Αγορές στα…τυφλά
Υποθέτω ότι κάτι έχει πάρει το αυτί σας για το ντόρο που έχει ξεσπάσει εδώ και μερικούς μήνες για το Aliens: Colonial Marines. Το παιχνίδι ήταν επιεικώς χάλια, υπέστη γερό «κράξιμο» τόσο από κριτικούς όσο και από τη πλειοψηφία των gamers, έχουν γίνει ακόμα και μηνύσεις από ανθρώπους που κατηγόρησαν τη Sega για παραπλάνηση του κοινού, εξαιτίας της ελάχιστης σχέσης που είχε το demo της E3 με το τελικό προϊόν, κάποιοι ταλαίπωροι προγραμματιστές ακόμα ασχολούνται μαζί του μπας και σώσουν ό,τι μπορούν (λυπάμαι που το λέω, αλλά χαμένος ο κόπος τους) κυκλοφορώντας τεραστίων διαστάσεων patches…κι όμως το παιχνίδι αυτό κατάφερε να πουλήσει 1,3 εκατομμύρια αντίτυπα! Η Sega σημείωσε για το τρέχον οικονομικό έτος αξιοσημείωτα κέρδη, πουλώντας ένα από τα χειρότερα FPS των τελευταίων ετών και αυτομάτως δημιουργούνται επιπλέον απορίες για το γούστο του ανθρώπινου είδους εν γένει. Μαντεύω ότι κάποιος εκεί μέσα στο κομμάτι του marketing της Sega έχει ήδη θησαυρίσει, σε αντίθεση με τους developers του παιχνιδιού που οι περισσότεροι ακόμα θα στέλνουν βιογραφικά, αν δεν πίνουν μπύρες σε κάποιο break room της Gearbox.
Σίγουρα, ένα διάσημο όνομα, το οποίο μάλιστα προέρχεται από το χώρο του εμπορικού κινηματογράφου που, εκ των προτέρων, απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό, είναι ικανό να σημειώσει ανεβασμένες πωλήσεις σε σχέση με κάποιο franchise που γεννήθηκε στον gaming «κόσμο». Η περίπτωση όμως του Aliens: Colonial Marines πρόκειται για ένα φρικτό έγκλημα και για ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι (για να μη πω τίποτε χειρότερο) σε όλους όσους προσπαθούν να εφεύρουν κάτι καινούριο σε μια κορεσμένη, από το είδος των FPS, βιομηχανία. Εχοντας λοιπόν κάποιος ως «μαξιλάρι» ένα ισχυρό όνομα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσπαθήσει επί της ουσίας να δημιουργήσει κάτι πραγματικά αξιομνημόνευτο, γιατί θα έχει ούτως ή άλλως εξασφαλισμένες τις πωλήσεις. Σε αυτό το κομμάτι δεν ρίχνω το φταίξιμο απόλυτα στους publishers (πολυεθνικές είναι, κέρδος θέλουν να βγάλουν), αλλά μερίδιο ευθύνης αποδίδεται και στο κοινό που δυστυχώς αγοράζει στα τυφλά οτιδήποτε «είναι γνωστό ή διάσημο». Συνήθεια, οπαδισμός ή άγνοια; Θεωρώ ότι λίγο-πολύ ισχύουν και τα τρία. Ο περισσότερος κόσμος δύσκολα αποδέχεται κάτι καινούριο ή καινότομο και προτιμά να ξοδεύει τα χρήματά του σε ήδη οικεία προς αυτόν πράγματα: τόσο γιατί δεν γνωρίζει/δεν ενδιαφέρεται να μάθει για ένα ανταγωνιστικό προϊόν που πιθανόν να προσφέρει μια καλύτερη εμπειρία από αυτή που ψάχνει, όσο γιατί…αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται.
Ξακουστό παράδειγμα τέτοιου είδους συμπεριφοράς, είναι η κλασική περίπτωση της σειράς Call of Duty της Activision. Το franchise αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια τη κότα με τα χρυσά αυγά της εταιρίας, όπου κάθε Νοέμβριο οι μέτοχοι της αγοράζουν από μια έξτρα θαλαμηγό (τουλάχιστον), πουλώντας πρακτικά το ίδιο παιχνίδι και όπως φαίνεται, η ιστορία αυτή θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται για μερικά χρόνια ακόμα: κατά την ανακοίνωση του επερχόμενου Call of Duty: Ghosts, οι ιθύνοντες ευθαρσώς δήλωσαν ότι δεν θα ήταν εφικτό μέσα σε δύο χρόνια να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτική αλλαγή στη μηχανή γραφικών, οπότε προτίμησαν να κινηθούν σε ασφαλή (και πιο οικονομικά να προσθέσω) μονοπάτια και απλά να «βελτιώσουν» την ήδη υπάρχουσα. ΟΚ, μπορεί αυτό να μην απέχει πολύ από τη πραγματικότητα (η υλοποίηση μιας game engine δεν είναι απλή υπόθεση), αλλά είναι απαραίτητο να κυκλοφορεί ένας Call of Duty τίτλος σε ετήσια βάση;
Αν το σκεφτεί κανείς, στην ουσία, αυτό που πράττει η Activision εδώ και επτά συναπτά έτη περίπου, είναι να ακριβοπουλά στο πολυπληθές fan base της multiplayer χάρτες για ανελέητες μάχες στις αρένες (με τα ανάλογα tweaks στα game modes φυσικά) και μια διεκπεραιωτική campaign για όσους «μοναχικούς λύκους» θέλουν να ζήσουν μια πολεμική ιστορία στην οθόνη τους. Για να μην παρεξηγηθώ, ο σκοπός μου δεν είναι να κατακρίνω τη ποιότητα του παιχνιδιού, άλλωστε κακά τα ψέμματα, όσο και αν υπάρχουν haters ανά το κόσμο, το Call of Duty σε αυτό που θέλει να κάνει, το πετυχαίνει μια χαρά, αλλά for Gabe’s sake, η Activision (και κάθε Activision σε αυτό το κόσμο – έννοια σου Ubisoft, δεν σε ξεχνάω για τα Assassin’s Creed) έχει ανυπολόγιστα κέρδη από το franchise, τόσο δύσκολο είναι να τα επενδύσει σε καινοτόμες ιδέες και πιο σύγχρονες μηχανές γραφικών; Η πιο λογική απάντηση είναι δεν έχει κανένα λόγο να ρισκάρει τα ενδεχόμενα κέρδη της σε νέους designers, modelists, game engines κλπ, γιατί εκεί έξω υπάρχουν εκατομμύρια οπαδοί που θα αγοράσουν με κλειστά μάτια οτιδήποτε γράφει Call of Duty επάνω στο κουτί, ακόμα και αν το DVD είναι κενό – κάτι σαν τους Manowar ένα πράμα.
Δυστυχώς τέτοιες καταστάσεις δύσκολα γιατρεύονται. Για κάθε έναν καταναλωτή που αρχίζει να αναρωτιέται λίγο παραπάνω και δεν αγοράζει για δεύτερη (τρίτη, τέταρτη…) φορά το ίδιο παιχνίδι ή δεν πληρώνει για ένα όνομα γραμμένο σε ένα κουτί (όπως στην περίπτωση του Aliens: Colonial Marines), υπάρχουν τουλάχιστον δέκα που χώνουν το χέρι στη τσέπη για οτιδήποτε τους πλασαριστεί. Και οι publishers το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, οπότε εσείς φροντίστε να ανήκετε στην ομάδα εκείνου του ένα και σταυρώστε τα δάχτυλά σας για τους υπόλοιπους. Τουλάχιστον θα έχετε τη συνείδησή σας ήσυχη.
Πόντοι για το καρφί στους Μανογουεράδες. Και εξαιρετικό ποίντ ιν τζένεραλ. Συμφωνώ και επαυξάνω Ζώρζ!
1.3 μύρια αντίτυπα επιτυχία; Πφ, στην Square Enix θα αυτοκτονούσαν από ντροπή για τέτοια μίζερα νούμερα.
Έτσι είναι παιδιά, το Ευρύ Κοινό (ΤΜ) δε διαβάζει Ragequit.gr για να ενημερωθεί και δεν ασχολείται καθόλου με παιδαριώδη ζητήματα όπως τα δικαιώματα του καταναλωτή, τη συμπεριφορά των εταιριών, το DRM κλπ. Έτσι αποκτούν οι εταιρίες το θάρρος να μιλούν για “φωνακλάδικες μειοψηφίες”. Ο μέσος καταναλωτής συμπεριφέρεται συχνά ως πρόβατο.
Ίσως δε θα ‘πρεπε να εκφράσω άποψη, μην έχοντας παιξει ούτε ένα ΚοΝΤ, ΑΛΛΑ δε μπορώ να μη σταθώ λίγο σ’ αυτό το πόιντ “Γιατί ΠΡΕΠΕΙ να βγαίνει καινούριο ΚοΝΤ κάθε χρόνο”; Έλα, ντε! Ειδικά τώρα που έχει αρχίσει η βιομηχανία να κατανοεί τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν τα γκέημς ως διαδραστικά μέσα ψυχαγωγίας, που μπορούν με τον καιρό να ανελιχθούν στα επίπεδα αποδοχής και αναγνώρισης του κινηματογράφου (σε πρώτη φάση….για τη λογοτεχνία κλπ βλέπουμε), είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπουμε τέτοιες κινήσεις που φτύνουν κατάμουτρα τη δημιουργικότητα και την καινοτομία, για να δώσουν στον καταναλωτή τη “δόση” του, διαιωνίζοντας έναν ανούσιο, φαύλο κύκλο. Πες τα Σέφιρ!
Και φυσικά, Ναύαρχε, είναι όπως τα λες. Αυτοί που αγωνίζονται και αγωνιούν για το μέλλον των γκέημς παίρνουν την ταμπέλα του χέητερ, του μονίμως ανικανοποίητου, του δήθεν εναλλακτικού, και ξέρω γω. Δεν είμαστε δήθεν! Θέλουμε ΚΑΛΑ γκέημς.
Μου βγήκε λίγο αγανάκτηση ρε παιδιά, και σόρρυ για το μακροσκελές σχόλιο, αλλά πρέπει να αλλάξουν οι ισορροπίες που έχουν οι publishers με τους δημιουργούς από τη μία, και με το αγοραστικό κοινό από την άλλη…
Πόσα άραγε από τα 1,3 εκ. ήταν pre-orders ή αγοράστηκαν πριν την εμφάνιση των πρώτων reviews…?
Πιθανόν τα περισσότερα από αυτά, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το παιχνίδι πούλησε μόνο λόγω ονόματος. Δυστυχώς…
το κείμενο περιέχει πικρές αλήθειες και ειναι αφυπνιστικό αλλα δυστηχως μου φαίνεται ελάχιστοι εως κανένας απο οσους το διαβάζουν τους αφορά άμεσα και τους χρειάζεται… αυτοι που ΠΡΕΠΕΙ να το διαβάσουν περιμένουν το επόμενο COD η blockbuster movie game
Ξέρουμε τι πωλήσεις έκανε το Walking Dead Survival Instict?
Ακριβή νούμερα δε γνωρίζω, αλλά τη πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του ήταν τρίτο στα Βρετανικά charts…
Good God.
The end is near.
God save the Queen.
Και εντάξει, οι Marines του Colon, είχαν και ένα σεβαστό μάρκετινγκ και hype πριν την κυκλοφορία.
Το Survival Instinct δε το ήξερε ούτε η μάνα του πριν κυκλοφορήσει.
Μένει τώρα να μάθω πως πούλησε καλύτερα από το Walking Dead της Telltale, για να πηδηχτώ απ’ το παράθυρο.
εδω τα κομμωτηρια δουλευουν και τις κυριακες… τι να λεμε…
Haha,lol για τους Manowar.Τόσο κάκοι είναι βρε?
Χειρότεροι 🙂