BACKBONE
Το Backbone της EggNut, αυτοσυστήνεται ως ένα “post-noir roleplaying detective adventure”. Εκτυλίσσεται σε μια εναλλακτική, δυστοπική εκδοχή του Vancouver του Καναδά, το οποίο κατοικείται από ανθρωπόμορφα ζώα, και αναλαμβάνουμε το ρόλο του ρακούν ιδιωτικού ντετέκτιβ Howard Lotor.
Πριν ξεκινήσει το review, θέλω να αναφέρω την ύπαρξη ενός πολύ σοβαρού bug που μηδένισε την πρόοδό μου, ενώ είχα ολοκληρώσει περίπου το 80% του παιχνιδιού. Το Backbone δε διαθέτει κανονική save ρουτίνα, κάτι που θεωρώ έτσι κι αλλιώς απαράδεκτο σε adventure (πάνω-κάτω) game, αλλά μόνο autosave – δεν υπάρχουν καν διαφορετικά save slots. Υπάρχει λοιπόν bug που απλά εξαφανίζει το save, από ότι φαίνεται στα community discussions πιο συχνά εμφανίζεται στην αρχή του Act IV, όπως συνέβη και σε εμένα. Οι developers είναι ενήμεροι, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει βγει patch. Αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με το Backbone, καλό είναι να κρατάει τακτικά manual backup του save, που μπορεί να βρεθεί στο φάκελο c:\users\username\AppData\local\Detective.
Αυτό που ξεκινάει ως αναζήτηση ενός παραστρατημένου συζύγου, υπόθεση ρουτίνας για οποιονδήποτε private detective, σύντομα λαμβάνει αναπάντεχη τροπή. Σχεδόν από το τίποτα, ο Howard βρίσκεται μπλεγμένος σε μια υπόθεση διαφθοράς που φτάνει μέχρι τα πιο υψηλά κλιμάκια της πολιτικής ελίτ, και ανακαλύπτει μυστικά ικανά να ανατινάξουν τα θεμέλια της κοινωνίας στην οποία ζει.
Ο τεχνικός τομέας, παρά μια σημαντική έλλειψη που θα αναφερθεί αργότερα, αποτελεί το πιο δυνατό σημείο του Backbone. Εικαστικά, έχουμε μια από τις πιο προσεγμένες και ιδιαίτερες περιπτώσεις pixel art που έχουμε δει μέχρι σήμερα. Σε συνδυασμό με σύγχρονα εφέ φωτισμών και σκιάσεων, και εξαιρετική χρήση της προοπτικής, δημιουργούν τοποθεσίες με απρόσμενη για 2D pixel art game αίσθηση βάθους – κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η κίνηση γίνεται σε αυστηρό 2D plane.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στα cutscenes. Είναι ελάχιστα animated, αλλά η ξεχωριστή, μουντή παλέτα, λειτουργεί άψογα για την δημιουργία noir ατμόσφαιρας. Στο ίδιο υψηλό επίπεδο κινείται το soundtrack, το οποίο σίγουρα θα φιγουράρει στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Μελωδίες κυρίως μελαγχολικές, υπηρετούν τέλεια και ταυτόχρονα εξυψώνουν την εμπειρία του παιχνιδιού.
Πολύ αρνητική όμως κρίνεται η παντελής απουσία voice-over. Εύλογα θα μπορούσε βέβαια κάποιος να αναρωτηθεί γιατί κάνω θέμα για το Backbone, μια έλλειψη που δεν ανέφερα καν για το Darkside Detective – A Fumble in the Dark. Η απάντηση είναι πως στο είδος του noir στο οποίο ανήκει το Backbone, μια πρωταγωνιστική φωνή ραγισμένη από το τσιγάρο και το ποτό, μια φωνή που ακροβατεί ανάμεσα σε ακραίο κυνισμό και ανέλπιδο ρομαντισμό, είναι δομικό στοιχείο του ίδιου του genre. Και εδώ λείπει.
Στον τομέα του gameplay, δεν είναι όλα ρόδινα. Στο εισαγωγικό κεφαλαίο του Backbone, υπάρχουν διαφορετικές μέθοδοι προσέγγισης στόχων, υπάρχει μηχανισμός stealth, υπάρχει και ένας αρκετά στρυφνός γρίφος που με παίδεψε κάμποση ώρα. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα του Backbone, είναι πως μετά την ολοκλήρωση του Prologue, όλα αυτά εξαφανίζονται, με το gameplay να απλοποιείται σε υπερβολικό βαθμό. Μάλιστα υπάρχει συζήτηση μέχρι και για παραπλάνηση του κοινού, μιας και ο πρόλογος κυκλοφορεί χωριστά εδώ και σχεδόν δύο χρόνια ως demo, και περιλαμβάνει μηχανισμούς που στο υπόλοιπο παιχνίδι είναι άφαντοι.
Τελικά, πίσω από μεγαλόπνοες φράσεις των developers όπως “roleplaying detective adventure” και “a modern take on the classic point-and-click adventure, featuring stealth, exploration and elaborate dialogues inspired by old school CRPGs”, και παρά τις προσδοκίες που δημιούργησε το Prologue/demo του Backbone, βρίσκεται ένα παιχνίδι με τόσο απλοϊκό gameplay από το Act 2 και μετά, που ακροβατεί στα όρια ανάμεσα σε narrative game και Visual Novel.
Έχοντας λοιπόν κατανοήσει ότι το αφηγηματικό κομμάτι είναι το επίκεντρο του Backbone, μένει να εξετάσουμε την ιστορία του παιχνιδιού καθαυτή. Δυστυχώς, και εδώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.
Το πρώτο μισό του παιχνιδιού, είναι ένα αστυνομικό μυστήριο που κρατάει το ενδιαφέρον του παίκτη, παρόλο που η απεικόνιση της ηθικής κατάπτωσης της διεφθαρμένης ελίτ είναι τόσο γκροτέσκα, που καταλήγει γραφική. Καθώς έπαιζα το Backbone, μέχρι να φτάσω στο τέλος της Act 3 είχα κρατήσει κάποιες σημειώσεις με σημεία του σεναρίου που θεωρούσα αρνητικά, όπως το ότι, ενώ μας δίνεται ο έλεγχος του Howard σε μια στιγμή περισυλλογής, τελικά ο προκαθορισμένος εσωτερικός μονόλογος του πρωταγωνιστή μας αποκλείει μερικές απολύτως λογικές ενέργειες, όπως το να ειδοποιήσουμε την αστυνομία όταν ανακαλύπτουμε ένα φρικιαστικό έγκλημα. Γιατί να δοθεί καν η ψευδαίσθηση ότι θα έχουμε επιλογή;
Είχα μια δύο ακόμη παρόμοιες παρατηρήσεις, αλλά τελικά με την ολοκλήρωση του Act 3 και το ξεκίνημα του Act 4, αποδεικνύεται πως τόση ανάλυση λεπτομερειών δεν έχει ιδιαίτερο νόημα. Και αυτό επειδή από εκείνο το σημείο και μετά, το σενάριο του παιχνιδιού πραγματοποιεί στροφή σε μοίρες που δεν μπορούν να μετρηθούν με Ευκλείδεια γεωμετρία, και έπειτα εκτελεί τριπλό άξελ και διπλό τόλουπ και βουτάει στο κενό. Πολλά από τα νήματα της αρχικής πλοκής μένουν ξεκρέμαστα, η όλη κατάσταση με το Artifact βγάζει από ελάχιστο έως καθόλου νόημα, οι ερωτήσεις του Howard στο γιατί συμβαίνουν όλα αυτά αντιμετωπίζονται με ένα «δεν χρειάζεται να ξέρεις», ενώ σαφώς αρνητική εντύπωση προκαλεί το ότι το πολύ σοβαρό ζήτημα της έμφυλης βίας, αναφέρεται στο ξεκάρφωτο σε μια προσπάθεια να ξεπλύνει ηθικά στυγνούς δολοφόνους.
Τι μένει τελικά; Ένα παιχνίδι που έδωσε πολλές υποσχέσεις ήδη από τo kickstarter campaign του, διατήρησε τον ενθουσιασμό του κοινού με το demo του, αλλά τελικά κατορθώνει να ξεχωρίσει μόνο στον οπτικοακουστικό τομέα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 65%
65%
Εξαιρετικά visuals και άψογο soundtrack. Αλλά σε επίπεδο gameplay δεν παραδίδει αυτά που υπόσχεται, ενώ η ιστορία αν και ξεκινάει με όλα τα φόντα για κάτι τουλάχιστον αξιοπρεπές, από τη μέση και μετά χάνει τελείως τον ειρμό της.
Still better than [URL=’https://www.youtube.com/watch?v=M2LzRswsiHM&ab_channel=BlackSabbath-Topic’]Blacksa(la)d[/URL].
Μεγάλο κρίμα, είχα λατρέψει πραγματικά το demo και το αγόρασα Day 1, έτοιμος για σκληρά μεράκια. Η απογοήτευση ήταν μεγάλη και το refund έσωσε την παρτίδα. Όπως ακριβώς τα γράφεις είναι. Χαώδης διαφορά μεταξύ demo και κανονικού παιχνιδιού. Κατά μια έννοια, το Backbone, είναι η πεμπτουσία του noir. Άλλα σου τάζουν κι άλλα σου πετάνε ενώ βυθίζεσαι στη λάσπη.
όχι ρε, πλάκα κάνεις; το περίμενα με αγωνία για να πάρω την νεο-νοιρ τζούρα που δεν μου βγάζει το blacksad.
Hater mode on: Τι κοινό έχουν τα Blacksad και Βackbone; Ζωόμορφους πρωταγωνιστές σε noir περιβάλλον. Χαίρομαι που πάτωσαν αμφότερα για να σταματήσει αυτό το αστείο και να μην γίνει trend…
Προσωπικά, χωρίς να τρέφω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια για τους ζωομορφικούς πρωταγωνιστές, δεν με πειράζει η αισθητική που θα υιοθετήσει ένα παιχνίδι, αρκεί να είναι άρτιο στους καθοριστικούς του τομείς. Το Chicken Police για παράδειγμα, ήταν ένα καθαρό διαμάντι ανδροπρέπειας, με το ‘περίεργο’ εικαστικό του, να καταφέρνει να του χαρίζει μοναδική ταυτότητα.
Τώρα ασυνάρτητα κουνάβια να προσπαθούν να πείσουν για το brony ποιόν των δημιουργών, όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.
Δεν είμαι σίγουρος γιατί σε ενοχλεί σε βαθμό που να το βάλεις στα πράγματα που μισείς, αλλά εγώ το βρήκα υπέροχο στο Blacksad το ότι οι ζωόμορφοι χαρακτήρες ανταποκρίνονται στον χαρακτήρα του κάθε ένα και μου δημιουργεί ενδιαφέρουσα συναισθήματα κάθε φορά που συναντάμε κάποιον νέο χαρακτήρα, αφού με προϊδεάζει για το τι κουμάσι είναι και με βάζει στο τριπάκι να αναρωτηθώ. Κάτι που δεν μπορεί να κάνει μια ανθρώπινη φιγούρα.
Επίσης δεν πέταξαν απλά ένα κεφάλι σκύλου σε ένα σώμα, αλλά έχει γίνει προσπάθεια να αποδοθεί η ανατομία με τα χαρακτηριστά ενός υποθετικού όντος χωρίς να βλέπουμε αηδίες σαν εκείνο εκεί με τις γάτες που έκαναν ταινία or something. O Juanjo Guarnido έχει πραγματικά βάλει κάτω το ερώτημα, “αν τα ζώα είχαν εξελιχθεί σε δίποδα ανθρωποειδή, πως θα ήταν;” και πιστεύω ότι έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά ώστε να είναι αποδεκτό το αποτέλεσμα χωρίς να αγγίζει τα όρια του παραλόγου.
Προσωπικό κόλλημα αισθητικής. Με κάνει να νιώθω άβολα, ίσως υποβόσκει κάποια υποσυνείδητη φοβία, δεν ξέρω. Και με το Chicken Police είχα θέμα. Αν θυμάμαι καλά είχα κάνει παρόμοιο σχόλιο κι εκεί. Στο Hotline Μiami να το καταπιώ γιατί είναι μάσκες. Θα μου πείτε οι χαρακτήρες της Disney πχ δεν είναι το ίδιο; Όχι εκεί δεν με πειράζει. Είναι άλλη φάση, πιο αθώα και πιο παιδική. Ή ίσως νιώθω ότι “μαγαρίζεται” το noir είδος έχοντας συνηθίσει σε παιχνιδάρες όπως τα Tex Murphy, Black Dahlia, ακόμα και το Discworld Noir ή το Grim Fandango που έχoυν παρδαλούς χαρακτήρες. Αnyway… Γούστα είναι αυτά.
Έχω κι εγώ μια προκατάληψη κατά των furries, αλλά μπορώ να τα ανεχτώ αν το σύνολο είναι πένα. Οι παραπομπές τους σε κουλτούρες άνιμε αυνανιστών και λοιπών ανθυπονορμάλ, είναι που με ξενερώνουν περισσότερο.
Όταν λες λοιπών ανθυπονορμάλ, εννοείς κάτι σαν τους παρακάτω να φανταστώ.
[IMG]https://img-9gag-fun.9cache.com/photo/anQ1Kb0_700bwp.webp[/IMG]
Χωρίς να είμαι furry (με τη σεξουαλική διάσταση του (χ)όρου) σχεδόν πάντα απολαμβάνω καρτούν/κόμιξ/παιχνίδια με ανθρωπόμορφα ζώα,
Δώσε μου Robin Hood (αυτόν της Disney, με την αλεπού), BoJack Horseman, Night In The Woods, Blacksad, Maus ή Zootopia και πάρε μου την ψυχή. Ορισμένα, μάλιστα, αξιοποιούν τη διττή φύση των χαρακτήρων για κοινωνικοπολιτικό σχόλιο ή gags, απογειώνοντας το αποτέλεσμα (το ΒοJack π.χ. το έκανε συνέχεια).
Τώρα το Backbone δεν νομίζω να το απολαύσω με βάση αυτά που διαβάζω, αλλά δεν μπορώ να πω ότι επλήσσομαι ιδιαίτερα γιατί και το Night Call των ίδιων δημιουργών έπασχε από δημιουργική ασάφεια και γενικότερο pretentiousness τυλιγμένο σε noir μανδύα.
Τουλάχιστον το Night Call ήταν αυτό που σου πούλαγε το ντέμο του, ελάχιστο γκέημπλεϊ, φούλ δηθενιά, ποιοτική εμπειρία μεταμεσονύκτιου ταρίφα. Το Backbone ήταν ύπουλο γιατί παρέδωσε ένα φοβερό ντέμο και μετά τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια των [S]θυμάτων [/S]παικτών.
[QUOTE=”maladroid, post: 574347, member: 102613″]
Χωρίς να είμαι furry (με τη σεξουαλική διάσταση του (χ)όρου) σχεδόν πάντα απολαμβάνω καρτούν/κόμιξ/παιχνίδια με ανθρωπόμορφα ζώα,
Δώσε μου Robin Hood (αυτόν της Disney, με την αλεπού), BoJack Horseman, Night In The Woods, Blacksad, Maus ή Zootopia και πάρε μου την ψυχή. Ορισμένα, μάλιστα, αξιοποιούν τη διττή φύση των χαρακτήρων για κοινωνικοπολιτικό σχόλιο ή gags, απογειώνοντας το αποτέλεσμα (το ΒοJack π.χ. το έκανε συνέχεια).
[/QUOTE]
Το [URL=’https://store.steampowered.com/app/257260/Inherit_the_Earth_Quest_for_the_Orb/’]Inherit the Earth[/URL] το έχεις παίξει υποθέτω.
[QUOTE=”maladroid, post: 574347, member: 102613″]
έπασχε από δημιουργική ασάφεια και γενικότερο pretentiousness τυλιγμένο σε noir μανδύα.
[/QUOTE]
Pretentiousness? How dare you, pleb?
“[B]Open letter from developers[/B]
Our dear community,
This is a love letter for each of you – those who waited for Backbone, who played it, who loved it, who hated it, who are yet to experience it, and everyone in between.
We are Alex and Nikita – two people out of the collective of individuals who worked on Backbone for close to 5 years. Backbone is a deeply personal project for us, and it encapsulates our lived experiences and common humanity. We knew what we wanted to say and we said it. We stand by it and we are proud of it. But now this game is yours. You decide what to do with it, what to think of it and how to feel about it. We could never truly know your heart and all the beautiful, intricate complexity of what makes you human. All we ever wanted to do is show a little mirror of our souls and hope that in it, you can recognize yours.
Art is subjective and we can’t dare to influence all the wonderful and valid feelings people are experiencing over the game. These feelings are strong and they are real. We read everything you say with starry eyes and just can’t believe how lucky we are that Backbone reached so many of you.
[B]Don’t ask us about what it all meant – ask your own unknowable shining heart[/B], sit with your feelings and truly feel them, talk to people. Do all the beautiful things you are moved to do when you encounter something that makes you feel. It’s why we made this game.
We are eternally grateful to have had the opportunity to say something that is honest, true, and vulnerable for us. We made the game we’ve always wanted to play. We feel less alone in the sea of uncaring humanity, because now we share it with you. Thank you.
Aleksandra Korabelnikova – co-founder, director, lead writer
Nikita Danshin – co-founder, game designer, composer
P.S: There is more to come for the world of Backbone and we can’t wait to share it with you. Stay tuned.”
[QUOTE=”Sephir, post: 574356, member: 102595″]
Το [URL=’https://store.steampowered.com/app/257260/Inherit_the_Earth_Quest_for_the_Orb/’]Inherit the Earth[/URL] το έχεις παίξει υποθέτω.
[/QUOTE]
Δυστυχώς όχι ακόμα, είναι στο αιώνιο backlog από την εποχή των Παγετώνων :rolleyes:
[QUOTE=”Great0ldOne, post: 574357, member: 102687″]
Pretentiousness? How dare you, pleb?
“[B]Open letter from developers[/B]
Our dear community,
This is a love letter for each of you – those who waited for Backbone, who played it, who loved it, who hated it, who are yet to experience it, and everyone in between.
We are Alex and Nikita – two people out of the collective of individuals who worked on Backbone for close to 5 years. Backbone is a deeply personal project for us, and it encapsulates our lived experiences and common humanity. We knew what we wanted to say and we said it. We stand by it and we are proud of it. But now this game is yours. You decide what to do with it, what to think of it and how to feel about it. We could never truly know your heart and all the beautiful, intricate complexity of what makes you human. All we ever wanted to do is show a little mirror of our souls and hope that in it, you can recognize yours.
Art is subjective and we can’t dare to influence all the wonderful and valid feelings people are experiencing over the game. These feelings are strong and they are real. We read everything you say with starry eyes and just can’t believe how lucky we are that Backbone reached so many of you.
[B]Don’t ask us about what it all meant – ask your own unknowable shining heart[/B], sit with your feelings and truly feel them, talk to people. Do all the beautiful things you are moved to do when you encounter something that makes you feel. It’s why we made this game.
We are eternally grateful to have had the opportunity to say something that is honest, true, and vulnerable for us. We made the game we’ve always wanted to play. We feel less alone in the sea of uncaring humanity, because now we share it with you. Thank you.
Aleksandra Korabelnikova – co-founder, director, lead writer
Nikita Danshin – co-founder, game designer, composer
P.S: There is more to come for the world of Backbone and we can’t wait to share it with you. Stay tuned.”
[/QUOTE]
επίπεδο, “πέρνα το μπάφο στον επόμενο φίλος, ντουμανιασες”
[QUOTE=”Borracho, post: 574353, member: 102590″]
Τουλάχιστον το Night Call ήταν αυτό που σου πούλαγε το ντέμο του, ελάχιστο γκέημπλεϊ, φούλ δηθενιά, ποιοτική εμπειρία μεταμεσονύκτιου ταρίφα. Το Backbone ήταν ύπουλο γιατί παρέδωσε ένα φοβερό ντέμο και μετά τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια των [S]θυμάτων [/S]παικτών.
[/QUOTE]
Δεν έπαιξα κανένα από τα δύο demo, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη ως προς αυτό.
Πάντως για μένα και το Night Call έπασχε από ξεκάθαρο bait-and-switch γιατί αρχικά πλασάρεται ως αστυνομική ιστορία με πασπαλισμένα mini-dramas χαρακτήρων (συμπεριλαμβανομένου του πρωταγωνιστή) και τελικά η υπόθεση του serial killer και τα ντέρτια του ταξιτζή είναι όχι μόνο τσαπατσούλικα αλλά κι εντελώς διακοσμητικά. Τον πρώτο (και τελευταίο) λόγο είχαν οι -αμφιβόλου ποιότητας- ιστορίες των επιβατών, που και παντελώς άσχετες με το υποτιθέμενο μυστήριο ήταν, και πολύ δήθεν στην παρουσίασή τους.
Είχε, πάντως, κάποιες μεμονωμένες βινιέτες που παρουσίαζαν ενδιαφέρον και φυσικά πολύ ατμοσφαιρικό εικαστικό.
Όπως το θυμάμαι, δεν υποτίθεται πως όλες οι ιστορίες θα είχαν σχέση με την εξιχνίαση του εγκλήματος. Ήταν μέρος της διασκέδασης να ξεχωρίσεις την ήρα από το στάρι. Τίμιο ‘μικρό’ ήταν, μου άφησε θετική εντύπωση, χωρίς να είναι και τίποτε το συγκλονιστικό. Αυτό που περίμενα, αυτό και πήρα.
[QUOTE=”manofsorrows, post: 574331, member: 102905″]
Προσωπικό κόλλημα αισθητικής
[/QUOTE]
[QUOTE=”manofsorrows, post: 574331, member: 102905″]
Στο Hotline Μiami να το καταπιώ γιατί είναι μάσκες
[/QUOTE]
(φορώντας τη μάσκα του, χτυπά το κουδούνι)
Συγνώμη, έχετε παραγγείλει πίτσα;
Κρίμα για το Backbone γιατί το demo του με είχε προϊδεάσει ευχάριστα. Το Blacksad με απογοήτευσε και στην επιλογή των φωνών και στον εικαστικό τομέα. Είναι κρίμα που τα λεπτομερέστατα με υπέροχους χρωματισμούς σκίτσα του κόμικ αποδόθηκαν σαν χοντροκομμένα 3d μοντέλα που σκουντουφλάνε σε generic περιβάλλοντα. Ελπίζω αν το Grandville γίνει ποτέ παιχνίδι να είναι πιο τυχερό.
Τώρα περιμένω ρηβιού του [MEDIA=steamstore]1055850[/MEDIA]
Επίσης είναι διαθέσιμο και demo του [MEDIA=steamstore]914890[/MEDIA]
Το έπαιξα τελικά, δεν κρατήθηκα. Πολύ εύστοχο και αντιπροσωπευτικό το review του φίλτατου G0O, αποδίδει στο ακέραιο τις εντυπώσεις που μου άφησε το παίγνιο.
Θα σταθώ στο εξής σημείο του review που αντανακλά ακριβώς την αντίδρασή μου όσο έπαιζα: “[I]ενώ σαφώς αρνητική εντύπωση προκαλεί το ότι το πολύ σοβαρό ζήτημα της έμφυλης βίας, αναφέρεται στο ξεκάρφωτο σε μια προσπάθεια να ξεπλύνει ηθικά στυγνούς δολοφόνους[/I].” Είναι πραγματικά το σημείο, όπου ενώ έχεις μόλις παρακολουθήσει ένα καλπάζον παραλήρημα ψευδοφιλοσοφημένης αρλούμπας, το παιχνίδι γυρνάει παιχνιδιάρικα και σου κλείνει το μάτι λέγοντας “ε ναι, αν δεν το κατάλαβες, δεν έχουμε ιδέα για τι μιλάμε lol, απλά θέλαμε να ντύσουμε με pixel art το μάχιμο χιπστερομπλόγκ μας :p ευχαριστούμε που μας διάβασες, το hate σου μας κάνει διαρκώς καλύτερους xoxo”.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ, η αστυνομική ιστορία και πλοκή δεν είναι εντελώς χάλια. Αν έλειπαν οι βλακώδεις και ατελείωτοι εσωτερικοί μονόλογοι και αυτές οι αγωνιώδεις προσπάθειες να “μιλήσουμε για την κοινωνία, τον άνθρωπο, το σύμπαν και τα πάντα TM”, θα είχαμε ένα αξιοπρεπές visual novel του 75-80% με πανέμορφο εικαστικό και μουσική. Αλλά οι δημιουργοί όχι απλώς θέλησαν μέσω του παιχνιδιού να στείλουν το βιογραφικό τους στη LIFO, αλλά δεν έχουν καν το απαραίτητο ταλέντο για να αποδώσουν με διακριτικό ή συναρπαστικό τρόπο τις snowflake απόψεις τους. Sad.
6/10 από μένα.
Σκάλιζα λίγο στα Steam forums και έπεσα πάνω σε ένα post που αντιπαραβάλλει τις “υποσχέσεις” της KS campaign με το τελικό προϊόν. Αν κατάλαβα καλά, είχαν κάνει λόγο για ένα μυστηριώδες artifact που θα σου δίνει δυνάμεις οι οποίες επηρεάζουν το gameplay (δείξαν κι ένα GIFάκι με μάχη), για πολλαπλά paths/endings και τρόπους επίλυσης των γρίφων, για έναν κόσμο όπου η φύση επιτίθεται στο αστικό περιβάλλον με δέντρα να ξεφυτρώνουν βίαια μέσα στους δρόμους και τα κτήρια, κτλ. κτλ. Επίσης, υποτίθεται ότι έπιασαν τον στόχο για να προσθέσουν voice-overs αλλά στο παιχνίδι δεν ακούς ούτε λέξη.
Ακούγεται σαν ένα αρκετά διαφορετικό concept. Με κάνει, δε, να υποπτεύομαι πως ο ισχυρισμός τους σ’εκείνο το φαιδρό open letter ότι “έφτιαξαν ακριβώς το παιχνίδι που ήθελαν” ίιιισως και να μην είναι τελικά απολύτως ειλικρινής :unsure:
η μετάφραση του open letter ήταν μέσες άκρες “τα κάναμε πουτάνα με τα λεφτά και τώρα που τελείωσαν βγάλαμε το παιχνίδι όπως όπως και κάνουμε τους χαζούς”.
Τα τυπάκια αυτά είναι εκείνοι οι “κοινωνικοί ακτιβιστές” που αρνούνται να σηκώσουν πλακάτ “STOP Στη Σεξουαλική Παρενόχληση” σε πορεία, εκτός κι αν τους διαβεβαιώσεις πρώτα ότι είναι φτιαγμένο μόνο από κλαδια που ξέβρασε η θάλασσα.