REVIEWS

WE WERE HERE FOREVER

Το We Were Here Forever (εφεξής WWHF) της Total Mayhem Games αποτελεί το πλέον πρόσφατο – για την ακρίβεια το τέταρτο – μέρος της σειράς We Were Here. Τι εστί We Were Here? Πρόκειται για μια σειρά online co-op adventure games, πιο συγκεκριμένα αυτά που κάποτε λέγαμε Myst clones.

Η φράση “co-op adventure game” πιθανότατα προξενεί έκπληξη ακόμα και στους πλέον υποψιασμένους gamers. Και είναι γεγονός, πως η εκρηκτική άνοδος του multiplayer gaming εδώ και είκοσι και πλέον χρόνια, ποτέ δεν άγγιξε τα παραδοσιακά adventures. Οι σχετικές προσπάθειες ήταν τόσο περιορισμένες σε αριθμό, που ίσως αξίζει μια μικρή ιστορική αναδρομή.

Θα μπορούσε να είναι εικόνα από το Myst VI…

Τα πολύ παλιά τα χρόνια, τόσο παλιά που οι περισσότεροι στη χώρα μας αγνοούσαν την ίδια την έννοια του internet, υπήρχε ένα online παιχνίδι μυστηρίου, ανάλυσης στοιχείων και επίλυσης γρίφων που διαδραματιζόταν στην αρχαία Ρώμη και λεγόταν SPQR. Για την εποχή του ήταν μεγάλη επιτυχία και κάποια στιγμή κυκλοφόρησε κανονικά και η αμιγώς single-player εκδοχή του, ονόματι SPQR – The Empire’s Darkest Hour.

Κάποια χρόνια αργότερα, το εξαιρετικό Zork Grand Inquisitor είχε και τη δυνατότητα online σύνδεσης άλλου παίκτη, με περιορισμένες δυνατότητες επισήμανσης hot spots και clues που ίσως δεν πρόσεξε ο βασικός παίκτης. Δεν έχω hard data στα χέρια μου για να στηρίξω την άποψη μου, αλλά ειλικρινά δεν πιστεύω πως είναι κάτι που δοκίμασε ποτέ κανείς εκτός των developers.

Υπήρξε και το grand experiment του Uru: Ages Beyond Myst, που φιλοδοξούσε να γίνει το πρώτο ΜΜΟ adventure αλλά το τελικό παιχνίδι ποτέ δεν υλοποίησε αυτό το όραμα. Το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου του παιχνιδιού ήταν αξιόλογο αλλά καθαρά single-player, ενώ το online κομμάτι δεν προσέφερε κάτι περισσότερο από sight-seeing και social hub, και τα σχέδια για επέκταση δεν ολοκληρώθηκαν.

Μυστικιστικά σύμβολα και νεκροκεφαλές πάνω από την πόρτα, τι θα μπορούσε να πάει στραβά;

Από εκεί και πέρα, οι δρόμοι του multiplayer gaming και των adventure games χωρίσανε για πολλά χρόνια, μέχρι που η Total Mayhem Games αποφάσισε να σηκώσει τη σκυτάλη και να δώσει νέα πνοή στο είδος, αρχικά με το We Were Here, που από την κυκλοφορία του και μέχρι και σήμερα διατίθεται δωρεάν μέσω Steam.

Για τις ανάγκες της παρουσίασης του WWHF, ανέλαβε συνοδοιπόρος και ο πασίγνωστός στους θαμώνες του forum Soad667, με τον οποίο άλλωστε έχουμε παίξει και τα τρία προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Η βασική ιδέα των We Were Here, είναι η εξής: Οι (αυστηρά δύο, ούτε περισσότεροι ούτε λιγότεροι) παίκτες αναλαμβάνουν το ρόλο δύο τύπων που έχουν χαθεί σε αφιλόξενα μέρη και πρέπει να δραπετεύσουν. Για να το επιτύχουν αυτό, πρέπει να λύσουν μια σειρά από γρίφους. Η διαφορά με την πεπατημένη του είδους είναι πως ο κάθε ένας έχει πρόσβαση σε μέρος μόνο της λύσης. Οι πιο συχνές καταστάσεις είναι δύο: ή ο ένας μπορεί να χειριστεί τα διάφορα αντικείμενα και μηχανισμούς, και ο άλλος έχει στη διάθεση του τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την κατανόηση των συνδυασμών και των σωστών settings, ή ο καθένας έχει κυριολεκτικά το μισό clue και πρέπει να εξηγήσουν ο ένας στον άλλο τι βλέπουν ώστε να προκύψει η λύση.

Όχι, δεν είναι καθρέφτης. Σπάνιες στιγμές χαλάρωσης με τον συνοδοιπόρο μας.

Ακριβώς επειδή η επικοινωνία των παικτών είναι απολύτως απαραίτητη, το WWHF προσφέρει εγγενώς online voice communication, το οποίο την ώρα του gameplay υλοποιείται μέσω του walkie-talkie που κάθε χαρακτήρας κουβαλάει πάντα μαζί του. Λειτουργεί, αλλά είναι αρκετά clunky, ειδικά για όσους gamers είναι συνηθισμένοι σε πολύ πιο προηγμένα συστήματα VoIP, όπως χαρακτηριστικά το Discord που μάλλον έχει καθιερωθεί ανάμεσα στους gamers, και το οποίο ο Soad και εγώ χρησιμοποιήσαμε για να παίξουμε το WWHF.

Μιας και αναφερθήκαμε στον τεχνικό τομέα, τα γραφικά κρίνονται άκρως ικανοποιητικά, και υπάρχει σημαντική ποικιλία σε περιβάλλοντα. Από bugs, δεν παρατηρήσαμε κάτι πέρα από έντονο stutteting για μερικά δευτερόλεπτα κάθε φορά που φόρτωνε μια νέα περιοχή, αλλά ακόμα και αυτό περιορίστηκε σημαντικά με τα πρόσφατα patches.

Walkie-talkie και πυρσός, απαραίτητα εργαλεία για κάθε εξερευνητή.

Μιας και το WWHF είναι το τέταρτο παιχνίδι της σειράς, αξίζει να σημειωθεί ότι από άποψη σεναρίου ή lore αν θέλετε, δεν έχει καμία σημασία και μπορεί οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται να παίξει το WWHF χωρίς να έχει χάσει κάτι σχετικό. Τα τρία προηγούμενα παιχνίδια της σειράς πρακτικά δεν είχαν σενάριο πέραν του αρχικού premise (είστε χαμένοι/φυλακισμένοι, πρέπει να φύγετε), ενώ ήταν και αρκετά σύντομα. Το WWHF είναι το μακράν πιο φιλόδοξο παιχνίδι της σειράς και από αυτή την άποψη.

Πρώτον, θα σας απασχολήσει τουλάχιστον 12 με 13 ώρες μέχρι τον τερματισμό, σχεδόν τριπλάσια διάρκεια από τα προηγούμενα We Were Here. Δεύτερον, υπάρχει και σενάριο, το οποίο δίνεται αρκετά αποσπασματικά και δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά υπάρχει. Έχουμε μπλέξει σε μια περιοχή που κάποτε ο βασιλιάς με κάποιο τρόπο απέκτησε σχεδόν θεϊκές δυνάμεις και έγινε ακόμα πιο τυραννικός από όσο ήτανε (ποιος θα το περίμενε), οι κόρες του και μερικοί γενναίοι αποτελούν την Αντίσταση, και ο Βασιλικός Γελωτοποιός έχει μια μυστηριώδη ατζέντα στην οποία εμείς παίζουμε κεντρικό ρόλο κι ας μην καταλαβαίνουμε ποιος είναι αυτός – απλά κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γλυτώσουμε από βασιλιάδες, εφευρέτες, φαντάσματα, krakens (oops, spoiler!), γελωτοποιούς και το κακό συναπάντημα.

Δεν του φαίνεται, αλλά αυτός κάνει κουμάντο, τουλάχιστον σε εμάς που είμαστε η τελευταία τρύπα του ζουρνά σε αυτό το τρελοκομείο.

Τα λεγόμενα Myst clones/likes – αν έχει ποτέ εισαχθεί καλύτερος όρος για να περιγραφεί το είδος, δεν τον γνωρίζω, παρακαλώ τους αναγνώστες να με διαφωτίσουν – είναι από την εποχή του πρώτου Myst και ακόμα περισσότερο του Riven, συνυφασμένα με την έννοια της υψηλής διανοητικής πρόκλησης. Στριφνές σπαζοκεφαλιές και δύστροποι γρίφοι που απαιτούν καταγραφή τόμων σημειώσεων, ταχύρυθμη εκπαίδευση από κρυπτογράφους της CIA, κατανάλωση τόνων φαιάς ουσίας και μερικές φορές λίγη τύχη για να επιλυθούν. Οι σειρά των We Were Here όμως έχει επιλέξει διαφορετική προσέγγιση, με πολύ πιο βατό επίπεδο δυσκολίας, και το WWHF δεν αποτελεί εξαίρεση. Κρίνοντας, σωστά κατά τη γνώμη μου, πως ο παράγοντας δύο συμπαικτών που προσπαθούν να συνεννοηθούν προσφέρει αρκετή πρόκληση αλλά και διασκέδαση από μόνος του, έχουν φροντίσει ώστε οι γρίφοι να είναι μέτριας δυσκολίας κρινόμενοι αυτόνομα.

Με τον Soad στη διάρκεια των 13 ωρών που έγραψε το κοντέρ του Steam, κολλήσαμε σοβαρά μόνο δύο φορές, μία επειδή εγώ δυσκολεύτηκα να παρατηρήσω σωστά την συσχέτιση μοχλών-γεφυρών και μία επειδή ξέραμε τη λύση αλλά υπήρχε σχετικά σφιχτό χρονικό περιθώριο (ο μοναδικός γρίφος στο παιχνίδι που έχει τέτοιο περιορισμό). Κατά τα άλλα smooth sailing, αν και σίγουρα βοηθάει το ότι με τον Soad είμαστε μπαρουτοκαπνισμένοι συνταξιδιώτες και καταλαβαίνει αμέσως ο ένας τον άλλο όταν πέφτουν σαφής οδηγίες όπως «λοιπόν, πάτα το διακόπτη με το σύμβολο που είναι σαν με εξωγήινη αγκινάρα με αυτάκια καγκουρό».

Από το τέλος της περιπέτειας.

Με αφορμή την παραπάνω διαπίστωση βέβαια, θα κλείσω το review με ένα caveat, το οποίο είναι σίγουρα πασίγνωστο σε όσους είναι συνηθισμένοι στα multiplayer games, αλλά ίσως να μην γνωρίζουν οι παραδοσιακοί adventure gamers: To WWHF είναι άκρως επιτυχημένο σε αυτό που πάει να κάνει, αλλά η ποιότητα της εμπειρίας είναι απολύτως εξαρτημένη από τους συμπαίκτες σας. Προτείνω το We Were Here Forever ανεπιφύλακτα, αλλά μόνο για όσους έχουν σκοπό να το παίξουν με φίλους. Για όσους δοκιμάσουν με τυχαίους μέσω του in-game lobby browser, χαιρετίζω τη γενναιότητα τους, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα ευχαριστηθούν το παιχνίδι και θα αναρωτιούνται προς τι η υψηλή βαθμολογία.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Παρά την πλήρη έλλειψη ανταγωνισμού, η Total Mayhem Games παραδίδει μια επιτυχημένη και χορταστική συνέχεια της σειράς We Were Here. Αξίζει να το δοκιμάσουν όλοι οι φίλοι του είδους, όσο κι αν ίσως τους ξενίζει η ιδέα ενός online co-op adventure game.

Νικόλαος Δανιηλίδης

Μεγάλος Παλαιός, hardware enthusiast, game collector, man of culture.

3 Comments

  1. Τέλειο φαίνεται! Yπάρχει και στο έπικ στορ βλέπω, μια χαρά!

    [QUOTE]
    λοιπόν, πάτα το διακόπτη με το σύμβολο που είναι σαν με εξωγήινη αγκινάρα με αυτάκια καγκουρό
    [/QUOTE]

    Πραγματικά όμως, τα σύμβολα που φαινομενικά δεν βγάζουν κανένα νόημα, πως υπήρχε άμεση συνεννόηση με τις περιγραφές που δίναμε.. Δεν υπάρχει αυτό. Άντε να παίξεις με ραντομά και να προσπαθείς να του εξηγήσεις με τέτοιο τρόπο, στα αγγλικά κιόλας για έξτρα τσάλεντζ.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL