THE INCREDIBLE ADVENTURES OF VAN HELSING: FINAL CUT
Στα χρόνια που ως ενεργός gamer συναναστρέφομαι με κόσμο της συνομοταξίας μας έχω παρακολουθήσει άπειρες αντιπαραθέσεις με τη μάχη να περιστρέφεται γύρω από συγκεκριμένα genres κάθε φορά. Ακόμα και για τις πιο δημοφιλείς κατηγορίες υπάρχει κοινό το οποίο το αφήνουν παγερά αδιάφορο. Τα action/RPG από την άλλη είναι ένα είδος που δύσκολα θα συναντήσεις κάποιον να μιλήσει απαξιωτικά για αυτό. Ίσως να είναι απλά μία λανθασμένη εντύπωση που μου έχει δημιουργηθεί αλλά τουλάχιστον στο μυαλό υπάρχει μία απόλυτα λογική εξήγηση του γιατί συμβαίνει αυτό καθώς οι τίτλοι του είδους συνδυάζουν την ανάγκη για βαθύτερο ψάξιμο με αμέτρητη δράση. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο πλέον χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του -το Diablo 2– αποτέλεσε για χρόνια (αν δεν αποτελεί μέχρι και σήμερα) σημείο αναφοράς για τη βιομηχανία.
Το Diablo 3 μάλιστα υπήρξε για πολύ μεγάλο διάστημα ένα από τα πλέον αναμενόμενα παιχνίδια από το κοινό. Δεν θα κρίνω το γεγονός ότι κατά τη κυκλοφορία του υπήρξαν αρκετά παράπονα τα οποία μειώθηκαν στην πορεία, όμως ακόμα και αν το Diablo παραμένει ο βασιλιάς είναι ξεκάθαρο ότι πλέον ο ανταγωνισμός δημιουργεί ακόμα περισσότερες απαιτήσεις. Πριν κάνει την εμφάνιση του το πρώτο “The Incredible Adventures of Van Helsing” το 2013 είχαμε ήδη δει τα επίσης εξαιρετικά Torchlight και Path of Exile (έστω και σε beta μορφή τότε) ενώ πρόσφατα κατέφθασε και το έστω λίγο διαφορετικό σε στυλ αλλά εξαιρετικό σε ποιότητα Victor Vran.
Η ουγγρική NeocoreGames μέσα σε 2 μόλις χρόνια μας έδωσε 3 τίτλους Van Helsing χωρίς μάλιστα να διστάσει να προβεί και σε ριζικές αλλαγές (ειδικά μεταξύ δευτέρου και τρίτου μέρους) που σε περίπτωση αποτυχίας θα μπορούσαν να καταστούν καταστροφικές για το συνολικό εγχείρημα. Η “Final Cut” έκδοση έρχεται να ενώσει τα επιμέρους κομμάτια και να προσφέρει την ολοκληρωμένη εμπειρία όπως αυτή σκιαγραφήθηκε στο τελευταίο μέρος της τριλογίας που κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Μάιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα το πρώτο πράγμα που πρέπει να απαντηθεί είναι το κατά πόσο κάποιος που έχει ασχοληθεί με τις προηγούμενες αξίζει να ασχοληθεί με τη νέα έκδοση. Ευτυχώς για εμάς το studio απλοποιεί σε τεράστιο βαθμό την κατάσταση καθώς κάποιος ο οποίος έχει στην κατοχή του τα τρία πρώτα παιχνίδια, λαμβάνει αυτόματα και την “Final Cut” έκδοση.
Σε αυτό το σημείο ας θυμηθούμε όμως πως πολύ εύστοχα προλόγιζε το πρώτο παιχνίδι ο Γιώργος Δεμπεγιώτης στο αντίστοιχο review: “Η ιστορία διηγείται τις περιπέτειες του Van Helsing του νεότερου, γιο του γνωστού κυνηγού τεράτων από το μυθιστόρημα Dracula του Bram Stoker, σε μια εναλλακτική, με αρκετές πινελιές steampunk, εκδοχή της Ανατολικής Ευρώπης του 19ου αιώνα, ο οποίος λαμβάνει ένα γράμμα-έκκληση για βοήθεια από τον πατέρα του προκειμένου να μεταβεί στη πόλη της Borgova. Ο ήρωας ανταποκρίνεται στο κάλεσμα και μαζί με τη Lady Katarina, ένα φάντασμα που έχει ορκιστεί να υπηρετεί αιώνια την οικογένεια Van Helsing, ξεκινούν άμεσα για τη Borgova. Όμως στη διαδρομή, η άμαξά τους πέφτει θύμα επίθεσης ληστών με συνέπεια, αφού τους “καθαρίσουν” πρώτα με συνοπτικές διαδικασίες, να αναγκαστούν να προχωρήσουν με την αλάνθαστη μέθοδο του «πεζό 2»“. Η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και ιντριγκαδόρικη για παιχνίδι του είδους με βασικό στοιχείο που με τράβηξε προσωπικά να αποτελεί ότι αναφερόμαστε σε μία εποχή που η επιστήμη αντιμετωπίζεται ως κάτι το διαβολικό. Το πρόβλημα σε σχέση με τα αρχικά ανεξάρτητα μέρη είναι ότι καθώς μιλάμε για ένα story mode που τελικά αγγίζει το 40ωρο, η ιστορία δεν κλιμακώνει καλά με αποτέλεσμα να κουράζει σχετικά νωρίς.
Αυτό που δεν κουράζει σε καμία περίπτωση είναι οι πραγματικά επικοί διάλογοι μεταξύ της Katarina και του Van Helsing. Το μαύρο χιούμορ και οι καυστικές ατάκες δίνουν και παίρνουν καθ’όλη τη διάρκεια της περιπέτειας με το αποτέλεσμα να είναι απλά απολαυστικό. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τα πάρα πολλά (για να μην πω αμέτρητα) easter eggs, ο παίκτης είναι πολύ συχνά με ένα χαμόγελο στα χείλη και ενίοτε και με δυνατά γέλια. Μία γεύση μπορείτε να πάρετε από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο ενώ θα σας κάνω spoil και ακόμα ένα, έτσι για να δείτε το εύρος τις θεματολογίας τους. Ο γράφων είναι 27 ετών και η επίσκεψη του σε μία περιοχή του κόσμου του παιχνιδιού τον έκανε να αναθεωρήσει τις βλέψεις για να ασχοληθεί σύντομα με το Rocksmith…
Κάπου εδώ θα περάσουμε στην ουσία του τίτλου -το gameplay δηλαδή- και θα δανειστώ τα λόγια του έτερου συνρέιτζκουίτερ (sic) Παύλου Γεράνιου με τα οποία περιγράφει τις κλάσεις που εισήχθησαν στο τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς: “Πλέον το TIAOVH3 διαθέτει 6 νέες και διαφορετικές κλάσεις, με την κάθε μία να διαθέτει εντελώς διαφορετικό gameplay. Έτσι έχουμε τον Protector (melee-tank), τον Elementalist (mage-archetype), τον Bounty Hunter (long-range guns), Umbralist (τυπικό hit-and-run rogue class), Constructor (pet class με μία τεράστια πλατφόρμα τίγκα στα όπλα) και Phlogistoneer (πρακτικά ένα tank με φλογοβόλα)“. Κάθε μία από αυτές έχει τα δικά της πλεονεκτήματα καθώς και ένα ξεχωριστό skill tree το οποίο μπορεί να μην φτάνει σε πολυπλοκότητα αυτό του Path of Exile αλλά δίνει σίγουρα αρκετές δυνατότητες για πειραματισμούς σε αυτούς που θα αποφασίσουν να το ψάξουν λίγο παραπάνω.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο εκτός από τα ίδια τα skils υπάρχουν μερικά passives που εντάσσονται μέσα στο ίδιο δέντρο καθώς και μία σειρά από power ups που δρουν προσθετικά στα αντίστοιχα skills καταναλώνοντας ενέργεια από την μπάρα Rage η οποία αυξάνεται με κάθε μας kill. Κάθε skill έχει συνολικά 3 power ups με τη χρήση όλων να μην υπερβαίνει αθροιστικά τα 3 επίπεδα για κάθε επίθεση. Επειδή αυτή η διαδικασία θα ήταν αρκετά κουραστική να γίνεται χειροκίνητα κάθε φορά, υπάρχει η δυνατότητα να ορίσουμε combo για τα 6 active skills που έχουμε κάθε στιγμή (2 από αυτά είναι ενεργά στα clicks του ποντικιού) και με το πάτημα που space να “φορτώνονται” αυτόματα τα καθορισμένα power ups. Πέρα από την καρτέλα τον skills όμως υπάρχει μία ακόμα με την ονομασία “Auras” η οποία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία συλλογή passive skills τα οποία αναβαθμίζουμε με τα ίδια skill points ενώ κάθε στιγμή μπορούμε να έχουμε ενεργά έως και τρία από αυτά. Το θετικό είναι ότι ακόμα και αν μετανιώσουμε για κάποια επιλογή μας αυτή μπορεί να αναιρεθεί πληρώνοντας το ανάλογο τίμημα σε χρυσό.
Αντίστοιχα υπάρχουν και τα ability points τα οποία χοντρικά αφορούν τις δυνατότητες μας σε ενέργεια, δύναμη και μαγεία. Τα πράγματα εδώ δεν ξεφεύγουν από τα αναμενόμενα και δεν υπάρχουν και ιδιαίτερα περιθώρια για πειραματισμούς. Το πως θα κατανείμει ο παίκτης τους πόντους που κερδίζει σε αυτόν τον τομέα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την κλάση του χαρακτήρα του και τον τρόπο που αυτή προσεγγίζει τις μάχες. Επίσης για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα υπάρχουν και τα Perks, μόνιμα buffs που κερδίζουμε από τις μάχες με πιο δυνατές εκδόσεις των εχθρών του παιχνιδιού που υπάρχουν διάσπαρτοι στον κόσμο. Γενικά έχουν δευτερεύοντα ρόλο, σε μερικές περιπτώσεις όμως οι βελτιώσεις που προσφέρουν μπορούν να φανούν αρκετά χρήσιμες. Ένας ακόμα μηχανισμός που εμφανίζεται στο παιχνίδι είναι αυτός των trophies. Σε κάθε στιγμή μπορούμε να έχουμε ως το πολύ 3 ενεργοποιημένα η διαφορά τους με όλες τις υπόλοιπες βελτιώσεις που έχουμε στη διάθεσή μας είναι ότι τα συγκεκριμένα εκτός από πλεονεκτήματα εισάγουν και αρνητικές επιπτώσεις στον χαρακτήρα μας όσο είναι σε ισχύ.
Αν τα όσα αναφέρθηκαν ως εδώ δεν μοιάζουν αρκετά, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι υπάρχει και η Katarina για την οποία ισχύουν τα ίδια με μικρές διαφοροποιήσεις. Τα ability points και τα perks λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο ενώ τα skills έχουν αποκλειστικά passive χαρακτήρα όπως ήταν αναμενόμενο και χωρίζονται σε 3 κατηγορίες ανάλογα με το αν αφορούν τις επιθέσεις της ίδια της Katarina ή την βοήθεια της προς τον ήρωα μας. Ο τρόπος που αυτή συμπεριφέρεται στις μάχες ορίζεται από εμάς ενώ σε περίπτωση που τελειώσει το health της τότε θα στερηθούμε των υπηρεσιών της για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Γενικά πάντως ο ρόλος της κάθε άλλο παρά διακοσμητικός είναι ενώ δεν ήταν και λίγες οι φορές που οι ενέργειες της με έβγαλαν από τη δύσκολη θέση.
To looting system, όπως και στα προηγούμενα επεισόδια πάσχει από το γεγονός ότι η έννοια rare έχει ουσιαστικά διακοσμητικό χαρακτήρα. Ναι μεν δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με ταν εξοπλισμό που χρειάστηκα για να προχωρήσω στο παιχνίδι από την άλλη όμως λείπει και η προσμονή για το αντικείμενο που θα σου ρίξει μία δυνατή μάχη και από το οποίο περιμένεις να πάρεις το κάτι παραπάνω. Καθαρά τεχνικά μιλώντας αυτό ίσως να μην είναι και τόσο άσχημη σαν επιλογή καθώς δύσκολα θα σε κάνει να κολλήσεις σε κάποιο αντικείμενο για πολλή ώρα αλλά που και που δεν είναι και κακό ο ενθουσιασμός να υπερισχύει του “σωστού” design. Βέβαια εδώ παίζει ρόλο και το τι build έχει ο καθένας στο μυαλό του να φτιάξει οπότε να υπάρχει περίπτωση να αναζητά πολύ συγκεκριμένα πράγματα τα οποία και να τον κρατάνε “δεμένο” σε κάποιο αντικείμενο.
Στις παράπλευρες δραστηριότητες με τον εξοπλισμό το ΤIAOVH δεν καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή του παίκτη. Υπάρχει το παραδοσιακό enchant καθώς και μία ακόμα εκδοχή του στην οποία το αντικείμενο πρέπει να έχει θέσεις για να τα δεχτεί τα essences που έχουμε λουτάρει (sic). Τέλος υπάρχει και μία διαδικασία συνένωσης αντικειμένων και essence η οποία όμως σε κανένα σημείο δεν κατάφερε να με πείσει ότι αξίζει να ασχοληθώ μαζί της και ενδεχομένως να θυσιάσω και κάποια από τα αντικείμενά μου στον βωμό των δοκιμών.
Σε ότι έχει να κάνει με τις μάχες, κάποιος ο οποίος είναι εξοικειωμένος με το είδος δεν θα συναντήσει κάτι που να μην είναι γνώριμο. Οι έξι διαφορετικές κλάσεις δίνουν ικανοποιητική ποικιλία στην πιθανή προσέγγιση του παιχνιδιού και καλύπτουν το βασικότερο κενό των 2 πρώτων τίτλων. Μοναδική σημείωση που πρέπει να κάνω είναι η μάλλον εξεζητημένη επιλογή του studio να καταργήσει τα health και mana potions στη συνηθισμένη τους μορφή και να εισάγει την άπειρη χρήση τους με ένα σημαντικό διάστημα cooldown όμως. Εδώ έγκειται και η μοναδική μου διαφωνία με τα γραφόμενα του Παύλου στο review του τρίτου Van Helsing καθώς η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η επιλογή “ρίχνει” το ρυθμό του παιχνιδιού. Βέβαια σε αντίθεση με τον Παύλο που έπαιξε ως Elementalist, εγώ επέλεξα έναν Protector, κλάσεις με εντελώς διαφορετικό στυλ παιχνιδιού γεγονός που μπορεί να θέτει και τις 2 απόψεις σωστές ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
Το παιχνίδι πέρα από το βασικό κορμό του μας δίνει και άλλα πράγματα με τα οποία μπορούμε να ασχοληθούμε. Το lair defence που είναι πλέον ευρέως γνωστό είναι το πιο σημαντικό από αυτά ενώ το γεγονός ότι αποτέλεσε αφορμή για τη δημιουργία του standalone τίτλου Deathtrap λέει αρκετά σχετικά με το ενδιαφέρον που παρουσιάζει. Σε περίπτωση που κάποιος δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται, να πούμε ότι συνδυάζει τα arpg στοιχεία πάνω σε ένα tower defence ταμπλό. Από τη μέση του τίτλου και μετά εμφανίζονται κάποιες αποστολές στις οποίες μπορούμε να στείλουμε κάποιον από τους 3 captain μας μαζί με τον διαθέσιμο στρατό. Η επιλογή για το ποιος είναι ο πλέον κατάλληλος γίνεται με βάση τις απαιτήσεις της αποστολής καθώς και των δυνατοτήτων του καθένα από αυτούς. Τέλος η Χίμαιρα από τη στιγμή που την αποκτούμε μπορούμε να την στέλνουμε για κυνήγι όπου αποκτά experience και μας φέρνει χρυσό και αντικείμενα. Παρά το γεγονός ότι η ενσωμάτωση της στο gameplay γίνεται με τον πλέον τυπικό τρόπο, συνήθως φέρνει χρήσιμα αντικείμενα και “τραβάει” με αυτό τον τρόπο τον παίκτη να της δώσει την ανάλογη προσοχή.
Τα γραφικά είναι τουλάχιστον σε ικανοποιητικά αν όχι σε υψηλά επίπεδα ενώ υπάρχει ποικιλία και στις περιοχές οι οποίες είναι καλοσχεδιασμένες. Στα θετικά του ότι είναι αρκετά ελαφρύ ώστε να μπορεί να τρέχει αξιοπρεπώς και σε πιο αδύναμα συστήματα αλλά ταυτόχρονα και αρκετά βαρύ ώστε να απαιτεί σημαντικό χώρο στο δίσκο καθώς και μεγάλο loading time κάθε φορά που το εκκινείται. Το soundtrack από την άλλη είναι εξαιρετικό και δένει τέλεια με τον σκοτεινό κόσμο του παιχνιδιού, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ακουστεί και σε φάσεις εκτός παιχνιδιού αλλά από άποψη ποιότητας κάλλιστα θα μπορούσε να πωλείται και ξεχωριστά στο κατάστημα του steam.
{youtube}PZEm5q_5qFM{/youtube}
Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα πακέτο 3 σε 1. Η “απόλυτη” έκδοση μίας σειράς που κατάφερε να μας εκπλήξει με την ποιότητα της και μάλιστα με αξιοπρόσεκτο σεβασμό στον καταναλωτή που τίμησε το αρχικό προϊόν. Με main story που αγγίζει τις 40 ώρες και υλικό που μπορεί να μας κρατήσει αν όχι για άλλες τόσες, σίγουρα για πολλές ακόμα είναι “must have” για τους λάτρεις των action/RPG και μία πολύ καλή πρόταση για όλους τους υπόλοιπους. Μοναδικό του μείον η τιμή η οποία ίσως μπορούσε να είναι 5-6 ευρώ πιο κάτω, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όσοι αποφασίσουν να το τιμήσουν δεν θα κάνουν απόσβεση στα χρήματά τους.
Pros
- Μεγάλη διάρκεια
- Οι διάλογοι μεταξύ Katarina και Van Helsing
- To gameplay πλέον φαντάζει πλήρες
- Το πλούσιο end game περιεχόμενο
- Τα easter eggs
Cons
- Κάποια από τα στοιχεία του gameplay δεν είναι τόσο ενδιαφέροντα
- Η τιμή ίσως θα μπορούσε να είναι λίγο χαμηλότερη
Πολύ καλογραμμένο ρηβιού! Είχα βάλει για πλάκα το πρώτο τω καιρώ εκείνω και όχι μόνο με είχε εκπλήξει ευχάριστα με την ποιότητά του, αλλά το είχα τερματίσει και μου είχε κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή πρέπει να δω και τους άλλους δυο τίτλους της σειράς!
Όντως πολύ καλά παιχνίδια, εγώ έχω το 3ο να δω κάποια στιγμή, πριν τσεκάρω το φουλ πακέτο που φαίνεται να έχουν κάνει καλή δουλειά.
Μπορεί να είναι λίγο… αλμυρή η τιμή του, αλλά το πακέτο προσφέρει καθαρές 35+ ώρες single-player δράσης και γέλιου (με τα easter eggs), νούμερο διόλου αμελητέο. Φαίνεται ότι επανασχεδίασαν λίγο και τα skill trees από το 3ο μέρος. Σίγουρο replay playthrough με τον Constructor! Πολύ καλή η παροσίαση Ρήγα!
Δηλαδή άμα το πάρω αυτό δε χρειάζομαι τα άλλα τρία? Τρία σε ένα είναι;
Η “Final Cut” έκδοση έρχεται να ενώσει τα επιμέρους κομμάτια και να προσφέρει την ολοκληρωμένη εμπειρία όπως αυτή σκιαγραφήθηκε στο τελευταίο μέρος της τριλογίας που κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Μάιο. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα το πρώτο πράγμα που πρέπει να απαντηθεί είναι το κατά πόσο κάποιος που έχει ασχοληθεί με τις προηγούμενες αξίζει να ασχοληθεί με τη νέα έκδοση. Ευτυχώς για εμάς το studio απλοποιεί σε τεράστιο βαθμό την κατάσταση καθώς κάποιος ο οποίος έχει στην κατοχή του τα τρία πρώτα παιχνίδια, λαμβάνει αυτόματα και την “Final Cut” έκδοση.