THE RAVEN, LEGACY OF A MASTER THIEF EPISODE 3 – A MURDER OF RAVENS
Ελπιδοφόρο και ενδιαφέρον ξεκίνημα, αρκετά ανατρεπτική, αλλά μάλλον χλιαρή, συνέχεια. Με τα παραπάνω λόγια θα μπορούσε κάποιος να συνοψίσει τη δράση των προηγουμένων δύο επεισοδίων του “The Raven”, το οποίο αισίως έφτασε, προ τριών μερών, στην ολοκλήρωσή του. Όπως είχα αναφέρει και στο review του “Ancestry of Lies”, η έλευση του “A Murder of Ravens” έμοιαζε… καταδικασμένη να παίξει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην αποτίμηση της συνολικής αξίας του τίτλου, ύστερα από όσα είχαμε δει να συμβαίνουν στα προηγούμενα μέρη της ιστορίας.
ΦΩΣ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Συνεχίζοντας από το σημείο όπου είχαμε μείνει στο κλείσιμο του δευτέρου επεισοδίου, εξακολουθούμε να βιώνουμε από την… σκοτεινή πλευρά, τα γεγονότα που οδήγησαν στην πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση του Ελβετού αστυφύλακα Anton Jacob Zellner με το “Κοράκι”. Ασφαλώς εφόσον μιλάμε για το τελευταίο επεισόδιο του παιχνιδιού, κατόπιν της ολοκλήρωσης παρακολούθησης αυτών, θα έρθει η ώρα για το κλείσιμο της ιστορίας και την κατάληξη της περιπέτειας που περιλαμβάνει ουκ ολίγα πρόσωπα.
Η δράση και τα γεγονότα στο Orient Express έχουν μείνει οριστικά πίσω και πλέον παρακολουθούμε τα εντός του MS Lydia πλοίου τεκταινόμενα, όπως κι εκείνα που εκτυλίχθηκαν στο εσωτερικό, αλλά και στα πέριξ, του πολιτιστικού μουσείου του Καΐρου. Στο τελευταίο θα λάβει χώρα και η… σεμνή τελετή που θα σημάνει το τέλος της αναζήτησης από μεριάς Legrand, αλλά και Zellner, του διαβόητου κλέφτη. Το αν η κατάληξη θα είναι εκείνη που θα επιθυμούσαν οι δύο εκπρόσωποι του νόμου, είναι κάτι που μένει να το ανακαλύψετε εσείς…
Σημαντικό μερίδιο συμμετοχής στο τελευταίο αυτό μέρος της ιστορίας έχουν οι χαρακτήρες, των οποίων η παρουσία δεν είχε καταστεί ξεκάθαρη κι ως εκ τούτου εξακολουθούσαν να αποτελούν ερωτηματικά. Έτσι λοιπόν θα μάθουμε τι μέρος του λόγου είναι ο αινιγματικός βιολιστής David Krautzer, η αμερικανίδα, γόνος ευγενούς και πλούσιας οικογενείας, Patricia Mayers κι ένας ακόμη χαρακτήρας που δε μπορώ να αναφέρω στο παρόν κείμενο, για να μη μαρτυρήσω τίποτα σε όποιον περίμενε να ολοκληρωθεί το “The Raven” και κατόπιν τούτου να εκκινήσει την ενασχόληση μαζί του. Την ίδια στιγμή, οι απορίες που μας είχαν δημιουργηθεί στην εξέλιξη των “Eye of The Sphinx” και “Ancestry of Lies” θα φτάσουν στο τέλος τους, αφού τα στελέχη της King Art Games φροντίσανε να μην αφήσουν τίποτα στην τύχη του.
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Με τα γραφικά να μη κάνουν την παραμικρή διαφορά στο τρίτο αυτό μέρος, αφού βαδίζουν πιστά στο μονοπάτι των προηγουμένων και με τον ήχο να εξακολουθεί να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα -με το νέο κομμάτι που ακούμε να παίζει φτάνοντας στο Κάιρο της Αιγύπτου να κερδίζει τις εντυπώσεις-, ο τομέας που θα συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των παικτών είναι εκείνος του χειρισμού. Εδώ, σε αντίθεση με το δεύτερο μέρος, την εμφάνισή τους κάνουν εκ νέου ορισμένα προβλήματα, με κυριότερο εκείνο του path finding, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε ατελείωτο looping, αναγκάζοντάς μας να προβούμε σε επανεκκίνηση του τίτλου. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού που αναφέρω, είναι το παιχνίδι που κάνουμε με τον σκύλο έξω από το μουσείο στο Κάιρο, όπου ο χαρακτήρας μας πολύ πιθανό είναι να “κολλήσει” περπατώντας προς τη μεριά του χαριτωμένου ζώου.
Ένα ακόμη στοιχείο που χαλάει τις εντυπώσεις είναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι χαρακτήρες δεν περπατάνε, αλλά τσουλάνε προς μία κατεύθυνση, ενώ δε λείπει και το φαινόμενο της… στιγμιαίας τηλεμεταφοράς τους από ένα σημείο σε άλλο, αφού εξαφανίζονται και εμφανίζονται αμέσως μετά λίγο παραπέρα. Τέλος, εντόπισα και δύο-τρία σημεία όπου μυστηριωδώς δε μπορούσα να κλικάρω πάνω σε κάποια αντικείμενα του inventory, ώστε να τα επιλέξω προς χρήση. Έπρεπε να κλείσω το inventory του ήρωα και να το εμφανίσω εκ νέου, προκειμένου να προβώ σε μία ενέργεια.
Το πιο σημαντικό όλων όμως είναι ότι υφίσταται τοποθεσία όπου ενδέχεται να φτάσουμε σε dead end, αναλόγως της σειράς με την οποία θα πραγματοποιήσουμε ορισμένες ενέργειες. Δώστε λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή στην προσπάθεια απόδρασής σας από το αμπάρι του MS Lydia. Αν καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι κάτι τέτοιο δεν είναι με κανέναν τρόπο εφικτό, πρέπει να επαναλάβετε, με διαφορετική σειρά, όσα κάνατε από το σημείο όπου βγαίνει ο ήρωας από το κελί κι έπειτα.
Όλες οι παραπάνω παρασπονδίες –κι ιδιαίτερη η τελευταία- αμαυρώνουν την εικόνα του εν λόγω adventure game και θα έπρεπε να τους έχει δοθεί η δέουσα προσοχή από μέρους King Art Games. Μένει να δούμε αν η Γερμανική εταιρεία θα σπεύσει να κυκλοφορήσει δεύτερο patch, μετά από εκείνο που διόρθωσε τα προβλήματα του “Eye of The Sphinx”.
ΧΑΜΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΓΡΙΦΟΙ, ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΦΙΝΑΛΕ
Τόσο μέσα από τα δύο “Book of Unwritten Tales”, όσο κι από τα προηγούμενα επεισόδια του ”The Raven”, είχε διαφανεί ότι οι Γερμανοί σχεδιαστές προτιμούν να διηγούνται μία ιστορία με συνεχόμενη ροή, παρά να βάζουν δύσκολους γρίφους στα παιχνίδια τους, που ενδεχομένως θα δυσκολέψουν τον παίκτη και θα παγώσουν τη δράση. Αποτέλεσμα αυτού είναι και το “A Murder of Ravens” να φανερώνει χαμηλό δείκτη δυσκολίας, απευθυνόμενο κυρίως στους πιο αρχάριους adventure gamers, που δεν έχουν ιδιαίτερη εμπειρία στο είδος.
Οι γρίφοι του είναι ιδιαιτέρως βατοί, ενώ τα αντικείμενα που κουβαλάμε δε ξεπερνούν σε κανένα σημείο τα τέσσερα-πέντε κι αυτά καλούμαστε να τα χρησιμοποιήσουμε σε μία ή δύο οθόνες. Όσοι λοιπόν περιμένατε και επιθυμούσατε ένα πιο ζόρικο τρίτο επεισόδιο, που θα σας έκανε να ξοδέψετε περισσότερες ώρες μαζί του, σε σχέση με τους προκατόχους του, οφείλω να σας πω από τώρα ότι θα απογοητευτείτε. Ναι μεν έχει μεγαλύτερη διάρκεια σε σχέση με το “Ancestry of Lies”, δε καταφέρνει όμως και πάλι να ξεπεράσει τις 4 1/2 ώρες. Έτσι λοιπόν το παιχνίδι στο σύνολό του αγγίζει τις 13-14 περίπου ώρες, διάστημα που δε μπορεί να θεωρηθεί μικρό, δεν είναι όμως μεγαλύτερο εκείνου του πρώτου “Book of Unwritten Tales”, όπως μας είχε υποσχεθεί η δημιουργός εταιρεία. Δίπλα σε αυτό, δεν επιχειρεί να επιμηκύνει κι άλλο την ιστορία του, κάτι που θα μπορούσε σαφώς να κάνει. Αντιθέτως, μένει στις ίδιες τοποθεσίες που είχαμε δει στα προηγούμενα δύο μέρη, δημιουργώντας μας έτσι ένα ελαφρύ παράπονο.
Εκεί που πατάει όμως το “The Raven”, είναι στο μυστήριο που κρύβει, τόσο αναφορικά με την ταυτότητα του “Κορακιού”, όσο και με το ρόλο των επιμέρους χαρακτήρων που διαθέτει. Κι αν στον τομέα των γρίφων οι σχεδιαστές του δείχνουν να υστερούν, σε επίπεδο story telling τα καταφέρανε περίφημα. Αν η ιστορία σας είχε φανεί ενδιαφέρουσα μέχρι το κλείσιμο του προηγουμένου επεισοδίου, η ολοκλήρωσή της θα σας ενθουσιάσει, καθώς έρχεται με τρόπο που μένει αξέχαστη στον παίκτη, επιτυγχάνοντας μία τρομερή ανατροπή. Μπορεί το side story που σχετίζεται με έναν εκ των χαρακτήρων που συναντάμε να φαντάζει ολίγον κλισέ και «φτηνό», το φινάλε όμως της κυρίως υπόθεσης πραγματικά είναι ο ορισμός της επιτυχίας, καθώς, ανεξαρτήτως του αν ικανοποιεί το σύνολο των παικτών (ποιο παιχνίδι μπορεί να ισχυριστεί άλλωστε ότι κατάφερε κάτι τέτοιο;), μένει στη μνήμη μας.
Προσωπικά με ικανοποίησε στο έπακρο, κάνοντάς με να συγχωρέσω πολλές από τις υπόλοιπες –κυρίως τεχνικής φύσεως- αδυναμίες του τίτλου. Θα σας πω μόνο ότι όσο πέφτανε οι τίτλοι τέλους, είχα ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, νιώθοντας ότι άξιζε με το παραπάνω η ενασχόλησή μου με τον εν λόγω τίτλο. Κρατήστε μόνο αυτό κατά νου: Αφ’ ότου δείτε το φινάλε, σκεφτείτε ξανά προσεκτικά όσα παρακολουθήσατε να συμβαίνουν στα τρία επεισόδια του “The Raven”.
ΠΙΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ;
Τελικά είναι αυτό το καλύτερο παιχνίδι της King Art Games μέχρι σήμερα; Η απάντηση, αν πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί, για εμένα προσωπικά προκύπτει άνευ ιδιαίτερης δυσκολίας και είναι αρνητική. Ναι μεν είναι ένα πολύ αξιόλογο adventure game, δε καταφέρνει όμως να πιάσει τα πολύ υψηλά επίπεδα ποιότητας του πρώτου ”Book of Unwritten Tales”. Ως story όμως είναι αναμφισβήτητα ανώτερο εκείνου, καταλήγοντας σε ένα τέλος που απογειώνει την εμπειρία μας μαζί του. Ως συνολική βαθμολογία το κρίνω άξιο του 82% (με το φινάλε να παίζει καθοριστικό ρόλο), θεωρώντας ότι αν απέφευγε τις κακοτοπιές στο gameplay και επένδυε ακόμη περισσότερη στο πολύ προσεγμένο story του, θα ήταν σε θέση να κινηθεί σε πολύ υψηλότερα επίπεδα…
Pros
- Κινείται γύρω από χαρακτήρες των οποίων ο ρόλος δεν είχε αποσαφηνιστεί μέχρι εκείνο το σημείο
- Εξηγούνται επαρκώς όσα είχαμε δει να συμβαίνουν στα προηγούμενα δύο επεισόδια
- Το φινάλε του είναι όλα τα λεφτά!
Cons
- Για μία ακόμη φορά το επίπεδο δυσκολίας είναι πολύ χαμηλό
- Αρκετά προβλήματα τεχνικής φύσεως
- Το σημείο όπου μπορούμε να οδηγηθούμε σε dead end
- Θα μπορούσε να διαρκεί αρκετά περισσότερο, αλλά μένει σε δύο από τις τρεις μόλις τοποθεσίες που είδαμε σε ολόκληρη τη διάρκεια του παιχνιδιού
Πάντως αυτό το studio μας έχει δώσει μέχρι στιγμής πολύ καλά δείγματα.
Ω ναι, σε αυτό δε διαφωνούμε καθόλου!
ΑΝ μας δώσουν κι ένα πιο δύσκολο, από πλευράς γρίφων, αλλά και bug-free, παιχνίδι στο μέλλον, πιθανότατα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το BoUT….