγα να είστε πάντα έτοιμοι να υποχωρήσετε από το δωμάτιο που μπήκατε, αν προμηνύεται δύσκολη κατάσταση, ώστε να ηρεμήσετε και να σκεφτείτε καλύτερα τι πρέπει να κάνετε.

Ο Γιώργος είχε κλείσει την παρουσίαση του στο πρώτο παιχνίδι, γράφοντας πως δεν απευθύνεται σε όλους. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε πως ισχύει και για την περίπτωση του Rogue Legacy 2. Μόνο που αυτή τη φορά οι δημιουργοί αποφάσισαν να τείνουν χείρα βοηθείας σε κόσμο που θα έμενε εκτός λόγω της δυσκολίας του τίτλου. Έτσι, πρόσθεσαν διάφορες παραμέτρους, τους επονομαζόμενους house rules. Αυτοί περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, ενέργειες εχθρών, ζημιά που προκαλούν, αφαίρεση του contact damage του χαρακτήρα και πολλά ακόμα. Πειράζοντας τους, μπορούμε να φέρουμε το παιχνίδι στα μέτρα μας, αν κάτι δεν μας αρέσει, κάνοντας την εμπειρία ευκολότερη ή και δυσκολότερη.

Ένα σχετικά συνηθισμένο στιγμιότυπο του Rogue Legacy 2.

Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το Rogue Legacy 2. H περίπτωση του τέλειου sequel, σε ένα πολύ καλό παιχνίδι που ήταν ανάμεσα σε εκείνα που διαμόρφωσαν την indie σκηνή, πίσω στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Ένα sequel που ξεχυλίζει από ποιοτικό περιεχόμενο και καλοφτιαγμένο gameplay, με βάθος, αρκετές προαιρετικές προκλήσεις, νέους εχθρούς και bosses στα New Game+ κ.α. Πρέπει να πω πως δεν συγκαταλέγομαι σε εκείνους που το περίμεναν με άκρατο ενθουσιασμό, και αυτό γιατί πίστευα ότι θα είναι μία από ίδια, με ένα χέρι περασμένο μπογιά από πάνω. 70 ώρες μετά, στο NG+1, χαίρομαι που είναι κάτι πολύ περισσότερο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 90%

90%

Εθισμός στο τετράγωνο

Το Rogue Legacy 2 είναι το παιχνίδι που θα έπαιρνες, αν έβαζες σε ένα μίξερ το πρώτο παιχνίδι με βελτιώσεις σε κάθε τομέα. Προσπεράστε το με δική σας ευθύνη!

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

7 Comments

  1. Παιχνιδάρα το πρώτο, και όπως σωστά αναφέρεις και στο review από τα παιχνίδια που είχαν μεγάλη επίδραση στην indie gaming “σκηνή”, περίμενα πως και πως το δεύτερο μέρος ολοκληρωμένο (μακριά από early access!) Θένξ για την παρουσίαση, ύστερα και από αυτά που διάβασα είναι ζήτημα (λίγου) χρόνου να το λιώσω!

  2. [QUOTE=”Adhan, post: 599359, member: 102612″]
    Εξαρτάται, ασχολείσαι γενικά με roguelite/roguelike και ειδικά με αυτά που είναι [URL=’https://www.youtube.com/watch?v=81MxFFAowjA’]action[/URL];
    Αν ναι, τότε θα σου αρέσει.
    [/QUOTE]

    Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυασχολούμαι με το συγκεκριμένο είδος, αλλά για όλα υπάρχει η πρώτη φορά. Ποιο θα μου πρότεινες από τη λίστα του βίντεο για να με “μπάσει” καλύτερα στο είδος; Μόνος περιορισμός να μην είναι πιξελούμπα (νομίζω αρκεί όση έφαγα στα νιάτα μου :Ρ).

  3. Binding of Isaac θα έλεγα, με επιφύλαξη ίσως και το Dead Cells (πιξελούμπα αλλά HD, και το animation σπέρνει). Δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα, αλλά θα έβαζα και το Hades, καθώς έχω δει (και όχι μόνο στο δικό μας φόρουμ) πως τράβηξε και κόσμο εκτός της κατηγορίας. 😉

  4. [QUOTE=”Adhan, post: 599366, member: 102612″]
    Binding of Isaac θα έλεγα, με επιφύλαξη ίσως και το Dead Cells (πιξελούμπα αλλά HD, και το animation σπέρνει). Δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα, αλλά θα έβαζα και το Hades, καθώς έχω δει (και όχι μόνο στο δικό μας φόρουμ) πως τράβηξε και κόσμο εκτός της κατηγορίας. 😉
    [/QUOTE]

    Το Binding of Isaac με τίποτα όμως… :Ρ
    Το Dead Cells με ιντριγκάρει άσχημα και, όντως, το animation είναι καταπληκτικό. Μάλλον με αυτό θα ξεκινήσω όταν έρθει η ώρα. Θενκς μαν!

  5. [USER=103716]@Dim Gian Bot[/USER] δεν έχω παίξει ακόμα Dead Cells και η αλήθεια είναι ότι ακούω/διαβάζω κι εγώ ωραία πράγματα για πάρτη του.
    Ωστόσο, το παιχνίδι που για μένα γύρισε τον διακόπτη στο θέμα roguelike/lite ήταν το Hades. Αριστούργημα σε κάθε τομέα και οργασμικό οπτικοακουστικά.

    Αν τελικά αποφασίσεις να παραβείς τον “κανόνα” σου για τις ρετροπιξελούμπες, προσωπικά αγάπησα πολύ και το Children of Morta που στα μάτια μου έχει και πιο ελκυστικό pixel art από το Dead Cells.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL