CUPHEAD
Οι ασπρόμαυρες προπολεμικές ταινίες κινουμένων σχεδίων πάντα μου έβγαζαν κάτι το ανατριχιαστικό. Άσχετα αν απευθύνονταν κατά κύριο λόγο σε παιδιά, η ιδιαίτερη τεχνοτροπία που εφάρμοζαν πάνω στο animation (που ζωγραφίζονταν όλα στο χέρι – μπορώ να φανταστώ τους τόνους δουλειάς που χρειάζεται κάτι τέτοιο) και κυρίως στα εύπλαστα πρόσωπα και στις εξωφρενικές γκριμάτσες, προκαλούσε περισσότερους εφιάλτες παρά χαμόγελα. Κλασικό παράδειγμα το μικρής διάρκειας φιλμ Steamboat Willie του 1928, το πρώτο έργο της Disney με συγχρονισμένο ήχο, που λίγο-πολύ όλοι έχετε παρακολουθήσει κάποια στιγμή στη τηλεόραση ή στη χειρότερη έχετε ακούσει γι’ αυτό.
Σχεδόν 85 χρόνια μετά, κάποιοι τύποι, δύο αδέρφια από τον Καναδά, ο Chad και ο Jared Moldenhauer, σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλή ιδέα να φτιάξουν ένα παιχνίδι που, μεταξύ άλλων, θα υιοθετεί αυτή τη ξεχασμένη τεχνοτροπία, διατηρώντας μάλιστα ορισμένες από τις τεχνικές που εφαρμόζονταν τότε – ήτοι σχεδιασμός όλων των καρέ στο χέρι! Ομολογουμένως επρόκειτο για μια τρελή ιδέα, αλλά μερικές φορές οι τρελές ιδέες έχουν και τα καλύτερα αποτελέσματα και αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται στη περίπτωση του Cuphead. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι χρειάστηκαν πάνω από τέσσερα χρόνια επίπονης και σκληρής δουλειάς από πλευράς δημιουργών, για να κατορθώσει το παιχνίδι να δει το φως της ημέρας. Και να λοιπόν, που οι κόποι τους ανταμείβονται με το παραπάνω. Το Cuphead είναι από τα κορυφαία παιχνίδια που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και η δήλωση αυτή δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο οπτικοακουστικό κομμάτι, αλλά και στο τομέα του gameplay.
Συνεπώς, δύσκολα μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει το τεχνικό τομέα του Cuphead ως κάτι λιγότερο από masterpiece. Ο σχεδιασμός χαρακτήρων κάθε μεγέθους (από λιλιπούτειους μέχρι τέρατα που καλύπτουν τη μισή οθόνη), του περιβάλλοντος και η απίστευτη κίνηση και ζωντάνια που πλημμυρίζουν την οθόνη σας είναι πέρα από κάθε προσδοκία και δεν θυμίζει απλώς, είναι σαν ταινία του 1930. Βέβαια, υπάρχουν πάρα πολλά χρώματα και 60 fps για να μας υπενθυμίσουν ότι βρισκόμαστε στο 2017, από την άλλη τo εύστοχο film-grain εφέ δίνει ορθά την κατάλληλη vintage νότα. Σε έναν εναλλακτικό κόσμο, αν υπήρχε χρώμα στις ταινίες κινούμενων σχεδίων του 1930, τότε θα έδειχναν ακριβώς έτσι. Αρωγός στην πειστική 30’s αισθητική του είναι το ανεπανάληπτο soundtrack, γραμμένο ειδικά για το παιχνίδι, που αναπαράγει άψογα τις μουσικές συνήθειες της εποχής, διανθισμένο με jazz, swing και charleston ρυθμούς και φωνές που νομίζεις ότι ακούγονται από γραμμόφωνο – η «παραμόρφωση βινυλίου» είναι εξαιρετικά επιτυχημένη εδώ. Οι μελωδίες του είναι μάλιστα τόσο καλογραμμένες και πιασάρικες, που ουκ ολίγες φορές θα πιάσετε τον εαυτό σας να τις σιγοτραγουδά, ακόμα και όταν δεν παίζετε το παιχνίδι.
Όμως, η ποιοτική δουλειά που έκαναν οι άνθρωποι της Studio MDHR δεν σταματά μονάχα στο τεχνικό τομέα, που από μόνος του αρκεί για να σαρώσει τα φετινά βραβεία. Το Cuphead κατορθώνει να προσφέρει μια εξίσου δυνατή action/platform εμπειρία, η οποία όμως προϋποθέτει κάτι πολύ βασικό: μεγάλα αποθέματα υπομονής. Το παιχνίδι πραγματικά δεν χαρίζει κάστανα και είναι πολύ απαιτητικό, ένα από τα πιο δύσκολα indie παιχνίδια που έχετε παίξει ποτέ, αλλά οι άσσοι στο μανίκι του είναι ότι το πράττει με στυλ και πάνω απ’ όλα με δίκαιο τρόπο.
Το Cuphead υιοθετεί ενός είδους «σενάριο», το οποίο αποτελεί καθαρά πρόφαση για τα 28 boss fights που καλείστε να ολοκληρώσετε. Ναι, σωστά διαβάσατε, το Cuphead είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία μια σειρά από έντονα και συναρπαστικά boss fights, με μόλις έξι επιπλέον run ‘n’ gun επίπεδα, ειδικά φτιαγμένα για να σπάσουν την όποια μονοτονία μπορεί να υφίσταται από κάτι τέτοιο (που, πιστέψτε με, δεν υφίσταται). Η ιστορία περιλαμβάνει τα φλυτζανοκέφαλα αδέλφια Cuphead και Mugman να ζουν ήσυχα με τον παππού τους Elder Kettle στο Inkwell Island, ώσπου μια μέρα αποφασίζουν να παίξουν ζάρια στο Devil’s Casino του King Dice. Η ρέντα τους είναι ανεπανάληπτη, γι’ αυτό μετά από ένα σερί νικών, ο King Dice φωνάζει τον Διάβολο αυτοπροσώπως, ο οποίος τους προτείνει να ποντάρουν τις ίδιες τους τις ψυχές με αντάλλαγμα ένα αμύθητο ποσό. Ο Cuphead, τυφλωμένος από την απληστία και ανόητα σκεπτόμενος ότι η τύχη θα είναι για πάντα με το μέρος του, χωρίς να το σκεφτεί καθαρά, παίζει αμέσως και… χάνει. Τα δύο αδέρφια είναι τώρα υποχρεωμένα να προσφέρουν τις ψυχές τους, εκτός αν κάνουν μια νέα συμφωνία με τον Διάβολο: να συλλέξουν όλες τις ψυχές του νησιού που χρωστάνε στο καζίνο και τότε ίσως τελικά τη γλυτώσουν…
Έτσι λοιπόν ξεκινά η επική περιπέτεια του Cuphead και του Mugman (που συμμετέχει μόνο σε τοπικό co-op) για τη σωτηρία της ψυχής τους, ανάμεσα στους «κακοπληρωτές» πελάτες του καζίνο, που το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα καταθέσουν τη δική τους ψυχή τόσο εύκολα. Συγκεκριμένα, θα φροντίσουν να… βγάλουν τη δική σας μέχρι να κατορθώσετε να δείτε το λυτρωτικό μήνυμα Knockout. Κάθε boss διαθέτει πολλές (εφιαλτικές) μορφές, ξεκινώντας από τις τρεις, με τη καθεμία να απαιτεί να ξεχωριστή διαχείριση και εκτίμηση της κατάστασης, ενώ είναι βασικότατο να μάθετε να αφουγκράζεστε τα οπτικά και ηχητικά ερεθίσματα που εκπέμπουν προκειμένου να ανταπεξέλθετε σωστά στις, πολλές φορές, σφοδρές επιθέσεις τους. Κοινώς, το trial and error είναι δεδομένο, ειδικά στα πρώτα… ραντεβού με το εκάστοτε boss, ενώ το γεγονός ότι κάποια ακολουθούν ένα ελαφρώς τυχαίο μοτίβο μορφών, σημαίνει ότι μερικές μάχες μπορεί να αποδειχθούν σημαντικά δυσκολότερες ή ευκολότερες από κάποιες άλλες.
Το οξύμωρο στην όλη υπόθεση είναι ότι κάθε μάχη με boss δεν διαρκεί περισσότερο από δύο με δυόμιση λεπτά, αλλά για να κατορθώσετε να ολοκληρώσετε κάποια χωρίς να αποτύχετε, μπορεί να χρειαστείτε πραγματικά ώρες και αλλεπάλληλα restart. Εκεί έγκειται το απόθεμα υπομονής που λέγαμε, καθώς οι φορές που θα δείτε το game over γίνεται τριψήφιος σε λιγότερο από μια ώρα παιχνιδιού, αλλά κατά 99% ο μοναδικός υπαίτιος θα είστε εσείς ο ίδιος. Και αυτό γιατί αφενός το Cuphead δεν σας παραφορτώνει με καταστάσεις που είναι αδύνατον να ξεφύγετε (το περσινό Furi ήταν χειρότερο σε αυτό το τομέα) αφετέρου ο χειρισμός είναι ακριβέστατος, απλός και υποδειγματικός για παιχνίδι του είδους: ένα πλήκτρο για άλμα, ένα για πυροβολισμό (κατά ριπάς), ένα για dash και ένα για τη super κίνηση, εφόσον έχει γεμίσει κατά ένα ποσοστό η σχετική μπάρα, η οποία φουσκώνει όσο βρίσκετε στόχο. Εκτός από τα βασικά, υπάρχει ο ριψοκίνδυνος μηχανισμός του parry, το οποίο εφαρμόζεται μόνο στα ροζ πυρά ή εχθρούς και αν επιτευχθεί σωστά, τότε η super μπάρα γεμίζει λίγο γρηγορότερα, ενώ αν παίζετε συνεργατικό παιχνίδι, μπορείτε να αναστήσετε το αδερφάκι σας, κάνοντας parry στο φάντασμά του! Επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις που το παιχνίδι διαφοροποιείται σε χαρακτήρα και μετατρέπεται σε καθαρόαιμο side scrolling shoot ‘em up, με την ανάλογη προσαρμογή του χειρισμού στα νέα δεδομένα, χωρίς να υπολείπεται καθόλου σε ακρίβεια και απόκριση.
Φυσικά, το Cuphead δεν σας αφήνει τελείως ξεκρέμαστους και προσφέρει επιπλέον εξοπλισμό για να σας διευκολύνει, όσο αυτό είναι δυνατόν (περισσότερη υγεία, διαφορετικού τύπου όπλα, dash που σας κάνει αόρατους κλπ), αρκεί να επισκεφθείτε τον έμπορο του πολύ βολικού και εύχρηστου χάρτη και να αγοράσετε μερικά από τα αντικείμενα που διαθέτει προς πώληση. Χρήματα για τις αγορές σας βρίσκετε μόνο στις run ‘n’ gun πίστες (καθώς και ένα νόμισμα που υπάρχει κρυμμένο σε κάθε χάρτη), οπότε όταν γίνουν διαθέσιμες, θα πρέπει να είναι οι πρώτες που θα επισκεφθείτε, ενώ το ξεκλείδωμα περισσότερων super κινήσεων επιτυγχάνεται σε ορισμένες στατικές πίστες (μαυσωλεία), που το parry είναι ο βασικός σας σύμμαχος για να τις φέρετε εις πέρας.
Όπως πιθανότατα έχει γίνει αντιληπτό, εκτός του τεχνικού τομέα που αναφέραμε παραπάνω, το Cuphead δεν παρουσιάζει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στο τομέα του gameplay, αλλά κατορθώνει κάτι που ίσως φαίνεται απλό και εύκολο στα μάτια του κόσμου, μα δεν είναι: να υλοποιήσει ένα στρωτό, στιβαρό σύστημα μάχης και σε συνδυασμό με τα άκρως εμπνευσμένα bosses, με ανεξάντλητες θεματικές ιδέες και τις εξίσου συναρπαστικές run ‘n’ gun πίστες, να συνθέσει ένα παιχνίδι που αποτελεί πλέον πραγματικό σημείο αναφοράς για το είδος.
Το Cuphead εγγυημένα θα σας παιδέψει και θα σας φέρει συχνά στα όρια της υπομονής σας, διότι δεν συγχωρεί, δεν σας χαϊδεύει τα αυτιά, ούτε σας κρατά από το χέρι, όπως κάνουν οι περισσότερες σύγχρονες παραγωγές, αντίθετα επιζητά από εσάς πλήρη αφοσίωση στους μηχανισμούς του και μπόλικη επιμονή. Είναι στιγμές που νομίζετε ότι αυτό που αντιμετωπίζετε είναι αδύνατον να το περάσετε ποτέ, όμως όσο προσπαθείτε και δοκιμάζετε ξανά και ξανά, προχωράτε ένα βήμα παρακάτω και εν τέλει, όταν τα καταφέρετε, διαπιστώνετε ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά όσο φανταζόσασταν. Το αίσθημα επιτεύγματος μετά από κάθε νίκη είναι απερίγραπτο, το ενδιαφέρον ανανεώνεται κατακόρυφα και κάπως έτσι το Cuphead κυλάει γλυκά και όμορφα μέχρι το τέλος.
Κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει το Cuphead ως το “Dark Souls των run ‘n’ gun games”. Προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου η συγκεκριμένα ταμπέλα που φοριέται σε κάθε δύσκολο παιχνίδι, γιατί το Cuphead έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα και μέσα σε αυτή περιλαμβάνεται και ο υψηλός μα δίκαιος δείκτης δυσκολίας. Όσοι λοιπόν προτίθεστε να παίξετε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς και όχι μόνο, προχωρήστε άφοβα στην απόκτηση του. Από την άλλη, όσοι είστε σίγουροι ότι το νευρικό σας σύστημα δεν θα το αντέξει, τότε αγοράστε το σε χαμηλή τιμή, έστω αποκλειστικά για το θεαθήναι. Πού ξέρετε, ίσως αποφασίσετε να το τεστάρετε κάποια στιγμή και να βρεθείτε προ εκπλήξεως…
Για να ενισχύσετε το GOG.com και το Ragequit.gr, μπορείτε να αγοράσετε το Cuphead ακολουθώντας αυτόν το σύνδεσμο.
Pros
- Απερίγραπτα άψογος τεχνικός τομέας: γραφικά, ήχος και κίνηση σε πλήρη αρμονία
- Υποδειγματικός χειρισμός
- Υψηλότατος βαθμός δυσκολίας…
Cons
- …με αρκετό trial and error
Ξεκάθαρη αγορά μόλις πέσει η τιμή λίγο πιο κάτω. Κάθε παιχνίδι που φτάνει στο αμήν νεόκοπους δημοσιογραφίσκους με χνουδάκι στο μάγουλο αξίζει υποστήριξη με τα μπούνια 😀
Αν και γνωρίζω προκαταβολικά πως θα κλάψω από τα νεύρα μου στο πρώτο εικοσάλεπτο, αγορά σε έκπτωση μόνο και μόνο για τον εικαστικό τομέα!
Σίγουρη αγορά τα Χριστούγεννα, κάτι τέτοια παιχνιδάκια έχουν απίστευτο χαρακτήρα. Ίσως καλύτερα που τελικά και τα run’n’gun επίπεδα δεν είναι τόσο πολλά (αρχικά νόμιζα ότι ήταν όλο σαν το Metal Slug).
Για κάτι τέτοια παιχνίδια ζούμε πλέον. Όσον αφορά τη δυσκολία, όποιος έχει παίξει Super Mario Land, R-Type και Metal Slug, δε φοβάται τίποτα.
Τίποτα δεν σταματάει αυτό το τραίνο…
https://www.pcgamesn.com/cuphead/cuphead-sales-numbers
Δύο εκατομμύρια πωλήσεις, 17 δολλάρια το τεμάχιο: 34 εκατομμύρια. Δεν είναι άσχημα για indie developers, όσα και αν τους μείνουν τελικά στην τσέπη έπειτα από τις προμήθειες των ψηφιακών πλατφόρμων και το μερίδιο της Microsoft που έδωσε χρήματα για την προώθηση. Σε όλο αυτό τεράστιο ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι (ευτυχώς) αποφάσισαν να “ανοίξουν” την κυκλοφορία και στο Steam (τα νούμερα μιλάνε για ένα εκατομμύριο χρήστες μόνο εκεί), διαφορετικά τα πράγματα να ήταν πιθανότατα πολύ διαφορετικά ως MS Store exclusive τίτλος.
Να τα βλέπει αυτά η Microsoft, μήπως και αφήσει κάθε απόπειρα αναγέννησης του GFWL με διαφορετικό όνομα…