Είπα να μπω για πέντε λεπτά στο Into the Breach (ItB), ώστε να φρεσκάρω κάποια πράγματα και να τραβήξω κάποιες τελευταίες εικόνες για τις ανάγκες αυτού το review. Δύο Τέσσερις ολόκληρες ώρες αργότερα και αφού πέτυχα τέσσερα achievements (στο Easy για να γίνει γρήγορα η… δουλειά) κατάφερα να απεγκλωβιστώ. Είναι ξεκάθαρο ότι το ItB είναι ένας άκρως εθιστικός τίτλος, διόλου απροσδόκητο από μία εταιρεία που έχει δώσει το επίσης εξαιρετικό roguelike-like Faster Than Light (FTL). Οι ιθύνοντες νόες της Subset Games κατάφεραν για άλλη μία φορά να παραδώσουν έναν εξαιρετικής ποιότητας τίτλο ο οποίος είναι ταυτόχρονα άκρως διαφορετικός συγκριτικά με την προηγούμενη επιτυχή κυκλοφορία της εταιρείας.
Κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον τα πράγματα είναι πολύ δυσοίωνα για τον πλανήτη Γη. Εξωγήινα εντομοειδή όντα γιγαντιαίων διαστάσεων, τα Veks, έχουν σπείρει τον όλεθρο στον πλανήτη έχοντας εξαφανίσει ολοσχερώς την ανθρωπότητα. Η μόνη ελπίδα εναπόκειται σε μία επίλεκτη ομάδα commandos-πιλότων που καλούνται να διαχειριστούν κτηνώδη ρομπότ, Mechs, ώστε να αποτρέψουν το κακό. Ο τρόπος απλός: ανοίγοντας ένα ρήγμα στο χωροχρονικό συνεχές η ομάδα των τριών Mechs θα επιχειρήσει να ταξιδέψει στο παρελθόν ώστε να εξολοθρεύσει την απειλή των Veks προτού αυτά γίνουν ασταμάτητα.
Αυτό είναι συνοπτικά το σενάριο του παιχνιδιού. Η συμβολή του Chris Avellone στη συγγραφή ορισμένων χαρακτήρων και πιλότων είναι διακριτική αλλά ταυτόχρονα δίνει αρκετά hints για το τι τρέχει στο παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει κάποιος να περιμένει αφηγηματικές καινοτομίες ή βαθύτατο σενάριο. Οποιοδήποτε lore ξεδιπλώνεται μέσα από τις ομιλίες εκάστου πιλότου και δίνει περισσότερο ψήγματα γύρω από την ιδιοσυγκρασία και το υπόβαθρο του ίδιου πιλότου και το τι έχει συμβεί στο δικό του timeline παρά οτιδήποτε άλλο. Άλλωστε όπως και στο Darkest Dungeon και το Battle Brothers, το σενάριο στο Into the Breach υπάρχει ως άλλοθι για ένα mechanics-heavy παιχνίδι.
Οι μηχανισμοί του του ItB είναι που απογειώνουν το παιχνίδι και το κάνουν να ξεχωρίζει. Εάν ήταν να κατατάξω το ItB σε κάποια κατηγορία θα το περιέγραφα ως έναν tactical turn-based strategy τίτλο με μεγάλες επιρροές από XCOM. Υπάρχει μεγάλη δόση roguelike στοιχείων με βάση τα RNG drops που υπάρχουν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όσο και του διαθέσιμου οπλοστασίου προς αγορά σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές. Μην γελιέστε όμως, το ItB είναι ένα «thinking person’s game” παρά οτιδήποτε άλλο. Η διαχείριση των πόρων, των πλεονεκτημάτων αλλά και των αδυναμιών κάθε squad, αλλά και τις σειράς επίθεσης των αντιπάλων είναι το Α και το Ω για την αριστεία του οποιοδήποτε πάνω στον τίτλο. Ο παράγοντας τύχη είναι εκεί μόνο ως εξισορροπητικός παράγοντας για να κάνει τα πράγματα λίγο πιο εύκολα ως αρκετά δύσκολα.
TURN-BASED AT ITS BEST
Ένα τυπικό playthrough στο ItB ξεκινάει με την επιλογή του squad. Για αρχή υπάρχει μόνο μία διαθέσιμη ομάδα με έναν πιλότο αλλά μέσω του ιδιότυπου συστήματος των achievements, ο παίκτης μπορεί να αγοράσει περισσότερες ομάδες. Στόχος μας είναι να εξασφαλίσουμε πόρους μέσω των αποστολών που κάνουμε στα corporate islands (Archive, RST Corp, Pinnacle, Detritus). Κάθε νησί χαρακτηρίζεται από διαφορετική οικολογία και γεωγραφία με αποτέλεσμα να εκμεταλλευόμαστε διαφορετικές στρατηγικές αναλόγως που βρισκόμαστε. Για παράδειγμα το Archive έχει χαρακτηριστικό εύκρατο κλίμα με πράσινα τοπία, δέντρα και λίμνες, ενώ το Detritus είναι μία πλήρως βιομηχανική περιοχή όπου τα όξινα λύματα προκαλούν αδυναμία τόσο σε Veks όσο και στα Mechs. Όσο προχωράμε τα νησιά η δυσκολία κλιμακώνεται αναλόγως (difficulty scaling) με την εμφάνιση νέων Veks. Για να καταφέρουμε να τερματίσουμε το timeline πρέπει να ολοκληρώσουμε επιτυχώς από 2-4 corporate islands προτού επιχειρήσουμε να κάνουμε έφοδο στη φωλιά των Veks.
Έπειτα από την επιλογή του νησιού μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα από διάφορες αποστολές. Για αρχή αυτές είναι συνήθως 2-3 διαθέσιμες με διαφορετικούς στόχους και ανταμοιβές οι κάθε μία. Επιτυχής περαίωση οδηγεί σε ξεκλείδωμα των παραπλήσιων περιοχών κ.ό.κ. Κύριος στόχος μας είναι να εξαφανίσουμε την απειλή των Vek στο κάθε νησί προτού βρούμε την κύρια εστία τους για το συγκεκριμένο timeline. Κάθε αποστολή μας δίνει είτε reputation είτε grid power, το πρώτο απαραίτητο «νόμισμα» για να αγοράσουμε αναβαθμίσεις μόλις ασφαλίσουμε το νησί, το δεύτερο είναι ίσως ο σημαντικότερος πόρος που πρέπει να διαχειριστούμε. Το grid powerείναι αυτό που διασφαλίζει ότι το ρήγμα του χωροχρόνου είναι σταθερό, εάν φτάσει στο μηδέν αυτομάτως χάνουμε. Ζημιά στο grid επέρχεται όταν τρώνε ζημιά τα κτήρια σε κάθε αποστολή.
Ξεκινώντας κάθε αποστολή τα πράγματα έχουν το ίδιο πάντα μοτίβο. Βλέπουμε ποιους εχθρούς έχουμε να αντιμετωπίσουμε, τοποθετούμε τα Mechs (deploy), οι εχθροί κινούνται και δηλώνουν πού σκοπεύουν να επιτεθούν και έπειτα έρχεται η σειρά μας. Τότε είναι που αποφασίζουμε πώς θα εκμεταλλευτούμε τη χωροδιάταξη των μονάδων στο grid ώστε να απωθήσουμε τα Veks, να τα καταστρέψουμε ή να τα βάλουμε να αλληλοφαγωθούν. Το τελευταίο είναι δυνατό διότι από τη στιγμή που το Vek έχει «κλειδώσει» στην ενέργεια που θα κάνει, θα την εκτελέσει στην πλειονότητα των περιπτώσεων, επομένως μικρή αναπροσαρμογή της θέσης τους μπορεί να το οδηγήσει να επιτεθεί στα «αδερφάκια» του. Πρακτικά το παιχνίδι είναι διαχείριση της ζημιάς που (δεν) θέλουμε να υποστούν τα Mechs ή τα κτίρια του χάρτη και του αριθμού των εχθρών. Τα πράγματα είναι αρκετά περίπλοκα διότι κάθε εχθρός έχει διαφορετικούς τρόπους επίθεσης και crowd control, ενώ η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο με την ύπαρξη Vek που δίνουν συγκεκριμένα bonuses στα υπόλοιπα. Δεν μπορώ να περιγράψω γραπτώς το πώς «τρέχει» ένας γύρος αποφεύγοντας να γίνω χαοτικός, για αυτό σας παραπέμπω στο playthrough video που υπάρχει στο τέλος αυτού του review και που εξηγεί αναλυτικά τα επί μέρους στοιχεία του παιχνιδιού.
Εξερευνώντας όλο και περισσότερα διαφορετικά timelines ανακαλύπτουμε και νέους πιλότους ο καθένας με τη δική του προσωπικότητα και τις δικές τους μοναδικές ικανότητες που γέρνουν το ζυγό τακτικής εξισορρόπησης προς όφελός μας. Έπειτα από 36 περίπου ώρες παιχνιδιού το ασφαλές συμπέρασμα που μπορώ να εξάγω είναι ότι η Subset Games κατάφερε να παραδώσει 8 βασικές Mech squads οι οποίες, παρότι είναι εντελώς διαφορετικές στην προσέγγιση τoυ gameplay τους, είναι πολύ ισορροπημένες. Τέτοιος σχεδιασμός είναι αξιοζήλευτος ακόμη και στα απλούστερα οικοσυστήματα μηχανισμών σε επιτραπέζια παιχνίδια, την αντίληψη των οποίων το ItB πλησιάζει πάρα πολύ. Κάθε μικρό στοιχείο στρατηγικής και gameplay είναι οργανικά δεμένο με τα υπόλοιπα που μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι όλο το παιχνίδι θα καταρρεύσει έτσι και αφαιρεθεί έστω και ένα από αυτά. Η συνισταμένη όλων των μικρών στοιχείων (χαρακτηριστικά πιλότων, διαφορετική squad, διαφορετικές προσεγγίσεις αναλόγως το νησί) είναι ένας τίτλος που απαιτεί από τον παίκτη βαθύτατη στρατηγική σκέψη και καλό σχεδιασμό (ειδικότερα στο Hard επίπεδο δυσκολίας).
Άλλο ένα μικρό επίτευγμα του παιχνιδιού το οποίο συνεισφέρει στην ομαλή εισαγωγή του παίκτη στο παιχνίδι είναι το ίδιο το user’s interface (UI). Κάθε στοιχείο, κάθε πληροφορία, που χρειάζεται να γνωρίζει ο παίκτης προτού λάβει τις αποφάσεις του είναι εκεί. Για έναν τίτλο που ο ανά πάσα στιγμή χρειάζεται να γνωρίζουμε τι, πού, πώς και πότε το UI καταφέρνει να εκπληρώσει αυτόν το στόχο στο ακέραιο. Επαίνους παίρνει και το soundtrack του παιχνιδιού γραμμένο από τον Ben Prunty, ο οποίος ήταν και ο συνθέτης πίσω από το OST του FTL. Το ίδιο συμβαίνει για το ευρύτερο art direction του παιχνιδιού το οποίο αποδίδει ατμόσφαιρα ακόμη και αν το ίδιο φαίνεται να είναι pixels και όχι γραμμένο σε κάποια ΑΑΑ game engine.
Εν κατακλείδι, το ItB είναι ίσως ο indie τίτλος της τρέχουσας χρονιάς. Τόσο απλά. Η Subset Games κατάφερε να παραδώσει ένα παιχνίδι που είναι πολύ καλύτερα σχεδιασμένο σε όλες τις πτυχές του από το ήδη εξαιρετικό FTL. Παρότι τα δύο παιχνίδι ανήκουν εν δυνάμει σε διαφορετικά genres το ItB καταφέρνει να ξεδιπλώσει την πρόοδο του παίκτη με πολύ πιο ομαλό τρόπο από ότι το έκανε το FTL. Η συσσώρευση των μικρών επί μέρους στοιχείων καταφέρνουν να συνθέσουν ένα προϊόν με απαράμιλλο στρατηγικό βάθος. Δεν προκάλεσε έκπληξη επομένως όταν ένα μικρό τρολλ κατά τη διάρκεια του stream προσπάθησε να περιπαίξει τον τίτλο, και το stream εν γένει, λέγοντας ότι «παίζουμε σκάκι». Ναι, το ItB είναι ίσως μία περίπλοκη και εξελιγμένη μορφή του ζατρικίου. Και το λατρεύω για αυτό.
Εάν θέλετε να σώσετε την ανθρωπότητα και ταυτοχρόνως να ενισχύσετε το Ragequit.gr μπορείτε να αγοράσετε το Into the Breach από το GOG.com orHumbe Store, ακολουθώντας τους αντίστοιχους συνδέσμους.
Pros
- Μεγάλη διάρκεια για την τιμή του
- Το σύστημα των achievements έχει νόημα και είναι δεμένο με την πρόοδο που σημειώνει ο παίκτης στο παιχνίδι
- Ο σχεδιασμός του UI είναι προς σεμινάριο
- Απαλές νότες από τον Ben Prunty
- Πολλές συνιστώσες οδηγούν σε μεγάλο στρατηγικό βάθος. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα ζοριστείτε να βρείτε την ιδανική τακτική επίλυση κάθε κατάστασης.
- Αρκετά ομαλό learning curve, που δεν αποθαρρύνει τον παίκτη.
Παιχνιδάρα απλά! Τρελό value for money για τις ώρες που αφιέρωσα. 11/10 would recommend.
Επίσης πολύ ωραίο ήταν που τα achievements έχουν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν εκτός από bragging rights :):)