REVIEWS

UNFORESEEN INCIDENTS

Μυστήριο, παγωνιά,κολλητήρια.

Τελικά η Γερμανία παραμένει το τελευταίο προπύργιο δυο γραφικών αναμνήσεων της εφηβείας : του ηρωϊκού πάουερ μέταλ και των point and click παιχνιδιών περιπέτειας. Και αν το πρώτο αγκομαχάει μεταξύ ακμής, φαιδρότητας και αποτυχημένων tribute μπαντών στους KISS, τα παραδοσιακά adventures που γαλούχησαν σχεδόν σύσσωμη τη γενιά των σημερινών τριανταφεύγα σπασικλών, παραμένουν ακμαία.

Το Unforeseen Incidents, με την εξαιρετική -και λίαν ‘κομικάδικη’- αισθητική του, κερδίζει με ιδιαίτερη ευκολία τις πρώτες εντυπώσεις. Και μόνο το διαφημιστικό του μπανεράκι, μου κέντρισε την περιέργεια όταν εμφανίστηκε στο ψηφιακό ράφι του Steam. Στοιχειωμένο σπίτι, απρόβλεπτα περιστατικά, αισθητική βγαλμένη μέσα από τα όνειρα της εφηβείας…είχαμε οπωσδήποτε επαγγελματικό ραντεβού, ήταν η μόνη βεβαιότητα.

Και κάπως έτσι, ξεκινάνε όλα μας τα βάσανα.

Η Backwoods Entertainment, είναι παραδοσιακή. Τα παλλικάρια που την απαρτίζουν, έχουν βυζάξει το συνομωσιολογικό γάλα των X-Files μέχρι κορεσμού. Η περιπέτειά μας ξεκινά στην ασήμαντη Yelltown, μια πυκνοκατοικημένη, βρώμικη και ασήμαντη πόλη στη μέση κάποιας Αμερικανικής ερημιάς. Αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Harper Pendrell, ενός παραλίγο τεχνικού και ‘σφαλιαρόπαιδου για όλες τις δουλειές’ (πολλά τα εγκλήματα καλλιέργειας μινιμαλιστικού επαγγελματικού ήθους αυτών των adventures και μάλλον το συνειδητοποιώ ετεροχρονισμένα) ο οποίος φυτοζωεί σε ένα μίζερο διαμερισματάκι, περιχαρής να ασχολείται με τον ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό πομπό του και να βγάζει το χαρτζιλίκι του επιδιορθώνοντας μικροσυσκευές. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες του πιάνουν κορυφή στις μπύρες που θα πιει κάθε Παρασκευή βράδυ με τους, αντίστοιχου βεληνεκούς, χασομέρηδες φίλους του.

Μοναδική ηλιαχτίδα σε όλο αυτό το μετεφηβικό αδιέξοδο, αποτελεί η σχέση μέντορα-προστατευόμενου που διατηρεί με τον καθηγητή MacBride, έναν σπουδαγμένο ερευνητή που για άγνωστους λόγους, επίσης φυτοζωεί στην Yelltown. Όταν μια μυστηριώδης επιδημία αρχίζει να ερημώνει τους δρόμους της μικρής του πόλης, ο Harper δεν πολυνιώθει. Όταν οι βρώμικοι τοίχοι γεμίζουν με αφίσσες που προτρέπουν τους κατοίκους να επικοινωνήσουν με την RHC, την εταιρεία που υπόσχεται ‘άμεση προσκομιδή και θεραπεία’ για τον αινιγματικό ‘Πυρετό της Yelltown’, εξακολουθεί να μην χαμπαριάζει. Ακόμη και όταν βρίσκει στον δρόμο μια ετοιμοθάνατη κοπέλα, η οποία τον ικετεύει με την τελευταία της ανάσα να παραδώσει ένα φάκελο με στοιχεία στον αινιγματικό ‘Haliwell’, απλά παίρνει τηλέφωνο την ‘καλή’ RHC, προκειμένου να βοηθήσoυν την κοπέλα.

Ίσως η πέμπτη καλύτερη χωματερή που επισκεφθήκαμε ποτέ σε adventure game

Πολύ σύντομα τα πράγματα θα λάβουν ακόμη πιο άσχημη τροπή και ο Harper θα βρεθεί (οποία έκπληξις) στο κέντρο μιας συνομωσίας η οποία εμπλέκει σκιώδεις φαρμακευτικές εταιρείες, πνευματιστικές αιρέσεις και μια σειρά μικρών πόλεων, οι οποίες έχουν εξαφανιστεί από το χάρτη εν μια νυκτί, δίχως να ανοίξει ρουθούνι. Με την βοήθεια της νεαρής δημοσιογράφου Halliwell, του καθηγητή MacBride και μιας ζόρικης δασονόμου (Park Ranger για όσους πήρατε το Proficiency με “A” λαμπερό), o βουπάκος Harper θα επιχειρήσει να ξεσκεπάσει την δαιμονική RHC και να Σώσει Τον Κόσμο™ όπως αρμόζει σε κάθε αιώνια έφηβο ήρωα ηλεκτρονικού παιχνιδιού.

Η περιπέτεια που ακολουθεί, απλώνεται σε τέσσερα κεφάλαια και διαρκεί για δέκα περίπου ώρες, αναλόγως εμπειρίας, γαλονιών και ταλέντου στο να αντιλαμβάνεστε τις μαγικές εκείνες στιγμές που το παιχνίδι αποφασίζει να εισάγει γρίφους βασισμένους σε εναλλακτικές μεθόδους χειρισμού οι οποίες προφανώς και ισχύουν για ένα μονάχα γρίφο σε δυο σημεία του παιχνιδιού και κατόπιν εξαφανίζονται δια παντός. Ω ναι, γρίφοι. Σε πείσμα των καιρών, το Unforeseen Incidents είναι ένα δύσκολο και ευχάριστα προκλητικό παιχνίδι περιπέτειας παλαιάς κοπής.

Όχι, το καλαμπούρι δεν θα παλιώσει ΠΟΤΕ.

Πολλά αντικείμενα στο inventory μας, συνδυασμοί αυτών, μπόλικες τοποθεσίες προς επίσκεψη και ιδιαίτερα αρμονικά κλιμακούμενη δυσκολία, συνθέτουν μια εμπειρία ‘λουκούμι’ για τους -αφυδατωμένους φέτος, είναι αλήθεια- φίλους της κατηγορίας. Θέλω να σταθώ στους γρίφους του παιχνιδιού, καθώς πραγματικά απόλαυσα το γεγονός ότι ένας τίτλος με τόσο άρτιο εικαστικό τομέα (τα γραφικά και οι ερμηνείες των ηθοποιών βρίσκονται σε υψηλότατα επίπεδα) επέλεξε να μην συμβιβαστεί με μια φιλική προς τους αμύητους φιλοσοφία σχεδιασμού (Το “casual friendly”, που λέμε σε ορισμένα χωριά της Ηπειρωτικής Θεσσαλίας)  αλλά τόλμησε να προσφέρει μια εμπειρία από τα παλιά.

Τίποτε στον σχεδιασμό του Unforeseen Incidents δεν θα προβληματίσει τους βετεράνους του είδους, αλλά θέλω να σταθώ λίγο σε ένα συγκεκριμένο σημείο το οποίο μου δημιούργησε ένα σχετικό εκνευρισμό, καθώς ουδέποτε επεξηγήθηκε από το ίδιο το παιχνίδι. Πατώντας λοιπόν το πλήκτρο “Space”, βλέπουμε όλα τα σημεία αλληλεπίδρασης μιας εκάστοτε οθόνης και αντίστοιχα, όλους τους πιθανούς προορισμούς σε μια οθόνη χάρτη. Στο δεύτερο κεφάλαιο της περιπέτειας, καλούμαστε να εντοπίσουμε μέσω τριγωνισμού το σημείο προέλευσης μιας ραδιοσυχνότητας και η δασονόμος μας συμβουλεύει να επισκεφθούμε τις “δυο υψηλότερες κορυφές” του πάρκου, προκειμένου να το πράξουμε.

Έχουμε ένα χάρτη στην διάθεσή μας, όπου μαρκάρονται με τρόπο εμφανή οι τοποθεσίες τις οποίες μπορούμε να επισκεφθούμε και η λογική υπαγορεύει πως δυο εξ’αυτών, θα είναι και ‘υψηλά σημεία’ προκειμένου να ξεκινήσουμε τον τριγωνισμό μας. Πουθενά όμως δεν μας δίνεται η συγκεκριμένη δυνατότητα. Αντ’ αυτού, πρέπει, εξετάζοντας το χάρτη και τις κορυφές επάνω του (οι οποίες θυμίζουν…background φιοριτούρες και καμία άλλη ένδειξη δεν φέρουν) να κάνουμε τυφλά κλικ στις δυο υψηλότερες, οπότε και ο Harper μεταβαίνει στις τοποθεσίες αυτές. Κατόπιν, ενεργοποιώντας το ραδιόφωνο που έχουμε στην κατοχή μας, πρέπει εντελώς στα τυφλά να αντιλφηθούμε πως από τον χάρτη και πάλι, μπορούμε να περιστρέψουμε την κεραία, προκειμένου να βρούμε καλύτερο σήμα και να επαναλάβουμε την συγκεκριμένη διαδικασία ορισμένες φορές και στις δυο κορυφές, προκειμένου να βρούμε το σημείο εκπομπής.

Χορτοφαγία, ποδήλατο, μπλόγκ φωτογραφίας, καταφρόνια για τα blues. Ο ήρωάς μας είναι άξιος της μοίρας του.

Διαδικασία απόλυτα λογική και εναρμονισμένη με την μέθοδο του τριγωνισμού, αλλά τίποτε πριν ή μετά στο παιχνίδι δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, ούτε σηματοδοτούνται οι συγκεκριμένοι χειρισμοί. Πρέπει να δαπάνησα γύρω στις δυο ώρες περιφερόμενος άπραγος σε κάθε τοποθεσία του χάρτη, μέχρι να αντιληφθώ τί τελικά έπρεπε να πράξω.

Φυσικά το παραπάνω αποτελεί μονάχα ένα πολύ μικρό παράπονο σε ένα ιδιαίτερα άρτιο σύνολο που τελικά χάνει στο κομμάτι εκείνο που αποτελεί την καρδιά κάθε πραγματικά κλασσικού adventure : το σενάριο. Δεν είναι πως είναι κακό ή ότι δεν προσπαθεί. Απλά, δανείζεται γενναιόδωρα από κάθε πιθανό συνομωσιολογικό κλισέ του τύπου “Κακή μεγάλη εταιρεία που εκμεταλλεύται τον τίμιο φουκαρά μεταλλωρύχο” χωρίς να κάνει την υπέρβαση ή να διαφοροποιείται αισθητά, όπως έκανε π.χ. το πολύ ιδιαίτερο A New Beginning.

Σε αντίθεση δηλαδή με το επερχόμενο Unavowed, ουδέποτε συνέλαβα τον εαυτό μου να παίζει “γιατί ήθελα να δω τί θα συμβεί παρακάτω”. Συνέχισα όμως μέχρι το τέλος, ακριβώς γιατί το αρτιότατο αισθητικό σύνολο, ο σχεδιασμός της δράσης και των γρίφων και η νοσταλγική γλύκα που βγάζει το Unforeseen Incidents, πολύ απλά δεν σε αφήνουν να το εγκαταλείψεις δίχως να το ολοκληρώσεις. Οι Γερμανοί γνωρίζουν πολύ καλά το αντικείμενο και μπορούν να υπερηφανεύονται πως βρίσκονται αξιότατα στον χάρτη των παιχνιδιών περιπέτειας. Η δε Unity, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, εξαιρετική πλατφόρμα για το λανσάρισμα μοντέρνων και τεχνικά άρτιων adventures.

Ο συνδρομητής της Ελεύθερης Ώρας στην Port Nicola, μοιράζεται λίγη σοφία μαζί μας

Πραγματικά ήθελα να ανεμίσω την σημαία του Unforeseen Incidents υψηλότερα. Η αισθητική, οι καλοσχεδιασμοί γρίφοι του, οι ερμηνείες των ηθοποιών, ο αξιαγάπητος 90’ς λουζεράκος Harper, τα πάντα έρχονται με γλύκα και θαλπωρή από τα παλιά. Τίποτε όμως δεν καινοτομεί, δεν προσθέτει στην εμπειρία του ταξιδιώτη. Κανένα νέο παράσημο δεν έρχεται να στολίσει το ταλαιπωρημένο αμπέχονο των συντρόφων κοσμοχρονοταξιδιωτών. Αναλόγως προτιμήσεων και διάθεσης, το συγκεκριμένο μπορείτε να το λογίσετε και στα θετικά. Προσωπικά, με άφησε με χαμόγελο, αλλά όχι πραγματικό ενθουσιασμό.

Δαιμονική ντρίμπλα #664 : Από το 68% της περιπέτειας.

Υπέρ

  • Αρτιότατος εικαστικός τομέας
  • Αυξημένο επίπεδο δυσκολίας, δυνατοί γρίφοι
  • Πλούσια διάρκεια

Κατά

  • Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Γερμανών, εντελώς τετριμμένο σενάριο, ακόμη και η ‘μεγάλη ανατροπή’ τηλεγραφείται ώρες πριν το φινάλε.
  • Ο τρόπος που παιδεύει τον παίκτη στο δεύτερο κεφάλαιο, κατά την διάρκεια του γρίφου με τον τριγωνισμό του ραδιοφωνικού σήματος

Είμαι άθλιος μιλένιαλ που μεγάλωσε με Τουίτερ. Είναι καλό;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Μερακλίδικο

Παραδοσιακό, με φούλ άρωμα από δεκαετία '90 και πόστερ "I Want To Believe" στον τοίχο του, στηρίζεται στους δυνατούς γρίφους και την καλλιτεχνική του επιμέλεια προκειμένου να ξεχωρίσει. Εάν το σενάριο του ξέφευγε από την τετριμμένη συνoμωσιολογική παραφιλολογία, θα μιλούσαμε για έναν από τους τίτλους της χρονιάς.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

One Comment

  1. Τιμιότατο και ανέλπιστα καλό adventure, όαση στη φετινή “ερημιά” των παραδοσιακών point ‘n’ click. Μακάρι να δούμε και άλλες δουλειές από τη συγκεκριμένη ομάδα, με ίσως πιο πρωτότυπο σενάριο, καθώς στο θέμα των γρίφων και των διαλόγων δείχνουν να το “έχουν”.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL