REVIEWS

SOUTH OF THE CIRCLE

Νόστος στον έσχατο Νότο

Θα ξεκινήσω αυτή την κριτική με μια «δήλωση αποποίησης ευθύνης». Πλέον, μετά από χρόνια κυκλοφορίας των λεγόμενων αφηγηματικών εμπειριών (narrative experiences), πιστεύω πως όσοι πρόκειται να καταπιαστούν με αυτά το κάνουν εν γνώσει τους, χωρίς να περιμένουν περίπλοκους γρίφους, εκτεταμένη διάρκεια ή πολυπλόκαμους μηχανισμούς gameplay. Έχοντας πει αυτά, καθιστώ σαφές πως το South of the Circle κρίνεται ως τέτοιος τίτλος, μαζί με την αράδα του, άσχετα με το αν καταφέρνουν εν τέλει τα βιντεοπαιχνίδια ως είδος να είναι το κατάλληλο για κάτι τέτοιο, σε σχέση με άλλα μέσα όπως οι ταινίες, το animation ή η λογοτεχνία. Αυτή η συζήτηση μολονότι ενδιαφέρουσα είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Ακαδημαϊκό meltdown, μια ιστορία πάθους

Η ιστορία που θέλει να μας αφηγηθεί το SotC αφορά τον Peter, έναν μετεωρολόγο στα 60’s, που στην προσπάθειά του να φτάσει για ερευνητικούς σκοπούς στην Ανταρκτική εν μέσω ισχυρής θύελλας, επιζεί της συντριβής του αεροσκάφους του, ενώ παράλληλα ο πιλότος του τραυματίζεται βαριά. Η αδυναμία επικοινωνίας στα κανάλια του ασυρμάτου καθιστά σαφές πως θα πρέπει να περπατήσει μέχρι τον κοντινότερο ερευνητικό σταθμό προκειμένου να υπάρξει πιθανότητα σωτηρίας. Το συντριπτικό ψύχος και οι κακουχίες που περνάει τον μεταφέρουν σε συνεχείς αναδρομές μεταξύ του παρόντος (;) και συμβάντων του παρελθόντος. Το επίκεντρο των αναδρομών του αποτελεί η σχέση του με την Clara -μια συνάδελφό του- αλλά και με τον ευρύτερο κύκλο του, τους ακαδημαϊκούς φίλους του, τον συντηρητικό, μισογύνη και χειριστικό πρύτανη του πανεπιστημίου, έως και τα παιδικά του χρόνια.

Αναδρομή σε στιγμές πίεσης για τον Peter

Η δική μας συμμετοχή είτε στο παρόν είτε στις αναδρομές του Peter είναι κάπως αναιμική. Περιορίζεται στο να ελέγχουμε απλώς το βηματισμό του προς μια κατεύθυνση ή να κάνουμε επιλογές σε μερικούς διαλόγους. Οι επιλογές αυτές χρησιμοποιούν μερικά βασικά γεωμετρικά σχήματα δηλωτικά της διάθεσής του. Μπορεί να είναι αγχώδης, ειλικρινής, ενθουσιώδης κτλ.

Κάποιες επιλογές στους διαλόγους αποτελούν μονόδρομο

Για τους περισσότερους διαλόγους οι επιλογές δεν αλλάζουν το αποτέλεσμα αλλά μόνο τη ροή τους, ωστόσο κάποιες από τις επιλογές και κυρίως υποσχέσεις που θα επιλέξουμε να δώσουμε σημαίνονται ως σημαντικές. Ο περιορισμός μας απλώς στο κομμάτι που αφορά τον χειρισμό της κατεύθυνσης του ήρωα ή μιας μικρής αλλαγής της κατεύθυνσης του εκάστοτε οχήματος που οδηγεί, η αλήθεια είναι πως δεν προκαλεί μεγάλο ενθουσιασμό. Ούτε και τα σύμβολα διάθεσης στις επιλογές διαλόγου ταυτίζονται συχνά με αυτό που θα είχε στο μυαλό του ο παίκτης σε σχέση με αυτό που λέει τελικά ο Peter. Ωστόσο συνολικά η ποιότητα γραφής και κυρίως το επαγγελματικό επίπεδο των ηθοποιών που δανείζουν τις φωνές τους στους ήρωες (μεταξύ άλλων ο Anton Lesser που έπαιζε τον Qyburn στο GoT) καθηλώνουν τον παίκτη παρά τη μικρή του συμμετοχή. Ο ρυθμός της αφήγησης και το σταδιακό ξεδίπλωμα του σεναρίου κρατάνε ζωηρό το ενδιαφέρον και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ψυχροπολεμικής καχυποψίας υποβάλει τον παίκτη σε ένα συνεχές παιχνίδι εικασιών.

Ο χειριστικός και συστημικός καρεκλοκένταυρος του πανεπιστημίου

Η ομάδα της State of Play, των δημιουργών του SotC καθώς και του βραβευμένου Lumino City, καταφέρνουν στην τρίωρη διάρκεια του παιχνιδιού να αγγίξουν σύνθετους θεματικούς κύκλους. Θίγονται μεταξύ άλλων οι παθογένειες του ακαδημαϊκού χώρου, το ασφυκτικό πλαίσιο της ακαδημαϊκής παραγωγής που σίγουρα πολλοί θα αναγνωρίσουν. Πέρα από τις δυσκολίες της συγγραφής που οδηγούν στο burn out γίνεται μια κριτική θέαση των δυσκολιών που αντιμετώπισαν οι γυναίκες εισερχόμενες στον ανδροκρατούμενο αυτό χώρο κατά τα 60’s αλλά και του γενικότερου συντηρητισμού που πήγαινε χέρι χέρι με την φιλοδοξία του εκάστοτε διοικητικού ή την αστυνόμευση των φρονημάτων επ’ απειλεί της άρσης της χρηματοδότησης. Όλες αυτές οι θεματικές γαλβανίζονται περαιτέρω στο κλίμα καχυποψίας και παράνοιας που επικρατούσε κατά τον Ψυχρό Πόλεμο και προκαλούν δύσκολες καταστάσεις στις οποίες καλείται να πάρει θέση ο Peter, ένας κατά τα άλλα μη συγκρουσιακός άνθρωπος.

Η σεκάνς της ορειβασίας είναι μια από τις ωραιότερες στιγμές του παιχνιδιού

Η χρωματική παλέτα που επιλέχθηκε, η ενδελεχής ενδυματολογική επιμέλεια, η ζωντάνια του animation και ο παστέλ μινιμαλισμός συμβάλλουν σε ένα θερμό νοσταλγικό αποτέλεσμα που αποζημιώνει για την μικρή συμμετοχή του παίκτη μιας και πάντα υπάρχει κάτι όμορφο για να ευφράνει τα μάτια και το νου. Στο τέλος της περιπέτειας ξεκλειδώνεται μια γκαλερί που δείχνει τα προσχέδια, τα storyboards και την έρευνα της περιόδου , δηλωτικά μιας μεγάλης φροντίδας για τον αισθητικό τομέα.

Ως προς την κατάληξη της ιστορίας θα πω πως βασίζεται πολύ στην ερμηνεία του παίκτη και όσοι προσπαθήσουν να την ερμηνεύσουν θα πρέπει να έχουν κατά νου τα θέματα που θίγει το SotC και να μη περιμένουν μια εμπειρία επιλογών ανάλογη της σειράς The Walking Dead. Προσωπικά αρχικά απογοητεύτηκα αλλά όσο πέρναγαν οι μέρες, η κατάληξη της ιστορίας δεν έβγαινε από το μυαλό μου, την επεξεργαζόμουν και τελικά έβγαλα νόημα. Για όσους ψάχνουν για μια κατά βάση αφηγηματική εμπειρία και τους θέλγει ο συνδυασμός της περιόδου με τα θέματα μνήμης, ενοχών και επιβίωσης που βιώνει ο χαρακτήρας θα βρουν έναν τίμιο και αξιομνημόνευτο τίτλο στην τιμή που προσφέρεται το South of the Circle.  

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 79%

79%

Κυρίως αφηγηματικό

Αισθητικά θριαμβεύει ο παστέλ μινιμαλισμός, η μελαγχολική μουσική που επενδύει την ερημιά της Ανταρκτικής. Όμορφη ιστορία και τολμηρές θεματικές. Στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς η μικρή συμμετοχή του παίκτη.

Σπύρος Μπλιάγκος

Εισήλθε στον χώρο του PC Gaming από νεαρότατη ηλικία, χάρη στον αρχετυπικό, μεγαλύτερο Cool ΞάδερφοTM και ένα Amstrad CPC, με ένα μικρό κονσολό-διάλειμμα μεταξύ 1995-1999. Εμφορείται από μηδενιστικές σκέψεις, που προσπαθεί ατυχώς να σκεδάσει, αναζητώντας απαντήσεις σε προαιώνια ερωτήματα σε όλα τα genres.

6 Comments

  1. Διάβασα στη ρεκλάμα ‘Ψυχροπολεμική φοβικότητα’ και ‘ακαδημαϊκός ανταγωνισμός’ και λέω, δε μπορεί, χείρ Κοφρέτου εποίησε. Άνοιξα την επισκόπηση και δικαιώθηκα. Ωραίο κείμενο, ο τίτλος δεν άπτεται της παρούσης γαλατομπουκαλένιας ψυχοσύνθεσής μου, αλλά χαίρομαι πάντα να βλέπω μικρά έργα τέχνης να κυκλοφορούν σε πείσμα των κυνικών, ψυχικά νεκρών μας καιρών.

  2. [QUOTE=”Borracho, post: 606644, member: 102590″]
    Διάβασα στη ρεκλάμα ‘Ψυχροπολεμική φοβικότητα’ και ‘ακαδημαϊκός ανταγωνισμός’ και λέω, δε μπορεί, χείρ Κοφρέτου εποίησε. Άνοιξα την επισκόπηση και δικαιώθηκα. Ωραίο κείμενο, ο τίτλος δεν άπτεται της παρούσης γαλατομπουκαλένιας ψυχοσύνθεσής μου, αλλά χαίρομαι πάντα να βλέπω μικρά έργα τέχνης να κυκλοφορούν σε πείσμα των κυνικών, ψυχικά νεκρών μας καιρών.
    [/QUOTE]
    Ευχαριστώ Στεφ, όπως πάντα περιμένω τα καουμπόϊκα μάτια σου να πλανηθούνε στις αράδες μου και χαίρομαι με αυτό το ζεστό ινπουτ απ’ τα βόρεια. Τέτοια παιχνίδια σφηνάκια με την μικρή συμμετοχή που απαιτούν από τον παίκτη έχουν κι αυτά τη θέση τους για ένα ήρεμο απόγευμα χωρίς πολλά πολλά.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL