METAL GEAR SOLID V: THE PHANTOM PAIN
Βρε καλώς τα παιδιά! Καλώς τα και ας άργησαν. Για να εντοπίσουμε την τελευταία φορά που είδαμε έναν τίτλο της σειράς Metal Gear Solid σε PC πρέπει να ανατρέξουμε στο μακρινό 2002 και στην κυκλοφορία του Metal Gear Solid 2: Substance. Από τότε μέχρι και την κυκλοφορία των Metal Gear Solid V: Ground Zeroes και Metal Gear Solid V: The Phantom Pain μεσολάβησαν τα MGS 3: Peace Walker, MGS 4: Guns of The Patriots και η συλλογή Metal Gear Solid HD Collection. Γιατί τέτοια απουσία από τα PCs; Έλα ντε! Ενδεχομένως οι πρώτες εκείνες εκδόσεις να πούλησαν άσχημα, ίσως να έπαιξε ρόλο η μέχρι πρότινος έλλειψη γνώσης των γιαπωνέζων developers για την αγορά του PC gaming. Όποιος και αν ήταν ο λόγος, η ουσία είναι μία: Η σειρά Metal Gear επιστρέφει σε PC μετά από πολύ καιρό και η παρουσίασή της έχει τεράστιο ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Καταρχάς από τη σκοπιά της ποιότητας της έκδοσης για PC, αφού κατά καιρούς έχουμε δει διάφορα… περίεργα από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Δευτερευόντως, για να δούμε τον τρόπο με τον οποίο ο Hideo Kojima αποχαιρετά το πιστό του κοινό. Αν δεν έχετε ενημερωθεί για το παρασκήνιο γύρω από τον κλονισμό της σχέσης Konami-Kojima, ο Kojima αποτελεί πλέον παρελθόν από την Konami για λόγους που δεν έχουν διασαφηνιστεί επαρκώς, οπότε το MGS V θα είναι εκτός απροόπτου το τελευταίο παιχνίδι της σειράς “Directed by Hideo Kojima”. Και τέλος, για να διαπιστωθεί στην πράξη αν η σειρά μπορεί να βρει κοινό σε PC μετά από τόσα χρόνια απουσίας.
Τα σενάρια του Kojima είναι συχνά δαιδαλώδη και δυσνόητα ακόμα και για τους ορκισμένους φανς που έχουν παίξει όλα τα παιχνίδια της σειράς, πόσο μάλλον για τον φουκαρά PC gamer που θα θελήσει να ξεκινήσει την ενασχόλησή του με τα Metal Gear Solid από το Phantom Pain. Προσωπικά, έχοντας παίξει πριν από δεκάδες χρόνια τα Metal Gear Solid 1 και 2, κατάλαβα νωρίς ότι θα έπρεπε να ρίξω αρκετό διάβασμα ώστε να αποκτήσω μια γενική εικόνα για τα συμβάντα στη σειρά και για την πλοκή του νέου αυτού παιχνιδιού. Για όσους από εσάς βρίσκεστε στην ίδια θέση με μένα, προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το κατατοπιστικότατο άρθρο του site Games Radar στο οποίο συνοψίζονται πιο σημαντικά γεγονότα με χρονολογική σειρά. Το Metal Gear Solid V: The Phantom Pain τοποθετείται χρονικά στη δεκαετία των ’80s, στην κορύφωση του ψυχρού πολέμου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Σοβιετικής Ένωσης με έπαθλο τον τίτλο της μοναδικής υπερδύναμης του πλανήτη. Ο πρωταγωνιστής μας, γνωστός στην αρχή της καριέρας του με την κωδική ονομασία Naked Snake και πλέον ως Punished “Venom” Snake ή Big Boss, ξυπνά σε ένα νοσοκομείο της Κύπρου σε κακά χάλια μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια κώματος έπειτα από τα συμβάντα στο MGS V: Ground Zeroes. Σε αυτά τα εννιά χρόνια η τύχη του δε φαίνεται να βελτιώθηκε, καθώς με την αφύπνισή του το νοσοκομείο δέχεται επίθεση από στρατιωτικές και… υπερφυσικές δυνάμεις και ο ίδιος καταφέρνει να ξεφύγει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
THE STORY SO FAR
Αν δεν έχετε τη διάθεση να διαβάσετε το backstory της σειράς τότε δεν πρόκειται να καταλάβετε Χριστό από όσα συμβαίνουν. Για το λόγο αυτό θα επιχειρήσω μία σύνοψη ορισμένων γεγονότων που λογικά αρκούν για να αποκτήσετε μια γενική ιδέα του σεναρίου και της γεωπολιτικής κατάστασης στο MGS V. Πάμε και ο Θεός βοηθός:
– Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) δημιούργησαν τη μυστική οργάνωση The Philosophers η οποία θα αποφάσιζε για τις τύχες της ανθρωπότητας κινούμενη στο παρασκήνιο, με σκοπό να αποφευχθεί ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Στην πορεία τα ιδανικά της οργάνωσης αλλοιώθηκαν, η ονομασία άλλαξε σε The Patriots και ο στόχος μετατράπηκε στην παγκόσμια κυριαρχία.
– Ο Naked Snake ήταν εξέχον μέλος της παραστρατιωτικής ομάδας FOX, από την οποία αποχώρησε όταν διαπίστωσε ότι τα πισώπλατα μαχαιρώματα πήγαιναν σύννεφο. Ίδρυσε τη δική του ομάδα μισθοφόρων η οποία όμως διαλύθηκε απο τους εχθρούς της, συγκεκριμένα από τα απομεινάρια της ομάδας Fox και τους Patriots οι οποίοι προχώρησαν μάλιστα σε πειράματα στον γενετικό κώδικα στρατιωτών και σε κλωνοποιήσεις με σκοπό τη δημιουργία supersoldiers. Όλος αυτός ο συρφετός πήρε το προσωνύμιο Cipher και κατάφερε αποφασιστικό πλήγμα στον Big Boss και την ομάδα του, καταστρέφοντας τη βάση της ομάδας του και σχεδόν σκοτώνοντας τον ίδιο (γεγονότα που καλύφθηκαν στο Ground Zeroes).
– Στο Phantom Pain ο Big Boss, εφεξής also known as Punished “Venom” Snake, καταφέρνει να αποδράσει από την ενέδρα των δυνάμεων του Cipher στο κυπριακό νοσοκομείο και ξεκινά μαζί με τους παλιούς του συμμάχους να ξαναχτίζει την ομάδα των μισθοφόρων του, αυτή τη φορά με την ονομασία Diamond Dogs. Απώτερος στόχος, το σταδιακό κτίσιμο ενός αξιόμαχου στρατού, η ανάληψη διάφορων στρατιωτικών αποστολών και το ξετύλιγμα του νήματος που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του Cipher και στην τελική εκδίκηση του Big Boss.
Αν οι φανατικοί της σειράς εντοπίσουν λάθη ή ανακρίβειες στην παραπάνω σύνοψη παρακαλώ θερμά να με διορθώσουν στα comments και εγώ θα διορθώσω με τη σειρά μου τις παραπάνω γραμμές. Όπως είπα και νωρίτερα, η επανασύνδεση με τη σειρά των MGS μετά από τόσο καιρό και με τόσα απόντα παιχνίδια δεν είναι εύκολη υπόθεση.
WAR IS OUR BUSINESS
The Phantom Pain, λοιπόν. Το πρώτο Metal Gear Solid είχε τον υπότιτλο “Stealth – Espionage – Action”, τρεις λέξεις οι οποίες η αλήθεια είναι πως το περιέγραφαν σε ικανοποιητικό βαθμό. Το MGS V φέρει τον υπότιτλο “Tactical Espionage Operations” και… είναι επίσης αρκετά κοντά στην πραγματικότητα! Συνοπτικά θα περιέγραφα το παιχνίδι ως stealth action game τρίτου προσώπου, με μια γενναία δόση οικονομικής διαχείρισης και στρατηγικού σχεδιασμού. Έχοντας στήσει τη βάση τους κάπου στα νερά των Σεϋχελλών, ο Big Boss και ο στρατός του αναλαμβάνουν επικίνδυνες αποστολές σε “καυτά” θέατρα επιχειρήσεων με στόχο το χρηματικό κέρδος, την ανάπτυξη των δυνάμεων των Diamond Dogs και φυσικά την παρακολούθηση της δραστηριότητας του Cipher με απώτερο στόχο, φυσικά, την εκδίκηση.
Ο Big Boss έχει στη διάθεσή του ανά πάσα στιγμή μια χρησιμότατη συσκευή, το iDroid, μέσω του οποίου μπορεί να διαχειριστεί την έρευνα και ανάπτυξη στη βάση των Diamond Dogs, να αναλάβει αποστολές και να ζητήσει υποστήριξη πάσης φύσεως από τον προσωπικό του στρατό. Το σκηνικό μεταφέρεται κατά περίσταση από τα θέατρα επιχειρήσεων (Αφγανιστάν, Αφρική) στην μητρική βάση των Diamond Dogs κατ’ επιλογή του παίκτη ή εφόσον το σενάριο το επιτάσσει. Για το λόγο αυτό δεν θα χαρακτηρίσω τον κόσμο του MGS V ως open world αλλά ως sandbox, καθώς ο παίκτης έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων εντός συγκεκριμένων κατά τα άλλα περιοχών οι οποίες δεν συνδέονται μεταξύ τους απευθείας.
Ο τίτλος του Big Boss δεν είναι απλά τιμητικός. Όλο το φάσμα της διαχείρισης των Diamond Dogs περνά από τα χέρια του πρωταγωνιστή μας: καταρχάς η έρευνα για το ξεκλείδωμα επιπλέον όπλων και εξοπλισμού, έπειτα η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού των Diamong Dogs και η ανάθεση καθηκόντων, η επέκταση της βάσης, η επιλογή της επόμενης αποστολής και φυσικά η επιτυχής εκτέλεσή της! Οι διαθέσιμες αποστολές ξεκλειδώνονται προοδευτικά και χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες, τις κανονικές missions και τις λεγόμενες side ops. Οι πρώτες πρέπει κατά κανόνα να ολοκληρωθούν για να προχωρήσει το σενάριο, οι δεύτερες συνήθως προσφέρουν επιπλέον χρήματα, resources, ανθρώπινο δυναμικό ή νέο εξοπλισμό. Λέω συνήθως διότι ορισμένες από τις side ops επισημαίνονται ως “σημαντικές” και η ολοκλήρωσή τους καθίσταται απαραίτητη για τη συνέχιση της ιστορίας. Γιατί λοιπόν οι εν λόγω αποστολές δεν κατηγοριοποιήθηκαν εξαρχής ως κεντρικές missions; Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Και αυτή δεν είναι η μόνη απορία που έχω όσον αφορά τον συγκεκριμένο τομέα.
MISSIONS, SIDE OPS ΚΑΙ CASSETTE TAPES ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΑ
Η αλήθεια είναι πως έχω ορισμένες σοβαρές ενστάσεις για τη δομή του gameplay, τον ρυθμό και τον τρόπο εξέλιξης του σεναρίου. Τα προβλήματα συνοχής δεν αποτελούν καινούριο φαινόμενο για τους open world ή sandbox τίτλους, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αναπόφευκτα για αυτό το είδος παιχνιδιού. Προφανώς οι developers δεν έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν το ρυθμό και την ένταση σε υψηλά επίπεδα όταν υποχρεούνται να σχεδιάσουν το gameplay με βάση τη δυνατότητα του παίκτη να απασχοληθεί με διάφορες άλλες παράπλευρες δραστηριότητες, ωστόσο ακόμα και με αυτό το δεδομένο θεωρώ ότι ορισμένες επιλογές κατά το σχεδιασμό της single player campaign αποδείχθηκαν ατυχείς. Η πλειοψηφία των πληροφοριών για τον κόσμο του παιχνιδιού, το backstory, τους διάφορους χαρακτήρες και τη γενικότερη πλοκή μεταδίδονται στον παίκτη μέσω ηχητικών ντοκουμέντων σε κασέτες. Αναρωτιέμαι, δεν υπήρχε κάποιος πιο άμεσος τρόπος για τη μετάδοση αυτών των πληροφοριών και επιλέχθηκε η παθητική ακρόαση; Δεν μπορούσαν τα στοιχεία αυτά να ανακαλύπτονται μέσω των κεντρικών missions ή έστω μέσω κάποιας cutscene; Εδώ δεν μιλάμε για μερικές κασετούλες που προσθέτουν στο lore, στις κασέτες υπάρχουν βασικές πληροφορίες που επιβάλλεται να γνωρίζει ο παίκτης για να καταλάβει τι συμβαίνει.
Το προαναφερθέν γεγονός, σε συνδυασμό με τον ληθαργικό ρυθμό εξέλιξης του σεναρίου και την έλλειψη σημαντικών εξελίξεων σε ένα μεγάλο κομμάτι των αρχικών missions έχει ως αποτέλεσμα το Metal Gear Solid V να παρουσιάζεται εν πολλοίς ασύνδετο, τουλάχιστον μέχρι τα μεταγενέστερα στάδια της campaign όταν και οι εξελίξεις επιταχύνονται πρόσκαιρα, για να “βαλτώσουν” πάλι στο μεγαλύτερο μέρος του Chapter 2. Επίσης παράξενη είναι η σιωπή του πρωταγωνιστή στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Η Konami μπήκε στον κόπο να προσλάβει τον γνωστό ηθοποιό Kiefer Sutherland για το ρόλο του Snake και υποθέτω πως η συμφωνία ήταν να πληρώνεται ανάλογα με τις γραμμές διαλόγου που πρέπει να πει, καθώς ο “Big Boss” είναι ξεκάθαρα οπαδός του ρητού “τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι”. Λέει αρκετά πράγματα στις κασέτες αλλά… τα είπαμε για αυτό το θέμα. Ξεκάθαρη χαμένη ευκαιρία εκ μέρους των developers να δώσουν μέσω του Big Boss απαραίτητες πληροφορίες στον παίκτη. Ο πρωταγωνιστής ήταν σε κώμα για εννιά χρόνια, θα ήταν απόλυτα φυσικό και καθόλου immersion-breaking να έχει απορίες για τον κόσμο γύρω του και την κατάσταση των συντρόφων του.
Τα προβλήματα δομής δεν τελειώνουν όμως εδώ. Η αναφορά στις επιμέρους αποστολές ως “Episodes”, η φράση “To be Continued” σε ορισμένες αποστολές οι οποίες συνδέονται σεναριακά μεταξύ τους και η παρουσίαση του Chapter 2 ως μια δεύτερη “σεζόν” αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Hideo Kojima θέλησε να ενσωματώσει δομή τηλεοπτικής σειράς στο Metal Gear Solid V. Ε λοιπόν το πέτυχε, με όλα τα καλά και κακά που αυτό συνεπάγεται. Βαρετά “επεισόδια”, πλοκή που συχνά περιπλέκεται ανούσια, επανάληψη θεμάτων και καταστάσεων, διχαστικό φινάλε, όλα τα παραπάνω είναι φαινόμενα που συχνά πλήττουν ακόμα και τις πιο ποιοτικές τηλεοπτικές σειρές και δυστυχώς κάνουν την εμφάνισή τους στο παιχνίδι. Ειδικά η ύπαρξη του Chapter 2 στερείται νομίζω οποιουδήποτε νοήματος, αφού μεγάλο μέρος των αποστολών είναι απλώς οι ίδιες αποστολές του Chapter 1 με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και διάφορους άλλους περιορισμούς. Η εξέλιξη της πλοκής θα ήταν ασφαλώς πιο ομαλή εάν το περιεχόμενο των δύο Chapters είχε συμπτυχθεί σε ένα ενιαίο κεφάλαιο, αφαιρώντας τις περιττές επαναλήψεις. Η φημολογία σχετικά με την ανάπτυξη του παιχνιδιού αναφέρει ότι υπήρχαν αρκετά προβλήματα και καθυστερήσεις, ότι ενδεχομένως υπήρξε σημαντική υπέρβαση του budget και εκτεταμένα “κοψίματα” στο περιεχόμενο για να προλάβουν οι developers την ορισθείσα ημερομηνία κυκλοφορίας. Θέλω να είμαι ξεκάθαρος, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει το MGS V για έλλειψη περιεχομένου. Είναι όμως εμφανές από τα σεναριακά κενά, τη συχνά χαοτική δομή και την έλλειψη επαρκούς επεξήγησης διάφορων συμβάντων και εξελίξεων ότι το… δέσιμο του γλυκού δεν πέτυχε απόλυτα.
YOU DIDN’T SEE THAT COMING?
Αυτά όσον αφορά το σενάριο της κεντρικής campaign η οποία προσφέρει αρκετές αφορμές για κριτική, όμως πλέον περνάμε στο gameplay και εδώ, κυρίες και κύριοι, ο Hideo Kojima και η ομάδα του δικαιούνται να αισθάνονται περήφανοι για το προϊόν που παρέδωσαν στους παίκτες! Κρατηθείτε στις καρέκλες σας γιατί έρχεται βαρύγδουπη δήλωση: Το Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, κρίνοντας αποκλειστικά σε επίπεδο gameplay, είναι πιθανότατα το καλύτερο sandbox game που έχω παίξει ποτέ. Μέχρι τώρα θεωρούσα το Sleeping Dogs την κορυφή του είδους (με την απαραίτητη υποσημείωση ότι δεν έχω παίξει ακόμη το Grand Theft Auto V) αλλά τίποτα δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για την ποσότητα και την ποιότητα του περιεχομένου, την ποικιλία και την απύθμενη τρέλα με την οποία οι developers έχουν εμποτίσει το παιχνίδι. Ο βαθμός της λεπτομέρειας σε ορισμένα σημεία είναι πραγματικά εκπληκτικός, σε σημείο που να αναρωτιέσαι αν άξιζε η προσπάθεια για ένα κομμάτι περιεχομένου που οι περισσότεροι παίκτες δεν θα δουν ποτέ. Υπάρχει συγκεκριμένο thread στο forum NeoGAF όπου οι παίκτες απαριθμούν τις χαριτωμένες λεπτομέρειες που έχουν ανακαλύψει. Ένιωσα δέος για την αφοσίωση των δημιουργών στο έργο τους και πλέον αντιλαμβάνομαι ως ένα βαθμό γιατί ο Hideo Kojima έχει τόσους φανατικούς οπαδούς. Respect, Kojima-san.
Το gameplay στο Metal Gear Solid V περιστρέφεται γύρω από την επίτευξη συγκεκριμένων objectives σε έναν ανοικτό και εκτενή χάρτη. Τα δύο θέατρα επιχειρήσεων, το Αφγανιστάν και μετέπειτα η Αφρική, διαθέτουν πολλαπλά σημεία ενδιαφέροντος (στρατιωτικές βάσεις, οικισμούς, σημεία ελέγχου, αεροδρόμια κλπ.) και η εκάστοτε αποστολή εστιάζει συνήθως σε κάποιο από αυτά. Ο Snake λαμβάνει αρχικά τις βασικές παραμέτρους της απστολής (την περιοχή, τα objectives και ενδεχομένως ορισμένες επιπλέον λεπτομέρειες για τους στόχους), αποβιβάζεται μέσω ελικοπτέρου κάπου κοντά στο στόχο και από εκεί και πέρα ο παίκτης είναι απολύτως ελεύθερος να αποφασίσει τον τρόπο και τη μέθοδο επίτευξης των objectives. Η stealth προσέγγιση θα πρέπει συνήθως να προτιμάται για πολλούς λόγους: πρώτον γιατί θα συναντήσετε μικρότερη αντίσταση, δεύτερον γιατί η βαθμολόγηση της αποστολής θα είναι καλύτερη και τρίτον γιατί η κάθε αποστολή προσφέρει πολλαπλές ευκαιρίες για απόκτηση πολύτιμων resources, άψυχες και… έμψυχες.
Η ύπαρξη της δυνατότητας για Fulton extraction αποδείχθηκε μακράν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του MGS V. Θυμάστε τη σκηνή στο The Dark Knight όταν ο Batman απέδρασε από τα γραφεία του Κινέζου λογιστή της μαφίας μέσω ενός μπαλονιού το οποίο μάζεψε διερχόμενο αεροπλάνο; Η λογική του Fulton extraction είναι παρόμοια, απλώς χωρίς το αεροπλάνο. Ο Snake μπορεί να χρησιμοποιήσει μια συσκευή που ονομάζεται Fulton Device για να εξάγει εναερίως από το πεδίο της μάχης τους στρατιώτες του εχθρού, οι οποίοι μετά προστίθενται στο δυναμικό των Diamond Dogs. Αργότερα μάλιστα θα αποκτήσετε τη δυνατότητα να κάνετε extract πολυβόλα, αντιαεροπορικά, φορτηγά, τζιπ, τανκς, κοντέινερς, γενικά οτιδήποτε δεν είναι καρφωμένο στο έδαφος! Η Fulton Device θα σας χαρίσει εγγυημένα ατελείωτες ώρες διασκέδασης καθώς θα εισέρχεστε σε μία εχθρική βάση γεμάτη με στρατιώτες και υλικό και θα την αφήνετε έρημη, έχοντας κάνει extract σε οτιδήποτε βρέθηκε στο δρόμο σας. Όλες οι resources που αποκτάτε με αυτό τον τρόπο προστίθενται στο σύνολο της “περιουσίας” σας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά με διάφορους τρόπους: οι στρατιώτες για την επάνδρωση των διάφορων εγκαταστάσεων της βάσης σας και την εκτέλεση παράπλευρων αποστολών που θα φέρουν κέρδη, τα υλικά και τα resources στην έρευνα και ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και την επέκταση της βάσης, ενώ τα οχήματα που έχετε συλλέξει μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές αποστολές.
Πέρα από την Fulton Device, οι developers έχουν ενσωματώσει μια μεγάλη ποικιλία όπλων, συσκευών και εργαλείων για να έχετε σχεδόν πλήρη ελευθερία ως προς την αντιμετώπιση ενδεχόμενων απειλών. Το παιχνίδι επιβραβεύει το stealth και το αθόρυβο infiltration όμως δεν χαλιέται ιδιαίτερα αν αποφασίσετε να μπουκάρετε σε στυλ Fast & Furious ή επιλέξετε κάποιον συνδυασμό μεθόδων και προσεγγίσεων. Ο Kojima και η ομάδα του φρόντισαν να σχεδιάσουν τις αποστολές με τέτοιον τρόπο ώστε να επιτρέπουν πολλαπλά “fail states”, δηλαδή να επιτρέπουν τη συνέχιση μιας αποστολής ακόμη και αν αποτύχετε πρόσκαιρα σε διάφορα σημεία της. Κατ’ αυτό τον τρόπο ο παίκτης ενθαρρύνεται να πειραματιστεί, να δοκιμάσει ορθόδοξες ή ανορθόδοξες μεθόδους, να εκμεταλλευτεί τον ανοικτό χώρο και τον εξοπλισμό που έχει στη διάθεσή του χωρίς να ανησυχεί ότι μια λάθος κίνηση θα οδηγήσει άμεσα στο μήνυμα “mission failed”. Για να το πω με μία φράση, οι developers ενθαρρύνουν τον παίκτη να παίξει. Δεν γνωρίζω κανένα άλλο sandbox game που να προσφέρει τέτοια ελαστικότητα στις αποστολές του και, αν δεν φοβόμουν τα spoilers, θα διηγούμουν με χαρά πολλαπλές περιπτώσεις όπου μια φαινομενικά χαμένη αποστολή ολοκληρώθηκε επιτυχώς με κάποια κίνηση απελπισίας ή μια εντελώς αντισυμβατική ενέργεια. Το εύρος του εξοπλισμού που έχετε στη διάθεσή σας επιτρέπει άλλωστε τη συνεχή αναζήτηση εναλλακτικών στρατηγικών και ασφαλώς ενισχύει το replayability.
Πριν ξεκινήσω το Metal Gear Solid V περίμενα ότι το παιχνίδι θα ομοίαζε στα προηγούμενα της σειράς και άρα θα περιλάμβανε δόσεις από stealth action πασπαλισμένες με εκτενείς cutscenes. Περίμενα οτι το παιχνίδι θα ήταν κυρίως story-driven, περίμενα ότι ο σχεδιασμός θα ήταν σαφώς πιο “σφικτός” και γραμμικός. Δεν περίμενα ποτέ ότι το MGS V θα πρόσφερε τέτοιο βαθμό ελευθερίας, τέτοιο περιθώριο πειραματισμού και χαίρομαι πολύ που έκανα λάθος. Καταλαβαίνω την απογοήτευση ορισμένων φανατικών της σειράς, είμαι σίγουρος ότι και αυτοί περίμεναν κάτι εντελώς διαφορετικό, όμως το γεγονός αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σκιάσει το μοναδικό επίτευγμα των developers, να προσφέρουν στο κοινό του gaming ένα sandbox game-πρότυπο πλέον για όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια του είδους. Μετά το MGS V δεν ξέρω πώς θα καταφέρω να επιστρέψω στις scripted αποστολές των υπόλοιπων αντίστοιχων games. Μακάρι οι υπόλοιποι developers να αντλήσουν έμπνευση από το παιχνίδι και να αντιγράψουν ορισμένες από τις ιδέες του αλλά δεν ξέρω κατά πόσον αυτό είναι εφικτό. Η τρέλα του Kojima μοιάζει ως απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία της συνολικής συνταγής και αμφιβάλλω για το αν οι ίδιες ιδέες μπορούν να υλοποιηθούν το ίδιο επιτυχημένα από άλλους developers.
Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΡΗ;
Βεβαίως όλα τα παραπάνω θα είχαν εντέλει μικρή αξία αν ο τεχνικός τομέας και ιδίως η ποιότητα της έκδοσης για PC δεν στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων. Ευτυχώς η απειρία της Kojipro στην ανάπτυξη παιχνιδιών για PC δεν αποτέλεσε σοβαρό εμπόδιο και έτσι, μετά τα ήδη θετικά προμηνύματα του Ground Zeroes, βρίσκομαι στην πολύ ευχάριστη θέση να επιβεβαιώσω ότι η έκδοση του Metal Gear Solid V για PC αποδείχθηκε πολύ καλή, με λίγες μόνο αστοχίες οι οποίες δεν δημιουργούν ιδιαίτερο πρακτικό πρόβλημα. Συγκεκριμένα, απουσιάζει η υποστήριξη του mouse στα game menus και έτσι πρέπει να πλοηγείστε με το πληκτρολόγιο, όμως κατά τα άλλα ο έλεγχος με πληκτρολόγιο και ποντίκι είναι ομαλός. Ειδικά δε στο ζήτημα της ακρίβειας στόχευσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το mouse υπερισχύει κατά κράτος έναντι των αναλογικών μοχλών ενός συμβατικού gamepad. Φυσικά εξυπακούεται ότι το παιχνίδι υποστηρίζει πλήρως τον χειρισμό μέσω gamepad εάν προτιμάτε να παίξετε με αυτό τον τρόπο ελέγχου.
Ένα ακόμη θετικό στοιχείο είναι η απόδοση του παιχνιδιού η οποία, συγκρινόμενη με την τουλάχιστον ικανοποιητική ποιότητα των γραφικών επί της οθόνης, κρίνεται εξαιρετική. Στο σύστημα της δοκιμής, ένα αναμφίβολα παλιό πλέον PC με Intel Q6600, κάρτα γραφικών GTX 660 και 8GB μνήμης RAM, το παιχνίδι έτρεξε στις default ρυθμίσεις του (τα περισσότερα settings στο High με 1-2 στο medium) και σε ανάλυση 1680×1050 με framerate το οποίο έπεφτε κάτω από τα 60 σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις. Δεν χωράει αμφιβολία ότι η μηχανή γραφικών του παιχνιδιού έχει δεχθεί μπόλικο optimization για να καταφέρει να επιτύχει αυτό το επίπεδο απόδοσης, καθώς έχουμε δει κατά καιρούς αρκετά open world ή sandbox games που αντιμετωπίζουν διάφορα ζητήματα με frame drops, hitching, stuttering και άλλα τέτοια ενοχλητικά φαινόμενα. Το υψηλό και προπαντός ομαλό framerate του MGS V ενισχύει το ήδη ποιοτικό gameplay, με τελικό αποτέλεσμα η συνολική εμπειρία του παιχνιδιού να καθίσταται απολαυστική. Τα βλέπετε, γιαπωνέζοι developers; Η δημιουργία μιας καλής έκδοσης για PC δεν είναι άλυτο αίνιγμα και Γόρδιος Δεσμός. Θέλει απλά θέληση, ειλικρινή προσπάθεια και κυρίως σεβασμό προς τους gamers που πληρώνουν τα ωραία χρήματά τους. Οι developers του MGS V επέδειξαν όλα τα παραπάνω και τους αξίζουν συγχαρητήρια.
Μια περίεργη παράλειψη εντοπίζεται στη μη λειτουργία του online κομματιού ή, πιο σωστά, του μέρους που έχει ονομαστεί Metal Gear Online. Το σχέδιο της Konami είναι να ξεκινήσει την επίσημη λειτουργία τους κάποιο στιγμή μέσω στον Οκτώβριο για τις console versions και στις αρχές του 2016 για PC. Αυτή τη στιγμή το μόνο multiplayer που υπάρχει στο MGS V έχει να κάνει με την κατασκευή των λεγόμενων Forward Operating Bases (FOBs) οι οποίες παράγουν resources αλλά είναι ανοικτές σε επιδρομή από άλλους παίκτες. Φυσικά το ίδιο μπορείτε να κάνετε και εσείς, οπότε η επιδρομή σε κάποια εχθρική FOB είναι μια καλή εναλλακτική λύση στην περίπτωση που αντιμετωπίζετε οικονομική στενότητα. Όταν λάβετε ειδοποίηση για εισβολή στη βάση σας, μπορείτε είτε να αφήσετε τις δυνάμεις ασφαλείας σας να αναλάβουν την υπεράσπισή της είτε να πάρετε και εσείς μέρος στη μάχη απευθείας! Αξίζει να ασχοληθείτε με το εν λόγω mode, ακόμη και αν δεν σας ενδιαφέρει γενικά το multiplayer, όχι μόνο γιατί τα λάφυρα από τις επιδρομές είναι πολύτιμα αλλά κυρίως διότι το PvP κομμάτι είναι διασκεδαστικό και ενσωματώνεται οργανικά στην single player campaign.
WHOOOOOOOOOOO!
O Hideo Kojima φόρεσε το καπέλο του και έφυγε προς το ηλιοβασίλεμα, αφήνοντας πίσω του οριστικά την Konami και την σειρά παιχνιδιών που τον καθιέρωσε ως έναν από τους δημιουργούς-θρύλους των καιρών μας. Η συζήτηση για το αν το Metal Gear Solid V: The Phantom Pain είναι το magnum opus του ή ένα ατυχές παραστράτημα θα κρατήσει καιρό. Όποιος εστιάσει στην πλοκή, τον τρόπο παρουσίασης, εξέλιξης και ολοκλήρωσής της, κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το τελευταίο Metal Gear by Kojima προκαλεί απογοήτευση και διαψεύδει τις προσδοκίες. Αν το gameplay τεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης τότε μιλάμε ξεκάθαρα για το ιδανικό “αντίο” του Hideo προς το κοινό του. Εγώ πάντως υποχρεούμαι να βαθμολογήσω όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους. Το μυαλό μου λέει ότι το Metal Gear Solid V αξίζει μία βαθμολογία 80κάτι, καθώς τα προβλήματά του στο ζήτημα της πλοκής και του ρυθμού δεν επιτρέπεται να προσπεραστούν. Η καρδιά μου όμως λέει ότι το The Phantom Pain είναι ένας τίτλος που πρέπει να παίξουν σχεδόν όλοι οι gamers, μοναδικός στο είδος του, προορισμένος να κατακτήσει τον τίτλο του cult classic και να προκαλεί ατέρμονες συζητήσεις σε gaming forums για πολλά ακόμα χρόνια.
To Metal Gear Solid V: Phantom Pain διατίθεται από τη Zegetron, την οποία ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση του review code.
Pros
- Εξαιρετικό gameplay
- Μεγάλη ποικιλία σε εξοπλισμό και τρόπους προσέγγισης των αποστολών
- Ποιοτική PC version
- Καλός τεχνικός τομέας
Cons
- Σημαντικά προβλήματα ρυθμού
- Δυσνόητη πλοκή για τους αρχάριους στη σειρά
- Η απεικόνιση ενός χαρακτήρα θηλυκού γένους
Αρκετα καλο review!!
Κοψαν πολυ πραμα…. Κριμα
(στα του στορι μην λες για big boss)
(o zero δεν εχει καμια σχεση με την καταστροφη)
Πες μας και άλλα spoilers, για όσους δεν το έχουμε προχωρήσει/τελειώσει και θέλουμε να διαβάσουμε τι γίνεται και όχι να το παίξουμε.
Απολαυστικό ρηβιού Ναύαρχε!
Θα το τιμήσω σίγουρα σε κάποιο βαρβάτο sale καθώς η θεματολογία του τίτλου πραγματικά δεν με αγγίζει. Για το gameplay και μόνο όμως, θα το τσεκάρω οπωσδήποτε!
Δεν έχω καθόλου επαφή με τη σειρά, οπότε δύσκολα με βλέπω να το αγοράζω σύντομα, όσο και αν μ’ αρέσουν αυτά που διαβάζω περί ιδανικού sandbox παιχνιδιού. Στα υπόψη όμως σίγουρα.
Nice work, Admiral!
Ουδεμία επαφή έχω κ γω με την σειρά. Θα έλεγα σύμφωνα με το αρθρο πως το παιχνίδι είναι το ”sandbox των στρατόκ@-λων” κ τέτοια θέλω αλλά το πρόβλημα με μένα είναι πως δεν μου αρέσει να ασχολούμε με ένα παιχνίδι αν αποτελεί σειρά. Θέλω όλη την σειρά μετά.
Ισως σε κάποιο sale τύπου ”ότι πάρεις 5 έουρα” να το έχω να βρίσκετε.
Κάτι που ξέχασα. Αυτό που λες ”Η απεικόνιση ενός χαρακτήρα θηλυκού γένους” κ το έχεις βάλει σαν αρνητικό τι ενοείς?:)
Γυρεύει μεταγραφή στο Rock Paper Shotgun.
Φωτοσυνθέτει είπαμε ρε, τι δεν καταλαβαίνετε; ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ
Τώρα που το σκέφτομαι, κι ο Σούπερμαν έπαιρνε δύναμη από τον ήλιο, αφού δεν τον είχαμε να κυκλοφορεί με κανά μπραζίλιαν λεοπάρ, πάλι καλά..
Κάθε σοβαρή sniper που φωτοσυνθέτει θα έβγαζε και το παντελόνι. Μέγα φάουλ από τον Kojima, σαν πρωτάρης την πάτησε.
Οι επιχειρήσεις πρέπει να κάνανε καταπληκτικές διακοπές σε αυτά τα θέρετρα για να γυρνοβολάνε συνέχεια σε αυτά…
Θέατρα, σωστός! 🙂 Θα το διορθώσω άμεσα!
Edit: Fixed, και συγγνώμη για το λεκτικό ατόπημα.
Αυτά που δε πιάνει το spell-check είναι τα πιο ύπουλα :).
Ή απλά η Σαρκίζιαν του έκανε χακ το ακάουντ.