Star Wars: Στενόμυαλες Σκέψεις για το Franchise στην “Εποχή Disney”
3. The Mandalorian: Μια Νέα Ελπίδα;
Θα νόμιζε κάποιος μετά από τα παραπάνω πως όλα είναι μαύρα κι άραχλα στο σύμπαν του Star Wars. Υπάρχουν, ωστόσο, μερικές αχτίδες ελπίδας. Μία από αυτές είναι απόπειρες όπως το Jedi Fallen Order, το οποίο απέδειξε περίτρανα, τόσο στο κοινό όσο και στην ίδια την Disney/EA, πως είναι απολύτως δυνατόν και επικερδές το να κυκλοφορήσουν στη σημερινή αγορά αξιοπρεπή single-player Star Wars games χωρίς στοιχεία multiplayer ή microtransactions. Φαντάζει ως εξωφρενικό το να χαιρόμαστε για… τα αυτονόητα, ωστόσο δεδομένων των συνθηκών πρέπει να αντλούμε παρηγοριά από το γεγονός ότι τουλάχιστον οι ιθύνοντες είναι πλέον διατεθειμένοι να ακούσουν και να προσαρμοστούν.
Για τους ίδιους λόγους πρέπει μάλλον να χαιρόμαστε και όταν συλλογιζόμαστε ένα άλλο Star Wars εγχείρημα, που δεν είναι άλλο από το The Mandalorian του Jon Favreau. Αν και η πλειοψηφία των φανς (συμπεριλαμβανομένου κι εμού) ήταν μάλλον σκεπτικοί στις αρχές, η αλήθεια είναι πως η σειρά έχει καταφέρει να κερδίσει τους πάντες και να αντιμετωπίζεται ως πνοή φρέσκου αέρα στο πεδίο των παραγωγών Star Wars. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα “τέλειο” και αψεγάδιαστο δημιούργημα, ωστόσο ουδείς μπορεί να αρνηθεί πως επιχειρεί να απεικονίσει αρκετά πρωτότυπα μοτίβα για τα δεδομένα του κόσμου του Star Wars (κυρίως όπως αυτός έχει διαμορφωθεί στη σύγχρονη εποχή, αλλά ακόμα και σε σύγκριση με τον παλιό καλό καιρό). Αποτέλεσμα της επιτυχίας του The Mandalorian ήταν να κυκλοφορήσουν ήδη φήμες πως επίκειται παραγκωνισμός της Kathleen Kennedy, και “προαγωγή” του Favreau και του υπόλοιπου συγγραφικού/σκηνοθετικού team της σειράς σε προεξάρχοντα ρόλο στη σχεδίαση των μελλοντικών ταινιών στο franchise.
Ενδιαφέρουσα προέκταση που προέκυψε με βάση το τελευταίο επεισόδιο του Mandalorian που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες, είναι και το γεγονός ότι σε διάλογο της σειράς αναφέρονται ευθέως τα γεγονότα των Mandalorian Wars, της σύγκρουσης δηλαδή ανάμεσα στους Mandalorians (υπό τον Mandalore the Ultimate) και το εκστρατευτικό σώμα των Jedi (υπό τον Jedi Knight Revan) που προηγήθηκε του κεντρικού σεναρίου του θρυλικού RPG Star Wars: Knights of the Old Republic της BioWare, και που βρίσκεται στον πυρήνα του Old Republic Lore γενικά. Με άλλα λόγια, αν και η Disney έχει ήδη ξηλώσει πλήρως το Expanded Universe του Star Wars, φαίνεται πως θεωρεί ήδη ως “κανονικά” τα γεγονότα του Old Republic Era. Με βάση αυτήν την εξέλιξη, θεωρώ πως θα δούμε σχετικά σύντομα ένα νέο εγχείρημα της Disney στην εποχή αυτή, με πιθανότερο σενάριο μια spin-off ταινία (και, γιατί όχι, τριλογία) που θα βασίζεται στις περιπέτειες του Revan. Με τη διατύπωση και μόνο αυτού του συλλογισμού, εκατομμύρια φωνές κραυγάζουν συγχρονισμένα “ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ, ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ OLD REPUBLIC”, αλλά… όσο ζω ελπίζω.
4. Εν τέλει, μήπως απλά… γεράσαμε;
Είναι γεγονός πως, όσοι ευτύχησαν να βιώσουν την αρχική τριλογία ταινιών Star Wars ως παιδιά, κατά την ενασχόληση με οποιοδήποτε από τα νεότερα κινηματογραφικά SW εγχειρήματα ασυναίσθητα καταλήγουν να εστιάζουν στα “γνώριμα” σκηνικά: πρόσωπα, ατάκες, τοποθεσίες, αστρόπλοια, σεναριακά μοτίβα, γενικά πράγματα που έχουν ήδη γνωρίσει στο παρελθόν ως παιδιά – “Member Berries“, όπως είχε καυτηριάσει εύστοχα και το South Park. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που το Rogue One θεωρείται ως μια από τις ευρύτερα θετικά αποδεκτές ταινίες που προέκυψαν στην Εποχή Disney, μιας και λαμβάνει χώρα ακριβώς πριν το A New Hope και το τέλος του “κολλάει” απευθείας με την αρχή αυτού, και ως εκ τούτου καταλήγει να είναι ένας ευχάριστος αχταρμάς από γνώριμα σκηνικά και μοτίβα.
Με δεδομένη τη “χλιαρή” υποδοχή που επιφυλάσσει το ευρύτερο κοινό σε οποιοδήποτε νέο SW εγχείρημα κυκλοφορεί στον κινηματογράφο (εξαιρούνται οι Fanboys, οι οποίοι θα υποδεχθούν ως σπουδαιότερο πράγμα στη Γη και ως Δώρο των Θεών στους Αμαρτωλούς ακόμα και έναν κουβά με σκ…ουλίκια, αν τύχει να γράφει πάνω του “Star Wars”), και πέρα από το γεγονός ότι αντικειμενικά οι νέες ταινίες προσφέρουν άφθονο υλικό για αρνητικό σχολιασμό, το παραπάνω γεγονός οδηγεί σε έναν μάλλον πεσιμιστικό συλλογισμό:
Μήπως ο μόνος λόγους που ασχολούμαστε ακόμα με το Star Wars franchise είναι επειδή αποζητούμε να ξανανιώσουμε τον ίδιο ενθουσιασμό που νιώθαμε όταν βλέπαμε τις πρώτες ταινίες ως παιδιά, εγχείρημα που προφανώς αποτυγχάνει παταγωδώς επειδή, όπως και να το κάνουμε, είμαστε πλέον γέροι και κυνικοί σκελετοί που έχουν υποστεί τα χτυπήματα της ενήλικης καθημερινότητας και δεν μπορούν με τίποτα να αντιληφθούν μια ταινία με τον ίδιο τρόπο που την αντιλαμβάνεται μια ανέμελη κι άβγαλτη παιδική ματιά; Και, αυτό το γεγονός “πονάει” τόσο πολύ που καταλήγουμε να κρίνουμε by default αρνητικά όλες τις νεότερες ταινίες, σαν κακιασμένοι ηλικιωμένοι που κράζουν τη νεολαία;
Με άλλα λόγια, μήπως είμαστε πλέον ανίκανοι να απολαύσουμε το Star Wars, και τυραννάμε τον εαυτό μας άδικα;
Ο 5χρονος εαυτός μου, που έλιωνε την VHS κασέτα με το A New Hope πίσω στο 1991 και γούρλωνε τα μάτια από ενθουσιασμό και δέος κάθε φορά που έβλεπε στην οθόνη τον Luke και τον Darth Vader, ενδεχομένως και να με ζήλευε μέσα από το χωροχρονικό συνεχές αν συνειδητοποιούσε την ποσότητα του νέου Star Wars υλικού που έχει βγει και εξακολουθεί να παράγεται στο δικό μου παρόν. Ίσως όμως εν τέλει… να τον ζηλεύω περισσότερο εγώ.
Επιτελους, μια πιο ψυχραιμη ματια σε αυτη τη “νεα Star Wars εποχη”. Kudos αγαπητε.
Ναι, η νεα τριλογια και το Solo δεν μας εξεπληξαν ευχαριστα, και κυμαινονται απο ανω εως (αρκετα) κατω του μετριου αναλογα το θεατη.
Αλλα ταυτοχρονα, υπαρχουν παραγωγοι οπως ο Φαβρο, που (θελω να) πιστευω οτι μπορουν να πανε το franchise ενα βημα μπροστα.
Ας μη κοροιδευομαστε, οτιδηποτε αξιολογο star wars υλικο βγει, ειναι παραπανω απο καλοδεχουμενο.
Ως άτομο που δεν ήμουν ποτέ φαν του Star Wars, μερικές δικές μου σκέψεις σε αυτά που έγραψε ο Κώστας:
– Τα prequels όντως είναι γενικά μέτριες έως κακές ταινίες αλλά οι ιδέες του George Lucas είχαν νόημα και κατάφεραν να επεκτείνουν το σύμπαν του Star Wars με νέα στοιχεία.
– Τα sequels είναι μια ακόμα απόδειξη ότι την “φόρμουλα της Marvel” θέλει πολλή μαγκιά για να την πετύχεις. Όσοι προσπάθησαν να την αντιγράψουν έσπασαν τα μούτρα τους.
– Οι ταινίες αυτού του είδους πρέπει πρώτα από όλα να επιτυγχάνουν στο λεγόμενο escapism, να σε κάνουν δηλαδή να μεταφέρεσαι νοερά στον κόσμο τους και να ξεχνάς τον πραγματικό κόσμο. Αν αποτύχεις σε αυτό τότε θα αποτύχεις γενικά.
– Star Trek > Star Wars. Ήρθε η ώρα να το παραδεχθείτε επιτέλους.
Αν επιχειρήσεις να προσηλυτίσεις κάποιον είτε στο Star Wars είτε το Star Trek, προσφέροντάς του ως αποκλειστικά κριτήρια τα prequels+sequels από τη μία και τις ταινίες του JJ Abrams και το Discovery από την άλλη… πιθανότερο είναι να απαρνηθεί το sci-fi εντελώς και να γίνει κάγκουρας.
Προσωπικά θεωρώ οτι τα καλύτερα star wars material δεν βγήκαν από τον κινηματογραφο. μεγάλη αγάπη clone wars και τα kotor.
Τα prequels εχω πει πολλές φόρες ότι σίγουρα οι 2 πρώτες είναι κακές έως πολύ κακές ταινίες. σώζετε η 3η για έμενα.
Η νέα τριλογία σεναριακα είναι το απόλυτο 0. κάθομαι και σκέφτομαι τι μου άρεσε και καταλήγω ότι νταξ μου άρεσαν σκόρπιες κάποιες σκηνές και τπτ παραπάνω.
τουλάχιστον ξέρουμε οτι υπάρχουν άτομα εκεί έξω που μπορούν να προσφέρουν καλό υλικό. ο filoni μετά το clone wars μας έφερε το rebels (βέβαια θα πει κάνεις ότι έφερε και το resistance που δεν μου άρεσε όσο είδα) και θα μας δώσει και soonish νέα σεζόν clone wars (HYPE).
Θα διαφωνίσω λίγο όσον αφορά τις ερμηνείες στα prequels: Πιστεύω και ο Ewan McGregor ήταν απολαυστικός παρόλο την goofy κατά τόπους ερμηνεία του.
Το μόνο θετικό με την κατάσταση που περιγράφεις Κώστα είναι ότι οτιδήποτε θα ικανοποιήσει τους πάντες (εφόσον είναι άνω του μέσου όρου) πλην των original trilogy purists (που έχουν και ολίγη από την κατηγορία ανθρώπων που περιγράφεις στο 4.