SPECIALS

Είναι καλό να σκάει που και που η υπενθύμιση πως ένα game δε χρειάζεται να είναι πανάκριβη και πολύπλοκη υπερπαραγωγή για να είναι εθιστικό και immersive. Μια τέτοια περίπτωση βιώνω τις τελευταίες ημέρες με το A Legionary's Life, ένα indie game που (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) υπέπεσε μόλις πρόσφατα στην αντίληψή μου, αν και βρισκόταν για αρκετούς μήνες σε Early Access πριν κυκλοφορήσει επίσημα πέρσι το Σεπτέμβρη. Το οποίο Legionary's Life είναι ουσιαστικά ένα... text-based RPG και δημιουργήθηκε από ένα και μόνο άτομο, αλλά τις τελευταίες 2 ημέρες έχει καταφέρει να με αιχμαλωτίσει χειρότερα και από τα ΑΑΑ RPG με τα πιο πολυπληθή dev teams και τα πιο αστρονομικά budget. Πολλές φορές, βέβαια, η δύναμη της φαντασίας είναι αρκετή για να εξισορροπήσει ακόμα και τα πιο καλοφτιαγμένα cutscenes. Η κεντρική ιδέα πίσω από το game είναι υπερβολικά απλή και πιασάρικη. Ο παίκτης είναι ένας Λεγεωνάριος στη διάρκεια του Β' Καρχηδονιακού Πολέμου, από την Ιβηρική Εκστρατεία του 218 π.Χ. μέχρι την τελική επικράτηση στη Ζάμα το 202 π.Χ. υπό την ηγεσία του Πόπλιου Κορνήλιου Σκιπίωνα (ο μετέπειτα "Αφρικανός") , και αργότερα στο Β' Μακεδονικό Πόλεμο μέχρι την τελική επικράτηση των Ρωμαίων στις Κυνός Κεφαλές το 197 π.Χ. Συμμετέχουμε στα πολεμικά γεγονότα, στις μάχες και σε διάφορα άλλα random events, με την έκβαση της κάθε περίστασης να επηρεάζεται από τα stats και τον εξοπλισμό μας. Έτσι, ανάλογα με τα στατιστικά μας μπορούμε στη διάρκεια του κάθε game session να πολεμάμε λυσσασμένα ή να το παίξουμε εκ του ασφαλούς για να επιβιώσουμε, να κερδίσουμε παράσημα και προαγωγές στη Λεγεώνα ή να παραμείνουμε στον πάτο της ιεραρχίας μέχρι τέλους, να ολοκληρώσουμε το game επιστρέφοντας ως βετεράνος πίσω στην πατρίδα ή να πεθάνουμε κυριολεκτικά στην πρώτη μάχη του παιχνιδιού. Η αφήγηση γίνεται με απλό περιγραφικό κείμενο (συν την σπάνια εικόνα μια στο τόσο), με τις επιλογές που μας παρουσιάζονται να έχουν διαφορετικές πιθανότητες επιτυχίας ανάλογα με τα stats μας, και ποικίλες εκβάσεις. Εξίσου απλές είναι επιφανειακά και οι μάχες, αν και το τελικό σύστημα είναι ελαφρώς πιο περίπλοκο: στατικές εικόνες όπου έχουμε μια σειρά από επιλογές κινήσεων (επίθεση, χτύπημα με την ασπίδα, προσποίηση ή ανάπαυση), με τα στατιστικά μας να αντιπαραβάλλονται με τα αντίστοιχα στατιστικά του εκάστοτε αντιπάλου (και με την κατάσταση του μετρητή Stamina) και να καθορίζουν την πιθανότητα επιτυχίας. Ελαφρώς χαοτικό το combat UI εκ πρώτης όψεως, η αλήθεια είναι, αλλά αργά ή γρήγορα ξεκαθαρίζουν αρκετά οι μετρητές και οι επιλογές. Στα πλαίσια της Ζωής του Λεγεωνάριου, περνάμε ένα σεβαστό μέρος της κάθε εκστρατείας στο στρατόπεδο της Λεγεώνας μας, όπου εκπαιδευόμαστε και συναναστρεφόμαστε με τους συμφάνταρούς μας (και τους ανωτέρους μας), αυξάνοντας τα stats μας αλλά και το reputation μας απέναντι στους Στρατιώτες, στον Εκατόνταρχο και τον Ανθύπατο. Οι επιδόσεις μας στο πεδίο της μάχης αλλά και το reputation μας είναι καθοριστικά στοιχεία για την εξασφάλιση προαγωγών, με τον παίκτη να μπορεί να φτάσει μέχρι το βαθμό του Εκατόνταρχου ο ίδιος (ή, αν καταφέρει να φτάσει σώος ως το φινάλε με αρκετά καλά στατιστικά, να εκλεγεί Ύπατος). Κάθε πράξη μας στο στρατόπεδο μειώνει και το διαθέσιμο χρόνο μέχρι την εκ νέου κινητοποίηση της Λεγεώνας μας. Καθίσταται εξ αρχής σαφές από τον ίδιο το δημιουργό πως σχεδόν κανένας δεν μπορεί να συμπεριφέρεται στο game σα μηχανή του κιμά από το πρώτο του playthrough. Με την ολοκλήρωση του κάθε session (όταν πεθάνουμε δηλαδή, ή αν παρ'ελπίδα φτάσουμε ως το φινάλε) συγκεντρώνεται το σκορ μας ανάλογα με τα ανδραγαθήματά μας, τα αξιώματά μας και το πόσους εχθρούς έχουμε ξεπαστρέψει, και το σκορ αυτό μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στο επόμενό μας playthrough προκειμένου να ξεκινήσουμε με καλύτερα στατιστικά ή εξοπλισμό. Αυτή είναι και η μία όψη του εθισμού που προσφέρει το παιχνίδι: η ώθηση για νέες παρτίδες στις οποίες μπορούμε να έχουμε καλύτερα αρχικά stats και να πολεμήσουμε ολοένα και καλύτερα, να συμμετάσχουμε σε συμπλοκές τις οποίες στο αρχικό μας playthrough ήμασταν υπερβολικά αδύναμοι ώστε να ολοκληρώσουμε, να ξεκλειδώσουμε ειδικά random events που είναι διαθέσιμα μόνο για τα υψηλότερα αξιώματα, και να καταφέρουμε εν τέλει να γυρίσουμε στη Ρώμη ως παρασημοφορημένος βετεράνος. Η άλλη όψη είναι η θαυμαστή ιστορική ακρίβεια στην απόδοση της αφήγησης: τόσο οι εξελίξεις των γεγονότων, τα πεδία των επιχειρήσεων και οι τακτικές των μαχών, όσο και τα ονόματα των διοικητών του εκάστοτε στρατεύματος, είναι όλα 100% πιστά στις ιστορικές πηγές, προσδίδοντας και μια εσάνς μαθήματος ιστορίας πέρα από το τρομερό immersion του να μπαίνεις κατευθείαν στο πετσί του ρόλου ενός στρατιώτη της Ρώμης. Δεν τα έχω πάει και άσχημα σε αυτό το playthrough... Δεδομένων των ευρύτερων συνθηκών γύρω από τον τίτλο και το τι προσφέρει αυτός, κυριολεκτικά το μοναδικό αρνητικό που μπορώ να του προσάψω αντικειμενικά είναι το κατά περιστάσεις εκνευριστικά αδυσώπητο RNG στη διάρκεια των μαχών. Μπορεί να έχουμε 90% πιθανότητα επιτυχίας στα χτυπήματά μας για τρεις συνεχόμενες επιθέσεις, και να αστοχήσουμε και στις τρεις, ενώ αντιστοίχως ο αντίπαλος σημειώνει 3 εύκολα χτυπήματα από το πουθενά, στέλνει το health μας στα τάρταρα, και μια φαινομενικά εύκολη αναμέτρηση καταλήγει στο να κρέμεται η ζωή μας από μία κλωστή. Αλλά, αν αυτό συνέβαινε σε τίτλους όπως τα XCOM, τότε μπορούμε να το συγχωρήσουμε στο one-man project του Alessandro Roberti. Αν κυκλοφορούσε πίσω στα late 80s-early 90s, το A Legionary's Life θα μπορούσε άνετα να θεωρείται σήμερα ένα cult classic σαν το Centurion: Defender of Rome (αν και σαφώς πιο ορθό ιστορικά σε σχέση με αυτό). Κυκλοφόρησε εν έτει 2019 όμως, οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι μπορούν να κυκλοφορούν τέτοια απλά αλλά εθιστικότατα games τη σήμερον ημέρα, και να πολεμήσουμε για το μεγαλείο της Ρώμης. Ο Εκατόνταρχος ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΕΙ. ROMA INVICTA. Το A Legionary's Life διατίθεται έναντι μόλις 7 ευρώ στο Steam και το GoG. Στο Steam είναι διαθέσιμο επίσης ένα demo του, για όσους θέλουν να πάρουν μια γεύση από το gameplay του.