WHAT REMAINS OF EDITH FINCH
Με τους τίτλους τέλους του λυρικού, πανέμορφου και εμπνευσμένου What Remains of Edith Finch να περνάνε ακόμη μπροστά από τα υγρά μου μάτια -αυτά τα σκουπιδάκια στον αέρα έχουν καταντήσει αληθινή μάστιγα- προσπαθώ να μαζέψω λίγο τις σκέψεις μου, να βάλω τα συναισθήματα και τα λόγια σε μια σειρά, μπας και αποφύγω την απόλυτη γραφικότητα στην παρουσίαση που θα ακολουθήσει. Προφανώς έχω χάσει από τα αποδυτήρια και δεν έχει την παραμικρή σημασία. Διαδραστικές εμπειρίες της ποιοτικής κλάσης του Edith Finch, είναι πραγματικά ανάρμοστο να κρίνονται και να παρουσιάζονται ως «παραδοσιακά» video games.
Δημιουργημένο από την Giant Sparrow, η οποία σάρωσε κάθε πιθανό βραβείο με το καλλιτεχνικό puzzle platformer της, The Unfinished Swan (δυστυχώς παραμένει αποκλειστικότητα του PlayStation μέχρι και σήμερα) και με εκδότη την Annapurna Interactive, παρακλάδι της γνωστής εταιρείας κινηματογραφικών παραγωγών, το What Remains of Edith Finch, μέσα στις δυο περίπου ώρες που διαρκεί, όχι μόνο αφηγείται με απαράμιλλο τρόπο την μαγικά ρεαλιστική του ιστορία, αλλά κατορθώνει να «παίξει» με τρόπο ιδιοφυή με τις προσδοκίες μας και τις συμβάσεις του μέσου των video games.
Ξεκινάμε την περιπέτεια στον ρόλο της νεαρής Edith Finch, η οποία επιστρέφει στο χαμένο-στις-ομίχλες-του-χρόνου-και-της-πραγματικότητας πατρικό της σπίτι, στο απομακρυσμένο και μαστιγωμένο από τον Ειρηνικό Ωκεανό Orcas Island, κάπου στις βορειοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Η οικογενειακή ιστορία των Finches δείχνει να είναι τόσο παράξενη όσο και η ιδιότυπη κατοικία τους. Έφτασαν από την Νορβηγία μέσα σε ένα αινιγματικό σπίτι-κιβωτό, το οποίο και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς σε θύελλα, λίγο πριν δέσουν στον αγκυροβόλι του Orcas Island. Ο Sven Finch με την σύζυγό του Edie, κατόρθωσαν να επιζήσουν του ναυαγίου και ξεκίνησαν μονομιάς να χτίζουν το ίδιο σπίτι/μνημείο στο κατώφλι του οποίου ξεκινάμε την περιπέτειά μας. Υποψίες μιας παράξενης μοίρας πλανώνται πάνω από το οικογενειακό δέντρο των κακοτυχισμένων Finches και η νεαρή Edith, δείχνει να είναι ο τελευταίος εν ζωή γόνος τους.
Μέσα από τους μονολόγους της Edith και εξερευνώντας το εγκαταλειμμένο πια πατρικό μας, γινόμαστε σταδιακά μάρτυρες μιας απίστευτης ιστορίας, η οποία ακροβατεί και ζυγιάζεται με σπάνια τόλμη και περίσσια τέχνη μεταξύ μαγικού ρεαλισμού και σπαρακτικής τραγωδίας. Κάθε ένα από τα δωμάτια των από καιρό χαμένων Finches ανοίγει ένα παράθυρο στις τελευταίες τους στιγμές. Το σύνολο των βινιετών αυτών στις οποίες καλούμαστε να μετάσχουμε, χαρακτηρίζεται από μερικές εκ των ευφυέστερων σεκάνς gameplay που έχω δει σε video game όλα αυτά τα χρόνια. Καθώς δεν επιθυμώ να δώσω το παραμικρό spoiler, θα αναφέρω μονάχα πως πρόκειται για μια εμπειρία που κάθε φίλος των αφηγηματικών περιπετειών οφείλει στον εαυτό του να βιώσει.
Το επίπεδο της παραγωγής, ο πανέξυπνος τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται και ανατρέπονται τα «κλισέ» του είδους και η σκηνοθετική μαεστρία του τίτλου όχι μόνο τοποθετούν το What Remains Of Edith Finch στην κορυφή της υποκατηγορίας των αφηγηματικών παιχνιδιών εξερεύνησης (ελληνιστί walking simulators για τους κακεντρεχείς και Ροκελιγκικούς) αλλά κάνουν προσπάθειες όπως το συναισθηματικό Dear Esther να φαντάζουν εφηβικά σκαριφήματα. Τη δε φαιδρότητα του Gone Home, την περιφρονεί επιδεικτικά και παραδίδει πραγματικό σεμινάριο αναφορικά με το μέλλον και την εξέλιξη των συγκεκριμένων παιχνιδιών.
Φράσεις όπως «καραμπινάτο αριστούργημα», «θα πάθετε πλάκα» και «γαμώτο μου, γιατί δεν μπορώ να γράψω περισσότερες λεπτομέρειες χωρίς να χαλάσω τη μαγεία» φαντάζουν όλες «λίγες» για το κλείσιμο της παρουσίασης. Το What Remains of Edith Finch θα ήταν επιτυχία αν στηριζόταν μονάχα στην αγνή ψυχή που έχει μπει στον σχεδιασμό του. Πηγαίνει όμως αρκετά βήματα παραπέρα, φροντίζοντας να περιλάβει μερικές από τις πλέον αξιομνημόνευτες και συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές που έχουμε δει ποτέ στο είδος. Παρά την σχετικά υψηλή τιμή του σε σχέση με την διάρκειά του, η εμπειρία που τελικά προσφέρει στον παίκτη είναι τόσο δυνατή που το κόστος χαρακτηρίζεται αμελητέο. Από τις δυνατότερες αφηγήσεις της χρονιάς και ένας τίτλος που οφείλετε στον εαυτό σας να βιώσετε.
Pros
- Υποδειγματική γραφή, αφήγηση, σκηνοθεσία
- Εξαιρετικός εικαστικός τομέας
- Μερικές από τις εξυπνότερες “διαστροφές” παραδοσιακού gameplay που έχετε συναντήσει ποτέ
- Σφύζει ψυχής, συναισθήματος και ουσίας
Cons
- Σχετικά σύντομη διάρκεια με αρκετά υψηλή τιμή, έτσι, εάν κάποιος έχει ακόμη σθένος να παραπονεθεί για κάτι μετά από αυτό το συναισθηματικό tour de force.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΡΕ?
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΙΜΑ, ΒΙΑ, ΣΦ
ΑΓΕΣ, ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ! ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙΤΕ
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ..
To 8K και το stealth ξέχασες.
Δεν συγκαταλέγονται στις ιδιαίτερες προτιμήσεις μου τούτα τα σούρτα φέρτα (π.χ. το Dearh Esther το βρήκα συμπαθητικό αλλά σε καμία περίπτωση παιχνίδι του 9 και 10 που έλεγαν τότε διάφορα site) αλλά αυτό και το rapture λέω να τα τιμήσω για καμιά πιο μοναχική εστάτ εμπειρία.
Δυο τερματα, κανα δυο αμαξακια και ενα τοπι… εκει να δεις κλαμα…