TOTAL WAR: WARHAMMER II
Στις 24 Μαΐου του 2016, ο φίλος Παύλος Γεράνιος, στην εκτενέστατη παρουσίαση του πρώτου Total War: Warhammer, κατέληγε στην φράση: «Ακόμη και οι επιφανειακοί γνώστες του κόσμου του Warhammer θα μπορέσουν να βυθιστούν στον κόσμο του TWW χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.» Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ενάμιση σχεδόν χρόνο μετά, ένας επιφανειακός γνώστης του κόσμου του Warhammer να αναλάβει την παρουσίαση του δεύτερου μέρους της τριλογίας που προκύπτει στο fantasy αυτό setting. Για τα βασικά χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τα Warhammer από τα υπόλοιπα Total War, σας προτρέπω να διαβάσετε το review του Παύλου πριν από αυτό, εάν δεν το έχετε κάνει ήδη.
Κάποια περιττά λόγια
Όσον αφορά τη σειρά Total War, θα έλεγα πως έχω μια αρκετά καλή εικόνα μιας και ήταν πάντα τα παιχνίδια που όριζαν κάθε γενιά για εμένα. Κάθε μεγάλη κυκλοφορία συνέπιπτε με την αγορά νέου συστήματος, ώστε να τα απολαύσω εν τη πλήρη δόξα τους. Από το πρωτότυπο αλλά και αλλόκοτο λόγω υποβάθρου Shogun (το ορθόδοξο), στην απόλυτη στιγμή δέους όταν άκουσα το ιππικό να καλπάζει και να τρέμει η γης στο Rome (το ορθόδοξο). Μαζί και στις σκοτεινές στιγμές της CA, με το εφιαλτικό launch του Empire και το σχεδόν unplayable Rome 2. Ό,τι μανιάτικο και να της κρατάω όμως, το ξεχνάω στην επόμενη γενιά.
Ομολογώ πως η στροφή στο fantasy δε με ενθουσίασε, κυρίως λόγω κόσμου (Warhammer) που δεν θεωρώ ιδιαίτερα immersive και ακόμη περισσότερο, δε με ενθουσίασε η ετήσια κυκλοφορία των μερών της τριλογίας, με ιστορικό τίτλο ακόμα να μην φαίνεται στον ορίζοντα. Είμαι από αυτούς τους γκρινιάρηδες γέρους που θέλουν για ακόμη μια φορά να κάνουν αψιμαχίες με τα δόρατα ανά τις εποχές της πολεμοχαρούς ανθρωπότητας. Παρόλα αυτά, δελεάστηκα πολύ με τους μηχανισμούς που είδα στα trailer και δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω Total War απροσμάχητο, σε όποια εποχή ή διάσταση και αν εξελίσσεται. Μετά από αυτό το disclaimer, πάμε ευθύς αμέσως στο ζητούμενο.
Τι είναι το Total War: Warhammer 2;
Εκτός από τους οπαδούς του κόσμου των Warhammer, υπάρχουν και άλλοι αμύητοι ή με επιδερμική επαφή όπως ο γράφοντας με τη μυθολογία του κόσμου ετούτου. Πολλοί οπαδοί της σειράς TW παίζουν ακριβώς για το ιστορικό κομμάτι, περιμένοντας διακαώς τον επόμενο τίτλο, μαντεύοντας το ιστορικό υπόβαθρο στο οποίο θα εξελίσσεται. Έτσι το δημογραφικό των φίλων του TWW, είναι ένα παράξενο χαρμάνι. Οπαδοί των Warhammer που πρωτοήλθαν στη σειρά, παραδοσιακοί οπαδοί των TW που ακολούθησαν καθώς και νέοι φίλοι, ανεξαρτήτου προελεύσεως καθώς γιγαντώνεται το όνομα και το κύρος της CA και της σειράς. Μπορεί λοιπόν το δεύτερο Warhammer να φέρει όλους αυτούς υπό μια κοινή σκέπη διασκέδασης; Με ευχάριστη έκπληξη και μετά από πολλές ώρες αγνής, εφηβικής τιμιότητας διασκέδασης, μπορώ να πω πως “Nαι, μπορεί.”
Το TWW II, εκτυλίσσεται στον Νέο Κόσμο (New World) μερικά κλικ δυτικά από τον χάρτη του πρώτου μέρους. Με την πρώτη ματιά στο χάρτη, ένας βετεράνος της ιστορικής σειράς, σαστίζει μπροστά στο μέγεθός του. Στο κέντρο, δεσπόζει η νήσος/ήπειρος Ulthuan, κατασκευασμένος παράδεισος των ξωτικών, που περικλείει μια τεράστια δίνη που αντλεί την περισσευούμενη μαγεία από τον κόσμο. Η ύπαρξη του στροβίλου αυτού, προστατεύει τον κόσμο από μια δαιμονική εισβολή που θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε αυτή η εκροή μαγείας από τον κόσμο. Η μεγάλη πρωτοτυπία του TWW II, έχει να κάνει με αυτή τη δίνη και τον στόχο των φυλών του κόσμου αυτού να την ελέγξουν, η καθεμία για τους σκοπούς της. Αφού τα High Elves τη δημιούργησαν, την φυλάνε έκτοτε, κυρίως από τα σκοτεινά σχέδια των σχισματικών Druchii, ή Dark Elves μέχρι την ανωμαλία που προκαλεί μια κοντινή διέλευση ενός κομήτη με δύο ουρές. Ο χάρτης απλώνεται γύρω από αυτό το νησί, μοιάζοντας με ένα ανάλογο της Αμερικής και την Αφρικής εάν το νησί των ξωτικών ήταν η Ατλαντίδα.
Ο στόχος καθεμίας από τις τέσσερις φυλές είναι ο έλεγχος της δίνης μαγείας μετά την αποσταθεροποίησή της. Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς πρώτη φορά συναντάμε σε τέτοιο βαθμό μετατόπιση από την παραδοσιακή επικυριαρχία uber alles, που ήταν το αρχετυπικό objective των Total War. Χάρη σε αυτόν τον μηχανισμό επαναπροσδιορίζονται τελείως οι κλασσικές τακτικές και προτεραιότητες στο στρατηγικό επίπεδο και προσδίδεται μια αίσθηση επείγοντος, ενός απεγνωσμένου, ολοκληρωτικού πολέμου, που αν μη τι άλλο δικαιολογεί τον βασικό τίτλο του παιχνιδιού.
Η CA, φαίνεται πως αφουγκράστηκε ιδιαίτερα τις ανάγκες των παλιών φίλων της σειράς αλλά και των νεοεισαχθέντων και δημιούργησε ένα εξαιρετικό, μη παρεμβατικό tutorial που ακολουθεί τα πρώτα βήματα σε μια εκστρατεία, γνωρίζοντας στον παίκτη εξίσου τις βασικές έννοιες αυτού του είδους strategy και τις ιδιαιτερότητες του κόσμου των Warhammer, όπως η μαγεία, τα μυθικά πλάσματα και οι μηχανισμοί της κάθε φυλής. Δηλώνω ευθαρσώς πως το χρησιμοποίησα καθότι πολλά πράγματα φαντάζουν τελείως εξωτικά και ξένα, παρόλη την οικειότητα που προσφέρει το UI. Μιλώντας για το UI, διανθίστηκε από πλήθος μικρών αλλά σημαντικών ευκολιών που χρειαζόντουσαν χρόνια, όπως η επιλογή ενεργειών που θέλουμε να μας υπενθυμίσει πριν την αλλαγή γύρου ή ο ορισμός των φατριών ενδιαφέροντος που θέλουμε να βλέπουμε στο τέλος του γύρου.
Αφού λοιπόν χωνευθεί το high fantasy κοκτέιλ, ο παίκτης καλείται να σχεδιάσει την επέκτασή του στον γύρω ζωτικό χώρο –παραδοσιακά στο πνεύμα των TW- αλλά και να κυνηγήσει ανορθόδοξα τα ζητούμενα κειμήλια από κάθε φυλή για την ολοκλήρωση της κύριας αποστολής. Καθεμία από τις μεγάλες παρατάξεις έχει να συλλέξει έναν αριθμό κειμηλίων (διαφορετικών κατ’ όνομα για κάθε παράταξη αλλά ίδιων επί της αρχής) με τον οποίο θα καταφέρει μετά από πέντε μεγάλα τελετουργικά να φέρει ένα τελικό κατακλυσμιαίο γεγονός και να διεκδικήσει τη νίκη έναντι όλων.
Τα κειμήλια αυτά αποκτώνται μέσω μικρών quest ή από τον έλεγχο στρατηγικών πόλεων και κτηρίων που τα παράγουν. Η μεγάλη πρωτοτυπία της κύριας αποστολής είναι πως με αυτόν τον τρόπο, δίνει ένα αφηγηματικό υπόβαθρο στην πορεία προς τη νίκη που κάνει ένα sandbox playthrough να φαντάζει σαν αφήγηση αρχαίου επικού Saga. Η δε κορύφωση στα τελευταία Rituals δίνει πρωτόγνωρη ένταση για Endgame ενός Total War, καθώς κάθε φυλή, προσπαθεί με νύχια και με δόντια, με κάθε μαγικό μέσο και υπερπόντια εισβολή να σταματήσει τη νίκη της άλλης. Σε αντίθεση με το αφόρητο micromanagement των τεράστιων αυτοκρατοριών είναι μια πολύ ευχάριστη πρόοδος.
Πέρα από το στρατηγικό επίπεδο, σε επίπεδο τακτικής, όπως άριστα έθιξε και ο Παύλος στο review του, είναι μια αλήθεια πως η αποδέσμευση από την αναγκαιότητα της ιστορικής πιστότητας, απελευθέρωσε το gameplay με προσθήκη νέων τύπων μονάδων και ιδιοτήτων που αλλάζουν άρδην τον σχεδιασμό μιας μάχης και αποτρέπουν το autoresolve, φέροντας πρόκληση και διασκέδαση σχεδόν σε κάθε συμπλοκή. Οι ισορροπίες ανατρέπονται συνεχώς και πρέπει να γίνεται χρήση κάθε ιδιότητας με τον σωστό τρόπο. Ενδεικτικά αναφέρω μια μάχη μου που συνέβησαν τα εξής:
Ως στρατός εισβολής των High Elves, στην καρδιά της καταραμένης γης των Druchii, βρέθηκα αντιμέτωπος με έναν στρατό έναντι του οποίου είχα οριακά υπεροπλία. Σε παραδοσιακά Total War αυτό σημαίνει πως με μερικά τεχνάσματα η νίκη είναι σίγουρη υπόθεση. Ο στρατός των Dark Elves είχε σχεδόν παρόμοιες μονάδες με τις δικές μου, έναν δυνατό ήρωα και μια πολυκέφαλη Ύδρα. Εκτέλεσα κάποιους παραδοσιακούς ελιγμούς και γρήγορα έφτασα να κρατώ τη νίκη στα χέρια μου. Ακόμα και η Ύδρα, πληγωμένη από τα δόρατα των πολεμιστών μου, το έσκασε από τη μάχη. Η παραδοσιακή τακτική επιτάσσει το κυνήγι των εχθρών για την σύλληψη όσο το δυνατόν περισσότερων αιχμαλώτων. Καθώς όμως οι δυνάμεις μου απλώθηκαν και απομακρύνθηκαν η μια από την άλλη και από τον ήρωά μου, τα Dark Elves ανασυντάχθηκαν και η Ύδρα στο ενδιάμεσο ανέκτησε τη δύναμη και τα hit points της αφού φυσικά κάνει regenerate. Όλες οι απώλειες για να την λαβώσουμε πήγαν χαμένες και παραλίγο να χάσουμε ολοκληρωτικά και την ίδια τη μάχη. Νέος Κόσμος για νέα στρατηγικά μυαλά, αλί στους Βυζαντινολάγνους σαν και του λόγου μου σε αυτήν την αχαρτογράφητη και εξωτική Γη.
Χάρηκα πολύ το ό,τι το άγνωστο του χάρτη, το συναπάντημα με φυλές που δεν γνώριζα, με έκαναν να νιώθω αβέβαιος και απειλούμενος. Κάθε επιδρομή ήταν μια περιπέτεια που δε βασιζόταν απλά και μόνο στην υπεροπλία. Τούτα τα πράγματα ήταν παντελώς πρωτόγνωρα για την έως τώρα εμπειρία μου στο Total War. Κοντολογίς η απελευθέρωση αυτή έχει κάνει πολύ καλό στην ανανέωση του gameplay και των μηχανισμών μάχης της σειράς.
Καθώς άρχισα να πλατειάζω λόγω του ενθουσιασμού, επιστρέφω στα βασικά. Οι διαθέσιμες φυλές στο TWW II, είναι τέσσερις με δύο Legendary ήρωες για την καθεμία που ουσιαστικά παρέχουν διαφορετική αρχική τοποθεσία και επίπεδο δυσκολίας. Κάθε φυλή έχει έναν βασικό μηχανισμό που καθορίζει το gameplay και μια σειρά από τελετουργικά που της δίνουν συγκεκριμένα πλεονεκτήματα για κάποιο κόστος. Μια σύντομη σύνοψη ακολουθεί για όσα είδα για κάθε φυλή, πέρα από το κύριο playthrough με τα High Elves:
High Elves: Η αρχετυπική απεικόνιση των ξωτικών στη ιδεοληπτική τους εμμονή πως σώζουν τον κόσμο. Ο ήρωας Tyrion αναλαμβάνει την υπεράσπιση του νησιού και ο κύριος στόχος του είναι η ενοποίηση των φατριών των ξωτικών (με το καλό ή το άγριο) και η μάχη ενάντια σε Dark Elf και πειρατές επιδρομέων στο νησί. Ο έτερος ήρωας Teclis αναλαμβάνει μια περιπετειώδη αναζήτηση στη ζούγκλα της δυτικής ηπείρου Lustria για τον εντοπισμό χαμένης γνώσης και κειμηλίων. Βασικός μηχανισμών των ξωτικών είναι η διπλωματική τους ανωτερότητα που εκφράζεται μέσω του Influence. Αυτό μπορεί να αποκτηθεί μέσω τυχαίων συμβάντων της αυλής του βασιλιά που θυμίζουν τα events του Crusader Kings. Έπειτα εξαργυρώνεται για την στρατολόγηση ικανών αρχόντων και ηρώων ή για την επέμβαση στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των φυλών. Είναι η πιο κοντινή φατριά στη νοοτροπία του παραδοσιακού πολέμου και η ιδανική πρώτη εισαγωγή. Πληθώρα ιπταμένων δυνάμεων στα μετέπειτα tiers.
Dark Elves: Όμοιοι σε κάποια βασικά σημεία στις πρώιμες μονάδες με τα High Elves, ξεφεύγουν τελείως αργότερα. Η κύριοι ήρωες είναι ο αδικημένος Malekith και το φροϋδικό δίπολο, η μητέρα του Morathi, που μάχονται στην δυτική ήπειρο έναντι των Skaven και των άλλων φυλών των Dark Elf, αντίστοιχα. Ο βασικός μηχανισμός είναι η συλλογή σκλάβων από τις μάχες που τροφοδοτούν την οικονομία, αλλά προκαλούν αναταραχές στην τάξη σε μεγάλους αριθμούς, περίπου όπως στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τα τελετουργικά των ξωτικών απαιτούν τη θυσία σκλάβων για ανταμοιβές όπως τα παντοδύναμα black arks. Τα buffs τους έρχονται στη μάχη μετά την εξολόθρευση μεγάλου αριθμού εχθρών οπότε προωθούν όσο το δυνατόν πιο βίαια και καταστρεπτική πρώτη σύγκρουση. Λόγω της προδοτικής φύσης τους, αποτελεί πρόκληση η διαχείρηση των αρχόντων τους και των αποσχιστικών τους τάσεων.
Lizardmen: Μια φυλή φιλοσοφημένων ερπετών με Αζτέκικη αισθητική. Κατέχουν τα πιο εντυπωσιακά πλάσματα μεταξύ των φυλών, εκμεταλλεύονται τη ροή της ενέργειας μέσω των σημείων που είναι χτισμένες οι πόλεις-ναοί τους ανεξάρτητα από τον κάτοχο και αναζητούν κάποια νομοτελειακή αλήθεια για τους αρχαίους Old Ones. Ο τρόπος παιχνιδιού αξιοποεί κυρίως το περιβάλλον τους για μάχη οπότε προσφέρονται για πιο αμυντικό παιχνίδι επικεντρωμένο γύρω από τα ερείπια των ναών τους.
Skaven: Μια μιασματική φυλή ανθρωπόμορφων ποντικιών που ζει υπογείως και οι πόλεις που έχει καταλάβει φαίνονται στις άλλες φυλές ως ερείπια, μέχρι να τα εξερευνήσει κάποιος ήρωας. Ειδάλλως αν επιχειρήσει να μπει στρατός για να τα καταλάβει, τον κατακλύζουν και αιφνιδιάζουν τα στίφη των νοσηρών τρωκτικών. Ο μηχανισμός τους έχει πολύ ενδιαφέρον καθώς έχει να κάνει με την συνεχή πείνα τους. Όσο είναι κορεσμένη, λειτουργούν αποδοτικά, ενώ όσο λιμοκτονούν πέφτουν οι ικανότητές τους. Απαιτούν την πλέον ανορθόδοξη προσέγγιση έχοντας δυνατότητες όπως διασπορά αθένειας σε αντίπαλες πόλεις και στρατούς. Το κυνήγι για τροφή και οι επιδρομές σημαίνουν συνεχή οπορτουνισμό και κίνηση.
Όπως και στο πρώτο Warhammer, μπορεί οι φυλές αυτές να φαντάζουν λίγες αλλά η καθεμία έχει ξεκάθαρη και διακριτή διαφορά από τις άλλες που προσφέρει διαφορετική εμπειρία για κάθε κύρια αποστολή, αντί να πλημμυρίζει ο χάρτης με πανομοιότυπες μονάδες κελτών με διαφορετικά χρώματα. Μια μεγάλη και πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν η εξέλιξη της ΑΙ. Πρώτη φορά έπαιξα Total War σε κανονικό (normal) επίπεδο δυσκολίας και συνάντησα πραγματική πρόκληση από την ΑΙ στον στρατηγικό χάρτη αλλά και στο πεδίο της μάχης. Ανυπομονώ για τις εφιαλτικές προκλήσεις του Legendary όσο θα μαθαίνω σε βάθος τους μηχανισμούς. Τονίζω επίσης πως δεν συνάντησα το παραμικρό bug σε όλες τις ώρες του παιχνιδιού, που είναι εν μέρει λογικό καθώς δεν έχουμε αλλαγές σε επίπεδο μηχανής αλλά είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο.
Οπτικά δηλώνω πως ουκ ολίγες φορές έμεινα άναυδος μπροστά στα τοπία του χάρτη. Σε συνδυασμό με την ατμοσφαιρική επική μουσική, οι τεράστιοι ορεινοί όγκοι, οι μαγευτικές πολιτείες των ξωτικών και η ρημαγμένη γη των Druchii ή η βαθιά και πυκνή ζούγκλα των Lizardmen φαίνονται τόποι ζωντανοί και άκρως μαγευτικοί και επικίνδυνοι. Στο πεδίο της μάχης την περισσότερη ώρα την πέρασα θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική των μακρινών κτισμάτων ή σε στιγμές δέους όπως σε μάχη κάτω από ένα ηφαίστειο. Το γέρικό μου μπρόνκο κατάφερε να μου δώσει περί τα 40 fps σε ένα μίγμα high και ultra ρυθμίσεων (Intel Core i5 3450, 16 GB Ram, GB Windforce R9 290 4 GB) ζητώντας βέβαια κάτι παραπάνω για να το απολαύσω σε όλη του τη δόξα. Στα animation φυσικά παρατηρήθηκαν προβλήματα γνωστά εδώ και χρόνια, όπως γιγάντιες μονάδες που κοντοστέκονται μέχρι να εκτελέσουν το επόμενο σετ κινήσεων που επ’ ουδενί μοιάζουν με τα επικά τρέιλερ χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και επικές στιγμές. Είναι επικό, απλά όχι στον βαθμό που διαφημίζεται. Να αναφερθεί πως για να έχετε λογικούς χρόνους φόρτωσης του κυρίου χάρτη, απαιτείται SSD για εγκατάσταση. Δοκίμασα και τα δύο και η διαφορά ήταν τεράστια.
Τα προβλήματα του TWW II εντοπίζονται μερικώς σε φιλοσοφικό επίπεδο. Εξηγούμαι. Δεν αρνούμαι πως μιλάμε για έναν τίτλο καλογυαλισμένο, με αξία παραγωγής υψηλού επιπέδου. Πετυχαίνει άριστα τον σκοπό να διασκεδάσει και κατάφερε να με πάει πίσω στον ενθουσιασμό που είχα στο λύκειο για τίτλο Total War. Αξίζει να έχει όμως αύξοντα αριθμό ως τίτλος, ή αποτελεί περισσότερο ένα mission pack με ετήσια κυκλοφορία; Παρόλη την ανακύκλωση του setting, της μηχανής και των assets, χάρη σε δεσμεύσεις της CA, όπως για δωρεάν ενοποίηση και επέκταση των χαρτών του New και Old World, τείνω να πω πως αξίζει τις ώρες αγνού και διαφορετικού gameplay με τις φυλές που διατίθενται και αυτές που σίγουρα θα προστεθούν. Το Total War: Warhammer II, καταφέρνει να πάρει το μύθο των χαμένων επικών μαχών του παρελθόντος σε έναν fantasy κόσμο και να τον μετατρέψει στο τώρα, σε όσα βλέπεις ακριβώς μπροστά σου καθώς κάθε παράταξη προσπαθεί να γίνει κυρίαρχος της μαγικής δίνης σε έναν τεράστιο και ολοζώντανο χάρτη.
Ευχαριστούμε θερμά τη Zegetron Α.Ε. για την παραχώρηση του review κωδικού που κατέστησε δυνατή την δημοσίευση αυτού του άρθρου.
Pros
- Πρωτότυπο Campaign που απαιτεί αιρετικές τακτικές.
- Χρήσιμο και μη επεμβατικό Tutorial.
- Εφικτή η κατάληψη των πόλεων κάθε φυλής.
- Δίνει την αίσθηση του καινούργιου και ανεξερεύνητου.
- Διαφορετική προσέγγιση για την κάθε φυλή.
- Εθιστικό, απορροφά για ώρες.
- Δήλωση για ενοποίηση των campaign maps.
- Γιγάντιος χάρτης
Cons
- Απαιτεί SSD για ικανοποιητικούς χρόνους φόρτωσης του χάρτη.
- Τα animation πάσχουν ενίοτε από παλιές ασθένειες των TW.
- Ο μηχανισμός εισβολής για διακοπή των αντίπαλων Rituals είναι τσαπατσούλικος.
- Κάποιοι ίσως θεωρήσουν πως δεν αποτελεί ουσιαστικά δεύτερο τίτλο αλλά expansion.
Ωραίο ριβιου :p
Βασικά, πιο πολύ χαίρομαι που σου άρεσε τελικά ένα TW, σε setting που στην αρχή τουλάχιστον αδιαφορούσες. Αυτό που δεν είδα να γράφεται και δεν το’ χω δει και πουθενά να λέγεται (αν και υποψιάζομαι την απάντηση). Ναυμαχίες έχει?
Με κέρδισες στην ορθή χρήση της λέξης “απροσμάχητο”.
Μέγιστη παραληψις. Ας ελπίσουμε στο 3…
Βυζαντινολαγνος γαρ.
Καλά, δεν με πολυενοχλεί που δεν θα’ χει, γιατι πάντα τις ψιλοβαριόμουν και τις έκανα auto-resolve, αλλά μου κάνει εντύπωση που δεν τις ενσωμάτωσαν τώρα με τόση θάλασσα.
Ωραίο review, αλλά μια διευκρίνιση θα ήθελα αν μου επιτρέπεις: Στα θετικά αναφέρεσαι σε “δήλωση ενοποίησης των campaigns”. Γνωστή υπόσχεση. Yποθέτω λοιπόν πως δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή κάποια επιλογή στο TW2 για να το ενώσει κανείς άμεσα με το πρώτο ΤW. Κάποια στιγμή, κάποτε θα δώσουν αυτήν τη δυνατότητα..
Γκοφρέτο, ερώτηση, ο i5 πως συμπεριφέρεται όταν γίνεται ο κακός χαμός (πολλές μονάδες, νομίζω μέχρι 10 χιλιάδες υποστηρίζει);
Η ακριβής δήλωση περί Mortal Empires είναι: “Shortly after Warhammer II launches, owners of both parts one and two will get to play a key part of that grand vision with our first FreeLC download: Total War: WARHAMMER – Mortal Empires.” Τώρα δεν υπάρχει κάτι, το shortly πόσο σύντομα είναι…θέλω να πιστεύω 2-3 μήνες;
Εδώ περισσότερα:https://www.totalwar.com/blog/mortal-empires
Βάγγο, έκανα τώρα μια μάχη με 8000 μονάδες. Το πρόβλημα ήταν στο ζουμ μέσα στο κέντρο της μάχης εκεί τα animation γινόταν τυποποιημένα για όλες τις μονάδες και τα fps έπεφταν στα ~20. Σου στέλνω στο discord το load της cpu στη μάχη.
Μπράβο Σπύρο, πάρα πολύ κατατοπιστικός. Ότι ο τίτλος κέρδισε και εσένα, που ήσουν σαφώς φίλα προσκείμενος προς τους ιστορικούς τίτλους της σειράς, είναι ενδεικτικό της ποιότητάς του.
Εξαιρετικό review! And btw… installing! 🙂
No squats? :/