REVIEWS

NIGHT OF THE RABBIT

Μετά την κυκλοφορία του δεύτερου μέρους της τριλογίας του “Deponia”, τον περασμένο Νοέμβριο, η Daedalic Entertainment έκανε ένα –αναγκαίο- διάλειμμα στα παιχνίδια που μας προσέφερε (με την εξαίρεση της επανακυκλοφορίας του “A New Beginning” στην Final Cut έκδοσή του), ώστε να δουλέψει πάνω στα τέσσερα (!) adventure games που έχει προγραμματισμένα για το τρέχον έτος: Τα “Night of the Rabbit”, “1954-Alcatraz”, “Goodbye Deponia” και “Memoria”. Για το πρώτο το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και σήμερα, 29 Μαΐου, είναι η πρώτη ημέρα που διατίθεται προς πώληση στο κοινό. Η τιμή του, στα €10 στο Steam, κυμαίνεται σε εξαιρετικά επίπεδα, δημιουργώντας βέβαια ένα τεράστιο ερωτηματικό για όσους σπεύσανε να το κάνουν pre-order μέσω GoG, στα €15! Επειδή όμως εμείς δεν είμαστε οικονομικοί αναλυτές, ούτε και γνωρίζουμε τις συμφωνίες που κάνει έκαστη εταιρεία με τις πλατφόρμες ψηφιακής διανομής, πάμε να δούμε αν αξίζει να επενδύσουμε το παραπάνω ποσό στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

ΥΨΗΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Η έντονη διαφήμιση που είχε προηγηθεί της κυκλοφορίας του “Night of the Rabbit” μαρτυρούσε ότι οι Γερμανοί είχαν βασίσει πολλά στο νεότερο, 3rd person point ‘n’ click, game που εξελίσσανε, θεωρώντας το μία εκ των πιο σημαντικών δημιουργιών τους για την τρέχουσα χρονιά. Το ανθρώπινο δυναμικό που ανέλαβε τον σχεδιασμό του είχε επικεφαλή τον Matthias Kempke, στην πρώτη του δουλειά για λογαριασμό της Daedalic Entertainment. Πρότερες δημιουργίες του Γερμανού developer υπήρξαν το adventure game “What Makes You Tick”, σε freeware μορφή και η εμπορική συνέχειά του, “A Stitch In Time”. Τα λαγωνικά της δραστήριας εταιρείας δεν έχασαν χρόνο και προσέλαβαν τον ταλαντούχο Kempke, πλαισιώνοντάς τον με την ομάδα που είχε δουλέψει στον παρθενικό τίτλο της Daedalic, το υπέροχο “The Whispered World”. Αυτή η σύμπραξη φάνταζε εξ’ αρχής πολύ δυνατή και άφηνε υποσχέσεις για ένα σπουδαίο αποτέλεσμα. Την ίδια ώρα, ο 1 ½ χρόνος συνεχούς ενασχόλησης της εν λόγω ομάδας πάνω στον συγκεκριμένο τίτλο και μόνο, μαρτυρούσε την προσοχή που είχε δοθεί στην επίτευξη ενός όσο το δυνατόν καλύτερου αποτελέσματος.

Rabbit Snap1
Η αγωνία του Mr. Churchmouse για το μέλλον του γιού του είναι εμφανής

Και μόνο η αναφορά του “The Whispered World” πρέπει να είναι αρκετή για να σας προϊδεάσει, μέχρι κάποιου σημείου, για το ύφος και το περιεχόμενο του “Night of The Rabbit”. Σωστά καταλάβατε, έχουμε και πάλι να κάνουμε με ένα καθαρόαιμο παραμύθι, με χαριτωμένους ήρωες, γλυκανάλατους πρωταγωνιστές αλλά και τρίτους χαρακτήρες που κάθε άλλο παρά προσεγγίζουν την πραγματικότητα. Είναι δεδομένη άλλωστε η αδυναμία που έχουν οι σχεδιαστές της εν λόγω εταιρείας σε κουνέλια, κοράκια και πάσης φύσεως ζώα. Ωστόσο, με την εξαίρεση του Harvey, κεντρικού προσώπου στα “Edna and Harvey” και “Harvey’s New Eyes”, σε όλα τα άλλα παιχνίδια τους ο κεντρικός ήρωας έχει ανθρώπινη υπόσταση.

Έτσι λοιπόν και η ιστορία του “Night of the Rabbit” περιστρέφεται γύρω από τη ζωή και τα όνειρα του Jerry Hazelnut, ενός 12χρονου αγοριού. Δύο ημέρες απομένουν για τη λήξη των διακοπών του… Ιερεμία Φουντούκη και την επιστροφή του στα σχολικά θρανία. Δύο ημέρες στη διάρκεια των οποίων σκοπεύει και επιθυμεί να ζήσει πολλές περιπέτειες, όπως άλλωστε κάθε παιδί –και δη αγόρι- της ηλικίας του. Αυτό όμως θα συμβεί με έναν τρόπο που ξεπερνά τα όρια της φαντασίας του μικρού Jerry, καθώς από το πουθενά εμφανίζεται μπροστά του ένα κουνέλι που έχει το ύψος και τις αναλογίες σώματος ενός ανθρώπου και του συστήνεται ως Marquis De Hoto. Παραδόξως, ο Marquis δείχνει να γνωρίζει ότι όνειρο του ήρωά μας είναι να καταφέρει να γίνει σπουδαίος μάγος μια μέρα, εξ’ ου και του προτείνει να γίνει βοηθός του, καθώς, όπως τον πληροφορεί, ο ίδιος είναι ένας τέτοιος. Ασφαλώς η προοπτική αυτή ενθουσιάζει το μικρό αγόρι, που δείχνει έτοιμο να μάθει την τέχνη της μετάβασης μεταξύ παράλληλων κόσμων, κάτι που, σύμφωνα με το μυστηριώδες κουνέλι, αποτελεί προνόμιο μίας εξαιρετικά ολιγομελούς κάστας, εκείνης των Treewalkers.

Αυτό που ακολουθεί αμέσως μετά είναι η σμίκρυνση του Jerry, το σώμα του οποίου αποκτά τον όγκο και το μέγεθος ενός ποντικιού. Ξαφνικά τα πάντα γύρω του, τα χόρτα, οι βράχοι, τα δέντρα, φαντάζουν πελώρια. Η συνέχεια τον βρίσκει να κατευθύνεται μαζί με τον δάσκαλό του στο Mousewood, την περιοχή όπου ζουν και κατοικούν κυρίως ποντίκια, αλλά και σκαντζόχοιροι, κουκουβάγιες και άλλα είδη του ζωικού –και όχι μόνο- βασιλείου. Κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι ότι μιλάνε τη γλώσσα των ανθρώπων, εξ’ ου και ο Jerry μπορεί να συνεννοηθεί μαζί τους. Γρήγορα πληροφορείται ότι η εκπαίδευσή του ξεκινά με δύο απαραίτητες δοκιμασίες. Η πρώτη αφορά στην απόκτηση του μπλε χυμού που παράγουν οι νάνοι του χωριού και η δεύτερη στην αποστολή προσκλήσεων προς όλα τα μέλη αυτού, προκειμένου να παρευρεθούν στο φεστιβάλ όπου γίνεται η μύηση ενός Treewalker. Κάπως έτσι εκκινεί η δράση του Jerry εντός του Mousewood. Αυτό που δε γνωρίζει ο 12χρονος πρωταγωνιστής είναι ότι την ίδια ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, μία μεγάλη απειλή υφίσταται τόσο για τον μικροσκοπικό κόσμο στον οποίο βρίσκεται και κινείται, όσο και για κάθε άλλο παράλληλο σύμπαν, συμπεριλαμβανομένου κι εκείνου από το οποίο προήλθε.

Rabbit Snap2
Στο σπίτι των νάνων θα προβούμε σε αρκετές ενέργειες

Βαρεθήκατε εσχάτως τα παραμυθάκια και τις παιδικές ιστοριούλες φαντασίας; Σας κουράσανε οι μη αληθοφανείς κεντρικοί χαρακτήρες και η ύπαρξη μαγείας φαντάζει αστεία για εσάς; Τότε πρέπει να στραφείτε σε κάποιον άλλο τίτλο της κατηγορίας (π.χ. στο “Cognition” ή στο “The Testament of Sherlock Holmes”) και να αφήσετε το “Night of the Rabbit” για εμάς τους υπόλοιπους που διασκεδάζουμε και με τέτοιου είδους παιχνίδια. Σε αντίθετη περίπτωση όμως, θα το κατευχαριστηθείτε…

ΠΛΟΥΣΙΟ GAMEPLAY, ΗΧΗΤΙΚΗ ΑΠΟΘΕΩΣΗ

Νομίζω ότι είναι ολίγον περιττό να αναφερθώ διεξοδικά στον γραφικό τομέα, καθώς είναι γνωστό σε όλους ότι τα 2D hand drawn περιβάλλοντα των παιχνιδιών του συγκεκριμένου gaming studio αποτελούν μία οπτική πανδαισία, ενώ οι φωτογραφίες βοηθούν να επιβεβαιώσετε ότι για μία ακόμη φορά επαληθεύεται στο έπακρο αυτός ο κανόνας. Άλλωστε άπαντα είναι δημιουργημένα με χρήση της Visionaire engine, οπότε οι διαφορές μεταξύ τους δεν είναι μεγάλες. Αν με ρωτούσε λοιπόν κάποιος πού θα τοποθετούσα το “Night of the Rabbit” σε σχέση με τις άλλες παραγωγές της Daedalic Entertainment, θα έλεγα ότι αποτελεί το δεύτερο καλύτερο αποτέλεσμα που έχουμε δει μέχρι σήμερα, μετά το “Dark Eye: Chains of Satinav”, όντας ελαφρώς ανώτερο των δύο “Deponia”.

Εκεί που υφίσταται διαφορά όμως, είναι στον ηχητικό τομέα. Επιτέλους έχουμε ένα παιχνίδι της Daedalic που πέρα από ορισμένα εξαιρετικά κομμάτια που ακούγονται (όπως το main theme, αλλά και το theme του Marquis De Hoto), δεν έχει ούτε μία τοποθεσία που να στερείται συνοδευτικής μουσικής. Ευτυχώς οι Γερμανοί δείχνουν να λάβανε υπόψη την κριτική που έχουν δεχτεί κατά καιρούς σε αυτό τον τομέα και δεν επαναλάμβανε τα λάθη του παρελθόντος. Αντιθέτως, πέραν των αρκετών ενορχηστρώσεων που συνοδεύουν το παιχνίδι (τις οποίες μάλιστα μπορείτε να αποκτήσετε και σε ξεχωριστά .mp3 αλλά και .flac αρχεία, υπό μορφή soundtrack, αν επιλέξετε να αποκτήσετε την Premium έκδοση στα €12.5), το voice acting κινείται σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα και δε νομίζω ότι θα αφήσει περιθώρια για φωνές διαμαρτυρίας, μερικές εκ των οποίων υπήρξαν μάλλον άδικες κατά το παρελθόν. Η παιδική αθωότητα του Jerry, η σοφία του Aro Molena, οι αινιγματικές προθέσεις του Marquis De Hoto, αλλά και η προσωπικότητα των υπολοίπων χαρακτήρων (όπως του πρασινωπού ξωτικού, με το οποίο δε γίνεται να μη γελάσετε), αποδίδεται πάρα πολύ καλά, μέσα από ταιριαστά και υψηλής ποιότητας voice overs.

Rabbit Snap3
Η στιγμή της συνάντησης με τον Aro Molena

Το σημείο όμως στο οποίο λάμπει το “Night of the Rabbit” είναι εκείνο του χειρισμού του, αλλά και του gameplay γενικότερα. Το interface είναι πλήρες, πλουσιότατο και η σωστή χρήση του παίζει καθοριστικό ρόλο στην πρόοδό μας. Ξεκινώντας από το πλέον σημαντικό και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, οι Γερμανοί δείχνουν ότι μάλλον αποφάσισαν να καταστήσουν σχεδόν αναγκαία τη χρήση του hotspot indicator, μέσα από μία ασυνήθιστη διασύνδεσή του με τα εντός παιχνιδιού δρώμενα. Ο indicator ενεργοποιείται με τρεις τρόπους: Με πάτημα του space button, του mouse wheeler ή με τη χρήση ενός μαγικού νομίσματος που κουβαλά ο Jerry. Στην τρίτη περίπτωση όμως, πέραν των hotspots, θα φανερωθούν και άλλα σημεία ή χαρακτήρες στην οθόνη μας, που έως τότε παραμένουν κρυμμένα/οι και αποτελούν κλειδιά για να προχωρήσει η ιστορία.

ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Έτσι λοιπόν ακόμη κι αν δε συνηθίζετε να φανερώνετε τα σημεία αλληλεπίδρασης, στο εν λόγω παιχνίδι θα χρειαστεί να το πράξετε, καθώς ειδικά σε μία εκ των τεσσάρων περιπτώσεων όπου απαιτείται κάτι τέτοιο, είναι και ο μοναδικός τρόπος για να έρθει στην κατοχή σας ένα αντικείμενο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι είναι αναγκαίο να δοκιμάζετε το νόμισμα σε κάθε οθόνη, πόσο μάλλον αν το μυαλό σας πάει κατευθείαν στην τοποθεσία εκείνη όπου είναι υποχρεωτικό (κάτι μάλλον πολύ δύσκολο, τουλάχιστον για τους περισσότερους). Πέραν τούτης όμως, στις άλλες τρεις περιπτώσεις είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αντιληφθείτε πως το παιχνίδι «φωνάζει» να το κάνετε. Η ίδια λογική ακολουθείται και με την παροχή βοηθείας από μέρους του Marquis, που πραγματοποιείται με κλικάρισμα στο ραβδί που βρίσκεται δίπλα στην περιοχή αποθήκευσης των αντικειμένων στο inventory. Εκτός του ότι ουσιαστικά τα λεγόμενά του δε μαρτυρούν ούτε κατ’ ελάχιστο το τι πρέπει να κάνετε παρακάτω, άρα μπορείτε να το χρησιμοποιείτε άφοβα, σε ένα σημείο είναι αναγκαίο να καλέσουμε τον δάσκαλο του Jerry (ΟΚ, όχι ακριβώς τον ίδιο..), για να υπάρχει εξέλιξη στην ιστορία.

Δίχως αμφιβολία, είναι τολμηρή η απόφαση από μέρους της Daedalic να «νομιμοποιήσει», ή να επιβάλλει τρόπον τινά, κατ’ αυτόν τον τρόπο το hint system και τον hotspot indicator. Δεν υπάρχει λόγος πάντως να στραβώνετε εσείς οι πιο παραδοσιακοί και σκληροπυρηνικοί παίκτες, καθώς, όπως τόνισα παραπάνω, θα καταλάβετε σχεδόν αμέσως ποιες είναι εκείνες οι στιγμές που πρέπει να καταφύγετε στη χρήση τους. Ακόμη κι έτσι βέβαια, νομίζω ότι ειδικά η χρήση του νομίσματος θα μπορούσε να μη φανερώνει τα hotspots επί μίας οθόνης, παρά μόνο εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να δούμε.

Rabbit Snap4
Ποιο είδωλο κρύβει ο μυστηριώδης καθρέπτης;

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε δύο ακόμη στοιχεία του gameplay: Την εναλλαγή μεταξύ ημέρας και νύχτας από ένα σημείο κι έπειτα και από ‘κει και πέρα οποτεδήποτε εμείς το επιθυμούμε και την εκμάθηση τεσσάρων spells από μέρους του Jerry. Το πρώτο προσθέτει πολλούς πόντους στον τομέα των γρίφων, στον οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω, είναι κάτι που είχαμε να το δούμε από την εποχή του “Goin’ Downtown” κι ασφαλώς το καλωσορίζουμε. Το δεύτερο είναι ένα ακόμη ενδιαφέρον χαρακτηριστικό, το οποίο επίσης παίζει τον καθοριστικό ρόλο του στην ιστορία. Αναλογιζόμενοι ότι και στο “Cognition” είδαμε την ηρωίδα να αποκτά ικανότητες στην πορεία της εξέλιξης της ιστορίας, γίνεται εμφανές ότι η συνταγή αρχίζει να χρησιμοποιείται πιο συχνά, κάτι επίσης ευχάριστο, που φέρνει και έναν αέρα εξέλιξης του είδους.

Συνδυάζοντας τα παραπάνω με τα πολλά παράπλευρα στοιχεία που ενσωματώνει το παιχνίδι, υπό μορφή μυστικών, achievements, φωνητικών αφηγήσεων αλλά και ενός mini game, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η έμπνευση του Kempke υπήρξε ανεξάντλητη, παρέχοντας πάμπολλα ερεθίσματα στον τελειομανή adventurer . Έτσι λοιπόν όσο βρισκόμαστε στο Mousewood και κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα μπορούμε να εντοπίσουμε, παρατηρώντας με πολλή προσοχή κάθε μία οθόνη που περιλαμβάνει, διάσπαρτες σταγόνες αλλά και κάποια πολύ μικρά αυτοκόλλητα. Οι πρώτες, 32 στον αριθμό, θα μας οδηγήσουν σε μία αποκάλυψη σε μία στιγμή της περιπέτειας, ενώ τα δεύτερα, 8 στο σύνολο, είναι μάλλον καθαρά «διακοσμητικά» (και λέω μάλλον, διότι δεν έχω καταφέρει να τα βρω όλα μέχρι την ώρα που γράφω το παρόν άρθρο). Από ‘κει και πέρα, όσο προχωράμε και εξερευνούμε έκαστο hotspot, βρίσκουμε κομμάτια ενός σετ 32 καρτών, με τις οποίες μπορούμε να παίξουμε ένα παιχνίδι ονόματι Quartets, με τους κατοίκους της περιοχής. Εννοείται ότι αν καταφέρουμε να τους κερδίσουμε όλους, θα αποκτήσουμε το σχετικό achievement. Τέλος, ένας από τους πιο ιδιαίτερους χαρακτήρες του παιχνιδιού θα μας δώσει, κατά τη διάρκεια της νύχτας, 8 ιστορίες που σχετίζονται με το Mousewood, τις οποίες μπορούμε να ακούσουμε από το Bonus menu, επίσης μόνο στην Premium version. Όλα τα παραπάνω, μαζί με αρκετά ακόμη achievements που καλούμαστε να κυνηγήσουμε, προσδίδουν μία μεγάλη ποικιλία δευτερευόντων συστατικών στο παιχνίδι και φυσικά επιμηκύνουν αισθητά τη διάρκειά του, αν αποφασίσουμε να τα ξεκλειδώσουμε όλα.

Ακόμη κι εγώ, που δεν είμαι θιασώτης των προαναφερθέντων στοιχείων, μπορώ να σας πω ότι τελικά ξόδεψα αρκετές ώρες ψάχνοντας από ‘δω κι από ‘κει αλλά και παίζοντας το card game, προκειμένου να αποκτήσω μία όσο το δυνατόν πιο πλήρη αντίληψη του κόσμου που συνέλαβε ο Kempke στο μυαλό του.

Rabbit Snap5
Και θέλει και πρέπει να βρει τρόπο να εισέλθει στο πάρτυ ο Jerry

ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Καλά όλα τα παραπάνω θα μου πείτε, αλλά αυτό που προφανέστατα σας ενδιαφέρει περισσότερο, είναι να διαβάσετε τι ισχύει στον τομέα των γρίφων. Σας ερωτώ λοιπόν κι εγώ: Θυμάστε κάποιο παιχνίδι της Daedalic που να υστερούσε σημαντικά σε αυτούς; Το “Night of the Rabbit” βασίζεται καθαρά σε inventory-based γρίφους κι από πλευράς δυσκολίας κινείται σε μέσο επίπεδο. Με άλλα λόγια, είναι ευκολότερο των δύο “Deponia” και του “The Whispered World”, σαφέστατα δυσκολότερο του “Harvey’s New Eyes”.Θα έλεγα ότι ο δείκτης δυσκολίας του προσεγγίζει περισσότερο εκείνον του “Dark Eye: Chains of Satinav”, καθιστώντας το μία ιδανική ενασχόληση για όλους, έμπειρους και άπειρους παίκτες της κατηγορίας.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι τελευταίοι θα τα βρουν σκούρα σε τρία-τέσσερα σημεία του παιχνιδιού. Μπορεί το παρουσιαστικό του να ξεγελά, μπορεί οι δημιουργοί του να ισχυρίζονται ότι απευθύνεται (και) σε παιδιά, γεγονός όμως είναι ότι υφίστανται γρίφοι που απαιτούν αρκετή σκέψη από μέρους του παίκτη. Ωστόσο, σε καμία στιγμή δε θα νιώσετε μπερδεμένοι, μη ξέροντας τι πρέπει να κάνετε, καθώς μέσω του journal, όπου καταγράφονται όλες οι ενέργειές μας αλλά και τα εμπόδια που έχουν προκύψει, πληροφορούμαστε για το τι έχουμε να κάνουμε για να πάμε παρακάτω. Ιδιαιτέρως σημαντικά είναι δύο ακόμη γνωρίσματα στον τομέα των γρίφων: Πρώτον το ότι είναι πολλοί στον αριθμό και μετά από κάθε πράξη μας τίθενται νέοι, και δεύτερον το ότι δε λείπουν οι περιπτώσεις όπου θα μαζέψουμε ένα αντικείμενο το οποίο εν τέλει θα καλεστούμε να χρησιμοποιήσουμε πολύ αργότερα. Προσθέστε σε αυτά και τη σπουδαία έμπνευση περί εναλλαγής ημέρας-νύχτας, που εμπλουτίζει σημαντικά το gameplay και περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα ζητήματα που καλούμαστε να φέρουμε εις πέρας και καταλαβαίνετε ότι θα μπορούσατε να νιώσετε απολύτως χορτάτοι στον συγκεκριμένο τομέα.

Γιατί όμως δε θα νιώσετε έτσι; Διότι το “Night of the Rabbit” πέφτει λίγο θύμα του ίδιου του ιδιαίτερου σχεδιασμού του και των προσδοκιών που γεννά. Έτσι λοιπόν, ενώ ο κόσμος του στην αρχή είναι πολύ ανοικτός, στα πρότυπα των δύο “Deponia”, ενσωματώνοντας πλήθος γρίφων και δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το συναίσθημα ότι έχουμε μπροστά μας ένα τεράστιο σε διάρκεια παιχνίδι, στη συνέχεια αυτοεγκλωβίζεται διαδοχικά μεταξύ τριών-τεσσάρων οθονών, οπότε η επίλυση κάθε γρίφου αποτελεί υπόθεση ολίγων λεπτών. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι η εκμάθηση των τεσσάρων spells πραγματοποιείται σε διαφορετικές, εκτός Mousewood, τοποθεσίες, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι ότι απλώνονται σε δύο μόλις οθόνες. Λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού, το σκηνικό επαναλαμβάνεται, υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες, με τον χώρο όπου κινούμαστε να είναι μία μόλις οθόνη! Συνεπώς, όλο το ζουμί του παιχνιδιού βρίσκεται στο Mousewood και στις ενέργειες που πρέπει να κάνουμε όσο βρισκόμαστε σε αυτό. Είναι πραγματικά κρίμα που συμβαίνει κάτι τέτοιο, διότι αν οι δημιουργοί του καταφέρνανε να επιμηκύνουν λίγο περισσότερο τον ανοικτό χαρακτήρα του, θα αποκτούσε επιπλέον δυσκολία, ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, θα σκόραρε πολύ υψηλότερα στον νευραλγικό τομέα των γρίφων και φυσικά θα ήταν ένα ακόμη καλύτερο παιχνίδι.

Rabbit Snap6
Μαθαίνοντας το δεύτερο spell στον κόσμο του ξωτικού

Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι βέβαιο ότι θα εκτιμήσετε το συνολικό στήσιμο του καταπληκτικού, παραμυθένιου, κόσμου που σχεδίασε ο Kempke σε συνεργασία με το επιτελείο του, τη συναναστροφή με τους πολλούς και ασυνήθιστους χαρακτήρες, τα πολλά ζητούμενα που θέτει το παιχνίδι, αλλά και την εξήγηση που δίνεται στο τέλος, μέσα από ένα πλούσιο σε διάρκεια ending movie, που απαντά σε όσα ερωτήματα σας έχουν γεννηθεί έως τότε και την ίδια στιγμή ανοίγει ορθάνοιχτα το παράθυρο για ένα πιθανό sequel ή spin-off της ιστορίας. Θα αναρωτηθείτε πολλές φορές ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί του Marquis De Hoto, τι ρόλο παίζει ο Aro Molena, τι επιδιώκουν οι ανθρωπόμορφες παρουσίες που εμφανίζονται στο Mousewood αφού επιστρέψει ο Jerry από το τέταρτο portal όπου μαθαίνει το τελευταίο spell, αλλά και ποια είναι η ανθρώπινη φιγούρα που από ένα σημείο κι έπειτα συναντά συνεχώς μπροστά του, υπό μορφή οράματος. Η ξενάγησή σας θα διαρκέσει περί τις 16-17 ώρες, με αρκετές ακόμη να προστίθενται αν κυνηγήσετε τα διάφορα collectibles και achievements.

Tέλος, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο εξής: Αν διαθέτετε κάρτα γραφικών της AMD, φροντίστε να μην έχετε εγκατεστημένους τους 13.5 beta drivers, αλλά προτιμήστε τους 13.4. Σε αντίθετη περίπτωση, από ένα σημείο κι έπειτα θα έρθετε αντιμέτωποι με συνεχή crashes στο desktop, με μόνη μέθοδο ξεπεράσματος του προβλήματος να είναι η ενεργοποίηση της επιλογής περί Texture compression, μέσω του Visionaire Configuration Tool, κάτι όμως που, ειδικά σε πιο αδύναμα μηχανήματα, θα καταστήσει πολύ βαρύ το παιχνίδι, δίχως ουσιαστικό κέρδος στην απεικόνιση. Αντιστοίχως, αν η GPU σας προέρχεται από την nVidia, φροντίστε να έχετε εγκατεστημένους τους πιο πρόσφατους –certified- drivers.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΞΕΚΙΝΑ ΘΕΤΙΚΟΤΑΤΑ

Το πρώτο adventure game των Γερμανών για τη φετινή χρονιά αποδεικνύεται ένα πολύ φροντισμένο παιχνίδι, με εμφανή την προσοχή που έχει δοθεί σε όλους τους τομείς του. Δεν είναι αψεγάδιαστο, ούτε είναι το καλύτερο που μας έχουν δώσει μέχρι σήμερα, αλλά μαρτυρά ότι ξεχειλίζει από μεράκι και δείχνει απολύτως ικανό να μας ταξιδέψει σε φανταστικούς κόσμους, όπως έχουν επιτυχώς πράξει και οι προηγούμενες δημιουργίες της συγκεκριμένης εταιρείας. Μίας εταιρείας που παιχνίδι με το παιχνίδι επιβεβαιώνει ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχει αντίπαλο στην εν λόγω κατηγορία και φροντίζει να μας δίνει συνεχώς δείγματα των σπουδαίων ικανοτήτων που διαθέτουν τα στελέχη της. Αν τα “The Whispered World”, “The Book of Unwritten Tales”, “Dark Eye-Chains of Satinav” και “The Critter Chronicles” είναι το στοιχείο σας, μη διστάσετε καθόλου να αποκτήσετε το “Night of the Rabbit”. Θα προστεθεί αμέσως στη λίστα των επιτυχημένων αγορών σας…

Pros

  • Εξαιρετικός κόσμος, πολύ προσεκτικά σχεδιασμένος
  • Ιδιαιτέρως εύχρηστο user interface
  • Υπέροχη μουσική επένδυση
  • Φροντισμένο φινάλε, που δίνει σαφείς απαντήσεις
  • Άφθονα κρυμμένα στοιχεία, collectibles και άλλα bonus χαρακτηριστικά
  • Τιμή-κανόνι!
  • Πλήθος αξιόλογων γρίφων…

Cons

  • …οι οποίοι όμως από ένα σημείο κι έπειτα καθίστανται πολύ ευκολότεροι, λόγω της περιορισμένης έκτασης όπου λαμβάνουν χώρα
  • Η επιλογή ταύτισης της χρήσης του νομίσματος με την εμφάνιση των σημείων αλληλεπίδρασης, μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους
RATING - 88%

88%

Μάνος Καρκαλέμης

Manos can't help but feel happy that he was actively involved in gaming writing in the years 2009-2017, when he was given the opportunity to write reviews for some adventure game gems, such as "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

8 Comments

  1. Ακόμα ένα review αμέσως μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού. Μπράβο Μάνο.
    Για την τιμή: Έδωσα μια ματιά στο forum του GOG και δυο χρήστες αναφέρουν ότι σε Αγγλία και Αμερική το παιχνίδι πωλείται στο Steam 15 ή 20 (η Premium;) λίρες και 20 δολάρια αντίστοιχα. Ρε μπας και μπερδεύτηκαν με το Ευρώ; (ναι, σιγά!) 😀 😀

    Διαβάζοντας πάντως και εγώ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να κάνουν αυτό το πράγμα με τα hotspots. Δεν είναι ότι δεν το έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς αλλά πρέπει να φτάσω στο αμήν να το κάνω. Ας έδειχνε το νόμισμα μόνο τα κρυφά αντικείμενα. Δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να ενσωματωθεί στο gameplay. Εξάλλου, ειδικά στην Daedalic, η εικόνες είναι τόσο όμορφες και καθαρές που ακόμα και κάτι να σου έχει ξεφύγει, δεν είναι κουραστικό να το ψάξεις. Άσε που εκτιμάς και τις λεπτομέρειες-δουλειά που έχει πέσει σε κάθε οθόνη.

  2. Την πάτησα και το πήρα από το GOG. Δεν περίμενα τέτοια τιμή από το Steam, αλλά τουλάχιστον απέκτησα μια DRM-free έκδοση του και ένα (ακόμη) αντίτυπο του Deponia…

  3. Ούτε εγώ περίμενα Γιώργο να κοστολογηθεί με 10 ευρώ (και 12.5 αντίστοιχα η Premium) στο Steam.
    Εξαιρετική τιμή, αν μη τι άλλο…

    @ Firefistmark
    Είναι μεγάλη κουβέντα και τεράστιο ζήτημα αυτό που πας να ανοίξεις με αυτό που έγραψες…:)

  4. Παρατηρώ με λύπη το αδικαιολόγητο θάψιμο στα internetz, μόνο 2-3 site που εμπιστεύομαι λένε καλά πράγματα. Μέσα στα αρνητικά συμπεριλαμβάνουν το voice acting (προφανώς δεν έχουν ιδέα τι πάει να πει κακές ερμηνείες) και το trial & error στο συνδυασμό των αντικειμένων (λολ, λες κι η πελιοψηφία στο είδος δεν έχει).
    Τώρα όσον αφορά για τις “βοήθειες”, είμαι υπέρ ενός hotspot indicator (αν και στο Chains of Satinav το είχα απενργοποιημένο) καθώς γλυτώνει πολύτιμο χρόνο. Οκ, να ψάξω την οθόνη διεξοδικά με το δείκτη πρώτα αλλά το να σκαλώσω κάπου για αρκετή ώρα επειδή δεν είχα δει κάτι που είχε μέγεθος ψείρας, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

  5. H αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει συγκεντρώσει διαφορετικές και ποικίλες βαθμολογίες.
    ΟΚ, έκαστος με την γνώμη του φυσικά, η οποία και είναι σεβαστή.
    Όμως, περισσότερο trial and error από άλλα παιχνίδια της κατηγορίας δεν έχει.

    Αναφορικά με τον hotspot indicator, είμαι κι εγώ αναφανδόν υπέρ της ύπαρξής του, αλλά με προαιρετική τη χρήση αυτού. Στο Νight of the Rabbit σχεδόν επιβάλλεται, εξ’ ου και το ανέφερα ως ένα από τα αρνητικά του τίτλου…

  6. @manos426f
    Προς Θεού δεν τις εξισώνω (ακόμα) 😛 αλλά έχει δείξει πολύ καλά δήγματα η Daedalic μέχρι στιγμής και όλα δείχνουν να έχει ένα λαμπρό μέλλον 🙂

  7. Πίστεψέ με, ακόμη κι αν τις εξίσωνες ήδη, εγώ μάλλον θα ήμουν από τους τελευταίους πολέμιους σε κάτι τέτοιο.

    Καλό και χρυσό το παρελθόν, αλλά κάπου πρέπει να αρχίσουμε να κοιτάμε το παρόν αλλά και το μέλλον….

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN