REVIEWS

THE STANLEY PARABLE

Παιχνίδια σαν την Παραβολή του Στάνλεϊ, είναι απερίγραπτα σπάνια. Δανειζόμενο το εύρημα του απολύτως διαδραστικού αφηγητή από το Bastion (αναμφίβολα το πιο εντυπωσιακό κομμάτι ενός ήδη εκπληκτικού τίτλου), ξετυλίγει μια κατάμαυρη σάτιρα του οικοδομήματος που ονομάζουμε “Δυτικό τρόπο ζωής”, με φινέτσα, μένος και χολή που θα σας φέρει στο νου τις καλύτερες στιγμές από το Meaning of Life των αξεπέραστων Monty Pythons.

Μπορεί να πρόκειται για άλλη μια κυκλοφορία στο νεόκοπο -και ιδιαίτερα παρεξηγημένο- είδος του interactive fiction, αλλά το επίπεδο του γραψίματος, το απίστευτο χιούμορ και τα δεκάδες μυστικά και φινάλε που κρύβει, το κάνουν ίσως το πιο πειστικό επιχείρημα για ν’ασχοληθεί κανένας με το άθλημα.

Sp1Και δηλαδή τώρα μπορώ να πιω *όλα* τα γουίσκια του αφεντικού;

Τα πάντα ξεκινούν όταν ο άχρωμος και άοσμος ήρωάς μας διαπιστώνει πως έχει απομείνει ολομόναχος στην εταιρεία. Σηκώνεται διστακτικά από τον υπολογιστή-δεσμοφύλακά του και βγάζει το κεφάλι του από την πόρτα. Ούτε ίχνος από τους συναδέλφους ή το αφεντικό του. Σε μια σπάνια επίδειξη πρωτοβουλίας, αποφασίζει να εξιχνιάσει το μυστήριο. Η συνέχεια βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια μας και πραγματικά ακόμη και τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές και έχοντας ανακαλύψει γύρω στα οκτώ διαφορετικά φινάλε και εναλλακτικές διαδρομές μέσα από το στόρι, αισθάνομαι πως δεν έχω ξύσει ούτε την επιφάνεια της ιδιοφυιούς σάτιρας του τίτλου.

Το The Stanley Parable ξεκίνησε ως ένα ταπεινό πλήν ευφάνταστο Source Mod και η απήχησή του ήταν τέτοια, ώστε η Galactic Cafe αποφάσισε να χτίσει ένα ολόκληρο παιχνίδι γύρω του. Εξασφάλισαν τον εξαιρετικό Kevan Brighting στο ρόλο του αφηγητή και έγραψαν ένα κείμενο που πραγματικά θα έκανε τους Pythons περήφανους. Όπως ακριβώς και στο Bastion, έτσι και εδώ, ο αφηγητής ακολουθεί την κάθε μας κίνηση, μόνο που αντί για κάποια επική περιγραφή της δράσης, προτιμά να παρεμβαίνει με κάποιο φαρμακερό σχόλιο που όχι απλώς “σπάει” τον τέταρτο τοίχο, αλλά φέρνει και τέσσερις μπουλντόζες να ισιώσουν και τα τελευταία του συντρίμμια. Είναι κάτι που πρέπει να δείτε για να αντιληφθείτε πόσο καλά λειτουργεί στην πράξη. Προχωρώντας μάλιστα ακόμη πιο πέρα, ο αφηγητής “προβλέπει” το μέλλον μας (ενώ πλησιάζετε ας πούμε από μακριά δυο πόρτες, ο αφηγητής θα πει πως διαλέξατε την τάδε, κι ας μην έχετε ακόμη διαβεί το κατώφλι της) προκαλώντας μας ουσιαστικά να τον αψηφήσουμε.

Sp3H Εταιρεία είναι αληθινά μπροστά.

Η μεγαλοφυία της Παραβολής έγκειται στην πληθώρα των εκπληκτικών σεναρίων που έχουν κρύψει μέσα της οι developers. Σχεδόν κάθε στιγμή της περιπέτειας έχουμε την επιλογή να αψηφίσουμε τον αφηγητή με μπόλικους τρόπους. Εάν το κάνουμε, ξεκινάμε μια ολόκληρη νέα περιπέτεια, μέσα στον ήδη μπερδεμένο και ψυχεδελικό κόσμο του Στάνλεϊ. Τα δε achievements είναι τόσο ευφάνταστα, τόσο έξυπνα και τόσο διαβολεμένα αστεία, που πρέπει να ανησύχησε ολόκληρη η γειτονιά όσο ασχολιόμουν με το παιχνίδι. Μιλάμε για τον απόλυτο και συνειδητό εξευτελισμό της achievement whore κουλτούρας, εκτελεσμένο με τέτοια βιρτουοζιτέ, που νομοτελειακά σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Τέτοια achievements δεν έχετε ξαναδεί πουθενά και ούτε πρόκειται να δείτε.

Sp5Το Μουσείο είναι ένα από τα πιο εμπνευσμένα κομμάτια του παιχνιδιού

Η πραγματικότητα της κατάστασης του Στάνλεϊ, είναι καθαρά υποκειμενική. Και μπορεί ο τίτλος να διαρκεί σκάρτες δυο ώρες (άντε βάλτε άλλη μια αν θέλετε να δείτε όλα τα “βαριά” μυστικά) και η μόνη μας επαφή με τον κόσμο να περιορίζεται στην επιλογή της κατεύθυνσης προς την οποία θα κινηθούμε και τα πατήματα κάποιων απλών κουμπιών, αλλά το γράψιμο, το χιούμορ, το καθαρά σαρδόνιο Βρετανικό πνεύμα που διαπερνά κάθε πίξελ του παιχνιδιού, με κάνει να το συνιστώ με όλη μου την καρδιά.

Αν θέλετε να γελάσετε, πραγματικά να γελάσετε, με την ψυχή σας, με τα χάλια μας, με την φαιδρή ματαιότητα του μικρού μας πανηγυριού, η Παραβολή είναι το ιδανικό εισιτήριο. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλους τους παίκτες -ούτε καν στους περισσότερους από αυτούς- αλλά έχοντας μεγαλώσει με την ψυχωτική χορωδία των Pythons στ’αυτιά μου, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ τη διεστραμμένη ιδιοφυία των παιδιών εκεί στην Galactic Cafe.

Sp4420.

Σουρεαλιστικό, πανέξυπνα γραμμένο και με διαφορά το πιο αστείο παιχνίδι του 2013, το The Stanley Parable είναι ένα μικρό φαινόμενο από μόνο του. Όσοι πιστοί…

Pros

  • Μακράν το πιο αστείο παιχνίδι του 2013
  • Εξαιρετικό το voice-over του Brighting στο ρόλο του αφηγητή και τρομερή ενσωμάτωση αυτού στην δράση του παιχνιδιού
  • Δεκάδες φινάλε και μυστικά προς ανακάλυψη
  • Σπαρταριστό, υπέροχο, αναρχικό Python-ικό γράψιμο

Cons

  • Καθώς ανήκει στο υπο-είδος του interactive fiction, σίγουρα κάποιοι θα το απορρίψουν από προκατάληψη και μόνο
  • Έχει πολύ μικρή διάρκεια αν δεν θελήσετε να ψάξετε όλα τα διαφορετικά (ή τουλάχιστον τα περισσότερα) φινάλε του
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 95%

95%

ΝΑΙ, ΔΑΓΚΩΤΟ.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

23 Comments

  1. Πραγματικά αυτό έχει τόσο γέλιο που η μόνη ομοιότητα με το Esther είναι στην περιορισμένη διαδραστικότητα με το περιβάλλον. Αν και ο Στάνλεϊ πατάει πράματα από δω κι από κει και έχει άπειρα φινάλε και εναλλακτικές να ανακαλύψεις, ενώ το Dear Esther ήταν μονόδρομος. Σε σέηλ ειδικά θα κάνει αίσθηση!

  2. Άσε, τώρα που έγινε η αρχή, στο εξής θα βλέπουμε κάτι βαθμολογίες “Παρ’το. ΧΘΕΣ” ή “ΆσεΘαΣουΤοΔώκωΕγώΠουΤοΑγόρασαΠέντεΦορέςΓιατίΤόσοΠολύΤαΣπάει” από τον Μποράτσο.

    Το ντέμο του παιχνιδιού πάντως που το είδα, ήταν πολύ ενδιαφέρον. Η φωνή και το ύφος του αφηγητή είναι πάρα πολύ ταιριαστά στη σάτιρα που διέπει το παιχνίδι.

  3. Το έχω ήδη στην whislist μου και μου έκανε φοβερή εντύπωση το αρχικό του trailer. Προσπαθούσα να καταλάβω πως παίζεται αυτό το game και ποιος ο σκοπός του. Πλέον ο brother Borracho μου τα ξεκαθάρισε όλα και πάει για σίγουρη αγορά και αυτό..

  4. Μα τους άγιους Pythons έχεις αρχίσει και γίνεσαι τρομακτικός Στέφανε.
    Δεν προλαβαίνω να διαβάσω το ένα και έχεις προλάβει και έχεις παίξει και έχεις γράψει για καινούριο παιχνίδι.
    Τι θα γίνει με τη περίπτωσή σου; Και πλάκα στη πλάκα δεν συμφέρεις γιατί ό,τι παίζεις τώρα τελευταία τα σπάει
    και δεν ξέρω που να τα πρωτακουμπήσω.

  5. Τόνυ περνάς την παθολογική κατάσταση γνωστή ως Trash Vortex, όπου ύπουλα τράς βίδεα από το Γιουτούμπι καταλαμβάνουν και ελέγχουν πλήρως τον ψυχισμό σου. Είναι εξάλλου γνωστό πως σε όλες μου τις διαφημίσεις είμαι σε μοτοσυκλέτα. Λιγότερο τράς και το πρότζεκτ σου γι’αυτή την εβδομάδα είναι να διαβάσεις το Damned του Palahniuk. Θα ακολουθήσει κουίζ με ειδικό φόρουμ τάγκ ως έπαθλο 🙂

  6. Το είχα δοκιμάσει ως μοντ του hl2 έπειτα από προτροπή ενός καλού φίλου και πραγματικά έμεινα άφωνος από την πρωτοτυπία και το μεράκι που είχαν βάλει πάνω του.. ο συνδυασμός τραγικού ήρωα(;), αφηγητή, κομματιών και κατάλυσης του ψυχαναγκαστικού τρόπου ζωής κατάφεραν να με συγκινήσουν όπως λίγα παίγνια.

    Μια διορθωσούλα το μοντ κυκλοφόρησε μια βδομάδα μετά το μπάστιον οπότε είναι λίγο αδύνατο να δανείστηκαν την ιδέα του αφηγητή, που παρεπιπτόντως και τα δυο παιχνίδια υλοποιούν αψεγάδιαστα 🙂

  7. @μπορατσο . Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια !!! Το μπουκ σταμπαριζεται [κοριτσακι πε8αινει απο υπερβολικη δοση nature και παει στην κολαση , οπου εκει βρισκει…..interesting ] Στα του γκεημ τωρα . Το γκεημ απο’τι φενεται μιλα στον εσωτερικο ψυχισμο μου [γκρεητ ριβιου στεφ]

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL