EARLY ACCESS: Might & Magic: Showdown
Η ιδέα των Early Access παιχνιδιών, όσο και αν την έχουμε κατακρίνει ανά τους καιρούς, όχι μόνο δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται αλλά πλέον έχει φτάσει σε σημείο που ακόμα και μεγάλοι οίκοι ανάπτυξης το χρησιμοποιούν είτε για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα χρήματα διότι δεν τα έχουν – βλ. Obsidian με το Pillars of Eternity – είτε για να έχουν το μικρότερο δυνατό οικονομικό ρίσκο, ζητώντας ουσιαστικά τα λεφτά που θα έπρεπε να λάβουν από τους επενδυτές, από το ίδιο το κοινό που τους στηρίζει. Η όλη διαδικασία δεν θα ήταν τόσο άσχημη εάν τα “λεφτά του κοσμάκη” δεν έπεφταν στο κενό, με τους περισσότερους Early Access τίτλους να μένουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην λεγόμενη “development κόλαση”, με τους οίκους να “τρώνε” τα ποσά που έδωσε ο κόσμος και είτε να καταλήγουν με έναν μετριότατο τίτλο – βλ. Warhammer 40K: Eternal Crusade – είτε να μην βγαίνει ο τίτλος ποτέ (βλ. DayZ και Star Citizen τα οποία ακόμα χαροπαλεύουν στην Early Access).
Οπότε πoια είναι η φυσική εξέλιξη μετά τα γεγονότα αυτά, στην καπιταλιστική μας πραγματικότητα; Mα φυσικά η δημιουργία υπο-στούντιο μέσα σε στούντιο-κολοσσούς τα οποία ειδικεύονται στο να παράγουν καινοτόμες ιδέες, χωρίς να πάρουν κάποιο ιδιαίτερο ρίσκο αφού τα λεφτά τα προσφέρει ο κόσμος που πιστεύει και ελπίζει στην σωστή ανάπτυξη του τίτλου.
Έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο όπου ένα στούντιο, το οποίο έχει κατακριθεί πολλάκις τα τελευταία χρόνια για τις διάφορες αποφάσεις που έχει λάβει κυρίως εις βάρος του καταναλωτή, παίρνει την πρωτοβουλία να εκδώσει πειραματικό τίτλο βασισμένο σε ένα από τα πιο ιερά ονόματα των turn based strategy, τον κόσμο του Might & Magic.
Ουδέποτε ήμουν φαν των turn-based strategy τίτλων αλλά σέβομαι την άποψη πως η σειρά Might & Magic αποτελεί ένα από τα πιο λαμπρά παραδείγματα ενός καθωσπρέπει TBS παιχνιδιού. Και σωστά θα αναρωτηθείτε: “Αφού δεν σ ’αρέσουν τα TBS, τι στο καλό κάνεις με έναν τίτλο βασισμένο σε μια κατά κόρων TBS σειρά Ζομπικάου;!;!;!”
Φίλοι του Ρεϊκουί και των TBS, βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να σας πω πως το Might & Magic: Showdown ΔΕΝ είναι turn based strategy, όπως θα έχετε γνωρίσει την αγαπημένη σας σειρά, αλλά μια περίεργη μίξη από Arena/Skirmish και Strategy, με πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες και πρόχειρη, ελπίζω προς το παρόν, υλοποίηση των ίδιων.
Το κύριο κομμάτι του παιχνιδιού αποτελείται από μάχες 1v1, μικρής διάρκειας, όπου έρχεται αντιμέτωπη η A–Team που μόνοι μας στήνουμε, με την A–Team του αντιπάλου. Η ομάδα μας απαρτίζεται από φιγούρες τις οποίες μπορούμε να αγοράσουμε με in–game credits, τα οποία μαζεύουμε νικώντας μάχες εναντίων άλλων παικτών ή του υπολογιστή και τελειώνοντας τις tutorial αποστολές, οι οποίες ανήκουν στην κατηγορία “Campaign” παρόλο που δεν υπάρχει κάποια ιστορία να ακολουθήσουμε και πρόκειται για απλές μάχες εναντίων του υπολογιστή.
Πριν από το ματς, διαλέγουμε έναν κύριο ήρωα, του οποίου και μόνο έχουμε τον πλήρη έλεγχο κατά τη διάρκεια της μάχης και μέχρι τρία το πολύ companions τα οποία λειτουργούν, κατά κάποιον τρόπο, αυτόνομα. Η πρώτη ενδιαφέρουσα ιδέα είναι το ότι τα companions μπορούμε να τα προγραμματίσουμε μέσα από μία ευρεία γκάμα επιλογών και μπορούμε να θέσουμε triggers για το υπό ποιες συνθήκες θα εκτελούν την εκάστοτε κίνησή τους. Για παράδειγμα, μπορούμε να ορίσουμε το Support companion να ρίχνει το μεγάλο του heal όποτε πέφτει η ενέργεια του ήρωά μας κάτω από 70% και να κάνει ένα μικρό heal όποτε η ενέργεια του Tank companion μας πέσει κάτω από 80%. Ενώ το Tank companion π.χ. μπορούμε να το προγραμματίσουμε να κάνει agro το εχθρικό companion με το μεγαλύτερο threat ή αυτό που χτυπάει τον ήρωά μας, εφόσον είναι της κλάσης “Tank” και έχει πάνω από 75% ενέργεια.
Η εικόνα του “προγραμματισμού” των companions που περιέγραψα είναι πολύ απλή σε σχέση με αυτήν που όντως υπάρχει στο παιχνίδι και όλες βασίζονται στο σκεπτικό “If…. Then….” δίνοντάς μας έναν αρκετά ευρύ έλεγχο, αρκεί να σκεφτούμε σωστά πως και πότε να αξιοποιήσουμε τις ικανότητες των companions. Μπορούμε να διαλέξουμε μέχρι 7 από τις διαθέσιμες ικανότητες για το καθένα την φορά, με το ίδιο να ισχύει και για τον ήρωά μας και θα πρέπει με αυτές να πετύχουμε το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και φυσικά να νικήσουμε την μάχη.
Δυστυχώς όσο ενδιαφέρον και αν ακούγεται το “pre–game”, όταν έρθει η ώρα της μάχης τα πράγματα χαλάνε. Λόγω του ότι οι μάχες εξελίσσονται σε πραγματικό χρόνο, το αποτέλεσμα επί της οθόνης είναι ένα χάος. Ξόρκια και units γίνονται ένα, μαζεμένα “μπουλούκι” σε μια γωνιά της πίστας, όπου καλούμαστε να ελέγξουμε τον ήρωά μας, να ενεργοποιούμε τις ικανότητές του και να προσπαθούμε να επιλέξουμε τον κατάλληλο στόχο ώστε να πετύχουμε την μεγαλύτερη ζημιά στον αντίπαλο. Έχουμε επίσης ως εχθρό και την περίεργη γωνία θέασης της κάμερας, όπου μας επιτρέπεται να κάνουμε μόνο zoom σε κάποιο σημείο, χωρίς αυτό να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο. Στο τέλος της αναμέτρησης θα πρέπει να σκεφτούμε τι πήγε στραβά από τη μεριά μας και να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά των companions μέσω των εντολών που τους δώσαμε νωρίτερα. Το έργο αυτό βέβαια είναι σχεδόν ανέφικτο μιας και από τον χαμό που γίνεται στην οθόνη, δεν καταλαβαίνουμε εύκολα τι συμβαίνει ενώ δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να δούμε ένα replay της αναμέτρησης, ούτε και κάποιο action log ώστε να δούμε τι ακριβώς έγινε κατά τη διάρκεια της μάχης για να βγάλουμε κάποιο ουσιαστικό συμπέρασμα.
Σε γενικές γραμμές το κύριο κομμάτι του τίτλου είναι προς το παρόν ελλιπές και χαοτικό και δεν προσφέρει την διασκέδαση που θα μπορούσε. Εκεί όμως που τα πράγματα γίνονται κατά πολύ πιο ενδιαφέροντα είναι στο customization των φιγούρων μας. Εκτός από την κανονική τους εμφάνιση, με την οποία έρχονται όταν τα αγοράσουμε από το in-game store, έχουμε τη δυνατότητα να τα βάψουμε όπως ακριβώς θέλουμε. Το Paint Workshop είναι η καλύτερη μεταφορά ζωγραφικής σε παιχνίδι που έχω δει έως τώρα και είμαι σίγουρος πως θα θέλαμε να είχαμε κάτι παρόμοιο στους Warhammer τίτλους του σήμερα (Creative Assembly παίρνε ιδέες σε παρακαλώ). Μπορούμε να διαλέξουμε να ζωγραφίσουμε όλη τη φιγούρα με μία κίνηση, προσθέτοντας σκιάσεις και ανταύγειες ή να ζωγραφίσουμε τα πάντα χειροκίνητα, διαλέγοντας το μέγεθος και την αδιαφάνεια του εικονικού πινέλου ώστε να πετύχουμε το αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Αν ρίξετε μια ματιά και στον πρόσφατο διαγωνισμό που έτρεξε, θα δείτε πραγματικά εντυπωσιακές δουλειές οι οποίες έγιναν εξολοκλήρου με το Paint Workshop.
To Might & Magic: Showdown είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα η οποία όμως βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο και θέλει αρκετή ακόμα δουλειά για να θεωρηθεί πλήρης. Το κύριο κομμάτι μοιάζει φτωχό και λειψό ενώ το κομμάτι που αξίζει αυτή τη στιγμή, το Paint Workshop, δεν αξίζει την τιμή των €20 που στοιχίζει ο τίτλος στο Steam. Πέραν αυτού, το γεγονός ότι ένας κολοσσός σαν την Ubisoft αποφασίζει να βγάλει τίτλο σε Early Access, ζητώντας να πληρώσουμε από πριν έναν τίτλο που βρίσκεται ουσιαστικά σε μια πρώιμη beta, φαίνεται υπερβολικό.
Συνιστώ την αναμονή μέχρι να δούμε τι ακριβώς επιδιώκει η Ubisoft με τον τίτλο, εκτός και αν η ζωγραφική εικονικών φιγούρων ήταν κάτι που ψάχνατε διακαώς εδώ και καιρό.
Χαααα….πόντοι συγκίνησης για τα ατελείωτα μιναρο-απογεύματα βαφής μινιατούρων με τον αδερφό μου που μου θύμισες!
Είχαμε μια ελπίδα πως μετά το αξιοπρεπέστατο MnM X (”http://www.ragequit.gr/reviews/item/might-and-magic-x-legacy-review”) θα βλέπαμε μια επιστροφή και στα RPG μονοπάτια της σειράς. Δυστυχώς χρησιμοποιούν το βαρύ όνομα Might and Magic σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια που δεν έχουν καμία σχέση με την (πολύ σημαντική) ιστορία των MnM στο pc gaming.