LATE TO THE PARTY: QUEST FOR GLORY
Βρισκόμαστε στο πολύ retro έτος 1988. Ο Γκορμπατσόφ αναλαμβάνει την θέση του Αρχηγού του Κράτους στην Σοβιετική Ένωση, το Miami Vice ξεκινάει την 5η και τελευταία σεζόν του, και η Λάρισα κατακτά το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελλάδος. Μέσα σε όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα, ένας νεαρός προγραμματιστής ονόματι Corey Cole προσλαμβάνεται από την ήδη καταξιωμένη Sierra On-Line και ξεκινάει να εργάζεται στην μηχανή SCI, πάνω στην οποία στήριζε η εταιρία την δημιουργία όλων των Adventure τίτλων της. Αυτός αλλά και η σύζυγός του, Lori Ann Cole, ήταν παθιασμένοι παίκτες RPG, είτε στην computer είτε στην table-top μορφή τους, όμως η Lori Ann όλως περιέργως αδιαφορούσε πλήρως για τα Adventure games (αρκετά χιουμοριστικό γεγονός, δεδομένου ότι ο σύζυγός της ήταν πλέον υπάλληλος σε μια εταιρία η οποία δημιουργούσε κατ’ εξοχήν τίτλους Adventure).
Έτσι η Lori Ann πήρε μια μεγάλη απόφαση: να χρησιμοποιήσει την εμπειρία που είχε αποκομίσει από την ενασχόλησή της με τα RPG (είχε δημιουργήσει ένα τελείως δικό της σύστημα κανόνων που χρησιμοποιούσε στα sessions της, ενώ κυκλοφορούσε και το “Spell Book”, ένα newsletter σχετικό με τα fantasy RPG) και να την συνδυάσει με την τεχνογνωσία που κατείχε η Sierra πάνω στα Adventure, ώστε να σχεδιάσει ένα game που θα αποτελούσε μια μοναδική μείξη Adventure και RPG. Στρώνεται λοιπόν στη δουλειά σε συνεργασία με τον Corey (το όνομα του οποίου όλως περιέργως έμεινε έξω από τα credits του παιχνιδιού) και το team της Sierra, και το σωτήριον έτος 1989 κυκλοφορεί αισίως ο καρπός των κόπων τους με το όνομα “Hero’s Quest: So You Want to Be a Hero”. Λίγο μετά την κυκλοφορία του game, όμως, προέκυψαν ζητήματα copyright με την εταιρία που κατείχε το αρρενωπότατο και δασύτριχο επιτραπέζιο παιχνίδι “HERO QUEST”, oπότε αποφασίστηκε το όνομα να αλλάξει σε “QUEST FOR GLORY”.
“HERO WANTED IN SPIELBURG VALLEY”
Στο Quest for Glory υποδυόμαστε έναν νεαρό επίδοξο adventurer που μόλις έχει αποφοιτήσει από το “Famous Adventurer’s Correspondence School” (FACS εν συντομία). Περιφερόμενος στο Adventurer’s Guild της πόλης του, εντοπίζει μια ειδοποίηση που ενημέρωνε όλους τους ενδιαφερόμενους πως η κοιλάδα του Spielburg αναζητούσε έναν “Ήρωα”. Ιδιαιτέρως ελκυστική ήταν η τελευταία φράση της ειδοποίησης: “No experience necessary”. Έτσι, ο ήρωάς μας ξεκινάει την πορεία του προς την δόξα εγκαταλείποντας την γενέτειρά του με προορισμό την κοιλάδα του Spielburg.
Φτάνοντας όμως στην κοιλάδα, βλέπει πως τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζοφερά απ’ ότι περίμενε. Ο τοπικός ηγεμόνας, ο Βαρόνος Stefan Von Spielburg, είχε κλειστεί στο κάστρο του αδιαφορώντας για τα εγκόσμια μετά την εξαφάνιση των 2 παιδιών του, αφήνοντας την κοιλάδα στο έλεος των Brigands, μιας ομάδας ληστών οι οποίοι υπό την καθοδήγηση ενός χαρισματικού και μυστήριου ηγέτη είχαν καταληστέψει τον τόπο. Επίσης λόγω της αδιαφορίας του Βαρόνου και των στρατιωτών του για την ασφάλεια του τόπου, πολλών ειδών τέρατα είχαν κάνει την εμφάνισή τους στα τοπικά δάση, καθιστώντας το ταξίδι στην κοιλάδα υπερβολικά επικίνδυνο. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, λίγο μετά από την άφιξη του ήρωά μας στο Spielburg, μια ξαφνική θεομηνία μπλοκάρει με χιόνι το μοναδικό πέρασμα που προσέφερε πρόσβαση στην κοιλάδα. Όπως λέει και η έκφραση, we have our work cut out for us. Η αναζήτηση της δόξας έχει μόλις ξεκινήσει…
“YOU ARE ON YOUR OWN IN A VERY DANGEROUS PLACΕ”
Στο ξεκίνημα του παιχνιδιού ο παίκτης καλείται να επιλέξει την character class που επιθυμεί ανάμεσα σε Fighter, Magic User και Thief (στα αρχικά σχέδια των Cole ήταν η κάθε class να αντιστοιχεί και σε διαφορετικό race – Gnome Thief, Elf Magic User, Centaur Archer και Human…λίγο απ’ όλα, όμως λόγω των περιορισμένων πόρων του τμήματος animation της Sierra κατέληξαν στο σύστημα των τριών Human classes). Μοναδικότατη καινοτομία του παιχνιδιού, ίσως αξεπέραστη μέχρι και σήμερα, είναι το ότι η κάθε class παρέχει κατά πολύ μεγάλο ποσοστό τελείως ξεχωριστές δυνατότητες gameplay. Ως Fighter “φοράμε” σπαθί-ασπίδα-πανοπλία και χρησιμοποιούμε ωμή δύναμη για να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα head-on, ως Magic User συναναστρεφόμαστε με τους έτερους μάγους της κοιλάδας, μαθαίνουμε ξόρκια από αυτούς και βασιζόμαστε κυρίως σε αυτά, και ως Thief (ίσως η πιο… ενδιαφέρουσα class) βασιζόμαστε σε πιο ύπουλες μεθόδους : stealthy movement, συναναστροφή με τους “σκιερούς” θαμώνες του Thieves Guild (όλα κι όλα, ακόμα και οι κλέφτες οφείλουν να συνδικαλίζονται), παραβίαση κλειδαριών και διαρρήξεις (ΚΟΡΥΦΑΙΑ instances στο παιχνίδι αυτά που ο Thief καλείται να διαρρήξει και να λεηλατήσει κάποιο σπίτι).
Όλα τα παραπάνω συνδυάζονται με το κλασικό Point System των Adventure της Sierra, με αποτέλεσμα η κάθε class να μαζεύει τους πόντους της μέσω μοναδικών τρόπων που αντιστοιχούσαν στο ξεχωριστό τους gameplay (ο Fighter πρέπει να καταδιώκει και να εξοντώνει τέρατα, ο Thief να διαρρήξει σπίτια αθώων πολιτών και να “προωθήσει” τα κλοπιμαία στο Thieves Guild, και ο Magic User να μάθει όλα τα ξόρκια που έχουν να του προσφέρουν οι ντόπιοι μάγοι και να τα χρησιμοποιήσει για δουλειά αλλά και… διασκέδαση. Έτσι κάποιος πρέπει να παίξει και τις 3 classes προκειμένου να μπορεί να πει πως έχει “ξεζουμίσει” το παιχνίδι
Η άλλη καινοτομία του παιχνιδιού είναι το Skill System του, το οποίο βασίζονταν στο σύστημα κανόνων pen-and-paper που είχε δημιουργήσει η Lori Cole για τα sessions της. Σύμφωνα με αυτό, για να ανεβάσουμε τα skills μας οφείλουμε να τα εξασκούμε έμπρακτα, πχ να σκαρφαλώνουμε δέντρα για να ανέβει το Climbing skill, να πετάμε πέτρες και Daggers για το Throwing, να κάνουμε Dodge κατά την διάρκεια των μαχών για να ανέβει το Dodge κτλ. Ας έχουμε υπ’ όψιν πως το πρώτο game της σειράς Elder Scrolls, τα οποία υποτίθεται πως καθιέρωσαν αυτού του είδους το skill advancement, βγήκε 5 ολόκληρα χρόνια μετά το Quest for Glory! Πέραν τούτου, όλες οι classes έχουν ως επί το πλείστον κοινό σύστημα από skills, με λίγες εξαιρέσεις που αντιστοιχούν στο ιδιαίτερο gameplay της κάθε class (ο Magic User έχει Magic skill, ο Thief έχει Stealth και Lockpick, o Fighter Dodge skill – όμως το εξαιρετικό είναι πως υπάρχει η δυνατότητα για έμμεσο “multi-class”, καθώς κατά το character creation μπορούμε να δώσουμε skill points σε όλα τα skills ανεξάρτητα με την class μας, οπότε θεωρητικά είναι δυνατόν να φτιάξουμε έναν…Fighter Mage Thief χαρακτήρα!).
Τα παραπάνω όμως δεν θα τα δοξάζαμε σήμερα αν δεν είχαν “δέσει” με τον απίστευτο κόσμο που σχεδίασαν οι Cole για το παιχνίδι, δανειζόμενοι στοιχεία από όλες τις μυθολογίες του κόσμου και ενώνοντάς τα με τυπικά fantasy κλισέ (Βαρόνοι και πρίγκιπες, μάγοι, Goblins, Trolls κλπ), με πλάσματα καθαρά δικής τους επινόησης αλλά και με αναχρονιστικές μοντέρνες πινελιές (που ως επί το πλείστον εξυπηρετούσαν χιουμοριστικούς σκοπούς). Προφανώς στο μεγαλείο του κόσμου συνέβαλε και το γνωστό ταλέντο της Sierra, όπως το γνωρίσαμε στα Adventure της: πανέξυπνο χιούμορ τόσο στους διαλόγους όσο και στα περιγραφικά κειμενάκια του “αφηγητή”, ξεκαρδιστικά Death screens για όλα τα γούστα, και φυσικά… Easter Eggs.
“HERO OF THE REALM”
Το Quest for Glory, με την πρωτόγνωρη ελευθερία κινήσεων που παρείχε, το μοναδικό class gameplay, το “παραμυθένιο” setting, το βάθος του κόσμου του και φυσικά το γνώριμο χιούμορ των τίτλων που φέρουν την υπογραφή της Sierra, παραμένει μέχρι σήμερα ένα αξεπέραστο παράδειγμα του τι μπορεί να φτιάξει μια μικρή ομάδα ανθρώπων αν τους παρέχεται η κατάλληλη δημιουργική ελευθερία για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο και το μεράκι τους. Η επιτυχία του οδήγησε την Sierra στην δημιουργία ενός VGA remake (αναβαθμίζοντας την οπτική απεικόνιση από τα 16 στα 256 χρώματα, και αντικαθιστώντας το απαρχαιωμένο text input σύστημα εντολών με το χαρακτηριστικό mouse interface που είχε αρχίσει να “φοράει” η Sierra σε όλα τα Adventure της) αλλά και στην κυκλοφορία ενός sequel 1 χρόνο μετά…but that is a tale for another time.
Για το παρόν άρθρο έπαιξα την original ΕGA version του παιχνιδιού, με παλέτα 16 χρωμάτων και χρήση εντολών κειμένου για τον χειρισμό του ήρωα. Το remake είναι σαφώς πιο βολικό και εκσυγχρονισμένο, διατηρώντας παράλληλα στο ακέραιο το feeling του αρχικού παιχνιδιού, αλλά τα γαλόνια του Τάγματος του Retroσωτήρος επέτασσαν το playthrough της σειράς να ξεκινήσει με την original version.
Χαχα, πάνω που θα σε ρωτούσα γιατί φαίνονται παράξενα τα χρώματα. Το remake έχω, για αυτό μπερδεύτηκα.
Απαιτώ Frontpage τώρα.
Τραγική αμέλια λόγω βιασύνης, την οποία η Συμπαντική Δικαιοσύνη διόρθωσε πάραυτα!
Τι, δεν έχει βαθμολογία? Doesn’t seem legit! Και πως θα σφαχτούμε τώρα εμείς από κάτω…?
101/100. Ντισκάς 🙂
Επίσης ρετρολαγνία χωρίς αναφορά στην US playmate του ’88 δεν γίνεται…:p
Πώς ξέρεις το θέμα του επόμενου αφιερώματός μου, κανάγια;
Τα παίρνετε από τη Φούρκα! 😀
Προσκυνω.
Καλή αρχή και σε αυτό τη στήλη. Θα πέσει τρελό κλάμα απ’ τη συγκίνηση 😀
Πάντως αυτό και το 2 τα τερμάτισα πριν μερικούς μήνες από τη συλλογή του GoG. Νταξ τι να λέμε. Ζένρ από μόνα τους. 😉
O Γκόρμπι ανέλαβε το ’85, αφού ψόφησε ο Τσερνιένκα, κατά τα άλλα thmubs up. Παλιό,αγαπημένο.
Φέρνει απίστευτες αναμνήσεις το άρθρο αυτό – από τα πρώτα μου παιχνίδια στον 80286 που διέθετα. Βέβαια στην πρώτη έκδοση με τις γραμμές εντολών δυσκολευόμουν πολύ να προχωρήσω, προφανώς λόγω ηλικίας και εξαιρετικά περιορισμένου λεξιλογίου στα αγγλικά. Με το VGA remake τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα.
To 1985 εξελέγη “Γενικός Γραμματέας του Κόμματος”. Τυπικά όμως, “Head of State of the USSR” ανέλαβε τι 1988!
Φοβερό game, το έλιωνα Amiga 500 (ήταν 4 δισκέτες + 1 για τα save μου!), τρελές αναμνήσεις! Φοβερό και πρωτότυπο gameplay ακόμα και σήμερα, τρελό mix adventure/rpg που σπάνια συναντάς. Επίσης του χρωστάω πολλά στο τομέα Αγγλικών, πιτσιρικάς τότε έπρεπε να τρέχω σε λεξικά για να την παλέψω, και εκπαιδευτικό game μιλάμε χαχαχα! Με ψήσατε για νέο playthrough, συνεχίστε τις retro αναφορές, οφείλουμε να κρατάμε ζωντανά τα games σταθμούς! (Παραγγελιές δέχεστε? Θα ήθελα να δω κάνα retro-review σε κάποιο Might and Magic, Wizardry ή τίποτα ποιο cult, όπως κάνα It came from the Desert!)
Απίστευτα αγαπημένο παιχνίδι, ακόμα έχω το οriginal Amiga box [οπου αναγράφεται Hero’s Quest, το είχα αρπάξει με το που βγήκε και το πρόλαβα πριν αλλάξει το όνομα λόγω Gremlin). Το έχω τερματίσει και με τους τρεις ενώ ακόμα και σήμερα το βάζω μόνο και μόνο για να ακούσω τη μουσική στο Erana’s Peace.
Ti ειπες ρε man! τα screenshot μου θυμιζουν μια εποχη, που επρεπε να κανω τις εργασιες στα ‘κειμενα’ (οντας μαθητης γυμνασιου τοτε) ΚΑΙ ΜΕΤΑ να πλησιασω το pc για να λιωσω με τον τροπο που περιγραφεις σε αυτο αλλα και στα υπολοιπα τοτε sierra games!!!:D:D:D:D