CALL OF DUTY: MODERN WARFARE
Η σειρά Call of Duty είναι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ακόμα και για τα ΑΑΑ πρότυπα. Βλέπετε όντας σε ετήσιο ροτέισον στον κατάλογο της Activision, τα κύρια καθήκοντα παραγωγής μοιράζονται μεταξύ τριών στούντιο: Infinity Ward, Treyarch and Sledgehammer. Αυτό επιτρέπει την έλευση στην αγορά ενός τίτλου το χρόνο καθώς κάθε ενα από τα στούντιο έχει στη διάθεσή του ενα διάστημα σχεδόν τριών χρόνων για την δημιουργία του. Φέτος είναι η σειρά της Infinity Ward της οποίας η τελευταία συμβολή ήταν το Ιnfinite Warfare του 2016. Να σημειωθεί βέβαια πως με την σειρά να έχει γιγαντωθεί με τα χρόνια, εκτός από τα κύρια στούντιο, υπάρχει και μια σειρά από δευτερεύοντα εμπλεκόμενα στούντιο- for Modern Warfare (εφεξής MW) αυτά είναι η Raven and , High Moon με την Sledgehammer να δίνει και αυτή ένα χεράκι.
Αν και η σειρά Call of Duty δεν φημίζεται για τις καινοτομίες της, δεν δίστασε ποτέ και να ανακατέψει την τράπουλα, προσθέτοντας στοιχεία από τον ανταγωνισμό στην φαρέτρα της, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Τα Infinite Warfare and Advanced Warfare άντλησαν έμπνευση από το Titanfall, o περυσινός τίτλος (Black Ops 4) αποποιήθηκε της campaign και περιέλαβε Battle Royale χάρτη στα πρότυπα των PUBG and Fortnite και ο φετινός τίτλος δανείζεται στοιχεία από το Battlefield (περισσότερα παρακάτω).
Αυτό που έσπευσε με συνοπτικές διαδικασίες να ξεκαθαρίσει η IW είναι πως ο φετινός τίτλος (ο οποίος διατίθεται όπως και το περυσινό BO4 αποκλειστικά από το battle.net), αν και ανήκει στο MW σύμπαν θεματικά, είναι ενα πραγματικό reboot. Οι περισσότεροι κλασικοί πρωταγωνιστές της σειράς, με μπροστάρη τον Καπετάν Τιμή (Captain Price ντε) κάνουν και εδώ την εμφάνισή τους αλλά τα σεναριακά τεκταινόμενα έχουν φρέσκια αφετηρία.
Η υπόθεση είναι εμπνευσμένη από την επικαιρότητα και τους σύγχρονους πολέμους “δι’αντιπροσώπου” της μέσης ανατολής. Κατά την διάρκειά της campaign θα επισκεφτούμε τη Ρωσία, το Λονδίνο, τη Μολδαβία, τη Γεωργία και κυρίως το (εικονικό) κράτος του Ούρτζικσταν, το οποίο αν και θεωρητικά βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου, είναι ένα αμάλγαμα Τσετσενίας, Ιράκ, Αφγανιστάν και Κουρδιστάν. Μεγάλη εντύπωση προξενεί η απόφαση της Infinity Ward να μην επιλέξει μια πραγματική χώρα ως τοποθεσία, τουλάχιστον με βάση τα τεκταινόμενα της campaign. Αν και κάτι τέτοιο συνήθως συμβαίνει για την αποφυγή εντάσεων και αρνητικής διαφήμισης (αφού τα σενάρια σε τέτοιους τίτλους δεν είναι εύπεπτα) προσωπικά αμφιβάλλω ότι ισχύει σε αυτήν την περίπτωση. Και αυτό γιατί (και χωρίς να δώσω spoiler) οι κύριοι του στούντιο δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό να απεικονίσουν τους Ρώσους (και το λέω αυτό αντικειμενικά και με το χέρι στην καρδιά) με τον πιο ακραία προσβλητικό τρόπο που θυμάμαι σε σύγχρονο ΑΑΑ τίτλο.
Ξεχάστε το MW2 και τη No Russian αποστολή. Οι ρωσικές δυνάμεις στο παιχνίδι επιδίδονται όχι απλά σε πολλαπλές βιαιοπραγίες και εθνοκάθαρση, αλλά προχωρούν σε κανονική γενοκτονία διανθισμένη με μπόλικα εγκλήματα πολέμου. Στις τελευταίες αποστολές αλλά και το co-op κομμάτι η IW προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις εναντίον των Ρώσων (μεταξύ άλλων εμπλέκοντας Βρετανούς και Αμερικανούς σε σκοτεινές ενέργειες) αλλά το κακό έχει γίνει. Αν απορείτε για τις οργισμένες αντιδράσεις και το review bombing που παρατηρείται εναντίον του τίτλου, σας πληροφορώ πως είναι ενέργειες σαφώς δικαιολογημένες.
Προσπερνώντας το όλο δράμα, οφείλω να παραδεχτώ πως η συγκεκριμένη Campaign είναι μακράν η πιο ενδιαφέρουσα, ρεαλιστική, καλοδουλεμένη, πλουραλιστική και γενικά ολοκληρωμένη που έχει δει η σειρά τα τελευταία δέκα χρόνια. Ειδικά τα επίπεδα νυχτερινών καταδρομών αλλά και η αποστολή ακροβολισμού Highway of Death, στην οποία η IW διαφημίζει το νέο βαλλιστικό μοντέλο του παιχνιδιού, είναι από τις πιο αξιομνημόνευτες της δεκαετίας. Ειδικά αν σας ενδιαφέρει η μέση ανατολή και οι μοντέρνες τακτικές αστικού πολέμου και ανταρτοπολέμου, εδώ θα βρεθείτε στο στοιχείο σας.
Graphics Engine
Η Infinity Ward διαφήμισε έντονα μήνες πριν την κυκλοφορία του παιχνιδιού πως θα βασίζεται σε νέα, εξελιγμένη μηχανή γραφικών. Προσωπικά στην αρχή κράτησα μικρό καλάθι, γιατί τον τελευταίο καιρό είχαμε αρκετά κρούσματα όπου μας υποσχέθηκαν μεταξωτές γραφικές κορδέλες και λάβαμε φύκια ξερά και τραγανά (76 εσένα κοιτάω), ενώ και η multiplayer beta του παιχνιδιού τον περασμένο Σεπτέμβριο δεν έβγαλε δα και μάτια. Αλλά μην ανησυχείτε, όντως τα πράγματα είναι αισθητά βελτιωμένα σε σχέση και με το περυσινό τίτλο ακόμα.
Αν και η σειρά Call of Duty γενικά δεν φημίζεται για την ποιότητα του οπτικού της τομέα, η IW, προετοιμαζόμενη και για την επερχόμενη γενιά κονσολών στο νέο MW έχει κάνει δουλίτσα. Η Campaign είναι πανέμορφη και με άρωμα έντονου ρεαλισμού. Αυτό που κάνει μπαμ με το καλημέρα είναι η ποιότητα του εξελιγμένου φωτισμού που περιλαμβάνει πολλαπλές λεπτομερείς ογκομετρικές πηγές και προχωρημένο Physically Based Rendering με έμφαση στις υφές. Τον φωτισμό πλαισιώνουν και συμπληρώνουν άριστα η γεωμετρία ακριβού προϋπολογισμού με μπόλικα πολύγωνα για μοντέλα μορφών, προσώπων και όπλων υψηλής πιστότητας και η χρήση φωτογραμμετρίας για την απόδοση των εξωτερικών χώρων. Το αποτέλεσμα είναι χάρμα ιδέσθαι. Ο ρεαλισμός και το immersion χτυπάνε κόκκινο, ιδιαίτερα στις αποστολές νυχτερινής εφόδου, με μόνη – ελαφριά – παραφωνία το επίπεδο στο Λονδίνο, για την έλλειψη φωτορεαλισμού του οποίου βέβαια δεν ευθύνεται η IW (απλά τα αστικά φωτεινά περιβάλλοντα τη νύχτα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναπαραχθούν πιστά με την τωρινή τεχνολογία). Το κόστος αυτής της αναβάθμισης πάντως πληρώνεται σε χώρο αποθήκευσης: το παιχνίδι απαιτεί, όχι 50 ούτε 80 αλλά 129GB από τον δίσκο σας.
Οι multiplayer χάρτες από την άλλη χωρίς να υστερούν ιδιαίτερα, είναι εμφανώς χαμηλότερης πιστότητας (ειδικά η πτώση στο επίπεδο λεπτομέρειας γίνεται ιδιαιτέρως αισθητή) κάτι το οποίο έγινε προφανώς προς όφελος της απόδοσης, η οποία και σε campaign και σε multiplayer είναι πολύ ικανοποιητική. Το παιχνίδι χρησιμοποιεί το DX12 πρωτόκολο και δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό για το επίπεδο γραφικών που προσφέρει, ειδικά σε ισχύ επεξεργαστή. Στο σύστημα της δοκιμής (CPU Ryzen R9-3900X/GPU Radeon VII) ,σε ανάλυση 3440x1440 (ο τίτλος υποστηρίζει ultrawide κανονικότατα σε αντίθεση με τους προκατόχους του) στη μέγιστη λεπτομέρεια, το framerate κυμαινόταν συνήθως σε τριψήφια νούμερα ενώ και στο Campaign δεν έπεσε ποτέ χαμηλότερα από 67 FPS. Σε γενικές γραμμές, συστήματα τετραετίας δεν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα στο να τρέξουν τον τίτλο σε full HD πολύ ομαλά. Πολύ καλός βαθμός εδώ λοιπόν για την IW.
Multiplayer
Για την campaign τα είπαμε, για το τεχνικό κομμάτι επίσης και όλα καλά. Θα συμπληρώσει την τριπλέτα της επιτυχίας το PvP τμήμα του τίτλου; Η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη εδώ αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.
O άνεμος αλλαγής έπιασε και το multiplayer. H IW πήρε την κλασική close quarters συνταγή και την επέκτεινε: προίκισε το παιδί της μπόλικους μικρούς (αλλά ταυτόχρονα πιο σύνθετους από παλιά) χάρτες περισσοτέρων επιπέδων που επιτρέπουν ελιγμούς και κάθετο gameplay. Δεν περιορίστηκε όμως εκεί καθώς προσέθεσε και ένα ολοκαίνουριο game mode σε με το όνομα Ground War απευθείας εμπνευσμένο από το κλασικό Conquest mode του Battlefield (επιγραμματικά πρόκειται για μάχη ελέγχου περιοχής πολλαπλών σημείων), με μεγαλύτερους χάρτες, οχήματα εδάφους και αέρος που επιτρέπει την ταυτόχρονη συμμετοχή μέχρι 64 παικτών. Κάπου εδώ αρχίζουν τα πρώτα ψεγάδια να γίνονται αισθητά. Βλέπετε το Ground War αν και στα χαρτιά έχει τα εφόδια να αποτελέσει μια πραγματική εναλλακτική στη σειρά battlefield, εντούτοις παικτικά δεν έχει μεγάλη σχέση με αυτό αφού στερείται σχεδόν κάθε στοιχείου συντονισμού μεταξύ συμπαικτών. Οι ομάδες είναι τέτοιες μόνο κατ’όνομα αφού η άμεση συνεργασία με τους συντρόφους μας περιορίζεται στο respawn πάνω τους. Δεν υπάρχει ανεπτυγμένο σύστημα εντολών, προειδοποίησης, σήμανσης, ανάνηψης ή ομαδικά μπόνους.
Το Ground War πάνω-κάτω παίζεται ως κλασικό CoD με τα killstreak και τα όλα του αλλά σε μεγαλύτερη κλίμακα και με μερικά οχήματα εντελώς arcade φύσης. Αυτό δεν είναι βέβαια ιδιαιτέρως μεμπτό αφού ακόμα κι έτσι η όποια ποικιλία και καινοτομία είναι ευπρόσδεκτη. Εκεί που τα πράγματα αρχίζουν να χαλάνε είναι στο gunplay. Το “διάστημα φόνευσης” (Time To KiLL ή ΤΤΚ τούδε και στο εξής) είναι εξαιρετικά σύντομο, ίσως το συντομότερο που μπορώ να θυμηθώ σε σύγχρονο ΑΑΑ shooter. Αυτό έχει πολλαπλές συνέπειες, όχι ιδιαιτέρως ευχάριστες. Βλέπετε με τόσο σύντομο ΤΤΚ, ιδιαίτερα περιθώρια για γρήγορο παιχνίδι δεν υπάρχουν – αυτός που θα πιάσει τον άλλον πρώτος στο σκόπευτρο του, 9,5 φορές στις 10 θα βγει νικητής στη μονομαχία. Τόσο τα αντανακλαστικά όσο και τα διάφορα αξεσουάρ των όπλων έχουν μικρή σημασία- ουσιαστικά το στατιστικό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία σe αυτά είναι ό,τι μειώνει ή έστω δεν επιβαρύνει το χρόνο στόχευσης, ενώ και η ακρίβεια βολής από το μηρό δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική.
Έτσι λοιπόν πολύ σύντομα οι ταχύτητες έπεσαν, οι παίκτες άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα διστακτικοί στο να τρέξουν από το σημείο Α στο Β και γενικά το camping κυριαρχεί. Και το κάνει σε τέτοιο βαθμό που παρατηρείται το φαινόμενο παίκτες οι οποίοι ετοιμάζονται να διασχίσουν επικίνδυνη γωνία να ξεκινούν πυρ πριν ακόμα στρίψουν. Η κατάσταση στους μεγάλους χάρτες δεν είναι ιδιαιτέρως διαφορετική αφού στο MW έχουμε τη δυνατότητα με το κατάλληλο perk να κουβαλάμε δύο κυρίως όπλα, οπότε το ένα μπορεί κάλλιστα να είναι τουφέκι sniper ,βλήμα του οποίου σε κεφάλι και σώμα από τη μέση και πάνω τουλάχιστον εξακολουθεί να είναι one shot kill. Η ταχύτητα των βλημάτων γενικά είναι επίσης πολύ υψηλή σε σημείο που το νέο βαλλιστικό μοντέλο που αναφέραμε στο κομμάτι της Campaign, να μην επιφέρει ιδιαίτερες αλλαγές στο gameplay. Ούτε bullet drop θα καταλάβετε ούτε θα χρειαστεί να πυροβολείτε με προπορεία σε κινούμενους στόχους από απόσταση.
Οπότε αν σκοπεύετε να επενδύσετε στον τίτλο και σας έχει ανοίξει η όρεξη για run’n’gun ηρωισμούς, ετοιμαστείτε για σκηνικά Rainbow Six Siege σε ταχύτητα αλλά δίχως την τακτική πλευρά αυτού. Κατά τα άλλα,ο τίτλος υποστηρίζει προαιρετικό crossplay. Αν το ενεργοποιήσετε, στα matchmaking lobbies ενδέχεται να συναντήσετε παίκτες και από άλλες πλατφόρμες (PS4/Xbox) σε όλους τους συνδυασμούς (πληκτρολόγιο με ποντίκι ή χειριστήριο), αλλα μην περιμένετε κάτι το αξιοσημείωτο, αφού η IW έβαλε τα δυνατά της ώστε να μην έχουν οι χρήστες χειριστηρίου σοβαρό μειονέκτημα. Κατά τα άλλα τα ηχητικά εφέ είναι τα κλασικά κινηματογραφικού στυλ για τα οποία είναι γνωστή η σειρά. Υπαρχει και ένα νέο αυτοματοποιημένο σύστημα εντοπισμού όπου οι στρατιώτες φωνάζουν (χωρίς δυνατότητα επηρεασμού από τους παίκτες) προειδοποιητικές πληροφορίες. Μόνο που η υλοποίηση έχει γίνει με τέτοιο τρόπο που να το καθιστά από άχρηστο μέχρι ενοχλητικό (λχ. “εχθρός στα λεωφορεία” οταν η τραφάλγκαρ έχει 5-6 ή “εχθρός στο ερειπωμένο σπίτι” όταν όλα είναι ρημάδια το λες και παραπλάνηση).
Closure
Δεν χρειάζεται να μακρηγορήσω εδώ. Το Modern Warfare αποτελεί μακράν το κορυφαίο CoD της τρέχουσας δεκαετίας, διαθέτοντας βελτιωμένα γραφικά, αξιοσημείωτο campaign και το πιο φρέσκο multiplayer που είχε ποτέ η σειρά. Παραμένει πάντως CoD ως το μεδούλι, οπότε αν δεν σας αποθαρρύνει αυτό γεγονός, επενδύστε άφοβα.
Πάντα τέτοια - 82%
82%
Το CoD σε φόρμα
Eπιστροφή στα δυνατά του σημεία και δεύτερη νεότητα για το Call of Duty.
120GB download… μας πέθαναν! Περιμένω απο χθες να παίξω…